Culinaire hoogstandjes

Afgelopen week vond in Hannover de Robotics Fair plaats waar voor de eerste keer een robotchef werd gepresenteerd. De eer was aan Tim Henderson, winnaar van Masterchef UK 2011. De Amerikaan was een geniale kandidaat à la Heston Blumenthal. Ik volgde hem op de voet, zag hem glansrijk de finale winnen en was diep onder de indruk van zijn creativiteit. 
De robot die hij presenteerde bestaat uit twee armen, een 3D-camera die de handelingen van een menselijke chef-kok vastlegt en daarna heel precies nabootst. Wat ik niet begrijp is dat deze robot is bedoeld voor thuisgebruik. Je hebt bij dit concept immers nog steeds een kok nodig die iets voordoet? Kun je in je thuiskeukentje net zo goed zelf blijven koken… Vreemd.

Twee weken geleden stuurde ik een mail naar Poh Ling Yeow die op dat moment volop in de publiciteit stond in Australische media. Ook de creatieve Poh was in 2009 finaliste van Masterchef Australia. Mijn liefje, Bernadette en ik waren en zijn fans van haar. We ontmoetten haar in 2014 in West-Australië waar ze ons toen een geheimpje vertelde (dat ik als blogger bewaarde): ze was gevraagd voor een gastoptreden als jurylid bij Masterchef Holland 2014. Ik zag haar optreden op tv. Sindsdien schrijven we met enige regelmaat. Zeer recent begon ze aan een nieuw tv-programma bij SBS Australië, genaamd Poh & Co, waarin ze kookt en mensen bij haar thuis uitnodigt, een soort open door restaurant. Ik wenste haar onder andere veel succes toe met de nieuwe show.

Poh stuurde een lange, gezellige mail terug. Er ontstond recent ophef over haar privéleven maar voor haar was dat oude koek: haar beste vriendin trouwde met haar echtgenoot en manager. Ze is inmiddels heel gelukkig met een nieuwe echtgenoot en is nog steeds goed bevriend met haar ex en zijn vrouw. Ze meldde voorts dat het goed gaat met haar wekelijkse stal op de Adelaide Farmers Market waar zij met zakenpartners producten onder de naam Jamface by Poh verkoopt en dat aan het einde van het jaar een nieuw kookboek van haar verschijnt. All good! We gaan haar misschien opzoeken als we uit Tasmanië terugkomen (2016).

Masterchef Holland 2015, door SBS6 op werkdagen rond etenstijd uitgezonden, kan mij nog steeds niet verleiden tot het dagelijks volgen van het programma. Het concept is hetzelfde maar de vaderlandse uitvoering verschilt zó van de Australische. De twaalf Nederlandse kandidaten van dit moment vind ik tekort schieten in hun fundamentele kookkennis en basale kookcapaciteiten. Zelfs het perfecte spiegelei bakken was voor de meesten te hoog gegrepen?! Hun taalgebruik is evenmin inspirerend, er wordt te veel gevloekt naar mijn zin. Geen enkele kandidaat zag ik tot nu toe culinaire hoogstandjes vertonen, de jury vind ik mat, stijf en niet bijster inspirerend.

In het vorige seizoen kwam kritiek op de toenmalige jury. Ik wist dat chef-kok Robert Kranenborg een nieuw jurylid zou zijn. Ook Michiel van der Eerde, eigenaar van pop-up restaurant BAUT in Amsterdam, werd jurylid. Toen ik onlangs naar het programma keek, viel ik van mijn stoel. Het derde jurylid bleek niemand minder dan Marcus Polman, culinair recensent en schrijver van kookboeken.

Dat alles was hij nog niet toen ik hem ontmoette. Back to Memory Lane: in 1998 leerde ik de Amerikaan Jamie Howard kennen die was aangesteld als CEO van het nieuw op te richten mediabedrijf @Home Benelux. In de jaren '90 van de vorige eeuw waren telecom en internet booming business. Bedrijven in die sector groeiden tegen de klippen op en hadden veel personeel nodig. 

Bij een bekend Amsterdams headhuntersbedrijf zette ik daarvoor de ICT-praktijk op, afgestemd op grote en kleine bedrijven. Het dienstenpakket groeide mee: HR-diensten volgens een strippenkaartsysteem voor internet start-ups en interim-detachering van recruiters bij bedrijven met vraag naar veel talent. Jamie wilde graag iemand naast zich die het personeelsbestand rap kon laten groeien. Alhoewel ik een groeiende praktijk leidde had ik er zelf wel oor naar. Ik reorganiseerde mijn winkeltje, baas Marjolijn ging akkoord en daar ging ik: van een deftig kantoor aan de Sarphatistraat naar een kamertje op een huuretage in een buitenwijk van Amsterdam. De eerste weken zonder bureau of telefoon, omringd door kartonnen dozen. Er was nog geen website, geen wervend verhaal, er waren geen functieprofielen. Ik zette mijn medewerkers-op-afstand aan het werk en ging zelf ook aan de slag.

@Home groeide, Jamie was happy en ik had het naar mijn zin; ik houd van pionieren, het geeft veel energie. Ik leerde bij over content management en andere creatieve functies in deze bedrijfstak. Een nieuw bedrijfspand werd ingericht, de pioniers van @Home Benelux en ik verlieten het huurpand. Het nieuwe kantoor stroomde gestadig vol. Daar wandelde Marcus Polman op een dag binnen om niet meer weg te gaan. Hij schreef tot dan toe voor bladen als Quote en Elsevier en werd aangesteld als editor-in-chief. Ik herinner mij hem als een trendy jongeman met mooie schoenen. 

Het bedrijf ging uiteindelijk op in het huidige Ziggo, Jamie Howard keerde naar Amerika terug en is nu CEO in San Diego, Marcus werd dus jurylid bij Masterchef Holland 2015. Hij heeft inmiddels zes kookboeken op zijn naam staan; een mooie prestatie. Zijn haar is grijzer, zijn gezicht voller, zijn embonpoint heeft de allure van een meesterkok. Morgen begint week zeven van Masterchef Holland; ik ben benieuwd of ik mijn mening over kandidaten en jury ga bijstellen.