Een glimlach kado

Tien jaar geleden begon ik met bloggen. Aanvankelijk deed ik dat schoorvoetend maar in de loop van de tijd werd het een heuse liefhebberij. Lezen is mijn grootste hobby maar bloggen staat zeker in mijn Top3. Als puber had ik de wens ooit een literaire roman of biografie te schrijven maar die ambitie verdween geleidelijk. Wat ik wel kan afvinken, is het schrijven van columns in twee Nederlandstalige culturele tijdschriften en het schrijven van boeken over informatietechnologie, in samenwerking met mijn eerste werkgever. Destijds was ik zelfs mede-oprichter en -eigenaar van een kleine uitgeverij.

Ik ben hard op weg mijn 1.000e blog te schrijven. Persoonlijke verhalen hebben vaak de kenmerken van een column. In algemenere blogs steek ik mijn mening doorgaans niet onder stoelen of banken. Reizen, politiek, boeken, leven in Spanje: het is een kleine greep uit de meestvoorkomende thema’s. Ik wil geen reclames op mijn blog die ik niet steun, zo wil ik geen geld verdienen. Vandaag de dag kijk ik met veel interesse naar de verrichtingen van het burgerjournalistennetwerk Bellingcat, opgericht door de Britse blogger Eliot Higgins. Daaraan zou ik als computer savvy blogger-met-veel-vrije tijd best willen deelnemen!

Ik ben geen blogkanon maar ik verheug mij in een trouwe schare lezers. Deze maand werd er meegelezen in Nederland, België, Zwitserland, het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Roemenië, Singapore, Thailand, Maleisië, Zuid-Korea, Java, Bali, Australië, Nieuw-Zeeland, Brazilië, Curaçao, Jamaïca en de Amerikaanse staten Washington, Utah, Californië, Kansas, Pennsylvia, Maryland, Delaware en New York. (Afrika ontbreekt stelselmatig.) Ik wil jullie hartelijk bedank voor die tijd en aandacht.

Het is vandaag Independent Bookstore Day. Een dag waarop wereldwijd wordt gevierd dat er goede, zelfstandige boekenwinkels bestaan. Paagman (Frederik Hendriklaan Den Haag) en Donner (centrum van Rotterdam) bezocht ik graag. Deze boekhandels zijn Groot maar dat is geen criterium voor Goed, wat mij betreft. Hun enorme aanbod aan kwaliteitsboeken over uiteenlopende onderwerpen en van alle denkbare genres maakt deze winkels een lusthof voor boekenliefhebbers. Bovendien is een bezoek aan die boekwinkels een ervaring. Je spreekt er af met vrienden, de kids worden beziggehouden, je kunt er lezen onder het genot van een hapje en een drankje.

Nog niet zo lang geleden, toen e-boeken net opkwamen, was men pessimistisch over het voortbestaan van de boekenbranche. Dat pessimisme lijkt nu verdwenen. Goede boekhandels hebben in de afgelopen jaren zelfs aan bestaansrecht gewonnen. 2016 was het tweede jaar op rij waarin de verkoop van nieuwe, gedrukte boeken in Nederland flink groeide, al lieten e-boeken iets betere groeicijfers zien. Er is geen enkele reden aan te nemen dat 2017 die trend zal veranderen.

Hetzelfde beeld kan worden geschetst van de Spaanse markt al lag het aantal verkochte, nieuwe boeken in 2016 nog steeds ver onder de verkoopcijfers van 2008, het laatste echt goede jaar voor de Spaanse boekenbranche. Vorig weekend werd in heel Spanje de Dag van het Boek gevierd. Een van die motto’s vond ik extra mooi: ‘koop een boek en doe een glimlach kado’ (compra un libro y regala una sonrisa). Van elk verkocht boek doneerde de zelfstandige boekhandel 1€ aan een actie tegen leukemie bij kinderen.

Bloggend aan mijn bureau zit ik met de rug naar mijn sterk uitgedunde boekenkast. Dat is niet uit gebrek aan respect; in tegendeel. Boeken behoren tot mijn allerbeste vrienden. In de loop van de tijd ontwikkelde ik een sterke voorkeur voor Engelstalig  werk. Soms denk ik met weemoed terug aan alle boekenrijkdom die ik ooit bezat… Niemand dwong mij om afstand te doen van boeken. Die aderlatingen gebeurden vooral in de aanloop naar verhuizingen. In Bali liet ik een grote internationale bibliotheek achter en tijdens de laatste -binnenlandse- verhuizing ging een deel van de collectie naar vriend Frans wiens boekenkast in hun nieuwe vakantiehuis op Cabo Coig wel wat vulling kon gebruiken.

Onlangs las ik met veel goesting het essay van Connie Palmen, getiteld ‘De zonde van de vrouw’. Prachtige boekomslag. Palmen is als taalvaardige filosofe bij uitstek geschikt voor het schrijven van biografieën. Zij is een uiterst creatieve biografe. Ik houd van biografieën als boekengenre, geniet ervan in het bewustzijn en het leven van anderen te treden. Palmen onderzoekt het verband tussen originaliteit, roem en zelfdestructie van vier zogenaamd ‘ongehoorzame’ vrouwen. De levens van Marilyn Monroe, Marguerite Duras, Jane Bowles en Patricia Highsmith worden onder de loupe genomen.

Al deze vrouwen moeten het stellen zonder vader maar met een dominante moeder, allemaal hebben ze een sterke missie (actrice worden, schrijver zijn) en kiezen hun eigen pad, alle vier gebruiken ze middelen om hun demonen te bestrijden. Van alle schrijfsters bezat ik alle boeken. De enige biografie over Marilyn die ik bezat, van Donald Spoto, deed ik voor vertrek uit Campoamor kado aan de Engelse buren. Palmen schreef een boeiend, zij het beknopt werk dat ik in een halve middag uitlas.

Afgelopen week las ik het boek ‘When Breath Becomes Air’ van Paul Kalanithi. Dit indringende en bij vlagen ontroerende autobiografische werk van deze Indiaas-Amerikaanse neurochirurg verhaalt over zijn roeping in de geneeskunde, zijn passie voor literatuur (met hoofdletter L) en zijn eigen sterfelijkheid. Kalanithi overleed op 37-jarige leeftijd aan uitgezaaide kanker. Dit boek, dat hij altijd wilde schrijven, is een aanrader.

Momenteel lees ik de autobiografie van Sonja Barend ‘Je ziet mij nooit meer terug’. Ik keek altijd met plezier naar haar televisieprogramma‘s en heb veel respect voor haar als interviewer. Ik was nieuwsgierig naar de zoektocht naar haar joodse vader. Haar memoires gaan tevens over haar grote liefde A. (een joodse man met een geschiedenis van onderduiken). Het gemis van haar joodse vader en het lot van haar katholieke moeder in oorlogstijd zijn de belangrijkste thema‘s. Vooral in de boekdelen waarin Barend in gedachten vragen stelt aan zichzelf en haar moeder, weet zij mij te raken. Het is een pakkend boek, ondanks de sobere taal.

Dat was het voor vandaag. En voor straks: lekker slapen en morgen gezond weer op. ‘A book a day, keeps the doctor away’!