Bye Bye Banjar

Het was mij het weekend wel! We kregen speciaal bezoek uit België en het was gevuld met afscheid nemen. Een kleine delegatie van de nieuwe eigenaren, een investeringsclub (tien mensen), kwam naar het noorden van Bali om met eigen ogen Ons Domein te bekijken en de overdracht te doen. 

Op zaterdagochtend, na een rondje Nespressokoffie, leidden we hen rond en beantwoordden wij vragen. ’s Middags lunchten we met hen op het eigen terras. De meisjes in de huishouding maakten er iets moois van. Bart en Ivo bleken erg content met wat zij aantroffen.’s Avonds dineerden wij met hen bij Starlight, een plek direct aan de Balizee die wij regelmatig bezochten omdat je daar met de voetjes in het zand kunt zitten. Dat bleek nu teveel gevraagd; het is immers regenseizoen en dan is er sprake van hoge waterstanden. Daarna zouden we een excursie doen over de boulevard van Lovina. De mannen stelden voor dat we nog een drankje gingen drinken bij Kantin21, the place to be in het Hoge Noorden. One for the road. Het is een openluchtbar met lokale live muziek. De volgende ochtend stond ik met bonkend hoofd op. Ik ben niet meer gewend om door te zakken en de wallen onder mijn ogen spraken dan ook boekdelen.

Zondag was het tijd voor afscheid van Elsa, Ketut, Yudha en Damai. We volgden het zondagritueel van koffie of melk met een croissantje, gevolgd door zwemmen in het eigen zwembad van semi-Olympische afmeting. Ketut bracht een kado voor ons mee: een schaalmodel van het Regent Seven Seas cruiseschip waarop hij de afgelopen acht maanden had gewerkt. Het schip zit inmiddels goed verpakt in een van de reistassen; het krijgt een mooie plek in Spanje. Daar gaan we hem waarschijnlijk in april ontmoeten want Ketut vliegt voor zijn komende reis naar Barcelona waar hij aan boord gaat van de Mariner, een 6-sterren schip van dezelfde Amerikaanse reder. Daarna zal de boot in Malaga aanleggen waar wij hem in april proberen te zien. Hij vertelde ons dat familie van personeel aan boord mag komen voor een rondleiding over het schip dus dat is iets om naar uit te kijken. We gaan het gedetailleerde reisschema van de boot bestuderen en nemen dan actie. Yudha wist dat we de daaropvolgende dag zouden vertrekken dus het afscheid ging gepaard met veel gesip van zijn kant en een brok in mijn keel.

’s Middags lunchten we wederom met Ivo en Bart op het eigen terras maar nu vergezelden buurman Tom en zijn vrouw Wendy ons. Met Tom deelden wij in de afgelopen jaren alle lief en leed hetgeen onze band versterkte. Tom blijft ‘alleen’ achter op Bali en vroeg ons om betrokken te blijven bij de afwikkeling van het een en ander. We zegden toe, in samenspraak met de nieuwe eigenaren van de villa. Ook deze dag werd afgesloten in een plaatselijk restaurant, opnieuw gevolgd door een uitje naar Kantin21 waar toen zelfs werd gedanst. Mijn liefje deed een verzoeknummer aan de band: of zij het kinderliedje ‘Bintang Kecil’ (kleine ster) voor ons wilden zingen. Dat was het eerste lied dat wij van Yudha leerden. De bandleden moesten er hard om lachen. In de zes jaren dat zij bestaan, kregen zij nimmer zo’n verzoek. Ze zongen het met plezier en inzet.

En toen werd het maandag. Vijf weken daarvoor was de koopovereenkomst gesloten en in een zucht van tijd was daar onze laatste dag in Villa Kerang. We genoten van de laatste momenten onder de rieten kap, met uitzicht op een prachtige Balizee. De huissleutels werden ceremonieel overgedragen. De chauffeur kwam voorgereden en we namen afscheid van alle personeelsleden. Nomi had natte ogen, Ayu pakte mij uit eigen beweging vast, Made memoreerde dat hij vijf jaar lang graag bij ons had gewerkt. Het opmerkelijkste was dat hij zich verontschuldigde voor alle problemen die wij als buitenlandse eigenaren hadden moeten ondergaan. Tuinman Dewa gaf ons een big smile. Zwaaiend reden we de oprijlaan af, een nieuwe toekomst tegemoet, eentje met minder kopzorgen en veel vrijheid om te reizen. Maandagavond waren we hondsmoe; het voorgenomen feestvieren werd een dagje uitsgesteld. We gingen vroeg slapen.

Nu zijn we in Kuta, in een goed hotel met uitzicht op zee. De Balinese baliemedewerkster gaf ons een upgrade naar een kamer met een zee van een bed (2.4 meter breed). Ook voor de deur ligt een wilde zee met hoge golfen en... veel ronddobberend vuil. Gisteren was het strand zelfs gesloten vanwege het ruwe weer. Dat geldt ook voor vandaag, de rode vlag staat strak aan de mast maar er wordt gesurft. De grijpers met afval rijden af en aan over Kuta Beach. Het weer van vandaag was uitstekend voor ‘soppen’ (aldus Ayu); zo kocht ik een nieuwe reistas, nieuwe shorts en shirts en we gingen beiden naar de kapper. We zijn senang sekali.