Het leukste van reizen

Ergens las ik dat het leukste van reizen is thuiskomen. Ik ben het daar niet mee eens: het leukste van reizen is voor mij onderweg zijn, al ben ik erg content met ons Alicantese thuis. Nieuwe paden, nieuwe taferelen, nieuwe mensen, zoals de professionele reiziger en schrijver Paul Theroux het zegt. Ik kan het niet beter formuleren. Vandaag had ik blog- en webalbumcorvee dus ik had geen tijd om mee te gaan naar 'ons' strandje aan de Costa Blanca. (In die zin lijkt het op werk...) Een belofte nakomen aan de bloglezer(s) vind ik belangrijk. Mijn liefje ging dus in haar eentje; dat is weleens lekker. 
Na een uur of twee kwam ze thuis. Het eerste dat ze mij zei was dat het water rondom Mallorca wel héél lekker en mooi was geweest... Het water is hier lang zo kristalhelder niet en bovendien hebben we te maken met zeegras. Ik kon niet anders dan het beamen. Het fluweelachtige gevoel zodra je in Mallorcaans zeewater stapte, is onvergetelijk. We keren dan ook zeker terug.

Afgelopen woensdag bezochten wij het klooster van Lluc (spreek uit: Ljoek) waar alles toen nog pais en vree was. Diezelfde avond bleek een tornado over het eiland te razen: de draaikolk van lucht kwam aan de noordoostpunt aan land, trok landinwaarts en eindigde ten westen van Palma waar de windkracht inmiddels flink was afgenomen. De bedevaartsplaats werd vol geraakt, de wind richtte grote vernielingen aan. Het enige dat wij -vertoevend in Alcudia, ook in het noordoosten- merkten was een gigantische regenbui. De grote bloempotten op ons terrasje waren de volgende ochtend tot de rand gevuld met water. De bijgevoegde krantekop spreekt van een nachtmerrie (pesadilla).

Onze rondreis over Mallorca was niet bepaald rusvrij. Honderden Russische vakantiegangers kruisten ons pad. Zelfs tijdens de bootreis was er een groep van circa 15 jonge Russen aan boord. De eerste biertjes gleden om 10:00 uur reeds door Russische jongens- en meisjeskelen. Здоровье! Een van hen, geen onaardige knul, rook naar pure alcohol. Hij droeg een dikke walm met zich mee. Als ik een lucifer had gehad, had ik hem in de fik kunnen steken. Als daad van verzet tegen de onfaire behandeling van Poessie Riejot. 

De Spaanse kapitein had voor de afvaart in drie talen (Spaans-Engels-Duits) uitgelegd dat er te allen tijde slechts 8 à 10 personen tegelijk op de trapezen van de catamaran mochten liggen. Die netten konden breken en dan belandde je in het water. Dat was op zich geen probleem, ware het niet dat krachtige propellers aan de spiegel van de boot waarschijnlijk vissenvoer van een mensenlichaam maken... Dat alles was echter tegen Russische dovemansoren gezegd. Je kon daar over de langzaamaan kreefterood kleurende hoofden lopen. Naarmate meer drank in de mens kwam, werden de grappen die ze elkaar vertelden steeds vaker gelardeerd met hardere en vettere lachsalvo’s. Ik vond het soms aanstekelijk. Ze hadden het erg naar hun zin; gelukkig werd het geen bacchanaal.

Denkend aan Palma de Mallorca, verwachtte ik vooral 's nachts stappende en overdag bakkende Duitsers, Engelsen en Nederlanders te zien. Of juist veel geluidsoverlast en dronkenschap te moeten ondergaan. Dat alles zal zich ongetwijfeld afspelen op de stranden van de baai van Palma maar in de stad kwam ik dat nauwelijks tegen. Palma is mooi. De hoofdstad is een lappendeken van culturele voetafdrukken: Romeins en Byzantijns, christelijk en islamitisch. Dat is vooral te zien aan de architectuur van de stad. Bovendien liet Gaudí er zijn sporen na. 
Even buiten de stad bezochten wij het museum van de Fundació Pilar y Joan Miró. Miró’s moeder en grootouders waren Mallorquins, net als zijn vrouw. Het leuke van dit museum is dat je als bezoeker in alle zalen en gebouwen foto’s mag maken, ook in het atelier en hun woonhuis. Het gebouw werd ontworpen door de bekende modernistische Barçelonese architect Lluís Sert, persona non grata tijdens het Franco-regime. 

Mallorca viel dus in zeer goede aarde, zoals ik in mijn vorige blog al aangaf. Dit Balearische eiland is groen, azuurblauw, schoon, afwisselend, ongerept, rustig, traditioneel en tegelijkertijd zeer van de 21ste eeuw, geculturiveerd en geciviliseerd. Er zijn vast nog meer omschrijvingen te bedenken. Mij beviel dit uitje zeer, ik genoot met volle teugen. Voor een eerste indruk moet je maar eens door mijn webalbum bladeren (linker kolom).