Een muurtje om haar heen

Het was even stil aan het blogfront voor zover het mijn hoogbejaarde moeder betrof. Niet omdat het allemaal koek en ei is met haar of dat ze zich inmiddels voegde naar haar situatie in het woonzorgcentrum waar ze sinds ruim een maand verblijft. Nee, bepaald niet. Het goede nieuws is dat ze heelhuids door de kortstondige Nederlandse hittegolf kwam.

Het minder goede nieuws is dat het Norovirus -een zeer besmettelijke, infectueuze diarree- uitbrak in dat centrum. Een dergelijke infectie wordt van mens op mens overgedragen en/of ontstaat via besmette voeding of besmet water. Het kan uitmonden in goedaardige diarree maar kan ook een levensbedreigende colitis worden. Het is geen sinecure de besmetting in zo’n leefomgeving te beteugelen. Mijn moeder behoorde gelukkig niet tot de geïnfecteerde bewoners maar besmetting lag ook bij haar op de loer (temeer daar onze moeder recent ook nog met incontinentie werd geconfronteerd). Ze is een kwetsbaar oudje. Je bouwt het liefst een muurtje om haar heen.

Mijn zus in Nederland die over de zorg gaat, constateerde een aantal tekortkomingen op het vlak van de persoonlijke hygiëne. Zij maakte daarnaast foto’s van de situatie in mijn moeders kamer en stuurde die rond. Ook ik schrok ervan. Zij nam daarop contact op met de leiding van het tehuis en vroeg een gesprek aan. Niemand laat haar eigen moe alleen. Ter voorbereiding ontvingen wij twee documenten. Het eerste document heeft betrekking op de rechten die mijn moeder heeft op het vlak van zorg. Het tweede document was het zogenaamde zorgleefplan, haar indivuele zorgplan. Daarin staat beschreven welke zorgvragen onze moeder heeft en wat het personeel van het zorgcentrum doet om daaraan tegemoet te komen. Ik las het aandachtig door.

Mijn moeder’s zorgplan bevat info over haar gevoel van veiligheid en geborgenheid, haar dag- en nachtritme, haar zelfredzaamheid, voedingswensen en participatie in het centrum. Daarnaast bevat het informatie over haar mentale welbevinden en gevoel voor autonomie (Wat kan ze zelf? Wordt ze correct bejegend? Accepteert ze haar situatie? Wat drukken haar stemmingen en gedrag uit?). Het document heeft tevens een sectie over haar lichamelijke welbevinden en gezondheid (ontlasting, gebitsverzorging, eet- & drinkgedrag, medicatiegebruik, pijn, wonden). Dat document bevat niets verrassends maar de grote vraag is en blijft: hoe bereikt het personeel de zorgdoelen en gebeurt dat consequent?

Het gesprek vond eerder deze week plaats met mijn beide zussen en een arts, psycholoog en een verpleegster. Het ging allereerst over de geconstateerde haperingen in de zorg voor onze moeder en de dingen die beter moeten. Het personeel was het vaak eens met de constateringen en zegde actie toe. Een van de grootste bezwaren is dat wij het verschoningsbeleid van het verpleegtehuis ontoereikend vinden. Zo kunnen besmettelijke infecties -zoals Norovirus- gemakkelijk ontstaan. Het deed mij denken aan het vergelijkbare verhaal over de gebrekkige verzorging van de dementerende moeder van staatssecretaris van Volksgezondheid Martin van Rijn in een Haags zorgcentrum. (Hij zou zijn vader hebben verboden daarover in het openbaar te spreken.) De staatssecretaris reageerde als volgt:

“Dat de kwaliteit van zorg omhoog moet, wordt in Nederland breed gedeeld. Daarom is dat wat mij betreft de belangrijkste pijler onder de hervorming van de langdurige zorg. Maar het vergt tijd om de zorg voor mensen die intensieve en langdurige zorg nodig hebben, te verbeteren. Dat is niet met één vingerknip geregeld.”

Vorige week was er ook een lichtpuntje, al moet je dat willen zien. Het centrum vierde een feestje. Er waren kraampjes met eten en drinken, een optreden van het duo ‘De Bloomingdales’, er was muziek, eenden waggelden er achteraan en Willeke Alberti zong haar levensliederen. Bewoners en hun familie werden door haar eigen Foundation getrakteerd op een verzorgde dag. Mijn zussen vonden het leuk, mijn moeder vond er niets aan. Zij heeft het niet naar haar zin, doet niet mee aan groepsactiviteiten, vindt haar buren niks, verveelt zich stierlijk en eet nauwelijks. Haar levensvreugde is ver te zoeken maar de hemelpoort zwaait nog niet voor haar open…