De tassen zijn gepakt, mijn liefje en ik zijn
klaar voor de reis. De bestemming is Sulawesi (het voormalige Celebes), een van
de grootste provincies van Indonesië. Het ligt onder de Filippijnen en ten
noordoosten van Bali. We gaan niet samen, Bernadette gaat met ons mee. Zij
vliegt met Malaysia Airlines vanuit Amsterdam, wij vertrekken vanuit Barcelona met
Qatar. Wij gaan langs andere routes maar we komen op dezelfde dag, op hetzelfde
vliegveld aan. Leo Dovente...
Onze rondreis begint in Makassar, de hoofdstad
van Sulawesi en de poort van Oost-Indonesië; daar zullen we twee dagen
acclimatiseren. Daarna gaan we noordwaarts, met een privébusje en chauffeur,
geregeld met hulp van een Nederlands reisbureau dat in Makassar is gevestigd. Jenny
& Jacqueline hielpen bij het rondkrijgen van ons programma. De route loopt
via het Tempemeer (watervogels), naar Torajaland (fabelachtige schuren met
zadeldaken en bijzondere begrafenisceremonies), via het Posomeer (omgeven door regenwoud) naar
de Badavallei (magische megalieten).
In de afgelopen week las ik het boek 'Art as Politics – Re-crafting
Identities, Tourism, and Power in Tana Toraja, Indonesia' van de Amerikaanse antropologe
Kathleen M. Adams. Zij deed in de jaren 80 plaatselijk onderzoek naar de Sa’dan
Toraja-cultuur. De Toraja’s zijn christenen van de hooglanden, in een provincie
met overwegend moslims. Het is tegelijkertijd een persoonlijk verslag van haar
verblijf in Centraal Sulawesi, waar zij inwoonde bij een aristocratische Torajafamilie
die haar adopteerde. Het is fascinerende, leerzame lectuur. Voorpret is dubbele
pret!
We reizen met dezelfde auto met chauffeur door
naar Ampana waar we een boot nemen naar de Togian-eilanden. Daar gaan we voor
de eerste keer snorkelen. De Togians worden ook wel de Maldiven van Azië
genoemd. Daar ligt een meer met veelkleurige kwallen die niet steken. Must see!
Daarna wordt het reisprogramma uitdagender. De meeste bezoekers die naar het uiterste
noorden willen, gaan namelijk naar Poso terug om daar een vlucht te nemen naar
Makassar om vervolgens naar Manado door te vliegen. Dat vond ik grote onzin.
Sowieso weiger ik eenzelfde route af te leggen als er alternatieven zijn. De
ferries die naar de gewenste plek in het noorden varen, doen dat ’s nachts. Bernadette, de
langste van ons, zou in zo’n boot niet rechtop kunnen staan en bovendien moet
je onderdeks slapen waar nauwelijks frisse lucht is. Dat was dus evenmin een
optie. We vroegen het reisbureau een huurspeedboot te organiseren die ons in
vijf uur naar Bumbulan of Gorontalo kan brengen. Dat bleek geen sinecure maar
de aanhouder won. We varen nu dus naar het noorden, wellicht met een zwem-
& snorkelpartijtje onderweg. En wellicht kans op het spotten van een
walvishaai. Het imposante dier blijkt in deze tijd in Togian- en
Bunaken-wateren rond te zwemmen.
Deze foto haalde gisteren vele kranten. Een Chinese
visser trof een exemplaar in zijn net aan en was van mening dat hij het dier op
de vismarkt kon verkopen. Walvishaaien zijn beschermde dieren dus vangen en
verkopen zijn verboden. Maar het gebeurde toch; hij ving naar verluidt ruim 3.000
dollar voor zijn vangst. De haai zou zich door zijn net hebben gegeten om de
visvangst te verorberen en daarbij vast zijn komen zitten. Kasian...
In Gorontalo zullen we dan een vlucht naar Manado
nemen. De afstand naar de noordelijkste stad van Sulawesi is weliswaar niet
lang maar vanwege de kronkelige bergroute doe je er negen à tien uur over –
exclusief wagenziekte. Vanuit Manado gaan we naar Bunaken-eiland om in een
hangmat te liggen, tropische cocktails te drinken, langs het strand te
wandelen, dode schelpen te rapen en weer te snorkelen, nu in de zeetuinen van het
Bunaken Marine Park. Tenslotte reizen we met een auto met chauffeur naar
Tangkoko Nature Reserve. Daar gaan we een nacht- en vroege ochtendexcursie
maken met een ranger. We hopen onder andere de wilde tarsier met eigen ogen te zien, de kleinste apesoort, die alleen in
dit deel van de wereld voorkomt. We verblijven in de nabijgelegen jungle lodge.
Kortom: het wordt een heel gevarieerd programma.
Bernadette reist daarna naar Nederland terug, wij vliegen door naar Bali om
Elsa en de rest van de familie te zien. Mijn liefje rekende mij voor dat we
tussen vertrek en terugkeer in Spanje (September) tien vliegreizen zullen maken...
Reis je mee? Tot spoedig bloggens vanuit een ander continent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten