Dat is precies wat de
kandidaten van Masterchef Australia 2014 deden in de finale! Tjongejonge, wat
was het spannend. Ook in huize Barefoot liepen de emoties hoog op. De doos
Kleenex stond deze week op grijpafstand. Ik volg dit kookprogramma sinds serie 1, alweer zes jaar geleden. Toen won Julie Goodwin en werd Poh tweede. Finalisten van dit programma gaan per saldo een mooie culinaire toekomst tegemoet. Serie 6 toonde de beste amateurkoks tot nu toe. Hun kookniveau was niet eerder vertoond; dat waren de juryleden het volledig met
mij eens. Mijn favoriete kandidaat Laura (Cassai) stond terecht in de finale tegenover
graafmachinist Brent (Owens).
Beiden kookten in drie ronden
de sterren van de hemel. De eerste ronde bestond uit de Mystery Box, de tweede ronde was de Chef’s Table en de laatste ronde bestond uit de Pressure Test. De mysterieuze doos was
leeg: de kandidaten mochten om en om vier basisingrediënten kiezen waarmee ze een gerecht moesten maken. Aan
de tafel van de chef schoven nu eens geen culinaire VIPs aan maar drie van hun geliefde
familieleden. In Laura’s geval waren dat haar Italiaans-Australische vader,
haar moeder en haar oma van wie ze als kind Italiaans leerde koken. Beide
kandidaten bereidden een gerecht voor de jury en hun familieleden.
De kers op de taart was de creatie van topchef Peter Gilmore. De
kandidaten moesten zijn nieuwste dessert “Chocolate Ethereal” namaken. Ze
kregen drie uur de tijd voor 40 stappen in de bereiding.
Ik kan mij niet herinneren dat de laatste kooktest eerder zo moeilijk was. Krokante melkvellen? Olorosonougat? Amedeiblaadjes? Madness!
Het gerecht
staat op Gilmore's menukaart. Uit eigen ervaring weet ik dat Gilmore’s restaurant
Quay, op de bovenverdieping van de cruiseterminal tegenover het Sydney Opera House, een uitstekend restaurant
is voor een culinair eindejaarsfeestje. Yolo, Emmy & Hugo... Reserveren aanbevolen! In Sydney gaan onze vrienden een weekend van 40 graden
Celsius tegemoet. Onder die omstandigheden is Bondi Beach the best place to be. Enjoy!
Brent won de finale met twee punten
voorsprong. Hij is een zeer goede kok en bovendien zeer bedreven in opmaak. De hoofdprijs:
zijn naam eervol gegraveerd op de prestigieuze wisselbokaal, $250.000, een eigen kookboek,
een nieuwe auto en de mogelijkheid om een jaar lang in de beste
restaurants ter wereld te gaan koken.
Inmiddels las ik dat zijn kookboek,
getiteld ‘Dig In!’ -een aardige verwijzing naar zijn vorige leven als
graafmachinist-, vorige week verscheen.
De bedenkers van het
waanzinnig populaire kookprogramma kondigden aan klaar te zijn voor Serie 7 die
in 2015 op televisie zal verschijnen. Ik zal mijzelf weer met veel plezier aan
de buis kluisteren.
Masterchef UK (2012) werkte
deze week ook naar de finale toe. Deze serie werd gewonnen door Shelina, een
Britse van Mauritius-afkomst. Ik zag haar van een schuchtere kandidate veranderen
in een stralende winnares. Zij maakte elke kookronde wel iets met verse mango;
ze is net zo geobsedeerd door dit fruit als onze vriendin Bernadette... In de
finale nam ze het op tegen creatievelingen Tom en Andrew maar die schoten
tekort of maakten fouten. Het geboorte-eiland van haar ouders is een smeltkroes
en dat vind je terug in de lokale keuken. Shelina mengde dan ook met gemak en
overtuiging Franse en Indiase kruiden in haar gerechten.
De blogtitel is een van die typische
uitdrukkingen van Masterchef Australia-jurylid George Columbaris. Hij is degene
die altijd openlijk en geheel op eigen wijze stimuleert en motiveert. De Britse
editie mist dat, wat mij betreft. Er zijn nog meer verschillen: de funfactor
ontbreekt en het is formeler. De Britse kijker wordt op meer afstand gehouden,
onder andere doordat er geen inkijkje is in het familieleven van de kandidaten.
Er wordt geen afscheid genomen als iemand afvalt, die persoon loopt gewoon het beeld
uit. Het is minder multicultureel, de meerderheid van de kandidaten is Brits.
Er nemen minder topkoks deel aan de UK-serie. En… de Britse
Masterchef-serie kent geen prijzengeld. De winnaar van het programma heeft dus veel
minder voordeel van de culinaire topprestatie.
Mijn liefje denkt dat ik
volgende week in een diep gat ga vallen maar dat zal niet gebeuren. Zelf ben ik
namelijk ook lekker bezig in de keuken. Masterchef inspireerde mij tot mooie
gerechten. Eergisteravond serveerde de kok uren gegaarde ossenstaart die van
het bot viel en daarna als een pakketje werd gepresenteerd met Pedro Ximenez-reductie.
Gisteravond diende ik puree van zoete aardappel met zalmmoot en krokante chorizokruimels
op. De foto's waren deze keer minder goed dan de smaak. Morgenavond staat hertenragout op het menu die nu 24 uur marineert in rode wijn met wortel, sjalot en verse kruiden. De borden kunnen tegenwoordig na de maaltijd zo terug in de kast. Boem-boem!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten