Translate

woensdag 8 juni 2016

Join the Waves for Change

Je kunt het als blogger maar druk hebben met al die World Something Days. Oceanen zijn voor mij al jarenlang een onuitputtelijke bron van plezier en inspiratie. Het welzijn van oceanen is voor ieder mens van levensbelang: ze zijn onze grootste zuurstofverschaffers. Daarnaast reguleren ze ons klimaat, verschaffen ze drinkwater en voedsel voor velen van ons.
De oceanen zijn het hart van onze planeet. Zoiets belangrijks verdient een eigen dag om wereldwijd te vieren: het is dan ook vandaag World Oceans Day! Het idee voor deze dag werd voorgesteld door de regering van Canada tijdens de ‘Earth Summit’ in Rio de Janeiro (1992). Pas in 2008 werd de officiële resolutie door de Verenigde Naties aangenomen. Op sociale media werd opgeroepen aan de dag deel te nemen met onder andere een Selfie for the Sea. Wij, kinderen van de zee en vrouwen van Atlantis, doen daaraan mee.

Er is veel goeds en zorgwekkends te melden over de wondere onderwaterwereld. Eerst maar eens nieuws van eigen bodem: het project Ocean Cleanup van de Delftse student Boyan Slat liep vertraging op. Slat en zijn projectgroep zijn van plan het probleem van de plasticsoep in de oceanen op te lossen. Miljoenen tonnen plastic vervuilen zeeën en oceanen en die vervuiling wil hij te lijf gaan met drijvende reuzenstofzuigers. Momenteel wordt een proefinstallatie getest in een bassin van het Maritime Research Institute Netherlands (MARIN) in Wageningen. In het tweede kwartaal van 2016 zou hij beginnen met een pilot in de Noordzee maar die is nu naar de tweede helft van dit jaar doorgeschoven. Als de test voor de Nederlandse kust goed verloopt, zal daarna worden begonnen met de bouw van een installatie in Japanse wateren.

Plastic in oceanen is een groot probleem voor mens en dier. Onlangs las ik over een steengoed product in de Verenigde Staten dat een deeltje van dat probleem kan oplossen. Letterlijk. Saltwater Brewery bracht namelijk een 100% afbreekbare bierblikjeshouder op de markt en dat is nog maar de helft van het goede nieuws. De ring is nog eetbaar ook! 
Amerikanen dronken in 2015 bij 24 miljard liters bier, waarvan de helft afkomstig was uit blik. De meeste plastic ringen eindigen helaas in zee waar ze een bedreiging vormen voor vele diersoorten. Het bedrijf Delray Beach in Florida besloot tot het ontwerp en de ontwikkeling van een milieu- en diervriendelijke oplossing van het plastic probleem. Deze ring is gemaakt van bijproducten van bier, zoals gerst en tarwe dus het smaakt nog goed ook. Zelfs mensen kunnen ze, indien gewenst, als snack nuttigen onder het genot van een biertje. Proost!

Schildpadden behoren tot de langst levende dieren ter aarde. Tijdens een rondreis door Azië ontdekten we dat de geboortedatum van mijn liefje is verbonden met de schildpad als symbool. Dat schiep een band die inmiddels zo hecht is dat wij schildpadden adopteerden, baby-zeeschildpadden te water lieten en een groeiende collectie schildpadden in huis hebben staan. We zwommen op meer plekken ter wereld met zeeschildpadden in het wild. Ervaringen die we beiden koesteren. Mijn liefje is een heuse bag lady: overal waar ze komt raapt ze plastic, zeker op de stranden. Als ik iets lees over haar favoriete diersoort, deel ik het artikel met haar. 

Zo ontdekte ik onlangs Freddy-de-3D-schildpad. Tijdens een bosbrand in Brazilië raakte een landschildpad ernstig gewond: 85% van zijn beschermende schaal verdween. (Ze noemden hem Freddy, naar de enge verschijning van Freddy Krueger, hoofdpersoon uit de film ‘Nightmare on Elm Street’. Gezien? Spooky!) 
Een groep vrijwillige dierenartsen en een 3D-ontwerper uit Sao Paulo, die zichzelf The Animal Avengers noemen, lapte hem op. Ze bestudeerden soortgenoten van het gewonde dier en ontwierpen aan de hand daarvan een 3D computermodel met de juiste maten van de patiënt. De prothese van kunststof -op basis van maïs- werd geprint en als puzzelstukjes op het dierenlichaam aangebracht. De schaal werd door een van artsen beschilderd met het natuurlijke patroon. Het gaat Freddy goed, naar verluidt.

En dan serieuzer nieuws. De Noordpool zal dit jaar of volgend jaar voor het eerst in meer dan 100.000 jaar zonder zee-ijs zijn. In september 2016 zal er naar verwachting één miljoen vierkante kilometer minder ijs zijn. Het is de voorspelling van een leidende poolwetenschapper van de universiteit van Cambridge.

Het is officieel: 35% van de koraalriffen van het Australische Great Barrier Reef is morsdood. Het gaat om het ergste geval van koraalbleking in de geschiedenis van het rif. Alsof dit nog niet genoeg is, raakte dit werelderfgoed onlangs nogmaals in opspraak. De Verenigde Naties stelden in de afgelopen maanden een onderzoek in naar de effecten van klimaatverandering op UNESCO-werelderfgoed. Dat werd uitgevoerd door twee VN-organisaties en de Union of Concerned Scientists. Zij stelden een 108 pagina’s tellend rapport op met hun bevindingen (dat ik las). In de definitieve versie schittert het hoofdstuk over Australisch erfgoed door afwezigheid. De regering bleek tussenbeide te zijn gekomen en verbood de teksten, uit angst dat de berichten 's lands toerisme zouden schaden. Dat soort censuur verwacht je niet van een geciviliseerd westers land! “Frankly astounding” zei professor Steffen, emeritus hoogleraar van de Australian National University en hoofd van Australië’s Climate Council. Tja.

Illustratie: Michael Leunig
Op Cape Grim in Tasmanië gaan we naar verwachting op korte termijn over de grens van 400 ppm (parts per million). PPM is een maat voor concentratie; hier betreft het deeltjes kooldioxide. Niet alleen de kaap is grimmig: “once it is over, it won’t go back”, aldus de Australische wetenschapper Paul Fraser die de Air Man van de kaap wordt genoemd. We gaan naar een point of no return. De laatste keer dat de CO2-uitstoot zo hoog was, was er geen mensenleven op aarde. Als er teveel CO2-uitstoot van fossiele brandstof is, kunnen de natuurlijke cycli die concentratie niet meer zelf verlagen. Die 400-grens is weliswaar symbolisch but it’s psychologically powerful, aldus de wetenschapper.

Het meetstation op het noorderlijke halfrond (Hawaii) is al sinds maart 2016 boven die grens en daalde sindsdien niet. “We’re going into very new territory” zei James Butler, directeur van de meetgroep van de National Oceanographic and Atmospheric Administration (NOAA) in de Verenigde Staten tijdens een interview met de Britse krant The Guardian.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten