Donder en bliksem

Aan het begin van deze week joeg een fikse storm over Noord-Europa. Een week eerder was voor dinsdag jongstleden bij ons aan de Costa Blanca 44 milimeter regen voorspeld. Daar één milimeter regen overeenkomt met één liter water per vierkante meter, zou het dus gaan om 44 liter op elke m2. Gemiddeld valt er aan deze Costa ruim 20mm in de hele maand oktober dus je kunt je voorstellen dat de voorspelling niet veel goeds inhield. We rekenden dus op een dagje binnen blijven.

De weersvoorspellers zaten er deze keer flink naast. De storm brak wel los in Nederland en omringende landen maar hier veel geen druppel regen. Rond vijf uur ’s avonds trokken donkere wolken mijn gezichtsveld binnen. Daar ons appartement aan vele zijde ramen heeft, was het alsof we naar een 3D-film keken. Het gedonder en gebliksem begon aan keukenzijde, trok langs het woonkamerraam en speelde zich vervolgens langdurig voor ons terras af. Ooit maakte ik iets spectaculairs mee in Darwin. Daar ging het om tienduizenden bliksemflitsen over drie uur verspreid. Hier hield dit weer ongeveer een uur aan. Ik probeerde het geflits met mijn Sony Cybershot te vatten. Een bliksemschicht kreeg ik niet op de gevoelige plaat, het oplichten van de pikdonkere nacht lukte wel al kreeg ik een lamme arm. Ik vind het altijd een machtig gezicht.

Vandaag was een dagje in en rond de woonwijk. De president van onze vereniging van eigenaren keerde huiswaarts dus ik sta er als vice-president weer alleen voor, bijgestaan door mijn lieftallige assistente aka Mijn Liefje. No pasa nada (ofwel: niets aan de hand), zij en ik rooien het samen al jaaaarenlang! 

Gisteravond kreeg ik een telefoontje van tuinman Matt die mij vertelde dat iemand mij wilde spreken. Die persoon was zwaar ontstemd over een bepaalde situatie in de wijk. Ik nam de telefoon aan. De persoon in kwestie trok fors van leer alhoewel ik hem niet persoonlijk ken. Als vrijwilliger ben ik inmiddels gewend aan dergelijk gedrag. Bovendien was ik door enkele Engelse collega’s reeds voor hem gewaarschuwd. Hij is president van een belendende woonwijk maar waant zich koning van de gehele wijk. 

Ik hoorde zijn stem en de wijze waarop hij mij toesprak en dacht “jij bent -inderdaad- een bullebak”. Ik luisterde aandachtig, reageerde niet inhoudelijk, hield af en toe de telefoon op afstand van mijn oor en sloot het gesprek netjes af op het moment dat mij dat goeddunkte. Bullies en ik zijn geen geslaagde combinatie. 
Door de luxaflex voor het keukenraam zag ik onze tuinman en de bully. Diens georeer ging nog even door. Stoom kwam uit de auto van de bullebak. Hij liet Matt weten dat hij al het afval bijeen zou laten rapen en het in ons zwembad zou dumpen. Dat sloeg bij ons in als een bom!

De kwestie is dat ‘wij’ tuinafval in ‘zijn’ groencontainer gooien. Na enig uitpluiswerk en contact met de burgemeesteres blijken beide partijen ongelijk te hebben. De bully heeft ongelijk omdat de groencontainer niet van hem is maar van iedereen. Wel is het zo dat sinds 2008 in Spanje een wet van toepassing blijkt die voorschrijft dat alleen individueel tuinafval in dergelijke bakken mag worden gedaan; het mag dus niet worden gebruikt als opvang van gemeenschappelijk tuinafval. Dat wisten de tuinman en ik niet. Onze tuinman meldde mij anderhalve week geleden dat de tuinafvalbelt in de buurt die hij tot dan toe altijd gebruikte, de deuren had gesloten. Wat moest hij met de grote, gesnoeide palmbladeren naartoe? Hij zei mij daarop dat hij die tijdelijk naast de grijze container zou leggen, totdat die zou worden geleegd. Ik stemde in.

Die container is al geruime tijd niet geleegd. Onze tuinman is overigens niet de enige die daar tuinafval neerlegt maar ik ben het met de bullebak eens: het ziet er niet fraai uit. Zeker niet als derden zich ook nog gerechtigd voelen hun vuilniszakken er bovenop te dumpen. Voor je het weet, trek je ratten aan en na ratten komen de slangen.

Vandaag heb ik dan ook offertes aangevraagd bij verschillende partijen die het groenafvalprobleem voor onze vereniging gaan oplossen. Vanzelfsprekend tegen kosten. De bullebak reist naar verluidt aanstaande zaterdag terug naar Engeland. Ondertussen heb ik de beveiliging gevraagd een oogje in het zeil te houden bij ons zwembad.