Mefisto May

Illustratie: David Squires (voor The Guardian)

Vandaag beginnen de Brexit-onderhandelingen tussen het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie. Zoals ik eerder blogde, ga ik die op de voet volgen. De gewaardeerde Britse krant The Guardian zal in de komende weken en maanden mijn belangrijkste informatiebron zijn. Vorige week werd nog gemeld dat ze vandaag niet konden beginnen omdat de Queen’s Speech moest worden uitgesproken; dat evenement is vergelijkbaar met de troonrede in Nederland.

De Britse troonrede is naar woensdag doorgeschoven. Dat geeft Theresa May en haar Tories tijd om hun regeringsprogramma nog aan de nieuwe omstandigheden te passen. Als de onderhandelingen op de eerste dag goed gaan, kan de toon optimistischer zijn, echter pessimistischer van aard als het een zwaarder dan gedacht begin is. Na de recente politieke schrobbering die May ontving, is een deel van haar vermaledijde Manifesto niet meer aan de orde als ze brede politieke steun wil krijgen voor de maatregelen in haar Queen’s Speech. Ze zal ook haar harde Brexit-lijn moeten laten varen nu het volk stemde voor een andere aanpak.

De dag na het verlies van de door haarzelf uitgeroepen verkiezingen sprak zij met geen woord over de nederlaag die zij leed. De Tories kregen weliswaar de meeste stemmen maar verloren hun meerderheid in de Britse kamer. Ze wijdde er geen woord aan. Geen woord! Wat haar betreft, was het de dag erna ‘business as usual’. Ze ging een verbond sluiten met de DUP en verder regeren. Het land had haar nodig. Het werd May door de partijtop niet in dank afgenomen dat ze niet eens stilstond bij de collega’s die hun zetel verloren. Nu ken ik de Engelse uitdrukking ‘Stiff Upperlip’ en de betekenis ervan maar dit sloeg alles. Het zijn incompetente leiders als May en Trump die ervoor zorgen dat burgers met bosjes hun vertrouwen in politici verliezen.

Theresa May verkocht haar ziel aan de duivel, wat mij betreft.

Illustratie: David Squires (voor The Guardian)

Een coalitie sluiten met de Democratic Unionist Party vergt veel, zelfs van Britse conservatieven. Men is in het Verenigd Koninkrijk sowieso niet gewend samen te werken op regeringsniveau. Compromissen sluiten is geen gesneden koek. Het Verenigd Koninkrijk kende tot voor kort een tweepartijenstelsel, net als in de Verenigde Staten. Doorgaans verkrijgt een van die politieke partijen de meerderheid en regeert zonder hulp. Nu dus niet.

De DUP steunt Brexit maar wenst een zachtere versie van de scheiding met de Europese Unie. In tegenstelling tot Mays conservatieven willen de Ierse protestanten in de Douane Unie blijven en zo geen grens laten ontstaan tussen Noord-Ierland en de zuidelijke Republiek van Ierland (dat lid blijft van de EU). Een van de cartoonisten van The Guardian, David Squires, had afgelopen week een steengoede cartoon met May en DUP als onderwerp. (Delen daaruit zijn illustratie bij dit blog.)

De Unionisten, onder leiding van Arlene Foster, hebben ultraconservatieve ideeën. Zij is overigens a tough cookie, had een zware kindertijd. Haar vader -een politieman- raakte gewond bij een aanslag door de IRA, haar schoolbus werd ooit door een bom omvergeblazen. Haar DUP geloof niet in: gelijkheid tussen man en vrouw in het huwelijk, geboortebeperking, abortus, het homohuwelijk en de evolutieleer, om maar een paar hete hangijzers te noemen. (Je kunt die partij gerust met de SGP vergelijken.) In een recent artikel in TIME las ik dat Trump ook de rechten van vrouwen wil inperken. Bij dat artikel zag ik een protesterende groep vrouwen met borden als “Keep your rosaries off my ovaries”. Een goede vondst al is er niets lolligs aan dergelijke kwesties. 

Als oppepper hierbij nog iets positief van het Vrouwenfront. Zoals de meesten weten, staat de Fransman Michel Barnier aan het hoofd van het EU Brexit-team. Zijn  rechterhand -Deputy Chief Negotiator- is de haarscherpe en superslimme Duitse Sabine Weyand (1965), doctor in Politieke Wetenschappen en ruim 20 jaar Eurocommissaris; zij verdiende haar sporen reeds. Hoe zal het haar vergaan in de onderhandelingen? We gaan het lezen. Weyand doet mij denken aan de hoofdrolspeelster uit de Franse film Amélie. Gelukkig heeft ze meer verstand van politiek!

En hoe zal May de geschiedenis in gaan? Als iemand die een pact sloot met de duivel, zoveel is mij duidelijk. Ik verwacht echter niet dat ze in ruil daarvoor enige bovenmenselijke kracht vergaart (al kan ze een extra dosis goed gebruiken). The Tragic History of Theresa May. Tja.