Jubilada

Vandaag is de verjaardag van mijn liefje; ze werd 65 jaar. Joehoe! She made it. Al meer dan tien jaar leven we als pensionistas en España maar per nu is zij het officieel. De seniorenkortingen liggen voor het oprapen. Zelf vond zij het bereiken van deze leeftijd een heuse hobbel. Onlangs zei ze het een gek idee te vinden dat zij nog circa 20 jaar heeft te gaan, volgens de statistieken. Tja.

In het recentste boek van Philip Claudel las ik mooie zinnen die ik onthield: dat de jaren tussen 50 en 60 de ouderdom zijn van de jeugd en dat je tussen je 60ste en 70ste de jeugd van de ouderdom beleeft. Persoonlijk denk ik dat 65 het nieuwe 50 is en zij is daarvan een exponent: fit, levendig en bij de tijd.

En als ikzelf oud moet worden, dan alleen met haar...

Voor haar

Zij verstaat de kunst van bij me horen
In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
In mijn ogen woont ze, in mijn oren
Ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee
Soms begint ze in mijn hart te zingen
Waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aangedaan
En door haar weet ik dan door te dringen
Tot de onvermoede schat van ons bestaan
Zo alleen maar wil ik verder leven
Schuilend bij elkaar
En als ik oud moet worden, dan alleen met haar

Zij kent al mijn dromen en mijn wanen
Al mijn haast en al mijn honger en mijn spijt
Als ik lach kent zij alleen de tranen
Die daar achter liggen in de tijd
Zo alleen maar wil ik verder leven
Schuilend bij elkaar
En als ik oud moet worden, dan alleen met haar

Zij is meer dan deze woorden zeggen
In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
Maar wie weet een wonder uit te leggen
En een wonder draag ik met me mee

Het oorspronkelijke lied is getiteld ‘Her Song’ van de Amerikaan Jake Holmes. De tekst werd vertaald door Michel van de Plas en werd heel mooi gezongen door Frans Halsema (1977). Ik zing het voor haar die mij zo dierbaar is. (Met op de achtergrond het gezang van de hop en het gekrijs van de steenuiltjes.)