Heb je haar weer

Mijn liefje ontpopte zich in de afgelopen maanden tot stiekeme stalker. Ik denk niet dat iemand dat achter haar zou hebben gezocht. Ze deed het echter niet anoniem en het is -hopelijk- niet van pathologische aard al was er zeker sprake van een obsessie. Het begon in maart jongstleden en haar objecten heten: Amy, Vanessa, Inthira en Inge.

In maart rondde zij de voorbereidingen af voor onze aanstaande reünie in Australië. Tien jaar geleden leerden wij daar twee Ozzies en een Nederlandse kennen met wie wij in de afgelopen jaren een mooie vriendschap opbouwden. We gaan die tienjarige vriendschap aan het einde van dit jaar groots en meeslepend vieren. Reizen is verslavend. 

Het reisplan ligt in grote lijnen vast: we komen medio december uit verschillende windrichtingen naar Sydney gezeild. Voor mijn liefje en mij ligt dan al een verblijf in Bali achter ons. We weten nu nog niet langs welke route we van Denpasar naar Sydney vliegen.

Bernadette en wij gaan enkele dagen bij onze vriendinnen July & Claire in Sydney logeren. Daarna vliegen wij gedrieën naar Airlie Beach (Queensland) waar we een appartement met uitzicht op het Great Barrier Reef boekten en de omgeving van de Whitsunday Islands gaan verkennen, zowel boven- als onderwater. Onze Australische vriendinnen zijn druk met werk, hond en topsport dus zij vergezellen ons niet.

Voor Oudejaarsavond vliegen wij terug naar Sydney om het spectaculaire vuurwerk onder de Harbour Bridge met eigen ogen te aanschouwen. Er zijn twee vuurwerkmomenten op die avond: om 21:00 uur vinden de zogenaamde Family Fireworks plaats, gevolgd door de middernachtelijke versie die jaarlijks wereldwijd wordt uitgezonden. Australië is het eerste land/continent waar het nieuwe jaar zijn intrede doet. Het Sydneynewyearseve-vuurwerk van 2014 was prachtig. Het is elk jaar spectaculair en daarom staat het evenement op Bernadette’s bucketlist. Mijn liefje, reisorganisatrice, knoopte dat goed in haar oren.

Wij kennen het gebied van Circular Quay van vorige bezoeken. Mijn liefje zette haar zinnen op Café Sydney, gevestigd in het voormalige douanekantoor van de stad. Wij dineerden er met onze Sydney-vriendinnen (2012) en dronken er een drankje met Karen & Victor (2014). Het restaurant is trendy en perfect gepositioneerd: hoog gelegen in het centrum van het gebied zodat het uitstekend zicht heeft op de iconische brug en het markante operahuis.

Op 17 maart verstuurde mijn liefje haar eerste mail. Ik denk overigens dat 'intens charme-offensief' de lading beter dekt dan stalking. Medewerksters Amy, Vanessa, Inthira en Inge ondergingen het. In die eerste mail lichtte zij uitvoerig toe dat wij oudejaarsavond bij hen wilden doorbrengen. Deze bijzondere reis verdient een bijzondere locatie in dit zo door ons geliefde vakantieland, zeker op de laatste dag van het jaar. Konden we alvast reserveren? Nee, schreef Vanessa, dat kon niet maar zij kon ons wel alvast op de wachtlijst plaatsen. Mijn liefje was weliswaar teleurgesteld maar een wachtlijst is beter dan niets dus: doe maar. Zo geschiedde. Totdat zij niet veel later een mail ontving van ene Amy met een ontnuchterende boodschap: er bestaat geen wachtlijst, we staan nergens op. @!#$%)(^&*. Pig's Arse!

Vanaf dat moment stuurde zij elke week een mail naar het restaurant, al was het maar om niet te worden vergeten. Soms met een smeekbede, dan weer met een glijerige “we komen speciaal voor jullie… 17.500 kilometers verderop”. Ze deed eveneens alsof haar neus bloedde: ik wil graag een tafeltje voor drie reserveren maar de meest desperate poging was een mail met daarin alvast enkele creditcard-gegevens. De dames aan de andere kant van de lijn hebben ongetwijfeld gedacht wat dat voor een hardnekkig type is?! Tja.

Het haalde op die momenten weinig uit. Er was geen wachtlijst, we konden niets uitrichten. Wel meldden we ons aan voor de maandelijkse nieuwsbrief. We hadden inmiddels alle drie onze zinnen gezet op oudejaarsavond bij Café Sydney. No pressure, mate! 

Enkele weken geleden ontving ze een concreter antwoord van Amy: vanaf 1 juli om 9 uur 's ochtends lokale tijd zullen telefonische reserveringsverzoeken worden geaccepteerd. Mijn liefje legde in een vervolgmail uit dat wij in een andere tijdzone leven (er is acht uur tijdverschil met Sydney) en dat zij wilde reserveren via mail. Werd dat op dezelfde wijze behandeld als telefonische reserveringen? Daarop werd positief gereageerd.

De wekker werd een kwartier voor tijd gezet. Vóór het slapengaan werd de mail naar twee mailadressen in concept klaargezet. De spanning steeg, zij deed die nacht geen oog dicht. Het alarm rinkelde, zij sprong uit bed en ik draaide mij nog eens om. Met het oog op de klok drukte ze precies om 25 uur op de verzendknop. Na een half uur liep ik de huiskamer binnen: ze moest maar eens terug naar bed komen. We zouden het verloop de volgende dag zien. Zij sliep die ochtend uit terwijl ik vroeg opstond en de mailbox checkte. Ace! We kregen een alleraardigste bevestiging van Amy. Joehoe… ♫wij gaan Café Sydney, wij gaan naar Café Sydney♫. Op 31 december wacht ons zelfs een tafeltje aan het raam.