Op bezoek bij de alcaldía

Afgelopen woensdag hadden we een afspraak met de vrouw die verantwoordelijk is voor het wel & wee van Orihuela Costa. Haar functie is die van alcaldía, de burgemeesteres van deze streek aan de Costa Blanca. Naast die functie is zij verantwoordelijk voor de stranden en eerste aanspreekpunt voor buitenlandse residenten in dit deel van Spanje. De vrouw in kwestie is van Duitse origine en ze is lid van de politieke partij De Groenen. De delegatie die haar bezocht, bestond uit twee vice-presidenten, één president en nog een afgevaardigde uit de urbanisatie. Met elkaar vertegenwoordigen wij meer dan 1.000 (grotendeels internationale) huishoudens.

Orihuela Costa is een gebied in ontwikkeling. Het bestaat uit de historische plaats Orihuela, alle kustplaatsen eromheen en vele achterliggende deelgemeenten. 
Het is de derde stad van Valencia en groeiend. Momenteel telt Orihuela Costa 94.500 residenten. 

Op het moment dat de stad meer dan 100.000 inwoners zal bevatten, zal de regionale geldkraan heel ver opengaan. Een interessant gegeven. Wij willen als residenten zeker dat er betere infrastructuur, meer publieke diensten en andere faciliteiten beschikbaar komen in ons woongebied maar het is belangrijk een juiste balans te vinden tussen faciliteiten voor vakantiegangers en het woongenot van (permanente en semi-permanente) residenten. De regelmatige lezer weet dat juist die onbalans onlangs de reden was waarom ik contact zocht met het gemeentehuis. Overigens met goed gevolg: de twee geluidsoverlast bezorgende (Ierse) bars in het uitgangscentrum op loopafstand kregen een waarschuwing en houden zich intussen gedeisd, zoals het hoort. ¡Alegría!

We werden door de burgemeesteres en haar -eveneens van Duitse origine zijnde- assistente ontvangen in een grote bespreekkamer in het gemeentehuis. Na een introductierondje vroeg ik, als dagvoorzitter, of ze ons een toelichting kon geven op haar rol en de bijbehorende verantwoordelijkheden. Het werd snel duidelijk dat ze opereert in een zogenaamd matrix-organisatiemodel. Zij is eindverantwoordelijk voor Orihuela Costa en gemeentelijke diensten als transport, educatie, politie en dergelijke leveren service aan haar deelgemeente. Die diensten vallen dus onder een specificieke functionele afdeling en worden toegewezen aan 'projecten' van de Alcadía van Orihuela Costa. Een complexe structuur, zeker in een Spaanse werkomgeving. Als voormalig organisatie-adviseur zag ik vele mislukte projecten en ontevreden personeelsleden.

Ik zou niet in haar schoenen willen staan, zelf ben ik ongeschikt voor een functie in de politiek. Wat ons duidelijk werd is dat politieke tegenstanders en partijen in Spanje meer energie lijken te steken in het bestrijden van elkaars positie en ideeën dan dat ze hun gemeente verder ontwikkelen. Wat dat betreft is er niets nieuws onder de Spaanse zon... Ik heb respect voor haar benaderbaarheid, haar toewijding en inzet.

We spraken over algemene kwesties zoals toekomstplannen voor de stad, belastingen, wetten en inschrijving in de gemeente. Daarna praatten we over specifieke maatregelen voor onze eigen woonomgeving, zoals: verbeterde vuilophaal tijdens zomermaanden, over het aanbrengen van snelheidsrestricties in de wijk, over de verwijdering van dode palmbomen langs onze avenues, over 'echte' douches aan de stranden en meer. Het was een vruchtbare meeting, de relatie is gelegd en verbeteringen worden hopelijk binnenkort aangebracht. Onze gesprekspartners prezen ons om de betrokkenheid bij de eigen woongemeenschap en de kennis van lokale ontwikkelingen. We hopen de relatie in de toekomst verder te kunnen uitbouwen. Aan het einde van ons gesprek nodigde ik de burgemeesteres uit voor een tegenbezoek aan onze woongemeenschap in September, als het zomerseizoen ten einde is. De foto werd gemaakt door mijn lieftallige assistente.