't Is niet voorbij, die mooie zomer ♫

Illustratie: Michael Leunig

De week met vriend Diederik vloog om. Zelf stonden wij vroeg op en ontbeten we aan de ontbijttafel binnen. Als hij aanklopte op de afgesproken tijd (man van de klok), verplaatsten wij ons naar het terras. 
Ons appartement ligt op het zuidoosten waardoor we de zon ontvangen zodra die opkomt. In 1999 stonden we hier met een kompas op de bouwgrond en zo maakten we onze keuze. In de wintermaanden wil je de zon namelijk direct 's ochtends op het terras, in de zomer wil je die juist weren. Dat we ook nog een beetje zeezicht kregen, was een bonus. Toentertijd deden we een aanbetaling van 1.500 guldens aan de Belgische makelaar, gezeten op het terras van het voormalige clubhuis van de golfbaan.

Toen mijn liefje en ik in Engeland woonden en werkten (2000-2005), vlogen we elke maand minstens één lang weekend naar ons vakantiehuis. We reisden altijd met een schoudertas, huurden een auto op vliegveld Alicante, reden in ongeveer 45 minuten naar huis, openden de luiken, stapten in onze slippers en bermuda en het Grote Genieten kon beginnen. Als we vertrokken, hadden we allebei altijd tranen in de ogen. Sweet memories! De rest is geschiedenis. Ook Nelly en Diederik, Spanjeliefhebbers-bij-uitstek, bezochten ons vaak en genoten mee.

Na het gezamenlijke kopje koffie, zwommen Diederik en wij afgelopen week baantjes in het zwembad dat we zo goed als elke dag voor onszelf hadden. We namen hem mee naar het beste restaurant van de regio: Cellar Door. Eigenaresse Lorraine was blij ons weer te zien. Ze zag er bleekjes en moe uit. Dat vond ik niet verwonderlijk toen ze ons vertelde dat ze in augustus in Cellar Door 80 gasten per avond en in haar tweede restaurant Papaya Tree elke avond 250 gasten van eten voorzag. Het was wederom druk. Wij wensten aanvankelijk een tafeltje binnen maar toen we naast een kinderverjaardagsfeestje bleken te zitten, verhuisden we naar buiten. Zelf koos ik een nieuw gerecht van de menukaart: gerookte kabeljauw met mango, groen en sinaasappelsaus. Een van de desserts bestond uit een taartje van donkere chocolade met bramen en bietenparfait. Aanraders! Afgelopen zondag nodigde Diederik ons uit voor een lekkere lunch aan het strand. We sloten de week mooi af.

Hij is inmiddels terug op het Nederlandse honk, na een vertraging van bijna twee uur vanwege een technisch mankement en, naar verluidt, in een vliegtuig vol krijsende kinderen, katten en honden. Tja. Zo gesmeerd als zijn heenvlucht verliep (een half uur korter dan gepland) zo moeizaam was zijn terugvlucht. Reizen is niet altijd verslavend.

Mijn liefje en ik pakten de draad van ‘vida normal’ weer op. Nou ja, normaal… We gaan richting herfst maar de zomer weet hier voorlopig van geen wijken. Afgelopen zondag was het 35 graden Celsius, gisteren gaf de thermometer op het terras en in de auto 41 graden Celsius aan. Dat is wellicht teveel van het goede maar Diederik is heel wat gewend: hij werd aan de Perzische Golf geboren en woonde in zijn leven op tropische plekken in de hele wereld. Hij genoot van de warmte. De avonden waarop we thuisbleven, zaten we tot laat op het zwoele terras. Op de avond dat ik een dame blanche-toetje voor hem maakte (!), lukte het mij eenvoudigweg niet om slagroompieken te kloppen. Ik wijt dat aan de hitte in de kombuis. De verse chocoladesaus lukte gelukkig wel.

Ondanks alles boffen we: de zomer was ons welgezind. Ik deed een schietgebedje-à-la-Leunig bij aanvang. De maand augustus pakte echter koeler en rustiger uit dan in voorgaande jaren, terwijl de septembermaand warmer wordt dan augustus. Gisteravond om 11 uur was het 31 graden Celsius buiten en 26 graden binnen. We sliepen met de airco aan, die hard moet werken. Er is formeel geen sprake van een hittegolf maar de temperatuur blijft hier hoog. De combinatie van wind en extreme droogte bleek gevaarlijk in grote delen van Spanje. Recent braken er bosbranden uit in kustplaatsen als Jávea en Benidorm; 1.000 inwoners en toeristen aan de Costa Blanca werden in de afgelopen week geëvacueerd. In augustus werd circa 20.000 hectare natuur vernietigd door bosbranden. Kasian.

Ik vermoed dat we hier dit jaar de gota fría overslaan. Doorgaans vindt dat in deze periode van het jaar plaats als koude lucht in de hogere regionen (op circa 5 km hoogte) botst met lager gelegen warme, vochtige lucht. De Middellandse Zee warmde dit jaar echter minder op dus hevige botsingen verwacht ik nu niet. Die ‘koude druppel’ leidt doorgaans tot cumulonimbus-wolken die extreme regenval en overstromingen met zich meebrengen. We maakten het eerder mee. Een beetje wolkenstaarder kan van het verschijnsel genieten. We gaan het zien.