Een boekje opendoen

Morgen hebben mensen op Bali een dagje vrij vanwege de parlementsverkiezingen. Al ben ik daar dan geen huiseigenaar meer, het blijft mij interesseren wat er met Indonesië en in het bijzonder de hindoeïstische provincie gebeurt. Het zal immers vakantiebestemming blijven. We hebben er een Balinees gezin dat ons ter harte gaat en kennissen die wij alle goeds wensen. Later dit jaar, op 9 juli, zal de nieuwe president van de Republiek worden gekozen. Nu er zeer waarschijnlijk redelijk jonge presidentskandidaten aan die verkiezingen gaan meedoet, heb ik iets meer vertrouwen in de nabije toekomst. Weer een oude, voormalige generaal aan het bewind, zal voor de mensen en het land geen verschil gaan maken. Ik hoop dat mijn verwachting uitkomt.

Mijn liefje en ik lazen in de afgelopen periode dat onze voormalige villa met gastenhuis door de nieuwe Belgische eigenaren wordt uitgebreid naar een verhuurvilla voor tien personen. Ook veranderde zij de naam van de villa, hetgeen ons allerminst hartzeer bezorgde. Wij kozen die naam (Kerang, van schelp) ook alleen maar toen het kortstondig een verhuurvilla werd.

Afgelopen weekend maakte ik een begin met het online vervaardigen van een papieren album dat het verhaal van onze ervaringen in Bali in beeld gaat brengen. Het is geheel voor eigen gebruik.

De regelmatige lezer van mijn blog weet dat wij erg verheugd waren toen zich nieuwe eigenaren voor onze villa meldden. We maakten als buitenlandse huizenbezitter in de afgelopen jaren dermate veel gedoe mee dat we ons huis in de tropen als een last gingen ervaren. Dat gold niet zozeer voor onze personeelsleden alhoewel we met een aantal van hen regelmatig van alles hadden te stellen.

Delen van Bali zijn (nog?) niet klaar voor buitenlandse ingezetenen en invloeden, denk ik. In de Bali Updater was in een recent interview met de gouverneur van Bali tussen de regels door te lezen dat hij nog niet zo zeker weet of er wel een vliegveld in het noorden zal komen. Sowieso stelt hij -terecht- dat zo’n vliegveld geen betekenis heeft als de omringende infrastructuur ontbreekt. Om die infrastructuur aan te leggen, zullen echter heilige gronden en Hindoetempels moeten verdwijnen en daartegen is fel lokaal verzet. Dat vind ik begrijpelijk. Religie en religieuze tradities spelen op Bali nog steeds een heel belangrijke rol. Elke vorm van vooruitgang vraagt offers en ik geloof niet dat men in het noorden van Bali daartoe bereid is.

Met het papieren album dat ik thans maak, zal ik de avonturen in beeld vastleggen. Daarmee kan het Baliboek definitief worden gesloten terwijl we het toch af en toe kunnen opendoen. Als herinnering. De bekende Nederlandse fotograaf Eddy Posthuma de Boer zag ik onlangs in een programma op tv. Hij merkte op dat hij twee geheugens heeft: eentje in zijn hersenpan, en het andere is zijn foto-archief. Als amateurfotografe maakte ik tussen 2005 en 2014 ruim 10.000 foto’s tijdens jaarlijkse verblijven in Bali. Voor dit album selecteerde ik ruim 300 foto’s. Het wordt dus een flink boekwerk en het zal even duren voordat het klaar is. Het album begint met bouwfoto’s, het verbeeldt een groot aantal hoogtepunten en enkele diepe dieptepunten maar het eindigt met veel foto’s van geliefde personen.