Dagelijkse kost

We hebben niet of nauwelijks last van jetlag; tussen Spanje en Sri Lanka bestaat een tijdsverschil van slechts vier à vijf uur dus dat kunnen lichaam en geest rap overbruggen. Zelf gaf ik alle schelpen en andere strandvondsten een sopje; de collectie ligt nu te drogen op het zonnige terras. Ook maakte ik een backup van de nieuwe fotomappen. Meestal maak ik onderweg online kopieën van mijn foto's maar vanwege de haperende internetverbindingen in Australië stopte ik daarmee. Toen ik weer in stabiel wifi-gebied kwam (na Tasmanië in Melbourne) had ik zoveel foto’s achterstand dat ik de reservekopie achterwege liet, daarmee een risico nemend: als mijn digitale reismaatje schade zou oplopen, zou ik veel foto’s verliezen... Er gebeurde gelukkig niets. In Bali en Australië maakte ik ruim 3.400 foto’s, in Sri Lanka maakte ik er in totaal 1.900. Inmiddels begon ik aan de voorbereidingen voor een papieren foto-album als aandenken aan deze reis.

Mijn liefje deed in de afgelopen dagen minstens tien wasjes. De kleren die we gedurende de laatste weken droegen, konden wel een opfrisser gebruiken. Op sommige verblijfplaatsen in Sri Lanka ontbrak het aan wasmachines. In die gevallen werd ons wasgoed in de rivier gewassen. Doorgaans werd de was uitbesteed aan een lokale wasman of -vrouw. Daar is niets mis mee zolang je rondreist maar eenmaal thuis moet alle kleding fris de kast in. De roltassen staan weer in de schuur, geduldig wachtend op hun volgende reis. Mijn liefje wordt later dit jaar 65 jaar… dat vraagt om iets bijzonders!

Gedurende de rondreis door Sri Lanka las ik niet één boek, hetgeen a-typisch is voor een boekenwurm als ik. Mijn reader zal bomvol literatuur maar ik sloeg niet één bladzijde om. Dat kwam in eerste instantie omdat het relatief lange, drukke reisdagen waren. 's Avonds was ik moe van alle indrukken en van regelmatig gekluun. Wat lezen tevens minder voor de hand liggend maakte, was dat de meeste hotelkamers waarin we verbleven geen leeslampje aan het bed hadden. Ik ben gewend om muzelluf in slaap te lezen.

Sinds ik thuis ben, zijn ook artikelen op Flipboard, eLinea en Blendle weer dagelijkse kost. Ik ben bijna bij met de ontwikkelingen in de grote boze wereld, voor zover dat mogelijk is. De aanstaande presidentsverkiezing in de VS (met die vreselijke Trump als Conservatieve kandidaat), de verkiezing van de nieuwe FIFA-baas (eindelijk formeel Blatterloos maar of het beter wordt?!), de verslechterende situatie van homoseksuelen in Indonesië, de haperende vorming van een Spaanse regering, wereldwijde gevolgen van klimaatverandering… veel dat mij boeit en waarover ik in de komende weken en maanden weer zal gaan bloggen.

Illustratie: Michael Leunig

En boeken. Gister hadden we een uitje met Joan, Ben en Joan’s ouders die hier overwinteren. Met Ben en Joan werden wij in de loop van de tijd goede vrienden. Tijdens onze recente reis kreeg leesmaatje Ben een TIA. Elke keer als mijn liefje en ik langdurig en ver weggaan, realiseren wij ons ten zeerste dat een dierbare ons in onze afwezigheid kan ontvallen. Mijn hoogbejaarde moeder in Nederland overleed gedurende deze reis, Ben kreeg een herseninfarct tijdens hun verblijf in Spanje. Het was onder andere door het snelle handelen van Joan dat de gevolgen beperkt bleven. 

Na de eerste medische opvang alhier, reisden ze terug naar Nederland waar een lange, gevaarlijke operatie volgde. De operatie slaagde, de chirurg was tevreden met het resultaat. Ben krabbelt langzaam op. Gisteren zagen we elkaar weer na lange tijd, er vloeiden traantjes. Het was fijn elkaar weer in de armen te sluiten. Van Ben kreeg ik weer een tas met boeken en interessante tijdschriften. Samen lezen wij voort!

Illustratie: Jesus Diaz

Van Google kreeg ik op 12 februari het bericht dat men per 15 maart stopt met het onderhoud aan Picasa. Je kunt het programma lokaal blijven gebruiken maar er verschijnt geen nieuwe versie meer en ook bij programmaproblemen kun je niet meer op ondersteuning rekenen. Het bedrijf wil dat gebruikers van dit fotobeheersysteem overstappen naar Google Photos. Tja.

Mijn digitale albums verdwijnen door die maatregel niet. Na 1 mei 2016 kun je echter met Picasa geen nieuwe albums samenstellen en bestaande albums niet meer bewerken of uitbreiden. Persoonlijk vind ik dat erg jammer; al vele jaren gebruik ik Picasa met plezier. Op mijn blog staan alle albums die ik in de loop van de jaren met dat pakket samenstelde. In de komende weken ga ik op zoek naar een goed alternatief. Ik gebruik Google Photos al wel als backup medium als ik op reis ben. Sommige gadgets van het programma zijn best aardig, zoals dit filmpje dat -ongevraagd- werd samengesteld op basis van enkele van mijn Sydney-foto’s die ik als reservekopie met dat programma maakte.

Vanmorgen skypten we met onze adoptiefamilie in Bali, op verzoek van Yuda. Hij miste ons en wilde weer contact. We zaten klaar om het kindergeweld over ons heen te laten komen. Moeder Elsa vertelde ons in de aanloop naar deze sessie namelijk dat Damai een stemmig lied voor ons had ingestudeerd. Yuda leert Engels op zijn tweetalige school en hij toonde ons dat hij inmiddels Engels kann lezen; de keuze viel op het kinderboek Click, Clack, Moow. Hij deed erg zijn best, Damai danste en zong voor ons. Happy kids, ze gaan graag naar school. Het leven lacht hen allen toe. Met een beetje hulp van ons bouwen ze momenteel een eigen huisje. Net als wij, gingen ze recent naar de kapper. Gelukkig zit ons haar beter… de mannetjes leken weer op twee Pol Potjes. Je kent het wel: de bloempot op het hoofd en dan langs de randen wegknippen. Vader Ketut vaart momenteel in het Amazonegebied. Het toeval wil dat onze Chileense kennissen Luz-Maria en Eugenio daar momenteel eveneens cruisen. Ketuts schip doet dit jaar Europa niet aan. Kasian.

We eten zelfgemaakte erwtensoep vandaag.