Niet bang

Gisteren appten we met Elsa in Bali nadat ik in een Amerikaanse krant las dat er een aardbeving met kracht 5.5 in de ochtend plaatsvond, in de buurt van hoofdstad Denpasar. We vroegen of alles in orde was. Ze antwoordde dat ze met de mannetjes op weg naar school waren, toen de grond trilde. Ze schrokken een beetje maar dat was snel over. “Hadden wij het ook gevoeld?” De lieverd. Nee, dat is letterlijk te ver van ons bed. Het was de tot nu toe sterkste schok in de omgeving van Denpasar.

De schok die we hier wel voelden, had te maken met de laffe aanval op een Londense brug en een poging om het Britse regeringsgebouw binnen te komen. De dader, die werd doodgeschoten, was een bekende van de politie en zou een door ISIS geïnspireerde en geradicaliseerde moslim zijn. Ik ken de omgeving, liep ook weleens over die brug in de tijd dat ik in Londen werkte. Gisterenmiddag was het voor velen de verkeerde plek om te zijn.

Donald Trump Junior stuurde vervolgens een goedkope tweet de wereld in waarin hij kritiek uitte op een eerdere tweet van de burgemeester van Londen, Sadiq Khan (moslim). Hij trok diens boodschap uit zijn verband en legde een link die er niet was. Khan schreef zijn tweet namelijk na een bezoek aan zijn New Yorkse collega tijdens een terroristische aanslag in die stad waarbij 29 personen gewond raakten. Strekking: terroristische aanslagen zijn niet meer weg te denken uit het leven in grote steden. Helaas een waarheid als een koe. Niet bang zijn maar wel opletten, is de boodschap.

“Vallen we nu in een zwart gat?” Dat vroeg mijn liefje mij vanmorgen. Ruim twee maanden geleden keerden we terug van onze reisbestemming Myanmar. Daarna waren we drukdoende met het vinden van een nieuwe woning, met verhuizen en inrichten. De keuken beschikt inmiddels over een nieuwe oven en kookplaat; de oorzaak van de kortsluiting was niet te vinden. De citroenboom is al wel betaald maar laat nog op zich wachten. Het nieuwe bureau (met stoel) verwacht ik aan het einde van deze week. De nieuwe vloer in de eetkamer wordt volgende week gelegd. Daarna zijn we echt klaar, al klop ik dat even af…

We schreven ons deze week in bij de gemeente en mijn liefje moest naar het plaatselijke politiebureau voor een stempel en handtekening op een Fe de Vida, een bewijs dat ze leeft. Dat heeft ze nodig om vanuit Nederland AOW te kunnen ontvangen in Spanje. We wandelden het fraaie bureau binnen en meldden ons aan de balie. Een aardige agent die op dat moment het bureau uitliep, vroeg of we taalhulp nodig hadden. ¡Claro que no! Toen we naar het betreffende kantoortje werden doorverwezen en ik mijn introductie deed, werden we hartelijk welkom geheten in de plaats. De politie-agent complimenteerde ons met de goede keuze. Waarop een vette knipoog volgde. Ook maakten we kennis met de Spaanse overburen uit Madrid. Ze hadden al vernomen dat het dos mujeres betreft. Ook door hen werden we welkom geheten en gecomplimenteerd met onze Spaanse taalvaardigheid. Hun zoon blijkt in Den Haag op een Europese hoofdkantoor van een multinational te werken. Ook dat schept een band.

We kunnen de draad van ons oude leven -weliswaar op een andere plek- weer oppakken. Gisteren pakte ik voor het eerst in weken weer mijn reader op; ik las enkele uren op een zonovergoten terras. Het betreffende boek staat op menige boekenlijst van 2016 op de eerste plaats; het is getiteld The Underground Railroad, van de Amerikaanse auteur Colson Whitehead. Het is een indrukwekkende roman over Afrikaanse slaven in Amerika in het begin van de 19^e eeuw. Het vertelt het verhaal van hoofdpersoon Cora die wegloopt van een katoenplantage in Georgia om vrijheid in het noorden te zoeken. Ze krijgt hulp van mensen die voor dat doel een ondergronds treinspoor aanlegden. Hoe verzint hij het! Cora wordt op de hielen gezeten door een fanatieke slavenjager. 

Het is een intens boek dat tegelijkertijd ontroert en ontluistert.

Whitehead gebruikt historisch materiaal op een eigen, nieuwe manier. “America, too, is a delusion, the grandest one of all. The white race believes – believes with all its heart – that it is their right to take the land. To kill Indians. Make war. Enslave their brothers. This nation shouldn’t exist, if there is any justice in the world, for its foundations are murder, theft and cruelty.” Ik heb nog circa 30 pagina’s te gaan. De paralellen met het Amerika van nu ontgingen mij niet.