We tellen af

Alweer oktober! Dit kalenderjaar vliegt voorbij. Aan het einde van deze maand beginnen mijn liefje en ik aan onze jaarlijkse overwintering. Vorig jaar vertrokken we in november naar warme oorden, te laat naar ons idee. De lange broeken en sokken waren toen al geruime tijd uit de kast. Overdag kraakten de gewrichten, 's avonds snorde de kachel. Als de temperatuur beneden 20 graden Celsius komt, heeft het lichaam van mijn liefje het niet meer zo naar de zin. We besloten toen dat we het komende jaar vroeger het Spaanse honk zouden verlaten. Zo gezegd, zo gedaan.

Hier liggen we overigens alweer onder het donzen dekbed, de Uggs-pantoffels kwamen uit de mottenballen.

Later deze maand vliegen we van Alicante naar Barcelona, een dag voordat we de lange afstand naar Bali gaan afleggen. De Spaanse vliegmaatschappij gaf reeds een verlate vertrektijd door aan ons door dus dat extra nachtje in Barcelona is een verstandige beslissing. We vliegen overdag, dat vinden we fijner dan 's avonds of 's nachts. Na aankomst blijven we enkele dagen in het zuiden van Bali voordat we naar het hoge Noorden doorreizen.

In de recentste maandelijkse Bali-nieuwsbrief las ik dat de rijstvelden van Jatiluwih onlangs UNESCO World Heritage Site werden; dat gaan we dit jaar ook met eigen ogen aanschouwen. Voorts las ik dat Indonesië de dubieuze eer kreeg toebedeeld te zijn uitgeroepen tot nummer 1-bestemming wereldwijd voor pedofielen. Tja. Ik moet er niet aan denken dat iemand met zijn of haar tengels aan onze mannetjes zit.

In diezelfde nieuwsbrief las ik tevens dat drie bedrijven in het noorden van Bali de handen ineensloegen en een website over dat deel van het godeneiland opzetten. Het betreft een parelkweker, een cacaoproducent en een wijngaard; de cacaoproducent kennen we, die Balinese wijn drink ik af en toe. De desbetreffende website is verzorgd maar een tikje saai. Gedrieën sponsoren ze een lokaal opvanghuis voor weeskinderen en kinderen uit getroebleerde families. Tijdens dit bezoek gaan we misschien ook wel een excursie naar de wijnvelden van Hatten maken. De Zuid-Afrikaanse Saskia en ik riepen onszelf in de zomer van 2011 immers uit tot Hatten Wives!

We gaan vooral naar Bali om ons persoonlijke ontwikkelingsproject te bezoeken. We gaan een maand bij onze adoptiefamilie in de buurt logeren, in een resort in Lovina waar we het in september (vorig jaar) erg naar onze zin hadden. We hebben de Balinese/Australische eigenaren reeds van onze komst op de hoogte gesteld. Ook onze kleine vriendjes zijn daar graag geziene gasten. 

We ontvingen onlangs een leuke foto van een van hen, waarop met trots een zelfgemaakte hoed werd getoond. Het bleek een zeer creatief exemplaar maar wat ik nóg fraaier vond aan de foto was zijn goedgevulde fietsenstalling! Kleintjes worden groot, dat geldt zeker voor Yuda’s nieuwe voortanden. Hij heeft zo’n mooie glimlach. Ik verheug mij op onze aanstaande zwempartijtjes.

In de afgelopen maanden skypten we elke eerste zondag van de maand met Elsa, Ketut, Yuda en Damai. Dat gaan we aanstaand weekend wederom doen; nu met een tastbare boodschap: in vier weken tijd zullen we elkaar in de armen sluiten. Ook zij tellen af. Elsa informeerde ons deze week dat ook Ketut aanwezig zal zijn als wij aankomen. Hij vliegt pas half januari 2016 naar Europa om aan boord te gaan van het vikingschip van zijn nieuwe werkgever. Hij gaat aan de slag bij een reisorganisatie van een Scandinavisch-Nederlands consortium. Zij bieden riviercruises in twee continenten: Europa en Azië. Recent breidde het bedrijf uit in Amerika; van daaruit gaat men nu tevens oceaancruises aanbieden.

Elsa appte enigszins mysterieus dat ze een verrassing voor ons heeft als we aankomen. Ze vroeg zich in dezelfde berichtensessie af of ze het goed had gedaan om die beslissing te nemen maar dat ze dat vooral deed voor ons en de mannetjes. Huh?! Het klonk niet als iets kleins. Dekte ze zich daarmee in tegen mogelijke kritiek van ons? Je begrijpt dat die opmerking ons sindsdien bezighoudt. We kregen de gekste ideeën: ze is weer zwanger maar nu van een meisje, zij en Ketut zijn begonnen aan de bouw van een gezamenlijk huis voor hen en ons, ze kochten een auto -de ventjes zijn gek van dingen op wielen- en ga zo maar door. Ik heb werkelijk geen idee wat het betreft. Er zit niets anders op dan te wachten tot ze het ons in levende lijve vertelt.

Na het verblijf in Noord-Bali gaan we nog een paar dagen naar één van de (drie) Gili-eilanden. Ze liggen in de Balizee, tussen de Indonesische provincies Bali en Lombok. In de Tweede Wereldoorlog richtten de Japanners daar een kamp voor krijgsgevangenen in. Op dit moment weet ik nog niet op welk eiland we gaan verblijven maar er lijkt lichte voorkeur te zijn voor Gili Trawangan. Je kunt daar naar verluidt het best snorkelen. De ebook-versie van de Lonely Planet van Bali & Lombok gaat mee op reis.

En dat zijn nog maar twee van onze bestemmingen op de rondreis van de 2015-2016-editie...