Ocean care

Het is helaas geen tijd meer om walvissen te spotten in Sydney en omstreken; daarvoor kwamen we nèt te laat aan. In het tijdschrift Marine Policy stond recent dat het goed gaat met de Australische bultrug. Hun aantal neemt jaarlijks met 10% toe aan de oostkust en met 9% aan de westkust. Het zou gaan om een totale populatie van bijna 50.000 dieren. Wetenschappers die meewerkten aan het artikel pleiten ervoor om de bultrug van de Australische lijst van bedreigde diersoorten te halen. Het herstel van de bultrugpopulatie wordt als uitzonderlijk aangemerkt. Maar waakzaamheid is geboden. Geluidsoverlast, botsingen met schepen, verstrikking in visnetten en de toeristenindustrie van walvis spotten blijven een gevaar vormen voor de populatie.

Gisteren las ik dat Australië overweegt de Japanse vloot naar de rechtbank (terug) te slepen. Vorige week vertrok die naar de zuidelijke oceaan om dit seizoen 330 minke whales te doden. Japans beslissing om zich niets aan te trekken van de jurisdictie van het Internationale Gerechtshof als het gaat om “living resources of the sea” shockeerde het land. Het gerechtshof, Australië en menig ander land zijn van mening dat er niets wetenschappelijks aan die vangst is. Tijdens de ultraconservatieve Abbott-regering werd het gedoogd maar de nieuwe Turnbull-regering (hij was eerder Minister van Milieu) is tegen elke vorm van walvisjacht. Activistenorganisatie Sea Shepherd vertrok maandag jongstleden uit Melbourne om de Japanse vloot te hinderen en de jacht ongedaan te maken. Dat gaat hoogstwaarschijnlijk weer tot een aanvaring op open zee leiden.

In de Sydney Morning Herald van afgelopen week stond een interessant artikel over het planten van zeewier in de wateren van Sydney; mijn liefje maakte mij op dit project attent. In Little Bay, Cape Banks en Long Bay -langs de zuidelijke kustlijn van de stad- plantten wetenschappers in de afgelopen jaren matten met jong zeewier om daarmee nieuwe onderwaterbossen te doen ontstaan. Dit zogenaamde crayweed verdween 30 jaar geleden door vervuiling door rioollozingen in zee.

De nieuwe mannelijke en vrouwelijke plantjes groeiden en vermenigvuldigden zich dermate goed dat men onlangs een campagne startte om met publieke middelen dezelfde bossen te planten in de kustwateren van Palm Beach tot Cronulla; van de noordelijke stranden naar die in het zuiden van de stad. Het gaat om de plaatsing van 7.000 plantjes op een diepte van twee tot drie meter, langs een kuststrook van 70 kilometer. Het betreffende zeewier verschaft voedsel voor vele vissen, rivierkreeftjes en zeeoren (abalone).

Dr Marzinelli van het Centre for Marine Bio-Innovation van de Universiteit van NSW zei het heel schattig: “they had lots of sex, so they reproduced a lot”. Na ruim drie maanden waren er heel veel baby’s die over twee jaar zelf volwassen zullen zijn en zich dan gaan voortplanten. Een project van een dergelijke schaal werd niet eerder vertoond in en om Sydney. “It's Christmas time” zei diezelfde wetenschapper. “The best present you can give is to do something for the environment and plant underwater trees.”

Afgelopen weekend gingen mijn liefje en ik met de ferry van Circular Quay naar Manly, een van de levendigste wijken aan het water. We stapten aan boord nadat we een kopje koffie dronken bij Café Sydney, waar we met Bernadette een (hopelijk) spetterde Oudejaarsavond gaan vieren. We kwamen terecht in een zeldzaam lange wachtrij op pier 3 aan de drukke kade. Al wachtend, moesten we één rit aan onze neus voorbij laten gaan maar de ferry gaat elk half uur. Daarna zaten we in een heerlijk windje op de boeg van het grote schip. Het was circa 25 minuten varen, op de heenreis hadden we goed zicht op de Sydney Harbor Bridge, op de terugreis zaten we aan de kant van het Opera House.

Op Manly was veel te doen die dag, in het kader van de 22ste versie van de Ocean Care Day. Voor mij was het de eerste keer maar geven om de wereldzeeën en alle dieren die erin leven, doe ik al mijn hele leven. Er stonden tientallen stalletjes met vrijwilligers die zich inzetten voor behoud van oceaan en onderwaterwereld en de bescherming van zeezoogdieren en vissen. Ook de wat radicalere clubjes waren aanwezig, zoals Animal Liberation en Sea Sheperd. We spraken met een aantal van hen.

Met enige trots vertelden we onder andere over de terugkeer van de zalm in de Nederlandse rivieren en over het goede werk van TU-student Boyan Slat en zijn Ocean Cleanup-project dat in het tweede kwartaal van volgend jaar rondom een Japans eiland grote schoonmaak gaat houden met een immense stofzuiger in zee; en dat is nog maar het begin. Een van onze gesprekspartners ging voor werk naar Nederland voor een Meuse River-project (Maasproject).

Ik begrijp wel dat Australiërs in de eerste plaats zijn begaan met hun eigen omgeving. Down Under heeft een totale kustlijn van 30.270 km, inclusief Tasmanië. Als de omvang van alle bijbehorende eilanden groter dan 12 hectare wordt meegerekend, betreft het een kustlijn van 47.070 km. Dat is mij nogal wat om te conserveren. Onlangs startte men een campagne om de wateren rondom Sydney tot nationaal onderwaterpark uit te roepen. Zoals altijd, zijn er voor- en tegenstanders. Ik ben benieuwd hoe dit uitpakt.

P.S. Ken je het verhaal al van de Indonesische veiligheidsagenten die gisteren op de luchthaven van Denpasar een Brit uit een vliegtuig haalden omdat hij een nepbom in zijn bagage had? Wij inmiddels wel. Het stond op een Nederlandse nieuwssite. Het voorwerp werd bij de bagagecontrole ontdekt en ingenomen. De man mocht aan boord gaan van het vliegtuig van Qatar Airways, met bestemming Doha. Toen het toestel op de startbaan stond, werd het alsnog door de politie gestopt. De verdachte werd alsnog van boord gehaald. Ik begrijp niets van zo'n daad...

Raad eens wie ook in dat vliegtuig zat? Jawel, onze Ketut, de onschuld zelve. Hij vertrok uit Bali met vijf uur vertraging, vanwege het gedoe. Yuda huilde de tranen uit zijn ogen bij het afscheid met zijn bapak, volgens moeder Elsa. Zij en de kids keerden laat in Noord-Bali terug. Ketut landde inmiddels veilig in Kaapstad. Morgen wordt hij aan boord verwacht van zijn Amerikaanse werkgever, eigenaar van veel luxe cruiseschepen. Safe journey, Ketut!