Niet van de complottheorieën

Foto: Damir Sagolj (Reuters)

Laat ik voorop stellen dat ik niet van complottheorieën houd en dat ik ze zeker niet wil helpen verspreiden. Al sinds de verdwijning van MH370 houdt dit zoekgeraakte vliegtuig mij bezig; als blogger en als reislustige Hollandse. Al menigmaal schreef ik erover. Het kan toch niet waar zijn dat zo’n gevaarte ongezien bleef op die route en dat er nooit meer iets van werd vernomen? Als niet-direct betrokkene kan ik mij hierbij al niet neerleggen, laat staan dat je nabestaande bent. Je kunt niet accepteren dat 329 passagiers en luchtvaartpersoneel in rook opgaan. 

Even een paar feiten op een rij: op 8 maart 2014 vloog MH370 van Malaysia Airlines vanuit Kuala Lumpur naar Peking. Na ongeveer 40 minuten werd het reguliere contact met de cockpit verbroken en verdween het vliegtuig van de radar, op de overgang van het Thaise naar het Vietnamese luchtruim. Het vliegtuig landde niet in Bejing. Er werd nooit meer iets vernomen. De toen 50-jarige Amsterdamse Surti Dahlia was de enige Nederlandse aan boord. 

Men zocht destijds voor de kust van West-Australië waar mijn liefje en ik op dat moment vakantie hielden. Misschien maakte de verdwijning daarom zo’n diepe indruk. In de loop van de tijd spoelden brokstukken aan langs de kusten van Madagaskar, Mauritius, Mozambique en Tanzania. Autoriteiten van Australië, Maleisië en China bliezen in januari 2017 na drie jaar speuren en het uitkammen van 120.000 vierkante kilometer oceaan hun zoekactie af. Op 17 januari van dit jaar hervatte het Amerikaanse off-shore bevoorradingsschip ‘Seabed Constructor’ de zoektocht naar het spooktoestel, op basis van no cure, no pay. Mocht het binnen 90 dagen zwarte dozen of de body van het vliegtuig vinden, dan ontvangt het bedrijf alsnog $70 miljoen Amerikaanse dollars beloning.

De Seabed Constructor zoekt thans wederom in een gebied voor de kust van West-Australië. Het schip heeft navigatiemiddelen aan boord die het mogelijk maken mee te kijken. Op 31 januari zet het zijn Automatic Identification System (AIS) gedurende ruim 80 uur uit waarna navigatie-amateurs en nabestaanden aan de bel trekken. Wat is hier aan de hand? Die tijdelijke verdwijning wordt door de bemanning van het schip en hun Amerikaanse werkgever niet verklaard, in ieder geval niet publiekelijk. Tot op heden brengt deze zoektocht ontdekkingen voort. Medio maart zal ook deze  opdracht stoppen als er niets wordt gevonden.

Afgelopen weekend las ik op Flipboard over het onderzoek van de 64-jarige Australische mechanicus Peter MacMahon. Ik veerde op. Deze amateur-crash investigator is van mening dat hij het verloren vliegtuig vond via Google Earth, na een zoektocht van vier jaar. Het aparte is dat dit nieuws aanvankelijk uitsluitend in enkele Engelse kranten opdook. Geen kranten die ik bij voorkeur zou lezen en waarvan ik een hoge pet op heb maar toch…

Volgens MacMahon ligt MH370 op 16 kilometer ten zuiden van Round Island, ruim 22 kilometer ten noorden van Mauritius. In dat gebied zou geen schip ooit hebben gezocht maar daar zijn dus wel brokstukken van het toestel aangespoeld. Hij stuurde zijn bevindingen naar het Australische Transport & Safety Bureau waar medewerkers niet geheel konden uitsluiten dat het om het betreffende vliegtuig gaat. De eerste foto die hij mee stuurde, stamt uit 2014.

Het artikel verhaalt verder dat MacMahon contact opnam met Amerikaanse autoriteiten die volgens hem tot dusver weigerden in dat gebied te zoeken. Vier Amerikanen reisden eerder naar Australië af om aan de MH370-zaak te werken maar die zouden dingen onder de pet willen houden. “They have made sure that all information received has been hidden from the public, even our government. But why?” Hij gaat zelfs een stap verder “(they) do not want it found as it’s full of bullet holes, finding it will only open another inquiry.” Huh?! Nu lijkt het mij lastig om met Google Earth te kunnen zien dat een vliegtuig dat onder water ligt, vol kogelgaten zit maar niets is uit te sluiten.

Is dit nepnieuws? Anno 2018 geloof ik dat er op dat vlak meer mogelijk is dan ik in 2014 geloofde!

Waarom zou je zoiets verzinnen over zo’n gevoelig onderwerp? En waarom en door wie zou het vliegtuig dan zijn beschoten? Waarom zouden Amerikanen er baat bij hebben die informatie niet openbaar te maken? Waarom zou men niet willen zoeken in dat gebied? De beelden die MacMahon aanleverde zijn uit 2014, van net na het verdwijnen van het vliegtuig. Het riep meer vragen dan antwoorden op, in een dossier dat al zoveel mysterie bevat. Kasian.

Deze tekst typte ik tot dusver gisteren. Gisteravond zag ik in een flits een gerelateerde Panorama-tekst langskomen op de smartphone. Daarvan moest ik het mijne weten. In dat artikel herhaalt de redactie het bovenstaande en schrijft bovendien dat het vliegtuig per ongeluk zou zijn neergeschoten tijdens een militaire vliegoefening van Amerikaanse en Thaise gevechtsvliegtuigen die zou zijn gehouden op dezelfde dag. Officiële instanties zouden, naar verluidt, inmiddels met een zoekteam op weg zijn naar de, door MacMahon aangeduide locatie. Als dat waar blijkt, is het dubbel schokkend voor het Vaderland, na het drama van MH17. MH370 werd niet geacht zich op die vliegroute te bevinden. Ik ben geen onderzoeksjournalist maar heb wel trekjes, ken het klappen van de zweep. Bovendien word ik vaak gedreven door een sterk rechtvaardigheidsgevoel. Dit verhaal ga ik voortaan met nog meer toewijding volgen. Totdat we opheldering krijgen. Wordt vervolgd!