Van holbewoonster naar holebewoonster

In de afgelopen dagen zat ik regelmatig gebogen over cijfers en teksten. Cijfers die hadden te maken met de financiële situatie van de Vereniging van Eigenaren van onze Spaanse woonwijk. Afgelopen vrijdag was de jaarvergadering en daar zat ik als Vice-President voor de eerste keer samen met de President, een collega en de Administrateur achter de vergadertafel. Op de foto zie je links collega-VP Geraldine (Ierse), geflankeerd door president Terry (Engelsman), aan mijn linkerzijde zit Antonio, de Spaanse administrateur.

De vergadering verliep naar behoren, de zaken van het bestuur waren betrekkelijk goed geregeld; mede dankzij de grote hulp van enkele financiële experts. 

Het was de eerste maar tegelijkertijd (voorlopig) de laatste keer dat ik achter die tafel zat. Terwijl de overige leden van het bestuur en de administrateur zich herverkiesbaar stelden, besloot ik af te treden. Alhoewel de klus als conciërge mij in het afgelopen jaar goed beviel, was ik van mening dat het even genoeg was. Mijn lieftallige assistente, aka mijn liefje, was het van harte met mij eens. Ik kreeg een fraaie bos bloemen als dank. Het enige formele dat thans rest, is dat ik de notulen verwerk; zowel in het Engels als in het Nederlands. Vandaag werkte ik enkele uren aaneengesloten aan die verslaglegging. Zoals het in mijn karakter zit, wil ik ook dat werk consciëntieus doen. Hedenavond had ik het gevoel dat ik een dag niet had geleefd... Zelfs mijn ogen stonden naar binnen gekeerd! Het wachten is thans op de goedkeuring van de notulen door de president. Daarna zal ik nog zorgen voor de Nederlandse vertaling en dan zijn mijn liefje en ik weer vrij van verplichtingen.

Daarmee zijn we ook weer vrij om langdurig te gaan reizen. Rezien is verslavend! De regelmatige lezer weet dat wij onlangs bezoek kregen van vriendin Bernadette, een andere reislustige Hollandse. Eerder hadden we het plan om gezamenlijk Myanmar (het vroegere Birma) te gaan bezoeken. Maar Bernadette zit vanwege haar werk vast aan reismaand Augustus en dat is niet persé de beste tijd om in dat land rond te reizen. Het is namelijk regentijd en regelmatig vinden dan binnenlandse overstromingen plaats.

We bespraken onlangs dus plan B met elkaar. Daaruit kwam het plan voort om naar Sulawesi, het voormalige Celebes, te reizen. Het is een boeiende provincie van Indonesië, zowel qua cultuur als wat betreft de natuur. In Torajaland zijn vele bezienswaardigheden in de Bada Valley werden nog niet zo lang geleden megalithische steensculpturen ontdekt en Sulawesi is een van de weinige plekken op aarde waar je zowel atol-, als franje- en barrièreriffen vindt. Een walhalla voor de enthousiaste duiker en snorkelaar waartoe ik mijzelf reken. Onlangs kocht ik een nieuwe Mares-duikbril, een ontwerp naar de laatste inzichten. Inmiddels hebben Bernadette en wij afzonderlijk een vliegreis naar Makassar geboekt. We komen weliswaar op dezelfde dag in Makassar aan maar via verschillende routes en met andere vliegmaatschappijen. De binnenlandse reisroute hebben we inmiddels, via een Skypesessie, in grote lijnen afgestemd.

Wij zullen waarschijnlijk langer dan Bernadette in Sulawesi verblijven om nog een paar bijzondere snorkelgebieden in het zuiden van het eiland te bezoeken, gaan misschien nog een uitstapje maken naar de Filippijnen, waarna we zullen doorreizen naar Bali om Elsa en de mannetjes te bezoeken. 

Zij stuurde ons in het weekend foto’s toe van haar zonen. Yuda maakt zijn huiswerk aan het tafeltje dat papa Ketut voor hen timmerde, Damai staat in winterkleding met een van onze golftrofeeën in zijn hand. We kijken uit naar een weerzien met hen. We keren naar Bali terug als echte toeristen. We gaan dan ook niet de voormalige eigen villa huren. We zien wel waar we terechtkomen; als er maar een zwembad is... ik heb mij voorgenomen Yuda deze keer te leren zwemmen met zwemvliezen en een snorkel! In oktober zullen we dan naar Spanje terugkeren voor de jaarlijkse medische controle van mijn liefje.

Morgen gaan we op de eigen golfbaan weer een rondje lopen, deze keer met onze vrienden Ger & Monika. Het wordt een mooie dag volgens de weervrouw. Sinds de verkoop van de villa in Bali loop ik verlicht over de baan. Mijn afslagen gaan goed, de ballen landen veel verder; dat geldt niet alleen voor mij maar ook voor mijn liefje. Toen wij onlangs met onze vrienden Roland en Frans speelden, merkten zij op dat wij beiden zoveel beter spelen dan vorig jaar. Ik schrijf dat vooral toe aan de ontspanning die op onze schouders neerdaalde.