Oranjegekte

Gisteren deden we voor het eerst Plaza Diferente aan. Kennissen vertelden ons onlangs dat in Benijófar een nieuwe supermarkt met Nederlandse producten de deuren opende. In het dorp dat ook aan de Costa Blanca ligt, woont een grote concentratie Nederlanders. Daar was al een Hollandse slager gevestigd, die nu dus gezelschap heeft van een bakker annex koffieshop en een kleine supermarkt. We togen erheen; het was een dag die begon met een fikse zeemist, ook wel 'zeevlam' genoemd. Die ontstaat als warme lucht over een koud wateroppervlak stroomt en afkoelt. De zee is immers nog relatief koud. De vochtigheidsgraad is hier momenteel 100%. (Voordat wij het dorp binnenreden, scheen de zon overigens alweer.)

Ik ben altijd nieuwsgierig naar het assortiment van een nieuwe winkel. Die in Benijófar blijkt te worden bevoorraad door Nederlandse supermarkt PLUS. In San Fulgencia zit een kleine supermarkt met producten die door Albert Heijn wordt aangeleverd, in Albir is er een die door Jumbo wordt gevuld. In laatstgenoemde plaats staat het vakantiehuis van de familie Van Eerd, eigenaar van de Jumbo-supermarktketen. Op al die plekken aan de Costa Blanca vind je grote concentraties Hollanders en dat is de verklaring voor de aanwezigheid van dergelijke winkels.

Alhoewel we in Spanje inmiddels zo goed als alles kunnen vinden om de innerlijke mens tevreden te stellen of zelfs te plezieren, vind ik zo’n uitje naar een Hollandse supermarkt in deze contreien altijd enerverend. Eenmaal in het centrum van Benijófar vroeg mijn liefje zich af waar de winkel zich precies bevond maar dat werd snel duidelijk. Van grote afstand vulde oranje het blikveld: t-shirts, toeters, hoeden, brillen, bloemen en dergelijke. Men maakt zich ook hier kennelijk op voor een speciale viering van 30 april.

Het boodschappenmandje was snel gevuld. Wat mij vooral opviel, was de ruime keuze en diverse merken Indonesische basisingrediënten. Kennelijk heeft de generatie Hollandse ex-pats in Spanje een hechte band met voormalig Nederlands-Indië... Zelf behoor ik ook tot die groep. Ik kocht emping en enkele Conimexproducten. Ik mis drop niet maar als zo’n winkel vol ligt met diverse soorten, schaf ik toch een zakje van mijn favoriete smaak aan. De boodschappentas bevatte voorts onder andere potjes Hak (veldertjes!), potjes vleesfond, ontbijtkoek van Peijnenburg, Hollandse stroopwafels en Koopmans tarwe pannenkoekenmix.

Na de supermarkt stapten we de bakkerij annex koffieshop met dezelfde naam binnen. Een van de meest gemiste Nederlandse producten is donker (meergranen)brood alhoewel hier op broodterrein in de afgelopen jaren grote voortgang werd geboekt. Als ik denk aan donker brood met knapperige korstjes, loopt het water mij in de mond. 

We zijn in Spanje echter niet meer overgeleverd aan het eten van klef witbrood. Plaza Diferente bakt dagelijks vers brood in alle kleuren en soorten. We kochten een heel donker brood dat nog warm was. Ook krentenbrood ging mee in de tas. We lunchten ter plekke: mijn liefje bestelde een broodje draadjesvleeskroket en ik een broodje garnalenkroket... van Herman den Blijker. (Moet kunnen.) De kroket was goed gevuld, de vulling was goed gekruid, de kleur van de vulling was... oranje. De beeltenissen van Lex & Max ontbraken ook hier niet. Gisteravond keken wij vanuit Spanje, met vier miljoen anderen naar het interview met het aanstaande koningspaar. Hij liet zich van zijn beste kant zien en horen, vond ik: een moderne Democraat. Vooral zijn opmerking over koe Bertha 38 deed mijn mondhoeken krullen. Mijn favoriete Oranjeshirt is gekozen!