Melbourne

Ik snap er niets van: lagen we vier weken op een nepmatras in Winnie II en Vannie I in Tasmanië, kunnen we hier niet slapen in een comfortabel bed in het centrum van Melbourne?! We kwamen met een beetje vertraging aan vanwege slecht weer onderweg en hadden bovendien een chagrijnige taxichauffeur maar het hotel is goed gelegen en prettig. Met een ruim koninginnenbed (en uitstekend internet). Ik wilde vroeg slapen want ik was moe vanwege een aantal slechte nachten in de aanloop naar Melbourne. Ik zag het die nacht 12 uur worden, 2 uur en 4 uur 's nachts… Daarna waren het hazenslaapjes. Het leek op jetlag maar dat is onmogelijk want er is geen tijdverschil tussen Hobart en Melbourne. Volgens de fitbit-armband sliep mijn liefje 1 uur en 19 minuten. Niet alleen het apparaat is de weg kwijt!

Het is tien jaar geleden dat we in Melbourne waren. We reden toentertijd de stad in met een Maui-kampeerwagen; we stonden op een gezellige camping net buiten het stadscentrum en de bus stopte voor het caravanpark. Die bus namen we om deze stad te verkennen. De stad maakte een verpletterde indruk op mij. Niet alleen vanwege de vele art déco-gebouwen, ook vanwege de straatkunst, de trendy mensen en plekken. Ik herinner mij de stad ook om twee specifieke gebeurtenissen. Op de dag voor aankomst at ik een stukje stokbrood waarna een losse kroon in mijn mond lag. Ik moest dus op zoek naar een goede tandarts en kwam terecht in een prima praktijk in een prachtig gebouw met een lift met veel koperbeslag. Ook ging ik in Melbourne naar de kapper. Zij en ik waren dermate geanimeerd aan te praten over reizen dat ik niet oplette: voor ik het wist had ik een gemillimeterde coupe die wekenlang met een diepe pet werd gemaskeerd. Tja.

Er veranderde veel in de stad. Op dit moment wordt werkelijk o-ver-al gebouwd. De docklands kregen een binnenhaven met kekke restaurants en bars. Ook het enorme aantal Aziatische personen bepalen het straatbeeld hier. Waar je ook loopt, je vindt overal Aziatische restaurants en eethuisjes. De avond van aankomst at ik heerlijke laksa in een Maleis restaurant om de hoek van het hotel.

Toen waren wij er in aanloop naar de Australian Open, nu zijn we hier terwijl toptennisers om een plek in de finale streden. Djoko won. Zelf denk ik dat de grote Federer moet stoppen op zijn hoogtepunt (dat alweer enige tijd achter hem ligt). De stad is geheel in de ban van het tennistoernooi; zo ook mijn liefje, voormalig tenniscoach. We liepen gisteren op ons gemak door de stad, maakten een ritje met de gratis Circular City-tram en stapten onder andere uit op het fotogenieke plein tegenover Flinders Central Station. Daar keken mensen in strandstoelen naar de mannendubbel op een groot scherm. We verblijven nu op minder dan een kilometer afstand van het epicentrum van dit toernooi. We naderen de finales.

We lunchten in Chinatown maar dat was geen onverdeeld genoegen. Dat overkwam ons tien jaar geleden ook. Toen streken we eveneens neer in dat deel van de stad omdat we nu eenmaal veel van de Chinese keuken houden. We kwamen terecht in een restaurant waar de kaart geheel in Chinees was. Aangezien mijn liefje een zware zeevruchtenallergie heeft, was dat een risico. Ik legde aan de manager uit wat de kwestie was en er werd een post-it met Chinese tekens op onze formicatafel geplakt. Het leidde ertoe dat er weinig karretjes met gerechten onze kant uitkwamen.

Deze keer streken we bij twee Chinese restaurants neer. In het eerste restaurant bestelden we gestoomde dim sum die niet in een stoommandje maar op een bord werden gedumpt. De kok die hier kookt, komt zeker liefde tekort. Het deeg was lelijk en veel te dik, de inhoud was niets bijzonders We verkasten naar een tweede plek. Nadat ik had gezegd dat mijn liefje een seafood allergy heeft, kwamen er nauwelijks lekkere hapjes langs. Teleurgesteld verlieten we ook dit restaurant. 's Avonds maakte Chow City alles goed.

Al enkele weken wil mijn liefje naar de film Carol met onder andere Cate Blanchett, naar een boek van Patricia Highsmith (The Price of Salt). Het verhaal speelt zich af in New York in de jaren '50 van de vorige eeuw en gaat over een medewerkster van een warenhuis die verliefd wordt op een vrouw en moeder die ongelukkig is in haar huwelijk. Als repercussie dreigt de echtgenoot het kind af te nemen als de relatie niet wordt beeïndigd. Wij stonden voor de kassa van Hoyts en vroegen twee kaartjes. Ze keek links, ze keek rechts maar er gebeurde niets terwijl ik de brochure van hun film in mijn hand had. Ik vroeg of de film wel draaide. Nee, dus. De film is hier officieel twee weken uit maar wellicht is die alweer uit de roulatie genomen in de grote bioscopen.

Gisteren lieten we ons niet uit het veld slaan en besloten The Danish Girl te gaan zien. De film is gebaseerd op een waargebeurd verhaald dat in romanvorm verscheen (David Ebershoff) en zich afspeelt in de jaren '30 van de vorige eeuw. Het gaat over de suksesvolle Deense kunstschilder Einar Wegener die is getrouwd met kunstenares Gerda. Hij voelt zich al jarenlang vrouw en gaat in de loop van hun huwelijk actief experimenteren met vrouw-zijn; in eerste instantie met steun van zijn echtgenote. Als de behoefte serieus wordt, wordt hij geadviseerd zich medisch te laten onderzoeken. De meerderheid van de artsen kwalificeert hem als schizofreen en wil hem voor altijd opsluiten. Hij wordt vaker vrouw, trekt zich verder terug uit het openbare leven en stopt met schilderen. Ironisch genoeg breekt zijn vrouw internationaal door in de kunstwereld met hem als vrouwelijk model. Hij wordt Lily Elbe en hun huwelijk komt tot een einde al blijft de liefde bestaan. De eerste experimentele operatie op weg naar een complete vrouw in Dresden verloopt goed, de tweede wordt hem fataal. Triest. Transgenders hebben tegenwoordig een beter leven al gaat dat voor de meesten zeker (nog) niet over rozen.

We hebben nog een hele dag Melbourne voor de boeg. We gaan nogmaals een poging doen om Carol te zien, al was het maar om een voorspelde regenbui te vermijden. Morgenochtend vliegen we met AirAsia naar Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka. Het wordt een lange reisdag. Dan beginnen we aan het laatste deel van onze overwinteringsreis. We kijken uit naar de warmte, de landsafari, de vele boeddhistische tempels, Dutch heritage, bird watching en whale watching, snorkelen in wateren die aan de Malediven doen denken en heel lekker eten. De volgende blog komt dus weer uit tropische oorden, Leo Dovente.