Rondje Nederland

Ons rondje Nederland nadert zijn einde. Na Heemstede reden we in de richting van Brabant. We maakten een tussenstop in 's Hertogenbosch dat in de ban is van Jeroen Bosch. Op vele plekken in de stad troffen we mensen van de plaatselijke VVV aan die t-shirts droegen met de tekst “Welkom Thuis, Jheronimus”. Overal zag ik vlaggen met fragmenten uit het oeuvre van de beroemdste Bossche kunstenaar. Het is namelijk 500 jaar geleden dat topstukken van deze schilder -die hij in zijn stad vervaardigde- (tijdelijk) naar hun plaats van oorsprong terugkeerden. Het bekendste werk is de drieluik ‘Tuin der Lusten’, dat behoort tot de permanente collectie van het museum Prado in Madrid. In het souterrain van het gemeentehuis kun je met een VR-bril op dwalen door die wonderbaarlijke tuin. (Zonder dino’s!)

Voor het eerst in ons leven boekten we een kamer bij een Bed & Breakfast; dat zal menigeen verbazen. Zowel mijn liefje als ik geven de voorkeur voor een verblijf in een -anoniemere- hotelkamer. Heel af en toe kijken we op de Nederlandse zender MAX naar een programma met dezelfde titel. Vaak vind ik het tuttigheid troef, heel soms zie ik een trendy gastenverblijf bij eigenaren thuis waar ik zelf zou willen logeren. Het programmaconcept ontstond in Engeland en de omroep nam het over. Drie stellen die allen eigenaar zijn van zo’n B&B, gaan bij elkaar logeren en betalen bij vertrek de vraagprijs, meer of minder – afhankelijk van hun tevredenheid.

Ons oog viel op Villa Maaskant in Vessem. Het gebouw viel op door zijn architectonische vorm. Jan & Ria zijn eigenaar van deze B&B die door architect Jan zelf werd ontworpen en tien jaar geleden werd gebouwd. Deze platte glazen doos ligt buiten de dorpskern, tegen de bosrand, in een groen-groen-groen-knollen-knollenland. Er viel namelijk meer dan genoeg regen in deze regio! Men beschikt over twee gastenverblijven aan weerszijde van het verzonken gedeelte van de villa. Die verblijven hebben een industriële uitstraling: onbewerkte betonnen wanden, gegoten vloeren, peertjes aan het plafond. Op datzelfde niveau bevindt zich eveneens de ontbijtkamer en het atelier van de vrouw des huizes. Op de begane grond casu quo de eerste verdieping wonen de eigenaren zelf. Wij waren die avond hun enige gasten. Aanvankelijk wilden we een kamer in hotel De Gouden Leeuw in dezelfde plaats maar dat was vol. Wel konden we er nog terecht voor het diner. Ook het restaurant was drukbezocht, de sfeer geanimeerd en de bediening prima. De volgende ochtend betaalden we de vraagprijs al waren er dingen te verbeteren: sneller wifi, een leeslampje naast de (comfortabele) bedden, een praktisch plankje voor douchespullen. Het ontbijt was uitgebreid, met verse eitjes van buurmans kippen.

Die dag lunchten we bij familie in Bladel. Marcel en Hennie zijn zelf fanatieke atleten. Zij waren afgelopen week aanwezig bij de EK-sprintfinales in Amsterdam, toen Churandy Martina en Dafne Schippers op weg gingen naar hun gouden medailles. Marcel liep reeds tientallen marathons en Hennie deed gisteren mee aan de 10K-race op het EK-traject van hun nationale sporthelden. We lazen op het nieuws dat enkele deelnemers onwel waren geworden door het broeiende weer maar dat betrof Hennie gelukkig niet. Die lag 's avonds moe maar tevreden vroeg in haar eigen bed.

We zijn nu bij onze vrienden Leon & Richard in Rhoon. Ook deze mannen zagen we enkele jaren niet maar mijn liefje sloeg de spijker op zijn kop door te zeggen dat oude liefde niet roest! Wat wel roestig bleek op zaterdag, was mijn pas richting het zonnige terras. Ik stapte vanuit de kamer op het lager gelegen terras toen mijn rechterenkel zwikte en ik met mijn snuffel bijna op de rand van de loungestoel klapte. Au. Er verscheen bijna direct een blauw eitje naast mijn enkel; enkele spieren rondom mijn enkel werden flink opgerekt. Snel werd er ijs op de voet gelegd om de zwelling tegen te gaan. Inmiddels draag ik een steunkous en zakte de bloeduitstorting richting -halve- voetzool. Tja.

De dag erop maakten we kennis met Omid (zijn naam betekent ‘hoop’), een Iraanse vluchteling die Richard sinds enige tijd onder zijn vleugels neemt. Gedrieën gingen ze recent op vakantie. De mannen zijn Omids steun en toeverlaat in Nederland. Deze aardige jongeman vluchtte uit zijn vaderland omdat hij daar zijn leven als homoseksueel niet zeker was. Inmiddels legde hij de inburgeringscursus met sukses af en ontving hij zijn verblijfsvergunning. Na een verblijf van vijf jaar zal hij de Nederlandse nationaliteit kunnen aanvragen. Hij spreekt al goed Nederlands, het was leuk kennis met hem te maken. Leon & Richard hebben sinds dit weekend twee zwerfkippen in hun tuin; de chickies werden naar ons vernoemd.

Mijn liefje en ik gaan aan onze laatste logeerpartij bij vrienden beginnen. In Zeeland. De ronde in Nederland is bijna af.