Rijden we eindelijk
in één keer, zonder fouten, naar de camping van Hamelin Bay, kunnen we onze
toegewezen staanplaats niet vinden?! Je zou denken: plek 139 is naast plaats
140 maar helaas... zo logisch zit het hier niet in elkaar. In een uur tijd stonden
we op vier plekken, telkens in de veronderstelling dat het onze plaats was. Viermaal
was dat onterecht. En de caravans, camper vans, fifth wheelers, camper
trailers, roof top campers, slide on campers en motorhomes bleven binnenkomen. Veel
plekken zijn vooraf geboekt, wij komen binnenvallen. Mijn liefje liep constant heen
en weer naar de receptie om de plaats te bevestigen maar kwam dan weer met een
nieuwe instructie terug. Uiteindelijk staan we op plek 144, een van de laatste
plaatsen. Midden in een natuurpark, onder pepermuntbomen.
Na de lunch liepen we
in zwemkleding naar de baai. De kleuren van het water zijn onbeschrijfelijk.
Het water lijkt elke keer weer helderder dan in de vorige baai, al is dat
onzin. Ik keek over het water en zag iets zwart erboven uitsteken. Toen ik
dichterbij kwam, kon ik mijn ogen niet geloven: grote en kleine roggen zwommen
heen en weer. Ik liep het water in en stak mijn hand onder water. Niet veel
later voelde ik iets zijdezachts tegen mijn hand. Later kwamen er veel meer
langs, met grote en kleine vleugels. Gezien van boven en onder water.
Wow, wat een ervaring!
Er blijken smooth
stingrays, black stingrays en eagle rays in de baai van Hamelin rond te
zwemmen. Sommige zijn zo groot als een tafelkleed. Roggen behoren tot de
haaienfamilie en zijn beschermde dieren. Ze voeden zich met schaal- en
schelpdieren. Ook mijn liefje deed mee, terwijl ik erop lette dat ze niet tè
dicht bij de staart van een stingray in de buurt kwam. Zo eindigde het leven
van Steve Irwin, de Freek Vonk van Australië, die onder water door de
staartpunt van deze roggensoort recht in het hart werd getroffen.
Er is momenteel veel
gedoe over haaien in West Australië. Het gaat dan niet over roggen maar over
drie haaiensoorten die gevaarlijk zijn voor de mens: de grote witte haai
(carcharodon carcharias), de tijgerhaai (Galeocerdo cuvier) en de stierenhaai
(bull shark; Carcharhinus leucas). Surf Life Savers WA spotte vorige jaar 285
haaien in de wateren langs de kust van West-Australië, in vergelijking tot 247
in het daaraan voorafgaande jaar. Dat toegenomen aantal kan te maken hebben met
het toegenomen aantal helicopterpatrouilles.
Het aantal aanvallen
door haaien in Australische wateren halveerde bijna: in 1930 betrof het 60
personen op een miljoen, in de laatste tien jaar betreft het 30 mensen op een
miljoen. Desalniettemin heeft de regering van West Australië onlangs besloten
dat haaien die groter zijn dan drie meter actief moeten worden gevangen en
gedood. Daarmee zijn ze inmiddels begonnen. Langs de kust, op één kilometer van
de surf (dus niet persé van de branding) worden lijnen aan dobberende vaten
gehangen met grote vishaken met lokaas eraan. Elke stad die wij aandeden, had
wel een discussie-avond over het onderwerp. De regering zegt dat het werkt, mensen
van Sea Shepherd en oceanografen betwijfelen dat. Hoe kan zo’n maatregel de
veiligheid van zwemmers, surfers en duikers verbeteren als het juist haaien
lokt? En hoe kun je voorkomen dat ongevaarlijke haaiensoorten aan de haken
hangen. Bovendien zijn de gevreesde haaiensoorten beschermde diersoorten. De
actie kan dus zeker niet op ieders instemming rekenen. Ook ik ben ertegen. De
zeeën en oceanen zijn hun habitat, niet het onze. Wij zijn slechts gasten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten