Beestenboel

Mijn liefje en ik kwamen tot de conclusie dat de zomer van 2013 in Spanje een van de mooiste tot nu toe is. De maanden juli en augustus waren gematigd van temperatuur, de airco ging geen moment aan. De Spaanse weersvoorspellers voorzagen een warm naseizoen. Ze kregen helemaal gelijk. Het is nu heerlijk qua temperatuur: de hele week blijft het 28 graden Celsius.

Enkele dagen geleden klonk de deurbel. Ik deed open en trof iets groots en groen voor de deur aan... Het bleek de opblaaskrokodil van Emmy en Hugo. Zij keerden onlangs huiswaarts waardoor de krokodil een nieuw onderkomen zocht. Wij zwemmen nog (bijna) dagelijks in de zee en blijven dat in de komende weken doen, naar verwachting.

En als het te koud wordt om hier te zwemmen, reizen we naar de andere kant van de wereld en gaan daar verder. Wij gaan namelijk weer naar Bali. Daar wacht het eigen zwembad op ons. En twee mannetjes die wekelijks bij ons zullen komen zwemmen. Yudha zwemt inmiddels ‘los’ zonder drijfhulp, broertje Damai nam het Plouffpak van hem over. De zwemjuffen hebben er een leerling bij. Een krokodil lijkt op een komodovaraan, de landkrokodil die in Azië voorkomt. Een exemplaar van dezelfde  afmeting troffen wij in 2010 in de eigen tuin aan. Met een steen werd de levenslucht uit het dier verwijderd. De tuinman stopte het dier in zijn eigen kookpotten. Een koningsmaal, naar verluidt. Onze Balinese vriendjes zullen het ongetwijfeld spannend vinden om met de komodo te water te gaan. Ook de lucht is uit dit gevaarte, een groen pakketje ligt klaar voor de koffer. Maar zover is het nog niet.

Aan het strand van L’Amerador in El Campello spoelde vorige week iets heel bijzonders aan. Het ging om -de resten van- een zes meter lang dier. De vondst werd gedaan door een man die zijn hond uitliet. De dag erna onderzocht het ‘Institut d’Ecologia Litoral’ het dier en concludeerde dat het gaat om een reuzenhaai (Cetorhinus maximus). Zoiets spoelde nooit eerder op de Spaanse kust aan. Het bijzondere is dat enkele maanden geleden al eens resten aanspoelden van een vier meter lange reuzenhaai in Almería.

Mijn mond viel open van verbazing. Deze haai (basking shark in het Engels) is de één na grootste vissoort ter wereld en zwerft over alle wereldzeeën. Een levende reuzenhaai met eigen ogen zien of zelf met zo’n groot zeedier zwemmen, staat al jaren op mijn wensenlijstje. De reuzenhaai is een planktoneter dus het dier zal geen zin in mij, zwemmer, hebben maar desalniettemin zal het vanwege de enorme afmeting een intimiderende ervaring zijn.

Eerder reisden mijn liefje en ik naar de Ierse kust om ze daar te zien; zonder succes. Ook Zuid-Australië behoort tot het verspreidingsgebied van het dier; daar zag ik ze evenmin. En nu is er dus al tweemaal eentje aan mijn eigen Costa Blanca aangetroffen? Zoals gezegd, is het zwemseizoen hier nog niet afgelopen dus ik maak nog kans. De reuzenhaai is een bedreigde diersoort door een combinatie van overbevissing en de grote vraag naar haaienvlees en -organen. Het dier staat in de categorie ‘kwetsbaar’ op de internationale rode lijst van de IUCN.

Tuinman Matt begon recent aan het snoeien van de palmbomen langs de straten door onze woonwijk. Regelmatig laat een palm de schouders hangen... een teken dat het de strijd tegen de rode palmkever (Rhynchophorus ferrugineus) opgeeft. Een naar gezicht. Het insect -dat in Spanje picudo rojo ofwel rode stekel wordt genoemd- kwam enkele jaren geleden overgewaaid, en sinds een jaar of drie zie ik het resultaat met afschuw aan. De kever graaft gangen in de stam van de palm. Het dier is niet schadelijk voor de mens maar palmen kunnen zich nauwelijks verweren. Een voor een worden ze geveld, de vraatschade is enorm. Terwijl Matt bezig was met snoeien, vlogen de cocons om zijn oren. Ik vroeg hem zo’n cocon voor mij te openen. In sommigen zaten dikke, witte larven, in anderen volwassen kevers. Jakkes.