Translate

donderdag 17 december 2009

Thuis!

We kwamen na een goed en tijdig verlopen reis heel moe maar zeer tevreden in Noord-Bali aan. Het slapen was erbij ingeschoten tijdens de reis. Zelf ben ik helemaal bij met de recenstste internationale films. Het voltallige personeel stond op ons te wachten en ze hadden een grote verrassing voor ons in petto... Nee, niet de nasi goreng... daarvan wisten we al wel dat het zou worden geserveerd. Dat is geen verrassing. Het was iets VEEL leuker en creatiever en het allermooiste daaraan was: ze hadden het helemaal zelf bedacht en het aan niemand verteld! Ik hield het dan ook meteen na binnenlopen niet droog. Watje. De ontroering en opluchting werden mij te veel: vanwege het weerzien en om alles dat ons hier in de afgelopen maanden fysiek had weggehouden... Mijn tranendal bleek een voorbode voor het weer dat niet veel later uitbarstte. We kregen fraaie bloemenkransen omgehangen (heerlijk riekende frangipani's die we rondom het zwembad zullen gaan zetten) en een glaasje in de hand gedrukt. Elsa, onze huishoudster en kokkie hield een schaaltje met daarop twee scharen in de hand. Je voelt 'm al: het huis moest worden 'geopend' en wij mochten samen het lint doorknippen. Met een rechtshandige botte schaar, dat wel maar er moet altijd iets te wensen overblijven. In de komende dagen gaan we de scherpe, linkshandige schaar en nog veel meer vinden in een van de dozen die nog onuitgepakt is. Gisteravond ontvingen we een fikse zegening vanuit het Noorden als toegift: de regen kwam met bakken uit de lucht. Typisch Bali in de natte periode. Het rieten dak heeft de eerste schoonmaakregen goed doorstaan.

Gisteravond ging bij beiden om circa 20:00 uur wel zo ongeveer het licht uit. Mijn liefje had het zó goed gedaan; ik ben trots op haar! Na een verfrissende douche in de openlucht kropen we voldaan in ons 2 bij 2 meter bed. Vannacht had ik van niets en niemand last. Vanmorgen om 8 uur, de zon stond al fier aan de hemel, was het tijd om op te staan. De tuinman was het zwembad aan het schoonmaken. Vanmiddag duiken we er voor het eerst in. Het ontbijt maakten we zelf, met de aardbeitjes van een van onze Belgische buren die ons welkom kwam heten en met ons kwam kennismaken. De aankomst kon niet warmer. Ik zit nu aan tafel op het terras en kan ver kijken. Ik heb al veel vlinders gezien en vogeltjes gehoord. Nog niets thuis kunnen brengen. De eerste mango smoothie staat voor mijn neus. Tjonge. We zijn twee gelukkige meisjes. Weliswaar een beetje plakkerig maar dat went snel.