Gevederde vriendjes

In de afgelopen weken hoorde en zag ik vele nieuwe soorten vogels in onze Spaanse habitat. Bekend geluid en nieuw getwitter ging door de lucht. Daaruit trek ik de conclusie dat de vogeltrek van Afrika naar Europa is begonnen. De meteorologische lente brak aan maar koning Winter speelt een verraderlijk spelletje in het noorden van Europa. Vrieskou overal, sneeuw tot aan de dakrand in het Verenigd Koninkrijk, schaatsers in Friesland?! Maart roert zijn staart - en hoe! Ik heb het idee dat gevederde vriendjes momenteel langer dan gewoonlijk in deze contreien blijven hangen, in afwachting van beter weer op hun bestemming.

Als we ‘s ochtends genieten van een kopje koffie op het zonnige terras, klinkt altijd een hoop gekwetter. Eén nieuwe vogel verraadt zich met zijn geluid meteen: de koekoek. Het dier zit in het pijnboombos in het terrein naast ons. Ik heb ‘m nog niet gezien maar dat zal niet lang op zich laten wachten. Verrekijker en telelens staan paraat. Ik hoor veel nieuwe zangvogelsoorten. Ze laten zich van hun beste kant zien en horen. Rechts is de alombekende merel, links is hoogstwaarschijnlijk een rietzanger, de middelste is een putter.

Ouwe getrouwen zoals valken en steenuilen, hangen constant in de lucht. Toch lijkt hun gedrag anders dan in voorgaande jaren. Als trekvogels hier inderdaad een langere tussenstop dan gewoonlijk maken, zou dat de reden van de reuring kunnen zijn.

Onlangs zat ik met een boek op het terras toen twee valken wel heel dichtbij kwamen. Het leek alsof ze zich niets van mijn aanwezigheid aantrokken en van plan waren een ommetje via het terras te maken. Ik kon ze bijna aanraken. De zon bescheen hun lichaam en verendek waardoor het een magische vertoning werd. Ik heb dat moment scherp op mijn netvlies.

Het zijn torenvalken, de ene een beetje groter dan de andere. Ik doopte ze Lex & Max en zo noemen mijn liefje en ik ze sindsdien. Soms zit ik binnen als ik van buiten hoor “Max kwam weer langs” of “Lex jaagt voorbij”. Het maakt duidelijk hoe prominent ze aanwezig zijn. We hebben er kennelijk twee permanente residenten bij. Tijdens een wandeling in de omgeving zag ik er een neerstrijken op de waterafvoer van een appartement op de bovenste verdieping. Soms hoef ik alleen maar mijn oren te tuiten om te weten waar ze uithangen. Waar veel gefladder en gekwek is, zijn zij. Ze zitten vooral achter duiven aan.

Tot vorig jaar waren er relatief veel duiven in onze woonwijk. De vereniging liet eerder een valkenier komen (à raison van € 1.200) om de duiven op natuurlijke manier te verjagen. Sinds het vertrek van een Frans echtpaar dat jarenlang een appartement huurde en waarvan de echtgenote duiven voerde, nam hun aantal af. Duiven voeren in woonomgevingen is wettelijk verboden in Spanje en daarom ook niet toegestaan binnen onze vereninging van huiseigenaren. Duiven zijn levende opslagplaatsen van bacteriën, ze worden om die reden terecht ‘vliegende ratten’ genoemd. Dat is geen bakerpraatje, het is bewezen door -onder andere- Spaanse wetenschappers. De bacteriën zijn niet schadelijk voor de vogels zelf maar wèl voor de mens. De betreffende vrouw werd door de president van de vereniging op haar gedrag aangesproken maar ontkende glashard terwijl de voederbakjes elke ochtend leeg onder het appartementencomplex stonden. Je moet haar echter op heterdaad betrappen als je juridische actie wilt ondernemen en dat gebeurde niet. Het probleem loste vanzelf op. Everybody happy. Ze voert nu waarschijnlijk stadsduiven in Alicante.

Een torenvalk kan dus een duif verschalken en onze Lex & Max doen erg hun best hun prooi te pakken. Tijdens zo’n achtervolging streek een van de valken neer op een boomtak, recht tegenover ons appartement. Mijn liefje, een vogelspotter van formaat, maakte mij erop attent. Ik greep mijn camera en zoemde in. Het gevleugelde dier liet zich van alle kanten bekijken, draaide majesteitelijk om zijn (of haar) as. De takken van de boom wipten op en neer maar de gele klauwen hadden goede grip. Het is verbazingwekkend zoals zij zichzelf in evenwicht kunnen houden. En die spiedende ogen... niets ontgaat hen. Zelfs mijn gefotografeer niet!

Gevederde vriendjes en ik: amigos para siempre. Dat is ook bij anderen bekend. Mijn neef Dennis stuurde mij deze week een weblink toe van Bored Panda waarop perfect getimede foto’s zijn te zien. Hij dacht dat ze mij als amateurfotograaf wel zouden kunnen bekoren... De understatement van de week! Je vindt er vele serieuze en ‘tongue in cheek’-foto's. Ook de foto's waarin vogels de hoofdrol spelen, zijn de moeite van het bekijken zeer waard.