Life of VP

Afgelopen dagen kwam het nieuwe bestuur van de oude vereniging van Eigenaren hier bijeen. De regelmatige lezer weet dat ik onlangs werd verkozen tot vice-president. Dat werd viepie, vice of vieze in de wandelgang. Mijn lieftallige assistente, ook wel bekend als Mijn Liefje, is VP-A, assistente van de viepie.

Nieuwe president Terry (bijgenaamd 'Pi') heeft eveneens een A, genaamd Judith; ook in zijn geval is het toevallig zijn partner. Zij nodigden het nieuwe gezelschap met een mail uit onder het kopje ‘Meeting of Dream Team’. Britten hebben een uitermate goed gevoel voor ironie. Het is een van de redenen waarom ik aan dit team wens deel te nemen. De Hollandse schrijver P.F. Thomése noemde ironie in een recent interview in de Volkskrant ‘dat fijne wapen waarmee je in de roos schiet door er net naast te mikken’. Mooi uitgedrukt; het geeft precies de essentie van dit veelzijdige stijlmiddel aan. Zijn we een droomteam? Dat zal moeten blijken.
Naast Terry is ook de Ierse Geraldine van de partij. Zij moet het helaas zonder VP-A stellen.

Het team kwam vorige week voor het eerst bijeen voor de overdrachtsvergadering met de vorige (interim-)president en vandaag liepen we met elkaar een rondje door de woonwijk. De president voorop en wij er in kolonne achteraan. Links en rechts zwaaiden we enthousiast naar het toekijkende publiek op de  terrassen. Het zijn de leden van de vereniging voor wie wij het liefdewerk oud papier doen. Nou ja, belangenloos is de klus niet: wij willen net als zij dat ‘onze’ woonwijk mooi en het leven ter plekke aangenaam blijft.

De afspraak was dat we in onze nieuwe hoedanigheid kennis zouden maken met personen die werkzaamheden voor de vereniging verrichten, zoals de tuinman, de externe klusjesman, de schoonmaakploeg en het onderhoudsteam van het zwembad. Dat zijn de mensen met wie wij in het komend jaar het meest te maken zullen krijgen. En we zouden goed om ons heen kijken om zaken op te merken die moeten worden gerepareerd en dingen die eventueel niet door de beugel kunnen. Niets menselijks is ons vreemd.

Onze vereniging staat bekend als een ‘strenge club’; zeker als je het vergelijkt met andere gemeenschappen. Bij ons mag zeker niet alles. Volgens de Spaanse Law of Horizontal Property mogen individuele huiseigenaren geen veranderingen aan de buitenkant van een pand aanbrengen. Sowieso niet zonder toestemming te vragen aan de vereniging en nooit als de wijziging een negatief effect heeft op de esthetiek van het gebouw of de uniformiteit van het complex. Eigenaren die zich niet aan deze regel houden, worden stelselmatig voor de rechter gedaagd. Als zij hun zaak verliezen -en dat is te verwachten met die horizontale wet aan onze zijde- moeten de wijzigingen op eigen kosten worden teruggedraaid en draaien ze op voor alle gerechtelijke kosten. Er loopt momenteel zo’n zaak tegen een huiseigenaar.

Zo mogen in onze wijk evenmin tv-schotels en airco’s (zichtbaar) aan de buitenwand worden bevestigd. In andere woongebieden is men veel minder streng en dat is te zien: sommige delen doen niet onder voor een gemiddelde straat in de Haagse schildersbuurt! 

Bovendien worden gemeenschappelijke stukken tuin voor eigen gebruik opgeeïst. In onze vereniging kregen eigenaren in het verleden toestemming om hun terrassen op de begane grond uit te breiden met voorgeschreven materialen en in de afgesproken kleuren, tegen extra betaling aan de vereniging. De verwachting is dat die trend met het nieuwe bestuur tot het verleden gaat behoren...

We zijn een voorbeeld voor andere verenigingen: we hebben financiële reserves opgebouwd en geen schulden. Wanbetalers (van community fees) worden tot in het land van herkomst achter de broek gezeten. Met sukses. Op de huizen van eigenaren die stelselmatig niet betalen, wordt een soort beslag gelegd zodat de vereniging het achterstallige geld alsnog ontvangt als een woning wordt verkocht. 

We plegen continu onderhoud om alles in goede staat te houden en we waren de eerste vereniging die de gebouwen opfriste met een nieuwe verflaag. Nieuwe bezoekers konden naar verluidt niet geloven dat er geen sprake is van nieuwbouw maar dat ons complex al meer dan tien jaar oud is. En zo willen we het houden! 
Er is daarom afgesproken dat ik als viepie een oogje in het zeil houd op het reilen en zeilen in en om de woonblokken van het type A en dat Geraldine dat doet voor de woningen van type B.

Aan het einde van de rondgang sprak ik met de voormalige president over de bewatering van de schoongemaakte bloembakken aan de ingang van onze woonwijk, terwijl de president met tuinman Matt sprak. Toen zij zich even later bij ons voegden, sprak een van de VP-A’s de onsterfelijke woorden uit: “VP inform your P!”. Ik sprong in de houding en deed verslag. Er is maar één kapitein-ter-zee op ons reddingsvlot maar Operatie Bengaalse tijger heeft ook luitenanten (èn hun matrozen) nodig om koers te houden in stormachtig weer. 
De Spaanse overheid toverde onlangs een aantal apen uit de mouw en dat zullen voor residenten van buitenlandse origine niet de laatste zijn, vermoed ik. Het dream team zal in de toekomst nog woelige baren moeten bevaren.