De Nespresso Boutique
was wederom vol. Doorgaans, als we daar binnenstappen en een volgnummer moeten trekken,
kijken mijn liefje en ik elkaar aan en zeggen: “Hoezo crisis?” Toen het onze
beurt was, zeiden we tegen de verkoopster -die Sales Advisor heet bij Nespresso-
dat we open staan voor een nieuwe smaakervaring.
Zij zocht ons klantnummer
in het systeem op en stelde voor dat we de Grand Cru Linizio Lungo eens zouden proberen. De naam komt van het Italiaanse
woord ‘inizio’ dat begin of aanvang betekent. Deze koffie zou goed passen aan
het begin van de dag. Linizio Lungo is samengesteld uit Zuid-Amerikaanse
Arabicabonen en Braziliaanse Bourbonbonen. De zachte melange geeft naar
verluidt een graan- en notensmaak af, vooral als het wordt geserveerd met een
vleugje melk. We hadden er oor naar.
De cups zijn oranje
van kleur en dat vond ik uiterst toepasselijk voor deze tijd van het jaar. Een
Zuid-Amerikaans feestje met een oranje tintje. Wij schaften dan ook enkele
doosjes aan en rekenden tevreden af. Voordat ik de boutique verliet, zei de mevrouw
dat ze nog een kadootje voor ons had. Bij Nespresso is elk clublid bijzonder...
We kregen iets vanwege “la coronación” van de nieuwe koning van Holanda. Het pakketje
bleek een schot in de roos.
Hier in Spanje
begonnen wij de dag dus met een vorstelijk cupje Linizio-koffie, met een
vleugje melk van koe Bertha 38. “Nespresso: what else?!” Niet lang geleden werd
het portret van de koningin met Nespressocupjes vormgegeven door Studio Zeven.
Daarmee werd ze de enige echte cupjeskoningin. Vandaag ben ik zelfverklaard
cupjesprinses en neem mij voor de kadokroon de gehele dag te dragen, in aanwezigheid
van mijn republikeinse liefje.
Alhoewel we al
jarenlang een Nederlandse vlag van hot naar her verhuizen, zal ik vandaag niet
vlaggen. Ik ben geen voorstander van de monarchie maar heb respect voor
Beatrix. Een oranjebittertje is evenmin aan mij besteed. Ik deed nooit mee met
zakhappen en koeklopen. Het Koningslied zal ik ook niet meegalmen; met de W van
Willem heb ik niets. Het fröbelwerk van Ewbank c.s. verbleekte bij het mooie
afscheidslied voor de koningin van Brigitte Kaandorp, getiteld ‘Lieve Koningin’.
Ik hoop van harte dat
deze laatste Koninginnedag zonder incidenten verloopt. Daarenboven wens ik de
Beatrix een gezond en gelukkig prinsesseleven toe, met veel tijd voor mooie
boeken, beeldhouwen, fijne muziek, heerlijke glazen wijn en leuke reizen.
De Oranje-Nassaus deden
nog maar 200 jaar geleden een greep naar de macht. Tot dat moment was Nederland
een republiek. Sinds die staatsgreep levert het Huis van Oranje koningen en
koninginnen af. De erfelijke troonopvolging vind ik achterhaald. De functie van
staatshoofd is de enige functie in het land die automatisch overgaat van ouder
op kind; zonder sollicitatie, selectie of verkiezing van de betreffende
kandidaat en dat vind ik bizar. Het is een functie met afnemende politieke
taken. De maatschappelijke functie van de koning blijft echter belangrijk: een ‘samenbindende,
vertegenwoordigende en aanmoedigende rol’. (Die rol kunnen we helaas niet aan
de Balkenendes en Ruttes overlaten.) Dat was bij Beatrix in goede handen. Ik
heb geen enkele behoefte de kroon van haar hoofd te stoten.
Leden van een koninklijke
familie zijn nèt gewone mensen. In het land der blinden is éénoog koning: belastingontwijking,
zelfverrijking, machtsmisbruik en andere inschattingsfouten zijn hen niet
vreemd. De Spaanse koninklijke familie is constant negatief in de publiciteit:
niet alleen handelt koning Juan Carlos regelmatig uiterst onverstandig (jagend
-met zijn Duitse maîtresse- in Afrika als voorzitter van WWF), zijn schoonzoon Iñaki
Urdangarín werd onlangs officieel beschuldigd van corruptie. Hij zou miljoenen
euro’s van een goededoelenstichting in eigen zak hebben gestoken. Zijn
echtgenote, kroonprinses Christina, zou van medeplichtigheid worden verdacht. Spanje
en Oranje: ze zijn vaak aan elkaar gewaagd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten