Tja

Oorspronkelijk had ik een andere blogtitel maar die vond ik vandaag niet passend.

Ik vind het telkens moeilijk de draad weer op te pakken na een dramatische gebeurtenis, of die zich nu in de persoonlijke sfeer of in de grote, boze wereld afspeelt. Onze zuiderbuur krijgt het voor de kiezen, Europa wordt in het hart geraakt. Amai, wat een laffe daad. Kuifje snikt en ik treur mee. Op zo’n moment hoop je dat de wereld stilstaat… maar die draait gewoon door. In het programma van gisteravond zat de Belgische auteur Griet Op den Beeck die indruk op mij maakte met haar eigentijdse, oppeppende gedicht ‘Laten we Durven’.

"Laten we graag zien omdat we dat kunnen, en leven – voluit en gretig – omdat we dat mogen en het daarom dubbel zo goed moeten doen.

Laten we beter leren weten, niet meer morsen met de dagen die al die anderen, daar, vandaag zomaar, opeens zijn kwijtgeraakt.

Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels.

Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren.

Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt. Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar.

Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren, en mild zijn voor wie dat nog niet kan.

Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten.

Laten we pantsers afleggen, en het en de andere tegemoet treden, telkens weer.

Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen. Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen, alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust.

En laten we minachting koesteren voor de hopeloosheid, weten wat we waard zijn, onszelf gunnen wat we verdienen, want dat is vaak meer dan we geneigd zijn te denken. 

En laten we begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna.

Laten we durven. Ja."

Ik durf weer verder. Toen mijn liefje en ik door tropisch Sri Lanka reisden, kon zij af en toe verlekkerd praten over erwtensoep en Hollandse stamppotten. Persoonlijk moest ik er toen niet aan denken. Ik genoot volop van plaatselijke gerechten en gezien de hitte kon ik niet warmlopen (!) voor stevige maaltijdsoepen en rookworst. We zijn het er inmiddels beiden over eens dat we de lekkerste curry aten bij Lords in Negombo. Het is een restaurant annex art gallery waar zij de milde kip- & mangocurry bestelde en ik de pittige krabcurry. Mijn liefje houdt niet van spicy, zij liet de sambols overal links liggen.

De basisingrediënten van de Sri Lankaanse keuken zijn: rijst, kokosnoot en verse specerijen. De dhal, een curry van kikkererwten, linzen of bonen met de nodige kruiden, vond ik doorgaans erg lekker. Eenmaal at ik een overheerlijke groenteschotel, genaamd obizjin nogwat. Ik kon het op dat moment niet thuisbrengen dus ik vroeg aan de kok wat het was. Tja, aubergine natuurlijk. De eerste vrienden die ons in Spanje komen opzoeken, zullen fungeren als proefkonijnen voor wat betreft de zelfgemaakte kip- en mangocurry met bietchutney, verse sambal en bijgerechten. Alles overdenkend, vond ik de Sri Lankaanse keuken minder afwisselend dan bijvoorbeeld de Indiase of Thaise.

Koningin van de Moestuin en haar groenteman

Elk jaar wordt in de maand maart op een aantal plaatsen in Spanje de Reina de la Huerta gekozen, de Koningin van de Moestuin. Het is een van die typisch folkloristische lente-evenementen met een lange traditie. In een plaatselijke krant las ik een interview met een gegadigde voor de titel: “aan een knap snoetje heb je niet genoeg”. Uit dat artikel bleek overigens niet of je ook nog groene vingers moet hebben of keukenprinses moet zijn.

Ik geef volmondig toe dat het hier thans moestuintijd is. De Spaanse moestuin kent geen andijvie, boerenkool, zuurkool en knolselderij. Die groenten kochten we dan ook bij de Nederlandse supermercado Diferente in Benijófar. De eigenaren zullen hun supermarkt in Ibiza officieel begin april openen. Zijn zijn tevens druk met het opzetten van een webwinkel waarbij je online 24/7 kan bestellen uit een lijst met 2.000 artikelen. De Hollandse Armada verovert Spanje bij toverslag.

Gisteren brachten mijn liefje en ik een bezoek aan de vernieuwde plaatselijke Lidl-supermarkt. Een week voor ons vertrek naar Zuid-Oost Azië ging de oude shop op de schop. De verbouwing duurde tot vorige week. De winkel werd veel groter en dat bleek geen overbodige luxe: die was stampvol met klanten, van uiteenlopende nationaliteiten. Wijzelf gingen erheen om te zien hoeveel Deluxe-producten van de Spaanse sterrenchef Sergi Arola het bedrijf voor de aanstaande Paasdagen in de schappen heeft. Het viel niet tegen! Ik kocht onder andere zwarte knoflook en zwart zout, carpaccio van prachtige zalm en paarse gourmetaardappeltjes. Dit jaar zullen vrienden Frans & Roland onze gasten zijn voor de traditionele Paasbrunch in Huize Barefoot. Die gefermenteerde knoflook zorgt volgens Taoïstische mythologie voor seksuele immortaliteit dus mannen, jullie zijn gewaarschuwd!

Op diezelfde dag publiceerde het Nederlandse Voedingscentrum de nieuwe Schijf van Vijf. De oude uit 2004 klonk nogal jaren ’70 en het eerste dat mij opviel was het grote aandeel zetmeel. Een vrouw van mijn leeftijd moest volgens de oude opvatting onder andere 5 boterhammen en evenveel vlees als groenten per dag eten. Het werd dus tijd om de schijf te herzien.

Hun beste adviezen anno 2016 zijn -en dat wist ik al- dat we het eten van bewerkt voedsel moeten beperken en minder (rood) vlees en brood moeten eten. Wat we wel moeten doen: variëren, meer groenten, noten, thee en één kopje koffie per dag nuttigen. Dat is pure winst, al blijft de vraag hoeveel mensen zich nog iets aantrekken van de schijf en de adviezen van het betreffende centrum. Nederlandse consumenten zijn vooral gebaat bij een onafhankelijk, objectief instituut dat werkelijk eerlijk is over voedsel en kritisch is jegens de productschappen en de voedingsmiddelenindustrie.

22 maart, een dag om niet snel te vergeten.