Translate

donderdag 4 maart 2010

Verjaagd uit het paradijs

Het duurde even voordat er een nieuwe blog kwam maar dat is omdat wij in de afgelopen dagen aan crisismanagement moesten doen. Er is niets mis met mijn liefje alhoewel ook zij aan het bekomen is van boosheid en verbijstering.

In een eerdere blog over electriciteitspalen meldde ik dat wij hier nog steeds op bouwstroom zijn aangesloten die via een generator aan ons en de buren wordt geleverd. De eigenaar van de bouwonderneming alhier, die ik voorlopig Hans H. zal noemen, is makelaar en taxateur in de Nederlandse bollenstreek.
Op zijn website schrijft hij over zijn eigen bedrijf: 'een kantoor dat zich onderscheidt van anderen door ons specialisme in aankoopbegeleiding. Zodra u uw droomhuis heeft gevonden begeleiden wij u in het gehele traject van aankopen. Wij richten ons hierbij uitsluitend op uw belangen.' In een andere passage meldt hij: 'In alle voorkomende gevallen is het prettig een deskundige, betrouwbare adviseur te hebben die zich goed in uw bedrijf kan inleven en daarbij de persoonlijke omstandigheden niet uit het oog verliest.'

Deze Hollandse makelaar besloot in 2008 projectontwikkelaar in Bali te worden. De man in kwestie heeft sindsdien moeite aan zijn zakelijke en financiële verplichtingen in Bali te voldoen. Ook in ons geval blijft hij ernstig in gebreke. Daarvan zijn niet alleen oude en nieuwe villa-eigenaren de dupe, dat geldt ook voor plaatselijke leveranciers. Kennelijk weigerde hij één tijdige betaling te vaak: de leverancier van de generatoren was het gedoe inmiddels meer dan zat en trok de stekkers van de stroomopwekkers eruit. Weg stroom. Het zwembadwater kon niet meer worden gefilterd en de tuin niet meer gesproeid. Douches, toiletten, airco's, luchtverplaatsers, het koffiezetapparaat, de koelkast - niets werkte meer. Nu zijn wij als kampeerders wel wat gewend maar dit wangedrag vonden wij compleet onacceptabel.

Het werd dus hoog tijd de verantwoordelijke man op zijn onverantwoordelijke gedrag aan te spreken. Diezelfde zogenaamd betrouwbare adviseur liet zich op maandag jongstleden van zijn ALLERonbetrouwbaarste zijde zien door middenin de discussie over de mogelijke oplossing voor dit staaltje mismanagement stoïcijns het kantoor uit te lopen, roepend 'dat hij zijn vliegtuig moest halen.' Ons achterlatend met grote problemen, om zijn eigen woorden tegen te spreken: onze persoonlijke omstandigheden volledig (maar dan ook volledig) uit het oog verliezend. Ik vind het een onbeschaamdheid die moeilijk onder woorden is te brengen. Personeelsleden van de betrokken villa's reageerden unaniem op het gedrag en overhaaste vertrek van Hans H.: “als hij meer aandacht had besteed aan zaken en minder aan Balinese vrouwen, zou het niet zo mis zijn gegaan”...

Aan het einde van die dag vonden de vrienden die wij hier nog wel hebben een kleine generator. Er is nu immers veel te verliezen. De electricteitsman werd erbij gehaald om het apparaat aan de praat te krijgen maar als het apparaat praat, zwijgen wij. Het maakt namelijk zoveel herrie dat het paradijselijke gevoel dat ons elf weken lang had bevangen, verdween als sneeuw voor de zon.
We schakelden het apparaat gedurende de nacht enige tijd af en zette het de ochtend erop weer aan. Wat er toen gebeurde: er volgden twee harde klappen in huis en er ontstond een brandlucht. Ik rende naar binnen en kon nog net het gesis in de meterkast waarnemen. Alles sloeg door. Ook onze eigen stoppen. Het was maar goed dat Jeroen (zoon van goede vriend Ger) bij ons logeerde. Hij was voor ons een prettige afleiding en een rots in de branding!

Inmiddels zijn wij voor onze laatste week in Bali naar een andere villa verhuist. Toen we met een koffertje en wat tassen ons eigen pad afreden, kreeg ik een brok in mijn keel. Ook ons personeel had het even te kwaad. In de nieuwe woonomgeving proberen we het oude, fijne gevoel terug te krijgen. Uit het paradijs verjaagd, zo voelt het. En het kwaad heet Hans H.
We vrezen dat een flink aantal apparaten bij de klap beschadigd is geraakt. Het eerste technische mankement constateerden wij reeds: de electrische Nespresso-melkschuimer die altijd met ons meereist, werkt niet meer. We vrezen ook voor onze Bose-geluidsinstallatie, de satellietverbinding, het Nespresso-koffiezetapparaat, de wasmachine, de lampen, enzovoorts.
Wordt vervolgd.