Van de conciërge

In een lokale krant stond te lezen dat het eerste kwartaal van 2014 in Spanje het warmst was sinds achttienhonderdzoveel, vanaf het moment dat men in dit land het weer registreert. Dat is nogal wat. Degenen die hier overwinterden, zeiden ons dat er geen sprake was van winters weer, al stond er vaak wind.

In de afgelopen week was ik druk met verenigingstaken, waaronder die van conciërge. We lopen rond en kijken wat er loos is. Of we worden benaderd over dingen die onderzoek of reparatie behoeven. En tijdens die rondes rapen we afgezwaaide golfballen in de gemeenschappelijke tuinen langs de golfbaan. Momenteel is tuinman Matt onder bezielende leiding van president Terry de gemeenschappelijke tuinen verder aan het verfraaien. Er werden hoge bomen, struiken, cactussen en kleurrijke bloemen aangeschaft: amandel-, appel-, citroen- en perenbomen, lampenpoetsers, om maar enkele te noemen. Ze worden nu over het terrein verspreid. Daarmee krijgt de tuin meer kleur en meer diepte.

Tot overmaat van ramp ontstond er vorige week ergens in het leidingenstelsel een grote lekkage. Sommige putdeksels schoten de lucht in. Onder één putdeksel kunnen drie leidingen lopen en welke doet nu wat? Het is bovendien niet eenvoudig te weten waar het lek precies zit. 
Een geluk bij een ongeluk was dat weldra bleek dat het niet de leiding betrof die water voor de huishouding naar de appartementen voert. (Anders had de telefoon van de conciërge roodgloeiend gestaan...) Het bleek te gaan om een lek in de aqua riego, irrigatiewater ofwel water voor de tuinen. Dat water krijgen we van meneer Perez, de Spaanse eigenaar van het omringende golfterrein en de grond waarop onze wijk staat. Nou ja, we krijgen het niet letterlijk, als vereniging we betalen ervoor.

De tuinman bracht in de afgelopen dagen grote flessen mee naar zijn werk om de nieuwe beplanting van water te voorzien. Datzelfde deden bewoners of eigenaren die dicht bij nieuwe bomen en struiken wonen. De prachtige tuinen zijn de trots van menig huiseigenaar dus alle hens aan dek. We kunnen de nieuwe aanwas toch niet onder onze neus laten verpieteren?!

De technische manager van de golfbaan en onze administrateur, Antonio, bespraken de aanpak. Bij nadere bestudering bleek zowel een waterleiding aan Campoamor-kant als op ons terrein te zijn gesprongen. De infrastructuur ligt er nu langer dan tien jaar dus we moeten er rekening mee houden dat dit soort schade in de toekomst vaker gaat optreden. Langs de weg naar de golfbaan werd het eerste gat gegraven. Van daaruit moest stapje-voor-stapje worden gezocht. Je wilt niet dat het gehele trottoir open komt te liggen. De lekken zijn inmiddels opgespoord. Die op ons terrein ligt voor appartementsblok 3, bij het zwembad. Een stukje trottoir ligt thans open, om het gat is een lint gespannen. We liepen regelmatig even naar de bouwvakker die de rotklus uitvoerde. We vroegen hem dan of hij zin had in koffie of water. Toen hij het lek vond, vond hij dat wel dat hij een biertje verdiende. Het werd hem om half elf ’s ochtends gebracht. “Gracias, mujer”. Morgen kan Matt verder met de beplanting en kunnen we de tuinen hopelijk weer besproeien.

Tevens moeten de financiële documenten in orde worden gemaakt voor de jaarvergadering die volgende maand plaatsvindt. Tijdens die vergadering zal het bestuur verantwoording afleggen aan de leden over de projecten en de uitgaven. Zelf doe ik dit voor de eerste keer. Mijn lieftallige assistente, die goed met cijfers is, was een rots in mijn branding. We bestudeerden de stukken samen en stelden een vragenlijst op voor Antonio, onze administrateur. Bovendien kregen we hulp van iemand die eerder bestuurstaken verrichte. De Spaanse manier van boekhouden is niet persé duidelijk voor de leek die financiële stukken ontvangt dus de auditor en de administrateur werkten aan een nieuwe opzet die wij thans gebruiken. Er werd ook een nieuw jaarbudget voor het lopende financiële jaar opgezet. Ik ben blij dat die klus erop zit.

Nu het bijna Pasen is, maakt Spanje zich op voor de Semana Santa, de goede (heilige) week. Dan wordt er niet of nauwelijks gewerkt. Ik denk niet dat ik overdrijf als ik zeg dat het voor Spanjaarden een van de belangrijkste, zoniet belangrijkste, week van het jaar is. Het ziet ernaar uit dat Semana Santa dit jaar in grote delen van Spanje niet verregend en daar ben ik blij om. Door allerlei broederschappen worden grote draagbaren gemaakt met daarop heiligenbeelden die tijdens die bijzonderde week door de straten worden gedragen, begeleid door stichtende muziek. Je moet het tenminste één keer hebben gezien. Vanaf vandaag krijgen we Bernadette op visite. Ook mijn ‘werk’ ligt voorlopig stil (al ben je nooit conciërge af). Morgen nemen we haar mee naar Pilar de la Horadada waar we de begrafenisprocessie gaan bekijken; zo heet die van Goede Vrijdag. Ik wens jullie fijne Paasdagen toe.