Lief en leed

De verjaardag van mijn liefje werd een overwegend gezellige happening. De dag begon heel vroeg en eindigde na middernacht. 's Ochtends stond een Skype-sessie met Bali gepland. Toen de camera aanfloepte, verscheen een rijkversierde chocoladetaart met kaarsjes in beeld, weldra gevolgd door gezang uit vier kelen. We bliezen de kaarsjes aan beide kanten van de lijn uit. Mijn liefje kreeg regelmatig een taartpunt aangeboden door bruine chocoladeplakhandjes. Het was goed zo, zij moeten er nog van groeien!

Yuda wilde zijn nieuwe badmuts showen maar dat viel niet mee met droge haren. Het werd een hilarische vertoning. Het siliconen flubberding werkte niet mee. In het zwembad is de muts een must. Ruim een maand is hij nu lid van een plaatselijke zwemclub. Hij traint vijf dagen per week voor een wedstrijd die in november wordt gehouden. Naar aanleiding van het advies van zijn zwemcoach gaat hij aan de match meedoen met schoolslag; hij deed de slag voor. Yuda wordt steeds grappiger: hij trok zijn poloshirt voor de camera omhoog en riep: “Sixpack!” We gaan het zien. Het lijkt erop dat zijn armen wel al meer spieren vertonen. Wij adviseerden moeder Elsa hem vooral carbs toe te dienen. 's Avonds zette zij The Big Swimmer een groot bord spaghetti bolognaise voor, inclusief geraspte kaas. De bofkont.

Mijn liefje en ik dronken daarna koffie op eigen terras, met een versnapering van vriendin Rose-Marie. Zij ging in Zwitserland -haar tweede vaderland- namelijk naar de bonbons-juwelier om chocoladetruffels te kopen. Ze meldde ons dat er een pakketje onderweg was. De dag vóór de verjaardag whatsappte ik maar eens met postbode Carlos of hij kon kijken of er post voor haar was. Ik had het nog niet getypt of hij bevestigde dat er een postpakje was. Ook toevallig?! Ach, Tante Pos in Spanje… (Bij die gelegenheid vertelde hij dat hij volgende week zelf jarig zal zijn.) De bonbons smaken verrukkelijk. Voor een feestelijke lunch bezochten we restaurant De Tonnetjes.

Ons nieuwe huis leent zich goed voor een groot gezelschap en voor een feestje onder de sterren. We stelden drie tafels op het terras op, waaraan kon worden geborreld en gedineerd. 's Middags maakte ik een grote fruitsalade voor het dessert, de aperitiefhapjes kochten we bij lokale winkels, het hoofdgerecht bestelden we bij onze favoriete eigen strandtent Ramón. Zijn kokkies maken zulke onovertroffen paëlla's dat we het zelf niet probeerden. Het werden twee grote schalen: een met kip, de andere met schaal- en schelpdieren. Ik haalde de pannen op de afgesproken tijd op, ze waren bloedheet en rijk gevuld. Perfect getimed, perfect bereid. De smaken waren voortreffelijk, de gasten smulden.

Op dezelfde dag werd het vierde kleinkind van onze vrienden Monika & Ger geboren; het eerste meisje – ze heet Katelyn. Moeder en kind maken het goed, oma Moontje is over the moon. Wij, surrogaatoma’s van twee Balinese ventjes, kennen het gevoel een beetje... Ook het negende kleinkind van Donald Trump werd op 12 september geboren; hij heet Eric Luke. Voor deze families en voor ons is het een dag om niet te vergeten.

Dat niet alles feestelijk was, bleek toen Jos diezelfde avond op ons versierde terras een telefoontje kreeg van haar beste vriendin in Nederland die de uitslag kreeg van  medisch onderzoek. Na bijna twee jaar in het medische circuit te hebben rondgedoold, hoorde ze dat ze lijdt aan longkanker met uitzaaiingen. Je kunt stellen dat artsen in het plaatselijke ziekenhuis iets over het hoofd zagen met levensbedreiging tot gevolg... Een vreselijk bericht, mijn nekharen stonden overeind. Jos was dermate van slag dat zij en Hemmy ons feestje vroegtijdig verlieten - begrijpelijk.

De boodschap aan Jos wierp mij terug naar 2005 toen mijn eigen beste vriendin Nelly diezelfde diagnose kreeg. Na weken van onzekerheid, waarin Nelly onderzoek na onderzoek onderging, hoorde zij hoe het zwartste scenario werkelijkheid werd. Nelly was in Rotterdam, ik was op Bali. Daarna belden we met elkaar maar zij kon zich dat gesprek later niet herinneren. Mij staat het in mijn ziel gebrand.

Haar behandelend artsen stonden destijds voor een onbekend fenomeen. Het bleek te gaan om een adeno-carcinoom in de longen, het niet-rokerscarcinoom dat zich in klierweefsel ontwikkelt, met uitzaaiingen in het stelsel van vaten zonder dat er op een PET-scan uitzaaiingen zichtbaar waren in het lymfestelsel. (Uitzaaiingen in vaten presenteren zich altijd als laatste, daaraan voorafgaand zijn uitzaaiingen in het lymfestelsel te zien.) Ze overleed in januari 2009. Nelly’s bijzondere verhaal, het verhaal van de bijzondere Nelly is op blog Trust the Process te lezen.

Ondanks dat kijkt mijn liefje terug op een mooie dag. De schone paëlla-pannen bracht ze de volgende ochtend te voet terug naar Chiringuito Ramón; dat past in haar dagelijkse Fitbit-schema. Momenteel loopt ze haar beste weken ooit, september is hier een goede wandelmaand. Gisteravond bereidde ik lasagna voor haar. Op route 67 kan ze wel wat extra koolhydraten gebruiken.