tag:blogger.com,1999:blog-63173002059429008892024-03-18T09:09:43.305+01:00A Day in the Life...Kronieken van een Hollandse in het buitenlandBarefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.comBlogger1694125tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-83565049062408642812024-03-17T07:06:00.027+01:002024-03-18T09:09:12.191+01:00Een 10 met een griffel<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4cmn4NQTXkG3vPeup65xWGT24MF_py-4-kOyQq6L9TmILOuKpxDhygtYOZuLH084yIZ6Skq1Zu6P0y2dvhbL0jM3k4tgV6lFQITmO4fN-SIdfq8UCgjCiDzgq2TlkitQgKPufNEtGhAhXd_lQYp6kAJOW-_aNUxgq4ninPrKtEumnRzTO18-4Az5Rx_k/s863/Las%20Fallas%20de%20Valencia%202024.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="863" data-original-width="607" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4cmn4NQTXkG3vPeup65xWGT24MF_py-4-kOyQq6L9TmILOuKpxDhygtYOZuLH084yIZ6Skq1Zu6P0y2dvhbL0jM3k4tgV6lFQITmO4fN-SIdfq8UCgjCiDzgq2TlkitQgKPufNEtGhAhXd_lQYp6kAJOW-_aNUxgq4ninPrKtEumnRzTO18-4Az5Rx_k/w281-h400/Las%20Fallas%20de%20Valencia%202024.jpg" width="281" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">We
gingen onlangs een paar dagen naar Valencia om daar van Las Fallas te gaan genieten. De
Spaanse KNMI gaf onze eerste bezoekdag een 10 qua weer, de tweede dag kreeg een
9. De omstandigheden konden dus niet beter zijn. Het was uitgesproken goed weer
om door deze aantrekkelijke stad te wandelen en de bezienswaardigheden te fotograferen.
De laatste keer dat we er waren, was in 2022. Toen moesten we onverhoeds naar
huis omdat een van mijn zussen in Nederland aan haar laatste levensdagen begon;
ze leed aan uitgezaaide kanker. Ineke overleed niet lang daarna. Zo feestelijk en levenslustig als de Fallas zijn, ze zullen mij altijd doen denken aan haar dood.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">De
viering van de Fallas is een traditioneel katholiek feest ter ere van Sint-Jozef.
Die dag wordt specifiek herdacht op de 19<sup>de</sup> maart. Voor wie dat
niets zegt: hij was de timmerman uit Galilea die de man van Maria was maar niet de vader
van Jezus. Het zal niemand verbazen dat in heel Spanje op die dag ook Vaderdag
wordt gevierd. Het is een nationale feestdag. De Fallas worden rond in deze tijd van het jaar in de hoofdstad van de autonome regio Valencia uitbundig gevierd. Dat duur ruim twee weken. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Het
is ook een viering van de komst van de lente. Deze festiviteit werd in 2016
door UNESCO op de lijst van immatrieel cultureel erfgoed geplaatst. Dat is
volkomen terecht, wat mij betreft. Ik denk dat alle Valencianen trots zijn op ‘hun’
Fallas. Jong en oud draagt tijdens dit festival speciale kleding (een soort boerenkiel
en een sjaaltje), sommige van hen -mannen en vrouwen- dragen dan traditionele
Valenciaanse klederdracht in het openbaar.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1QueJolnrWQEfNQw4xubzoZcaAbq_neKbvxPu4yFVn4QqxTYGwceS1DNgbOtjIqFSA2eSPpXP5Xq1AgBtOQkkh0nydZoI1YYNYRrRHvMThu6hpnMseQEmGlt3HBzaUY6ZjHvUYjQFCdgJVtVjzlqM8CiL4ziIcbStO018ASSnqwNPBumVxcryzEEggxc/s4000/IMG_0065.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="4000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1QueJolnrWQEfNQw4xubzoZcaAbq_neKbvxPu4yFVn4QqxTYGwceS1DNgbOtjIqFSA2eSPpXP5Xq1AgBtOQkkh0nydZoI1YYNYRrRHvMThu6hpnMseQEmGlt3HBzaUY6ZjHvUYjQFCdgJVtVjzlqM8CiL4ziIcbStO018ASSnqwNPBumVxcryzEEggxc/w400-h225/IMG_0065.JPG" width="400" /></a><span style="font-family: verdana;"></span></div><span style="font-family: verdana;">We
gingen voor ons doen nogal vroeg van huis en reden zonder oponthoud het centrum van de stad binnen.
Met een kleine omweg moesten we naar de parkeergarage van het hotel rijden. Enkele
wegen waren daar al voortijdig afgesloten vanwege de verwachte drukte en feestelijkheden
van dit weekend. Sommige rotondes van Valencia zijn wereldberucht: 7 stroken breed
zonder enige belijning. Zoek het dan maar zelf uit, lijken ze te zeggen. En dat
deden we, rustig rijdend en goed om ons heen kijkend. Ook de smalle
parkeergarage was een uitdaging maar er kwam geen schrammetje bij. Ons hotel lag
op steenworp afstand van de wereldberoemde kunstwerken van Spaanse architect Santiago
Calatrava. Ik ben al jarenlang groot fan van hem. Als <span lang="DE">'</span><span lang="DE">s</span><span lang="NL"> avonds alle gebouwen
zijn verlicht, waan je je in een science fiction-film!</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Bijna
elke Valenciaanse wijk heeft een eigen Fallas-vereniging (Casal Faller). Die
werft fondsen in de aanloop naar de feestelijkheden om zo de productie van hun
Falla te bekostigen. Dat kan in de honderdduizenden euros lopen. Er zijn twee
soorten Fallas: De volwassenenversie (Las Fallas) en de Fallas Infantiles (de kinderversie).
Elke Falla bestaat uit een aantal poppen die ‘ninots’ worden genoemd. Sommige grote
fallas kunnen wel 30m hoog worden. De kleintjes zijn meestal 2m hoog. De Falla
Infantil die tot beste van het jaar wordt verkozen door het publiek wordt
gespaard aan het einde van het festival. Die wordt bijgezet in het
Fallas-museum van de stad. Dat gebeurde voor het eerst in 1934. De rest wordt
verbrand op de laatste avond van dit jaarlijkse festijn. Datzelfde gebeurt met
de grote Fallas. Op dag 2 van ons bezoek zagen we de jury uit de taxi stappen
om naar fallas te komen kijken en ze te beoordelen op creativiteit en
artisticiteit, innovatie en technische uitvoering. Ze waren te herkennen aan hun serieuze blik en notitieboeken. 19 maart is de laatste avond, die van ‘La Crema’. Alle poppen vliegen dan (gecontroleerd)
in de fik.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">De
Fallas zijn tevens onderverdeeld in secties. De zogenaamde <i>Speciale Sectie, </i>de
koninginnencategorie van de Valenciaanse Fallas,<i> </i>bevat de meest
spectaculaire fallas (ook vaak de grootste) met het grootste budget. Dit jaar
waren dat er negen en daarvan zagen wij er zelf zeven. Die hadden met elkaar een budget van ruim 6.6 miljoen euro. En dat gaat dan ‘gewoon’ in de fik na afloop...
Valencia presenteert zich graag als groene stad (dat is het ook) maar als de
ninots in brand staan, is het er toch even niet zo gezond en fris. Tja.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">De
eerste keer dat we de Fallas van Valencia meemaakten, was in 2007. Toen blogde ik nog niet. (Een jaar later wel.) We bleven destijds tot diep
in de nacht van de laatste avond, het moment van het allerlaatste, allergrootste vuurspektakel. Nou, dat hebben we geweten! Er stroomden
honderdduizenden mensen door soms zeer smalle straatjes om naar de vlammende kunstwerken
te kijken. Het piepschuim brandde als een fakkel. We konden op dat moment geen
kant op, stonden hutje-mutje naar het handjevol brandweerlmannen te kijken dat
de boel in de gaten moest houden en onze veiligheid moest garanderen. (Het loopt
doorgaans goed af, hoor.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Dit
jaar gingen we een paar dagen eerder dan de finale. Het was behoorlijk rustig
dus we konden elk kunstwerk goed bekijken. Er stonden al veel ninots maar niet
per se in de definitieve opstelling en met al hun onderdelen. De bouwers doen
fan-tas-tische dingen met dat spul! Op zich vind ik het ook leuk om te zien hoe
er aan de poppen wordt geknutseld en geverfd.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7zvUuLBif4Hv4LL0wAfu1Q2nlWhh82qWa0cS0vmoHXrEuNB0mkazKGGzym_GNivCBYc6Vbv2kjaQoQfOJRbu7TMzseTiK1V9r7QBq3sndMAEShEWUUHOWngVrvgz_bApot-S9mVkEezic6LMh5ZN-iyDipskmukNfxtXxo7PiU56wCaYSPWTw3oFaX44/s4000/IMG_0115.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="4000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7zvUuLBif4Hv4LL0wAfu1Q2nlWhh82qWa0cS0vmoHXrEuNB0mkazKGGzym_GNivCBYc6Vbv2kjaQoQfOJRbu7TMzseTiK1V9r7QBq3sndMAEShEWUUHOWngVrvgz_bApot-S9mVkEezic6LMh5ZN-iyDipskmukNfxtXxo7PiU56wCaYSPWTw3oFaX44/w400-h225/IMG_0115.JPG" width="400" /></a></span></span></div><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Een
geboren en getogen Valenciaan of Spanjaard in het algemeen ziet niet alleen kleurrijke poppen maar
ziet ook de boodschap. Die is vaak politiek kritisch en satirisch van aard. Zo
zag ik onder andere de tamelijk omstreden presidente van de autonome regio
Madrid met een bijltje in haar hand (Isabel Ayuso) en de burgemeester van
Madrid als centurion (José Luis Almeida), Carles Puigdemont als kleuter en satan (de verbannen Catalaanse
ex-president die een illegaal afscheidingsreferendum organiseerde) en de
president van Catalonië (Oriol Junqueras), Yolanda Diaz (de leider van de
nieuwe linkse politieke partij Sumar) en Santiago Abascal (de leider van de
extreemrechtse partij VOX). Allemaal in heel opmerkelijke uitdossingen. Premier Sánchez
was zeker ook van de partij als ninot maar ik zag hem nergens. Ook ontwaarde ik internationale
bekenden als Freddie Mercury, Michael Jackson, Marianne (symbool van Frankrijk),
Einstein, Don Quichote (vechtend tegen de windmolens), Galileo, Picasso en Van Gogh.</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Nu
moet je weten dat er jaarlijks honderden Fallas worden gebouwd; dit jaar waren
het er 384 (8 minder dan vorig jaar). Dat las ik op de website van de Centrale
Fallero-commissie. Dus je kunt ze echt niet allemaal zien als je maar een paar
dagen in Valencia verblijft.</span> Er zijn Spanjaarden die jaarlijks alles willen zien dat is gemaakt maar ze zijn een uitzondering. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQy3eM_pMpdfTrvMIQXEgZKEKH7iQMXEfU_-qAP42bqNMcrVZWGV9Zc8olcnUnpESnT6QRrT34X8ec6IPQv7UE90YjfIpnk18-3m41bT-kZ3wL0kcduYete8Oaeh9MKBQMu2c_vMK0t2cKlyIJzwn2VTHZerLJlu9xefwkRB92LMW6Z19b0GfUg989uSA/s5120/Falla%20Convento%20de%20Jerusalen%202024.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3620" data-original-width="5120" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQy3eM_pMpdfTrvMIQXEgZKEKH7iQMXEfU_-qAP42bqNMcrVZWGV9Zc8olcnUnpESnT6QRrT34X8ec6IPQv7UE90YjfIpnk18-3m41bT-kZ3wL0kcduYete8Oaeh9MKBQMu2c_vMK0t2cKlyIJzwn2VTHZerLJlu9xefwkRB92LMW6Z19b0GfUg989uSA/w400-h283/Falla%20Convento%20de%20Jerusalen%202024.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Wij
hoorden op de middag van dag 1 van ons verblijf de ‘Mascleta’ in de verte
donderen. Het plein voor het gemeentehuis vulde zich met veel jongeren, een hoop geknal, buskruit en een boel ander gedoe. Valencianene zijn dol op deze herrie. Dat behoort bij de
Spaanse traditie maar niet per se tot de onze. Die avond werd de
wedstrijd van de Fallas Infantiles afgesloten. </span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Tot winnaar werd de Falla van
het klooster van Jeruzalem uitgeroepen, voor de tweede keer op rij. Hun
poppenspel (hierboven) is getiteld ‘Solidaris en Acció’. Het idee erachter was dat
solidariteit voor mensen die anders zijn of het minder hebben in het leven al van jongs af aan moet worden bevorderd. Ontwerper José Gallego
had dit jaar een budget van </span><span lang="DE">€</span><span lang="NL">54.000.
Zelf vond ik dit ook een leuke Falla, gezien de hoeveelheid foto’s die ik ervan
nam. Dit was de eerste keer dat ik met mijn nieuwe point & shoot-camera op
pad ging (Tough TG-7). Die gedroeg zich erg solidair... de kleuren zijn echt goed en de batterij gaat best lang mee bij intensief gebruik.</span> Toppertje!</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Gisteravond
laat werd de winnaar van de speciale sectie bekendgemaakt. Die eer viel te
beurt aan een Falla die we zelf niet zagen, getiteld ‘Cambi Climatic’ van een
debuterende fallero-artiest (Joshué Beitia). Met feeën, ridders en goblins is het
een allegorie op klimaatverandering. Saillant detail is dat de winnende wijk enkele
weken geleden werd getroffen door de tragedie van de verwoestende brand in een flat. De
winnende vereniging heeft automatisch een jaar lang de Koningin van de
Fallas in haar midden.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxpoxaSFcgdJ4jZCw7_SvNgKiPYLDw3QaWfImnFlK7gTOmFoWEcSQVelcuFCbMfICeWp6Mp3xkSZ0L3-Vq2on-NXSh1_IrwB2Vt-O2qBE4wRcO2Zzmnt5qkpXYfZWpEKymu-hEHF9Dpe-pQSru6TxpV5qvbZg4znD1t4MENwV27ZHsbh3NhsgAJQwWT5A/s4000/IMG_0104.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="4000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxpoxaSFcgdJ4jZCw7_SvNgKiPYLDw3QaWfImnFlK7gTOmFoWEcSQVelcuFCbMfICeWp6Mp3xkSZ0L3-Vq2on-NXSh1_IrwB2Vt-O2qBE4wRcO2Zzmnt5qkpXYfZWpEKymu-hEHF9Dpe-pQSru6TxpV5qvbZg4znD1t4MENwV27ZHsbh3NhsgAJQwWT5A/w400-h225/IMG_0104.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Mijn
liefje vond de een na laatste Falla die we zagen in de speciale sectie (in de wijk
Cuba-Literator Azorin) het mooist. Daarin is de Mexicaanse kunstenares Frida
Kahlo de centrale figuur. De titel van het kunstwerk is ‘Quiereme Loca’, van
ontwerper Juan Ramón Vasquez. Dat betekent zoiets als ‘hou van mij, hoe gek ik
ook ben’; mijn vertaling. Er staan andere kunstenaars rondom en boven haar die
allemaal voor gek werden verklaard in hun tijd maar wier/wiens bijdrage aan de
wereld naderhand als groot werd omschreven (bijvoorbeeld Van Gogh). Een mooie
keuze, dat vond ik ook. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtpkV7lsfBNnMyqHwr5sLnO3D30hwySZ6J0m3E9nyHOLM_hFnxAhHPc7l6GCpA3ZiAehcSVzu20NRS2fKImzCLwJKO-JGQ7em15fnf0K4UwaKPKB4MX9KiH59p6q6KuYbbC1VdOu20y1IowCCpO2BZET8b60kIWMVE9hgSDBuHPMd4yJTnifwbBfCm8Ng/s3699/IMG_0079.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="3699" height="243" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtpkV7lsfBNnMyqHwr5sLnO3D30hwySZ6J0m3E9nyHOLM_hFnxAhHPc7l6GCpA3ZiAehcSVzu20NRS2fKImzCLwJKO-JGQ7em15fnf0K4UwaKPKB4MX9KiH59p6q6KuYbbC1VdOu20y1IowCCpO2BZET8b60kIWMVE9hgSDBuHPMd4yJTnifwbBfCm8Ng/w400-h243/IMG_0079.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Mijn
favoriet was echter de falla met de titel ‘Vrijheidsbeeld’, van fallero-artiest Toni
Pérez Mena. Volgens mij was hij eerder winnaar van de eerste prijs. Ik
vond zijn kunstwerk indrukwekkend. Je herkent het Amerikaanse vrijheidsbeeld -Lady
Liberty- met een automatisch wapen in haar hand, een mes in haar mond en
handgranaten en kogels op haar bovenlichaam. Bommen en granaten vallen rondom uit
de lucht. Op de voorgrond marcheren Stalin, Hitler, Pol Pot en Nero als skeletten. Einstein
zit met opgeheven handen naast een doodskop en voor een uitdovende kaars. Helemaal
bovenin zie je een Britse soldaat met een vredesteken en een vredesduif op de
achtergrond. De strekking is duidelijk, lijkt mij. En dat alles met eenvoudig piepschuim... Wow!</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Mijn
webalbum bevat nog veel meer foto’s. Het was weer een prachtig evenement, een aanrader
voor volgend jaar voor iedereen die het nog nooit heeft meegemaakt. En met de Fallas-app is het vinden van de kunstwerken in deze mooie stad een fluitje van een cent. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-16815681847312883972024-03-13T07:37:00.017+01:002024-03-13T08:04:27.027+01:00Hoop op nageslacht<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdyCelazFOmmrtEAs36sK7G6BbkHJ002yCM7bpXHVOzzlI9xS0Tl61vKY3COuqyIIBdq30hqGmwmn6u-M15Ak7LsG-JMU6hGaUik92xGpNou5u3V-DwVmcABg6RVEnOHotjnYW8hulSfitvr1QjgWeXN5XLVPumEYLsVN52aRFxm6tGKkHJemyBrr3nfE/s699/Lente%20-%20Loesje.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="699" data-original-width="542" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdyCelazFOmmrtEAs36sK7G6BbkHJ002yCM7bpXHVOzzlI9xS0Tl61vKY3COuqyIIBdq30hqGmwmn6u-M15Ak7LsG-JMU6hGaUik92xGpNou5u3V-DwVmcABg6RVEnOHotjnYW8hulSfitvr1QjgWeXN5XLVPumEYLsVN52aRFxm6tGKkHJemyBrr3nfE/s320/Lente%20-%20Loesje.jpg" width="248" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Laatst
hoorde ik op de Nederlandse radio dat de natuur daar door de warmte ongeveer
één maand voorloopt op de kalender. Lenteplanten bloeien inmiddels gemiddeld
een maand eerder dan 50 jaar geleden. Krokussen komen eerder op, planten en
bomen hebben al knopen. De lente komt steeds eerder. Dat bleek te staan in een
publicatie van Nederlandse wetenschappers in het vakblad <i>Nature Today</i>.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Ik
ga er voor het gemak vanuit dat we hier, in (dit deel van) Spanje, ook voorlopen op de natuur. Er
was in de afgelopen maanden nauwelijks sprake van een winter, de temperatuur lag regelmatig
boven 20 graden Celsius. Afgelopen week hadden we atypisch weer: harde wind en grijs. Regen viel wel maar het was voor deze contreien onvoldoende.
De waterbekkens in Andalusië en Catalonië zijn wel goedgevuld. En dan moet de sneeuw op de hogergelegen gebieden nog smelten. Ik
heb dus goede hoop dat het met de droogte en waterschaarste tijdelijk minder
pregnant is.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">In
onze woonwijk hadden we tot voor kort twee ransuilen in een belendend parkje.
Elke namiddag ging ik even kijken met de camera of ze er nog waren. We hoopten
op baby-uiltjes omdat het vrouwtje in de buurt van een oud nest op een hoge tak
in een ficusboom zat. Dat moest toch ergens op duiden? Totdat ze er niet
meer zaten. Het einde van hun verblijf voorvoelde ik al toen een groep werkers
van de lokale Plantsoenendienst er huis ging houden. Dagenlang werd er enorm drastisch gesnoeid;
dat leek nodig maar ik hield mijn hart vast voor onze nieuwe buren... Mijn
vrees werd bewaarheid: het ransuilenpaar vertrok. Soms menen mijn liefje en ik
’s nachts hun geroep te herkennen maar de bomen waarin ze eerder vertoefden,
zijn en bljven leeg helaas.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirinBnwymM6FMubWKcn2brVy9IaWzXmD6skXTPbqElHFESUEjJgC3I4mDZN-Kiul9jBSQl4REX8GrT_scUe92oZBqEnsysbUJFW8kLvDwL9ZQqOPAF2GOGTXtPoNYDhbpSv6Lgr9skSGo4sq_7fbKrnrXEQvAot-A8fJ4ViwyakRbn0fJ6VgxHf2nL4lo/s4000/IMG_3057.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="4000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirinBnwymM6FMubWKcn2brVy9IaWzXmD6skXTPbqElHFESUEjJgC3I4mDZN-Kiul9jBSQl4REX8GrT_scUe92oZBqEnsysbUJFW8kLvDwL9ZQqOPAF2GOGTXtPoNYDhbpSv6Lgr9skSGo4sq_7fbKrnrXEQvAot-A8fJ4ViwyakRbn0fJ6VgxHf2nL4lo/w400-h225/IMG_3057.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">We
hebben de hoop op nageslacht in de buurt echter nog niet opgegeven. Al
jarenlang koesteren we een echtpaar torenvalk. Ze zijn onder andere te vinden
in datzelfde park, bij ons om de hoek. Geen idee of er hier al sprake is van
generaties residente torenvalken. Maar elk jaar ziet wel iemand uit de vrienden-
of kennissenkring dat er wordt gecopuleerd. Torenvalken hebben doorgaans
slechts één legsel per jaar. Dit jaar aanschouwden we zelf een aantal keren dat
het mannetje op het vrouwtje neerstreek. Dat ging telkens gepaard met een hoop
gekrijs, vooral van het vrouwtje. Soms deed het mannetje mee, als ware het een
liefdesduet. Het is mij nog niet gelukt om de twee vogels in de paarstand te
fotograferen. Die duurt ook maar kort. Voordat de zoomlens klaar is, is de vogel alweer gevlogen. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Torenvalken beginnen acht weken voor de uiteindelijke leg een à twee keer per dag te paren. Dit
aantal kan toenemen tot wel acht keer per dag en gaat door tot het legsel
compleet is. Door vaak te paren, kunnen de mannetjes bovendien voorkomen dat de
vrouwtjes worden bevrucht door andere mannetjes. De broedtijd is van april tot juli
maar als de natuur voorloopt, kan het zomaar eerder gebeuren. Ik ben hoopvol.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">We
liepen recent over de wandelboulevard langs de duinen voor ons dagelijke
ommetje toen we een paar dwaalgasten tegenkwamen. We zagen voor het eerst met
eigen ogen een paapje dat goed was te herkennen aan de witte band boven het
oog. Deze vogel staat op de rode lijst van Nederlandse broedvogels; de status
is ‘bedreigd’. In de jaren ’90 waren er nog 1.500 broedparen, nu zijn het er
minder dan 250 (gegevens van de Vogelbescherming).</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Ze
zitten graag op een paaltje en dat is precies waar ik dit vogeltje aantrof. Dit
is een trekvogelsoort die naar het zuiden van de Sahara vliegt om daar te
overwinteren. Zul je net zien dat ik geen telelens tot mijn beschikking heb. Ik
maakte wel een foto met mijn nieuwe compact camera (Tough TG-7) en die lukte maar
inzoomen kan ik er nauwelijks mee. Zodra je een stap dichter bij een paapje
zet, vliegt het op of weg.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVYNllpvX-STbgA2CvKwg7pu5k6JqLWjnqzDRE2rgZ0Aer0Lt-RRY5RryadrVNsDzunQBcnDJ-jZ1FDnkBwgRUvipBpBHGKkeWQjjtLYtohTPclSphdajZ4nxTG86BGTRspyBI2DycBBNQcL6I8XZhVN1V9Wwk4Y0omAJHigV2M3GoteoWWMZ4wqWkC7M/s2273/IMG_3070.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1352" data-original-width="2273" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVYNllpvX-STbgA2CvKwg7pu5k6JqLWjnqzDRE2rgZ0Aer0Lt-RRY5RryadrVNsDzunQBcnDJ-jZ1FDnkBwgRUvipBpBHGKkeWQjjtLYtohTPclSphdajZ4nxTG86BGTRspyBI2DycBBNQcL6I8XZhVN1V9Wwk4Y0omAJHigV2M3GoteoWWMZ4wqWkC7M/w400-h238/IMG_3070.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De
volgende dag liep ik langs hetzelfde traject, nu met mijn Canon SLR lens in
de aanslag. Er stond een tamelijk harde wind dus vliegen en fotograferen met
een lange lens is dan geen sinecure. De eerste vogel die ik vastlegde, was een
roodborsttapuit; een beschermde inheemse vogelsoort. Dit is een vogel die ik
hier vaak zie en fotografeer langs de duinrand. De Europese populatie
wordt als niet-bedreigd bestempeld. De close-up lukte wonderbaarlijk goed. Het
leek alsof dit vogeltje niets van mij te duchten had (en dat is ook zo). Het
bleef zitten waar het zat. De vogel probeerde zich hoog in een uitbottende
vijgenboom in evenwicht te houden in de stevige wind. Het zijn ware evenwichtskunstenaars! </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Even
verderop was het wederom raak. Daar zat een groenling mooi te wezen; eveneens
een beschermde inheemse vogelsoort die echter niet wordt bedreigd. Het mannetje
is goed te herkennen aan de gele banden aan de vleugels en staart. De kop is relatief
groot en de snavel tamelijk stomp. Inzoomend zag ik dat het diertje een vieze
snoet had. Waarschijnlijk had het net in de duinrand zitten scharrelen naar
zaden. Deze soort behoort tot de standvogels, ze trekken niet uit hun gebied
weg. Het is leuk om vogels te fotograferen als ze zingen, hun snaveltjes open.
Dat hoort erg bij dit seizoen. Ze doen zó hun best om een maatje te verleiden!
(Meer is te zien in mijn webalbum.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Fk-8hTtzPZAxRBDxPXoOiyQZHdUwsL9lKBxh7G7NY-PJOxMC4Z3_gBtB5BCucJ_w3QzoJC_N4Ur68rX-rPGFnbEBA4VSdoetdlq6ngI_vAYYWY6WYJTL4wkqHmr5S2ji9NA4DAUjBoL8ckbWot83LRGmbaKZrunU1xXYWBdunGgXMuwVzYso2QbFojI/s1859/IMG_3080.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1690" data-original-width="1859" height="364" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0Fk-8hTtzPZAxRBDxPXoOiyQZHdUwsL9lKBxh7G7NY-PJOxMC4Z3_gBtB5BCucJ_w3QzoJC_N4Ur68rX-rPGFnbEBA4VSdoetdlq6ngI_vAYYWY6WYJTL4wkqHmr5S2ji9NA4DAUjBoL8ckbWot83LRGmbaKZrunU1xXYWBdunGgXMuwVzYso2QbFojI/w400-h364/IMG_3080.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Als
jij een vogel ziet, kun je ervan uitgaan dat de vogel jou ook ziet. De kleinste van de twee maakt direct
een inschatting: is het veilig of moet ik er vandoor? De boodschap van
veiligheid is voor een vogel duidelijker als je stopt met lopen (met benaderen)
en zelfs een stapje achteruit zet. Dan zal het te fotograferen object je uiteindelijk
meer willen geven. Daar geloof ik in al heb ik niet altijd het geduld om het in
de praktijk te brengen. Soms is de drang naar het gewenste plaatje sterker. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Enkele
dagen ervoor wandelden we langs de boulevard van Los Urrutias, een plaats aan
de Mar Menor in de provincie en autonome regio Murcia. Die plaats hadden we nog
nooit bezocht, we waren er wel honderden keren langsgereden. Binnenkort gaan we
daar lunchen met de 28 Club, ons maandelijkse uitje met Britse vrienden en
kennissen uit de woonomgeving. Een traditie waarvan we al zeven jaar onderdeel
uitmaken. Het was een nieuw restaurant in de reeks, wij wilden weleens met
eigen ogen zien waar dat was.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Deze
plaats heeft te lijden onder de dramatische achteruitgang (ondergang?) van de
Mar Menor, Europa’s grootste binnenzee. Het was er dan ook zeer rustig terwijl
er langs de boulevard van alles was te beleven: mooie zomerhuizen in alle maten
en uitvoeringen, bankjes met mozaïekwerk, geïnspireerd op de zee en andere
natuur. Een groepje mannen in droogpakken met harken was alg uit de zee aan het
verwijderen. Zij hebben alg, wij hebben zeegras. Een groot verschil. </span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkxZHkdiLFBEJQt8n_U6D07gV4eVtA2gtRoAcKpMEsAYsQ2smLpEUQfnQhyBK3MTy0V_yoazgxHUD8rrZBgDL3DY6zKyBJBXDW4q0ZaCFMZdPA-t081Fx-2kRMYwGztfrrfNJtQDJTz4wvY1GHzHR9LYg40eMEqIEQt68z1HruVwojvEqNrGX5CqqlBl4/s5120/Reigers%20Los%20Urrutias.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3620" data-original-width="5120" height="283" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkxZHkdiLFBEJQt8n_U6D07gV4eVtA2gtRoAcKpMEsAYsQ2smLpEUQfnQhyBK3MTy0V_yoazgxHUD8rrZBgDL3DY6zKyBJBXDW4q0ZaCFMZdPA-t081Fx-2kRMYwGztfrrfNJtQDJTz4wvY1GHzHR9LYg40eMEqIEQt68z1HruVwojvEqNrGX5CqqlBl4/w400-h283/Reigers%20Los%20Urrutias.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Doordat
het daar zo rustig is, stonden flamingo’s in de branding, heel dicht bij het
strand. Zo dichtbij heb ik ze nog niet vaak gezien. Vanwege de
lage waterstand waren er veel reigers aan het vissen. Ik ontdekte een grote
purperreiger (zeldzamer dan de blauwe reiger), enkele grote zilverreigers, plus
een paar kleine zilverreigers. Een purperreiger had een enorme vangst in zijn
snavel. De vogel had moeite de grote vis in één keer te verorberen (hun modus).
Die zou voorlopig geen honger hebben! </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Ook
zwom er een zwartkopmeeuw op korte afstand van de branding. Die verdubbelde
zich in één seconde. Pure magie! (Anderen noemen het een spiegelbeeld in het
stille water.) Ook deze vogelsoort trekt binnenkort weer naar het noorden. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">De
foto in de kop van deze blog is een van de kanshebbers in de fotowedstrijd waarop
recent bij de Cornell Lab Bird Academy kon worden gestemd voor de vogelfoto van
het jaar. Het is een Savannah gors in een tulpenveld in Georgia (VS),
gefotografeerd door Leah Turner. Titel: ‘A Song in Full Bloom’. Ook
zingend! Vorig jaar was dit de foto van de maand mei van de Audubon Fotogroep. In
Nederland weet men: als de grutto zich weer vertoont, breken de zachte maanden
aan. Voor mij zijn het vertrek van de spreeuwen en de komst van de hop tekenen
dat de lente er aankomt. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-87394480200603706642024-03-08T07:57:00.033+01:002024-03-08T16:15:55.468+01:00Vrolijke ontmaskering van stereotypen<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8HEFZKJt768hZwdqCQIKaGWy9c9qwmtcx6UfLS0zzjMSRb8Md05H45OA7XpXpSzVH8HnDi0DLw2XMc7OIg1RffeK2ZOARWmrCjWSdQjyzkRTmlXmdc1LWNQcetMj9Mi0qTQNWOM7vByKnWDYIxVWUjglqbBZe7ItccJQ8xpgXUt-tbry2qdjeJbi5kzM/s2626/Blogger%20Weblogfile_1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2626" data-original-width="1860" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8HEFZKJt768hZwdqCQIKaGWy9c9qwmtcx6UfLS0zzjMSRb8Md05H45OA7XpXpSzVH8HnDi0DLw2XMc7OIg1RffeK2ZOARWmrCjWSdQjyzkRTmlXmdc1LWNQcetMj9Mi0qTQNWOM7vByKnWDYIxVWUjglqbBZe7ItccJQ8xpgXUt-tbry2qdjeJbi5kzM/w284-h400/Blogger%20Weblogfile_1.jpg" width="284" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Vandaag is het Internationale Vrouwendag. Het
volgende onderwerp leek mij passend voor een dag als deze. Ook voor een week
als deze want het is tevens de Week van de Lentekriebels. Er hangt seks(e) in de lucht! </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Mijn liefje en ik zaten afgelopen zondagochtend in pyjama op de
bank, luisterend naar een uitzending van een van onze favoriete radioprogramma’s
<i>Vroege Vogels</i>. Daar vertelde emeritus-biologe Charlotte Vermeulen van
dierentuin Artis enthousiast en uitgebreid over de clitoris. Wij hadden nog
niet eens een beschuitje achter de kiezen... </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Alle vrouwelijke zoogdieren hebben clitores, dat is
geen geheim (voor de meeste mensen). In een van Vermeulens oude biologieboeken over
gewervelde dieren stond te lezen dat ‘de clitoris een rudimentaire penis is
zonder enige functie’. Vrouwtjesdieren zouden zwak en afhankelijk zijn van dominante
mannetjes volgens Charles Darwin en diens (op)volgers. Vermeulen neemt de
journaliste van het programma mee naar Artis om te tonen dat er genoeg
vrouwtjesdieren zijn die niet aan dat stereotype beeld voldoen.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Vermeulen was enthousiast over het boek <a name="OLE_LINK9">‘</a>Bitch. On the Female of the Species<a name="OLE_LINK15">’</a>
van De Britse Lucy Cooke (1969). Daaruit citeerde ze vrijelijk tijdens het radiointerview.
Het intrigeerde mij dus ik downloadde haar Engelstalige boek. Dat gaat over de mythes die
heersen over vrouwtjesdieren in de natuur. Het verscheen in 2022 maar werd pas recent
vertaald in het Nederlands. Die uitvoering ligt sinds afgelopen dinsdag in de boekhandels.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Vermeulen deed in de Amsterdamse dierentuin zelf
jarenlang onderzoek naar seksuele diversiteit (haar specialisatie) en als ze
iets afwijkends vond, werd dat doorgaans afgedaan als uitzondering op de regel.
Als je met een bepaalde blik naar het dierenrijk kijkt, dan zie je wat je
verwacht te zien. Als je verwacht dat mannetjes altijd dominant zijn en vol
zitten met testosteron wat moet je dan met vrouwtjes die net zo dominant en
agressief zijn als mannetjes? Die vrouwtjes zouden zijn ‘vermannelijkt’, zoals
dat in menig boek heet. Maar vrouwtjes zitten ook vol met testosteron. Iets dergelijks gaat ook op voor homoseksualiteit in het dierenrijk: dat zou niet normaal zijn. Maar het
komt juist veelvuldig voor; daarover zijn honderden boeken geschreven. Ik
moest bijvoorbeeld denken aan het boek van de Nederlandse primatoloog Frans de
Waal over homoseksualiteit bij mensapen.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Ook Lucy Cooke stoorde zich enorm aan het stereotype
beeld van vrouwtjesdieren tijdens haar studie zoölogie aan de universiteit van Oxford.
Zelf was ze een goede studente maar ze voelde zich <a name="OLE_LINK17"></a><a name="OLE_LINK16"><span style="mso-bookmark: OLE_LINK17;">‘</span></a><span style="mso-bookmark: OLE_LINK17;">a sad misfit’ </span>en ‘a loser<a name="OLE_LINK18">’</a>. Dat schrijft ze in de introductie van haar boek. Niet vanwege
het feit dat ze van spinnen houdt en onderzoek doet naar voedselpatronen in dierenpoep.
Nee, omdat ze een vrouw is. Dat is van
nature sneu. Sinds Charles Darwin zijn de meeste mannelijke evolutiebiologen
van mening dat de mannetjes in het dierenrijk de interessantste studie-objecten
zijn. Vrouwtjes doen er niet of nauwelijks toe. Cooke, die ook een National
Geographic Explorer is, brengt hierin radicaal verandering met haar boek.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Bitch bestaat uit acht hoofdstukken met prikkelende
titels als <a name="OLE_LINK20">‘</a>Fifty Ways to Eat your Lover<a name="OLE_LINK21">’</a> - over seksueel cannibalisme (vrij naar een lied van Paul
Simon), ‘Love is a Battle Field’ – over genitale oorlogsvoering (naar een song van Kim
Wilde), ‘Bitch eat Bitch – why females fight’ (naar een deuntje van Barefoot), ‘Sisters
are doing it for themselves – life without males<a name="OLE_LINK19">’ </a>(naar
de hitsingle van Annie Lennox en Aretha Franklin). Het zijn niet de enige
knipogen in dit boek. Het zit vol met vermakelijke verrassingen over de
sekserollen. Cooke is als wetenschapper heel feitelijk maar schrijft ook met
veel humor.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1yKH4zNkfdS2kUjIDg91keEKAgRIYWhm9c0vaIO0LME_DFD-AyLCEuGU5HpgTAjwJcNsibVaWjGTZfclAOkZj0qYwG0-Zm_Cq9sKXDMWW2kxFHUkTixlzKoTH6nyDBjkqjZF86Z-XoqnN7ThlD95sgXdWIpjm-qD-_CLOseqjr4ZHJv41pg6Hi27RZIs/s926/Bitch%20-%20Lucy%20Cooke.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="926" data-original-width="633" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1yKH4zNkfdS2kUjIDg91keEKAgRIYWhm9c0vaIO0LME_DFD-AyLCEuGU5HpgTAjwJcNsibVaWjGTZfclAOkZj0qYwG0-Zm_Cq9sKXDMWW2kxFHUkTixlzKoTH6nyDBjkqjZF86Z-XoqnN7ThlD95sgXdWIpjm-qD-_CLOseqjr4ZHJv41pg6Hi27RZIs/w274-h400/Bitch%20-%20Lucy%20Cooke.jpg" width="274" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Ze stelt in haar boek dat de vorm en rol van
vrouwtjes in de dierenwereld juist enorm varieert. Je vindt er een groot
spectrum aan anatomieën en gedragingen. Niet alle dierengemeenschappen worden
gedomineerd door mannetjes. Er zijn ook alfavrouwtjes en hun autoriteit
varieert van welwillend (bonobo) tot brutaal (bijen). Meerkatmatriarchen zijn
de moorddadigste zoogdieren ter wereld en lesbische hagedissen hebben helemaal
geen behoefte aan mannetjes want ze klonen zichzelf. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Haar beschrijving van de wreedheid van de Britse
moerasspin vond ik hilarisch. Die leest als een thriller. Tijdens de kennismaking streelt het mannetje het
vrouwtje door zijn poten over haar lichaam te laten trillen. Dan -Pats!- grijpt
ze hem, doodt hem en zuigt hem leeg. Net vóór zijn dood mag hij zijn sperma nog
overdragen waardoor haar eieren worden bevrucht. Daarna wordt hij opgevreten.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Over met de vermeende ondergeschiktheid, volgzaamheid
en monogamie van vrouwtjes in het dierenrijk maakt ze korte metten. Dat valt nogal mee. De wereld
van de olifanten kent een leidster, de matriarch. De volwassen mannetjes zitten
niet in de kudde, mannelijke jonge bullen verlaten de geboortegroep op jonge
leeftijd. Tot op hoge leeftijd kan de matriarch jongen<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>krijgen; zelfs tot op 60-jarige leeftijd. Ook
orka’s worden geleid door een matriach en kunnen eveneens zeer oud worden. Die
vrouwtjes komen op enig moment in de menopauze, net als mensenvrouwen. Bij deze
walvissoort verlaten de dochters de geboortegroep, de mannen blijven bij hun
moeder. Moederskindjes... daar hoor je de heren evolutiebiologen niet over!</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Onder de ringstaartmaki’s van Madagaskar en de
meerkatten van de Kalahari zijn de vrouwtjes het dominante geslacht.
Vrouwelijke antilopen van de Masai Mara-graslanden (Kenia) verzamelen zich
met honderden tegelijk om met hun gewei te strijden om de kans op seks met de
voornaamste bull. Grote aantallen vrouwtjesdieren, van berberapen tot
pimpelmezen, zoeken seks met talloze partners. Een leeuwin kan tijdens de bronst wel 100 keer per dag paren met verschillende leeuwen.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Cooke’s boek staat vol met dit soort vergissingen. (Om daaraan recht te doen, is dit een langere blog dan gebruikelijk.) Bij de zwarte slingeraap zagen Vermeulen en Cooke beiden hetzelfde: er
slingerde iets tussen de benen van de dieren dus iedereen dacht dat het mannetjes waren.
Fout! Bij deze apensoort hangt juist de clitoris van het vrouwtje tussen de
benen. De mannetjes dragen hun geslacht onzichtbaar,
ingetrokken. (Die penis is bovendien kleiner dan de clitoris.) In het
verleden werden daarmee vaak fouten gemaakt in fokgroepen. Bleek er ineens
nageslacht te komen terwijl dat niet was voorzien. En vrouwelijke
slangen hebben twee hemiclitores. Die zitten daar niet voor niets want in de
natuur wordt niets verspild. Die hebben wel degelijk een functie.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">De Afrikaanse gevlekte hyena, die op de Engelse kaft van het boek staat afgebeeld, heeft een clitoris van
20cm lengte, in de vorm van een penis; deze dieren krijgen ook erecties. Bij
dolfijnen heeft de clitoris de vorm van een paar extra grote burgerbroodjes.
Zo rudimentair zijn deze clitores dus niet!</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrccqfzX-33orSIxAtf7AP3XKw0ona4JVtJS1JeeyH2Dv3P0hzlEem3EU8fuDx9Vo31Wg90nn0UiEZFxbqdoMvbam3TnGcYpbux1JiRnIHbsTi5qfGe3fN2mFEjTqvbC_VEnK5SH5KJLWSUJ9YDsDpJxSS2fg3K_Qtege1gSZDaeP198rxec8RRETMt0o/s831/Eendenvagina.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="758" data-original-width="831" height="365" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrccqfzX-33orSIxAtf7AP3XKw0ona4JVtJS1JeeyH2Dv3P0hzlEem3EU8fuDx9Vo31Wg90nn0UiEZFxbqdoMvbam3TnGcYpbux1JiRnIHbsTi5qfGe3fN2mFEjTqvbC_VEnK5SH5KJLWSUJ9YDsDpJxSS2fg3K_Qtege1gSZDaeP198rxec8RRETMt0o/w400-h365/Eendenvagina.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i>Vagina van een wilde vrouwtjeseend</i></span></td></tr></tbody></table><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Evolutiebiologe Patricia Brennan van de Universiteit
van Massachusetts -die gigaclitores verzamelt- is ervan overtuigd dat dolfijnen
plezier beleven aan seks. </span></span><div><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></div><div><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Zij was de eerste wetenschapper die aantoonde dat een
vagina in de dierenwereld niet per se is gevormd naar de penis. De doolhofachtige vagina van wilde vrouwtjeseenden bijvoorbeeld, is in staat het ongewenst binnendringen van
een penis tegen te houden. </span></span><span style="font-family: verdana;">In de wereld van de wilde eenden komen veel (groeps)verkrachtingen voor. Dat ken ik uit het leuke boek van Guus Kuijer, getiteld ‘Eend voor eend’. </span><span style="font-family: verdana;">Eenden behoren tot de 3% vogels die een heuse penis hebben. De rest copuleert middels een zogenaamde 'cloaca-zoen'. </span></div><div><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></div><div><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Veel andere vrouwtjesdieren, bijvoorbeeld oorwurmen, doen hetzelfde. Zij gebruiken hun vaginale anatomie om sperma te voorkomen of de penis te
dwarsbomen om zo zelf het nageslacht te kunnen controleren. Ooit hoopt Brennan een
Institute of Vagina Research te openen. De vagina verdient een eigen lab! Tot
nu toe had men in de biologie meer aandacht voor de sleutel dan voor het slot. Meer
kennis en begrip en minder stereotypering zal vrouwtjesdieren en ook (mens)vrouwen
ten goede komen.</span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Vrouwelijke bonobo’s (een apensoort in Congo)
streven seksuele voldoening na met elkaar. De Caribische krijtbaarsvis wisselt
wel 20 keer per dag van geslacht. De hersenen van een anemoonvis beginnen als
mannelijk en worden later vrouwelijk. Oorlogvoerende Nemos (vrouwtjes
anemoonvissen) verdedigen hun territorium terwijl mannetjes voor de eieren
zorgen. Sommige vrouwtjes zorgen heel goed voor hun nakomelingen maar bij
tweederde van de vissoorten zorgen alleenstaande mannetjes voor hun jongen.
Vrouwtjes verdwijnen nadat ze hun eieren hebben overgedragen. Kortom, er is juist
veel variatie en diversiteit in het vrouwelijke deel van het dierenrijk.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEaL4NrDKQX6QRMGHM1feetvilE5Zb1rS9kiGo4sy1KmlD397fLPgK5IL4JTrYqAaxjC_rWgj6guzpvVSPyEbQqM8nlH6lU-nbRTdQvi5Q883gFvOkkyyr1xW7Av3mV7k9FiVu2hRPTLf93HLgzZzl7KadkvzWM8P7iIkvrr6OfZUNWHW4Y0kVsjhFZjk/s866/Een%20wereld%201000%20vrouwen%20.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="862" data-original-width="866" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEaL4NrDKQX6QRMGHM1feetvilE5Zb1rS9kiGo4sy1KmlD397fLPgK5IL4JTrYqAaxjC_rWgj6guzpvVSPyEbQqM8nlH6lU-nbRTdQvi5Q883gFvOkkyyr1xW7Av3mV7k9FiVu2hRPTLf93HLgzZzl7KadkvzWM8P7iIkvrr6OfZUNWHW4Y0kVsjhFZjk/s320/Een%20wereld%201000%20vrouwen%20.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Dit boek is een vermakelijke verkenning van de
vrouwelijke seksualiteit in de dierenwereld en zet een boel onbegrip en misverstanden
recht. Wetenschap is samengebalde kennis en die draagt Cooke inspirerend uit. Eén
dierenwereld, duizend vrouwtjes (vrij naar het thema van deze dag). Ik genoot van haar verhalen. Aanrader. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Het is nu hoog tijd biologieboeken te
gaan herschrijven, aldus Vermeulen in de uitzending van Vroege Vogels.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Vandaag, op Internationale Vrouwendag, is Lucy
Cooke in Artis waar zij een rondleiding zal verzorgen, samen met
Charlotte Vermeulen. Als ik in Nederland zou zijn, zou ik daaraan deelnemen. Dan zou ik
‘R-e-s-p-e-c-t’ (Aretha’s wereldhit uit 1967) zingen voor deze vrouwelijke wetenschappers.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="line-height: 115%; margin-bottom: 10pt;"><br /></p></div></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-26517996792386596602024-03-03T07:52:00.020+01:002024-03-03T20:26:54.822+01:00Eenoog<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPaffc7YBK3HPE-FRwolh1HtHaHlxldN8dkddtsS1Avd4G5HP-ADzQ5IUeTpp6AcMyOKtSxSbYubPIC6jE6_2X6noC1M6KT0hCj2zMzlCLzNjn_yWs8opMOMIrhkSwx-OwYuxU6sBNyTY2nWKz29WYkkGDHdBv3y5OpMlNEbCJbpBNbM4WvNN7Bg2FSd4/s1177/Boek%20'de%20onzichtbaren'%20%20Frank%20Nellen.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="1177" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPaffc7YBK3HPE-FRwolh1HtHaHlxldN8dkddtsS1Avd4G5HP-ADzQ5IUeTpp6AcMyOKtSxSbYubPIC6jE6_2X6noC1M6KT0hCj2zMzlCLzNjn_yWs8opMOMIrhkSwx-OwYuxU6sBNyTY2nWKz29WYkkGDHdBv3y5OpMlNEbCJbpBNbM4WvNN7Bg2FSd4/w400-h231/Boek%20'de%20onzichtbaren'%20%20Frank%20Nellen.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Het boek ‘De onzichtbaren’ van de Nederlandse auteur
Frank Nellen (1982) las ik net uit. De auteur is ook jurist en econoom en als docent
verbonden aan de Universiteit van Maastricht. </span><div><span style="font-family: verdana;">Op de internetradio kwam zo vaak
reclame langs voor zijn boek dat ik er het mijne van wilde weten. Het verscheen
in 2023 en werd door de Nederlandse boekhandels uitgeroepen tot beste boek van
het jaar. Ook in kranten kreeg het heel goede recensies. Nellens debuutroman
bleef onopgemerkt, boek nummer twee bleek een sensatie. Het staat op de longlist
(18 werken) voor de Libris Literatuurprijs 2024. Op 11 maart wordt de shortlist
(zes boeken) bekendgemaakt. Dit boek staat er geheid op, denk ik. Voor de
uiteindelijke prijs moet hij wel concurreren met eerdere winnaars als Tommy
Wieringa en Ilja Pfeijffer dus dat is geen uitgemaakte zaak. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Het verhaal is gesitueerd in en rond Kiev (Oekraïne)
in de jaren '80 van de vorige eeuw; een tijd waarin de Sovjetunie begint te wankelen.
Het verhaal gaat over een groepje jongens dat daar opgroeit, met Dani als
verteller. Hun verveling druipt van de pagina’s. Dat verandert door de komst
van een nieuwkomer: Pavel. Zijn vader, moeder en oom overleden en hij gaat wonen
bij zijn oudtante, mevrouw Janovitsj. Deze intelligente buurjongen en klasgenoot
is anders: hij leest boeken en draagt een lapje voor een oog. Door het vele
lezen is hij een rasverteller die iedereen in het dorp weet te fascineren. Met dat
ene helblauwe oog kijkt hij dwars door mensen heen. Als lezer krijgen we te
weten hoe hij Eenoog werd.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">We volgen de jongemannen in het verhaal tot ver in
de jaren '90. Tsjernobyl, de tragische neergang van de Unie, het nepotisme, de
corruptie, het wegkwijnen van de Brezjnev-generatie in collectieve ellende, de
lege fraseologie van de overheid. ‘De ouderen hadden de revolutie, hun kinderen
de genocide van de Holodomor, hun kleinkinderen de grote vaderlandse oorlog en
de kampen van Stalin’. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">De verhalen van de inmiddels volwassen Pavel zijn jaren
later nog steeds te horen, via de ether. Pavel veranderde van een adept van het
communisme in een agitator. Hij werd de spreekbuis van degenen die ‘in de
Siberische moerassen van de vergetelheid [..] zijn weggezakt’. (Dat zijn de
onzichtbaren.) Toch is deze roman niet zwaarmoedig of stemt tot treurigheid,
vind ik. Nellen schrijft ook met humor. Dit boek sleurt je in grote vaart mee, de
taal is trefzeker. Ik begrijp die nominaties goed. Het zou mij niet verbazen
als deze roman op termijn wordt verfilmd. Nellen schrijft zó beeldend!
Aanrader.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKTF7JCsd6HJkfdRX3jlvMiYkjbD_8CHhGSjwxmIi57LpWOvQ_jKHPHhhH8fO6nRwO-47vO72-mdBB5UJBZIsLzsdL4KQmbpk9IDLH2SWPextrUq_4WOn00hVkv7UG86od82dBz8KdGdOwRBvnEtJM5AJalY_gG6YGJbiHTji7SkBANxoUHic9nykNS0I/s892/Oog%20in%20de%20stijl%20van%20Frans%20Hals.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="892" data-original-width="887" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKTF7JCsd6HJkfdRX3jlvMiYkjbD_8CHhGSjwxmIi57LpWOvQ_jKHPHhhH8fO6nRwO-47vO72-mdBB5UJBZIsLzsdL4KQmbpk9IDLH2SWPextrUq_4WOn00hVkv7UG86od82dBz8KdGdOwRBvnEtJM5AJalY_gG6YGJbiHTji7SkBANxoUHic9nykNS0I/s320/Oog%20in%20de%20stijl%20van%20Frans%20Hals.jpg" width="318" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Eenoog Pavels lapje was aanleiding tot deze blog. Dat
zit zo. Een jaar geleden werd ik geopereerd aan het maculagat achter een van
mijn ogen. Daarvoor werd ik opgenomen in een ziekenhuis in Murcia met een
specialistische oogkliniek, waar een arts mij microchirurgisch -met magneten
rond mijn hoofd vastgeklonken aan een stalen operatietafel- van dat euvel
afhielp. Dit type operatie heet vitrectomie. Aangezien je in het jaar daarop
een grote kans hebt op het ontwikkelen van staar, zou er tijdens diezelfde
operatie een kunstlens in het oog worden geplaatst. Ik was het eens
met die aanpak en tekende ervoor. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Het maculagat was binnen twee weken dicht. Na de
operatie had ik echter een grijze vlek in mijn zicht. Die zat in het midden van
mijn geopereerde oog. In het afgelopen jaar ging ik regelmatig op consult bij
de oogarts. Mijn zicht werd dan gecontroleerd, soms deed ik een test aan een
machine. Dat zicht verbeterde aanvankelijk maar tijdens al die afspraken mopperde
ik over die vlek. Het verdween maar niet. Dokter Joaquín verklaarde telkens dat die
vlek te maken had met de nog rafelige rand bij mijn macula. (Hij toonde mij dan het scanresultaat.) Die grijze vlek werd in de afgelopen maanden inderdaad minder
compact maar recent werd het zicht in dat oog onscherper. Het leek wel alsof ik
verziend werd... Dus ik maakte zelf een afspraak voor een consult.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Ik vroeg de arts waarom mijn zicht verslechterde,
ondanks de kunstlens die tijdens de operatie was geplaatst. Daarmee zou ik toch
weer scherp moeten zien? “Kunstlens?”, herhaalde hij verward. “Er zit geen kunstlens
in jouw oog”. Toen keek ik hem op mijn beurt verward aan. Huh?! Ik had toch getekend voor die ingreep
tijdens de operatie? Daarop had hij geen antwoord. Hij wist niet
waarom zijn collega in Murcia had nagelaten de lens te plaatsen. Ontwikkelde ik
nu dan staar? Was dat de verklaring voor mijn wazige zicht? Het lood zakte in
mijn schoenen. Weer een operatie, een die onnodig was bovendien.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Dat gegeven leidde recent tot nader onderzoek aan
twee verschillende machines. Met eentje werd een scan gemaakt van mijn macula,
met de ander van mijn retina en de zenuwen eromheen, mogelijk ter beoordeling
van glaucoom. (Glaucoom kan tot blindheid leiden.) Aan één oog leverde dat
nogal kleurrijke plaatjes op. Mijn rafelrandje was nog steeds zichtbaar, een
jaar later. In mijn geval duurt genezing langer dan gedacht en gehoopt. De
nieuwe waas zou het begin kunnen zijn van staar, niet per se ongewoon voor
iemand van mijn leeftijd. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Voor de goede orde: van staar word je niet blind.
Een staaroperatie is de meest uitgevoerde operatie ter wereld dus dat is niks
bijzonders. In Nederland zijn dat er jaarlijks 160.000, in Spanje rond de
450.000 per jaar.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Dokter Joaquin is toegewijd en erg aardig. Hij zat
in zijn maag met mijn trage genezing en mijn nieuwe klacht, dat was aan hem
te merken. Maar ik vermoed ook dat hij niet gewend is aan heel mondige patiënten.
Als ik de voorkeur gaf aan een cataractoperatie, zou hij die kunstlens nu plaatsen. Zelf vond hij het onderzoeksresultaat te summier voor een
operatie. Daarin volgde ik hem. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">De mogelijkheid bestaat ook nog dat iets
anders in mijn oog de waas veroorzaakt. Daarover ga ik het met hem hebben
tijdens het volgende consult. Ik moet voorlopig oogdruppels gebruiken in het sneue oog tot
de nieuwe afspraak. We gaan zien hoe dit verdergaat (pun intended). Ik bedacht
mij dat Pavel het ook doet met één oog. In het land der blinden is eenoog
koning.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU9GxH0DcT-UfMLNuVz8INRdzxUdtUYgiTfNZv417Ht1bZt3uNZSthyphenhyphen7J1q9V49Don3BiFJK7Qlenn_6cQAK0C3M5m0v1hEvJWh2SoUIhJVR3gMdYDBEtFzbBZx7ENU56YQCKKf0Mdeg3a1e3OxzGu3mhYYJ0EBiB_q5k9G1VMUR4n4MhAtqEbdcbY4jc/s4000/20240229_145139.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="2250" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgU9GxH0DcT-UfMLNuVz8INRdzxUdtUYgiTfNZv417Ht1bZt3uNZSthyphenhyphen7J1q9V49Don3BiFJK7Qlenn_6cQAK0C3M5m0v1hEvJWh2SoUIhJVR3gMdYDBEtFzbBZx7ENU56YQCKKf0Mdeg3a1e3OxzGu3mhYYJ0EBiB_q5k9G1VMUR4n4MhAtqEbdcbY4jc/w225-h400/20240229_145139.jpg" width="225" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Om te vieren dat er op korte termijn geen operatie
aan de orde is, bezochten we de lokale Chinees. Mijn liefje en ik bedenken altijd
wel iets om te vieren. Op aanraden van vriendin Simone -met Indonesische roots-
bestelde ik mihoen Singapore (goedgevuld en pittig), mijn liefje koos groenteloempia
(die we deelden) en een rijstgerecht. Onze bestelling werd opgenomen door een
leuke Aziatische jongeman die er niet Chinees uitzag. Hij blijkt uit Indonesië
te komen. Verder doorvragen leerde dat hij Komang uit Bali is. (De bijnaam die
iedere nummer drie in een Balinees gezin krijgt toegewezen.) Toeval bestaat!</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Tijdens de pandemie begon hij zich op het Eiland van
de Goden stierlijk te vervelen. Daarom besloot hij naar het buitenland te vertrekken,
op zoek naar bezigheden en avontuur. Zo kwam hij in Spanje terecht en in onze woonplaats - of
all places! Hij kwam aan op een toeristenvisum; dat was gemakkelijk volgens
hem. Ook hier komt men handen te kort in de horeca. Zijn nieuwe Chinese baas zorgde daarna
voor de juiste papieren en verschafte hem onderdak. (Hij woont hier ook.) Ik kon
mijn Bahasa Indonesia weer een beetje afstoffen. Eind van dit jaar denkt hij voor
het eerst weer een paar maanden naar Bali te gaan om begin volgend jaar naar
Spanje terug te keren. Dat idee speelt ook door ons hoofd. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><br /></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-77550524241608448202024-02-28T08:33:00.023+01:002024-03-01T19:50:37.836+01:00Ouwe sok<p><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-D-gc-ZxNUJVbBuxLUY6DhmZnxjK9S7Rld1IUZVp6Bnq-mPcgRTX0BY3DAdVlDqx-eRApbFECsTF05CbTQ63DOdsXTSiJh6V1FDDS6g47rPIyacOCMPwXcwx0VMdwM3AJEH12pK2Kmjvr9cjtQSTOTYPNCC0qwqivyw3Onoo8ypugOqOTo-ai5EcSfrc/s623/Sok_2%20Loesje.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="623" data-original-width="480" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-D-gc-ZxNUJVbBuxLUY6DhmZnxjK9S7Rld1IUZVp6Bnq-mPcgRTX0BY3DAdVlDqx-eRApbFECsTF05CbTQ63DOdsXTSiJh6V1FDDS6g47rPIyacOCMPwXcwx0VMdwM3AJEH12pK2Kmjvr9cjtQSTOTYPNCC0qwqivyw3Onoo8ypugOqOTo-ai5EcSfrc/w309-h400/Sok_2%20Loesje.jpg" width="309" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">We deden onszelf een tweede internetradio kado, voor
in de eetkamer. In de zitkamer staat er al geruime tijd eentje van Duitse
makelij (Imperial DABman) die bevalt maar het geluid reikt niet helemaal tot
achterin het huis. De volumeknop is niet voor de helft open maar we willen de
Spaanse buren niet ontriefen. Dagelijks luisteren we naar Nederlandse
uitzendingen van de NPO, voor nieuws en muziek. Aangezien de eetkamer kleiner
is dan de zitkamer koos ik een kleiner model, van Britse makelij (Oakcastle). </span><p></p><p><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Het zwarte apparaatje werd keurig op tijd afgeleverd, was in twee minuten geïnstalleerd en steekt zijn
grote zus naar de kroon, qua gebruikersvriendelijkheid en toch ook wel naar geluid. Als we daar '</span><span lang="DE">s ochtends ontbijten, hoeven we niets te missen
van de programma’s waarnaar we graag luisteren. En muziek (pop en klassiek) maakt
een mens gelukkig, het is een geluksmaker in ons brein!</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Wat
mij ook happy maakt, is fotograferen. Het liefst trek ik er elke dag op uit. Het is een van mijn grotere hobby’s en
ik houd er twee camera’s op na: een digitale compactcamera voor
onderwateropnames (een andere hobby) en straatfotografie en een digitale middenformaatcamera
met telelens voor vogelskijken (nóg een hobby) en serieuzere shots. Al met
al blijft het echter amateurwerk dat echter veel plezier verschaft.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Toen
we onlangs een gezellig diner hadden met vier Nederlandse vrienden, werd er rond
de tafel volop gefotografeerd met iPhones en andere intelligente telefoons.
Toen ik mijn Tough-camera tevoorschijn haalde, bleef dat niet onopgemerkt. Iemand
uit het gezelschap zei schertsend <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">“wie fotografeert
er nu nog met zo’n ouderwets ding?!” Nou, ik.</span></span> Ze zien mij al jarenlang met een touwtje uit mijn broekzak, met daaraan een dieprood apparaat. Als Kuifje met Bobbie. Onafscheidelijk.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Maar soms voel ik mij wel een ouwe sok als ik mijn compactcamera
tevoorschijn haal. Jarenlang had ik zelf geen smartphone omdat mijn liefje er
al eentje had; dat was genoeg voor deze familie, wat mij betreft. Daarin kwam pas verandering
tijdens de pandemie. Toen moest ik van de Spaanse Gezondheidszorg een eigen telefoonnummer opgeven om meldingen te ontvangen over vaccinatie(s). We hadden nog een oudere telefoon liggen in de kast dus dat werd de mijne. Inmiddels raakte ik
wel meer gewend aan het mobieltje (daarop doe ik mijn Spaanse taallessen) maar fotograferen doe ik toch liever met een digitale camera. Die boekt nu eenmaal betere resultaten.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Die opmerking was dus niet tegen dovemansoren
gezegd; ik voelde mij aangesproken. Daarop zei ik dat mijn Tough bepaald geen
ouwesok-camera is want een olifant kan erop gaan zitten en je kunt het apparaat van
flinke hoogte laten vallen zonder dat er iets beschadigt. Ik pakte mijn camera
van tafel en liet het ding demonstratief op de grond vallen. Op een keiharde tegelvloer. Het
geluid ging door merg en been. Het was bravoure van mijn kant, ik dacht oprecht
dat mijn Tough het zou overleven.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Mijn camera raapte ik van de vloer, ik zette het
apparaat aan en na een naar, schraperig geluid uit het binnenste van het
apparaat bleef het beeld op het LCD-scherm op zwart. Er was iets helemaal
mis. Beteuterd keek ik om mij heen. Het werd even muisstil aan tafel. De meevoelende persoon
naast aan tafel zei dat hij er ziek van zou zijn. “Dat ben ik ook”, antwoordde ik met
een muizenstemmetje. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Ik slikte mijn verbijstering weg en nam weer deel
aan de geanimeerde conversatie aan tafel. Maar erg oplettend was ik niet meer. De gedachte dat ik tien minuten geleden nog een
goedwerkende camera had -die weliswaar tien jaar oud was- en die ik uit eigen
beweging om zeep hielp, lag de hele avond en nacht zwaar op mijn maag. Hoe had
ik zó stom kunnen zijn?! Waarom liet ik mij uitdagen?! Dat overkomt alleen een troela... en meer van die verheffende gedachten. Deze zelfkastijding vond ik geheel terecht. Het huilen stond mij ook de
volgende ochtend nader dan het lachen als ik aan het moment dacht. De knoppen
op de camera deden het inmiddels allemaal weer, eerdere opnames kon ik terugzien op
het LCD-scherm maar de lens weigerde elke dienst. Nieuwe foto’s maken was en
bleef dus onmogelijk. Het onderwerp werd de volgende dag in Huize Barefoot mondjesmaat
aangesneden. Dat was te pijnlijk. Ik was een sukkel van jewelste, had spijt als haren
op mijn hoofd. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Stiekum zocht ik naar een tweedehands Mju Tough
3000; dat wel. Het was mijn liefje die voorstelde een nieuwe Point &
Shoot-camera van hetzelfde merk te kopen, mét onderwaterfunctie. Er was eind
vorig jaar een nieuwe Tough op de markt gekomen die behoorlijk goede recensies
kreeg. In de aanduiding van deze camera’s vind je de merknaam Olympus niet meer terug. Olympus noemt zich voortaan OM
System. De aanduiding van het model Tough bleef echter behouden, vanwege het sukses. Ik sputterde
aanvankelijk tegen, om meer dan een reden. Wie wordt geschoren, moet stil zitten
en misschien ook wel een tijdje op de blaren zitten. Ik ruïneerde immers een goede camera en fotograferen is geen goedkope hobby. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9uvmPBT_-yJhTzBcGyU7_3fuLPK3K0Ro_1A_9FuUpTFjrhqXMBHhEe7wUaY3FRx0SWl-Cz48RxwKku9hG_yPjeOEM1vOp8Z4LdQ_r164pZ_kbV58ul_W_qo3NTFgVEoxl2e3DqmLneDpV6NoSwwbLlTRyC3_cww_AYr0a03d5UYK37KpVTufjgibgTh8/s4000/20240224_152509.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="4000" data-original-width="3000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9uvmPBT_-yJhTzBcGyU7_3fuLPK3K0Ro_1A_9FuUpTFjrhqXMBHhEe7wUaY3FRx0SWl-Cz48RxwKku9hG_yPjeOEM1vOp8Z4LdQ_r164pZ_kbV58ul_W_qo3NTFgVEoxl2e3DqmLneDpV6NoSwwbLlTRyC3_cww_AYr0a03d5UYK37KpVTufjgibgTh8/w300-h400/20240224_152509.jpg" width="300" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Inmiddels ligt er een gloednieuwe Tough op mijn
bureau te glimmen. Deze TG-7 stopte ik voorlopig in een ouwe Olympus-sok die ik nog had van een veel eerdere versie. Ter bescherming. Mij zul je geen rare fratsen meer zien uithalen met deze camera! k denk dat ik al bijna 20 jaar over de wereld ga met dit model Olympus. In zilvergrijs, donkergroen en rood. </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ook de nieuwe camera is dieprood; die kleur is goed te zien op de bodem van de zee. Het apparaat past nog steeds in
mijn broekzak maar is wel iets zwaarder (rond 250g). De knoppen zitten
ongeveer waar ze zaten bij mijn vorige Tough. De kleuren van de opnames lijken beter uit de
verf te komen, ook onderwater (als ik de recensies mag geloven). Deze camera kan meters dieper onder water maar dat
was voor mij geen bepalende factor. Ik kan niet wachten met het maken van
snorkelfoto’s bij Cabo de Palos deze zomer! </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Deze camera heeft tevens veel meer megapixels en functies
dan de voorganger, onder andere die van Timelapse. Hiermee kun je langzame opnames versneld afspelen. Deze Tough maakt er daarna zelf een video van, al moet ik dat instellen. Joehoe! Het eerste
experiment deed ik aan het strand, met wolken die over het water scheren en
voor de zon langsdrijven. Dat ben ik aan mijn status als lid van de Cloud
Appreciation Society verplicht. De video is erg kort maar dat maakt niet uit. </span></span><span style="font-family: verdana;">Een golf van dopamine en endorfine overspoelde mij toen ik zag wat de camera in elkaar had gedraaid. Ook h</span><span style="font-family: verdana;">obby's zijn stressverlagers. </span></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE" style="font-family: verdana;">Voor een filmpje van bijvoorbeeld 20 seconden heb je al gauw 500 opnames nodig. Net als bij vogels kijken moet je veel geduld hebben als je een timelapse-filmpje maakt. Dat is niet bepaald mijn forte maar oefening baart kunst. Het leuke was dat er juveniele en
volwassen Andouin-meeuwen voor mijn neus in de branding stonden en dat er jagende sternen langsvlogen. Verderop
liep er zelfs een wulp in de branding maar die is niet vastgelegd. De
volgende keer maak ik zo'n filmpje met een statief. Ook die had ik nog in een
diepe kast liggen.</span><span style="font-family: verdana;"> Misschien ga ik dan een kleurrijke zonsopgang filmen. Mogelijkheden genoeg. </span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxegz4g1Twa2Z_L0P1A9yo53tETXL-kM5AAy1UDCnuqIdD6i__-A5Pml7RAgfzPa5pbzRzxht6yWLLvxk00gA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Nog niet alle overge functies probeerde ik uit maar elke dag lees of doe ik iets nieuws. Er kunnen andere lenzen op deze camera worden gezet maar daartoe zie ik nu geen noodzaak; ik heb immers mijn Canon SLR met telelens ook nog. Helaas kunnen mijn vorige batterijen niet worden gebruikt in dit model. Daar moeten ze echt eens iets aan doen bij OM System en concurrentie. Ik vind het te gek voor woorden dat de ouwe batterijen en de oplader voortaan ongebruikt blijven. Deze nieuwe camera werd in een mum van tijd mijn nieuwe fotovriendinnetje. De kleuren van de opnames zijn levendiger dan van de vorige. </span><span style="font-family: verdana;">Blij mee! </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-44958017135717275442024-02-24T07:58:00.016+01:002024-02-24T10:58:48.745+01:00Ook leuk!<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixHrf0Lz7ZFS_2sRPrK-68UOgu6bIkl0lywm1pGRdbhGJalrpmH7AyRsw1lBn911a0XoX6G1byhIuCPJb-avPlbOYLX1zomu7GYB2wfd3sKTmDpqDFLiQWFis_MIKAUec2VeE6Kw0h_hAOw99JpxmooBJ6DvLyseNKBfoQmyB7pcx1_C_QFBUz7Z68-kg/s3212/20240101_093454.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2844" data-original-width="3212" height="354" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixHrf0Lz7ZFS_2sRPrK-68UOgu6bIkl0lywm1pGRdbhGJalrpmH7AyRsw1lBn911a0XoX6G1byhIuCPJb-avPlbOYLX1zomu7GYB2wfd3sKTmDpqDFLiQWFis_MIKAUec2VeE6Kw0h_hAOw99JpxmooBJ6DvLyseNKBfoQmyB7pcx1_C_QFBUz7Z68-kg/w400-h354/20240101_093454.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Vandaag vieren mijn liefje en ik dat we 35 jaar samen zijn.
Vijf-en-der-tig-jaar! Alsof je een emmer leeggooit. Ik had een quizvraag voor haar bedacht. Ik riep dit getal met een zachte g, terwijl ik mijn beide handen langs mijn hoofd
legde. </span><span style="font-family: verdana;">Wie-o-wie deed ik na? </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ze was na tweemaal raden zo koud als een
Arctische ijsschots met een eenzame ijsbeer er bovenop. Ze kon niet bedenken wie ik nadeed. Het goede antwoord vond
ze nogal oninteressant al kreeg het nadoen bij nader inzien een voldoende. </span><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Het was Geert Wilders die op verkiezingsavond de
uitslag hoorde van het aantal zetels dat zijn vermaledijde partij (PVV)
behaalde na de Tweede Kamerverkiezingen. Haar reactie was dat zij “helemaal
niet met GW bezig is”. Dat was waar. Ze ontwikkelde wel een lichte
obsessie met Caroline. Die vrouw kan mij nou weer nauwelijks boeien. En
zo tellen we er weer een verschilletje tussen ons bij. Maar er is veel meer dat
ons verenigt en verbindt.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Laatst maakte mijn liefje mij attent op een column
van Julien Althuisius in de Volkskrant. Zij leest zijn bijdrage doorgaans niet maar dit
was de uitzondering op de regel. Dus die las ik braaf. Hij beschrijft daarin een bezoek
aan een café dat hij en zijn partner samen bezochten toen ze elkaar net leerden kennen. Destijds
was het een warme kroeg met houten mozaïekvloer, waarvan het bonte interieur leek
te zijn verzorgd door de kringloopwinkel. Dat was niet meer. Dit
oude-vertrouwde café had plaatsgemaakt voor een chic café-restaurant met een
smaakvolle en fraaie maar ook uniforme en fantasieloze inrichting waardoor je
je in Parijs, Londen of New York waant. Daarna volgt een verslag van wat ze er aten,
dat hij een hapje van zijn gerecht deelt met haar (‘alsof ik een nier afsta’) en de jonge entourage in het café aanschouwt die vooral bezig is met zichzelf en
Instagrammable plaatjes schieten van hun gerecht, zonder te eten. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Toen
de twee weer buiten stonden, overlegden ze wat nu zouden gaan doen.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">‘De vorige keer dat we hier samen naar buiten
kwamen, fietsten we naar haar huis, seksten de seks der prille geliefden en
sliepen de slaap der duizend slapen. Nu, besloten we, gingen we boodschappen
doen bij de Lidl. Ook leuk.</span>’ </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Ik schaterde het uit van herkenning. We keken elkaar
aan en knikten. Zo ging dat destijds met ons ook. En zo gaat dat nu, na 35 jaar. We zijn maatjes voor het
leven maar de vonken spatten er niet meer vanaf. Ik ken haar langer dan mijn halve leven. </span></span><span style="font-family: verdana;">Ook leuk!</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Wij gaan vandaag lunchen bij een van de beste restaurants in
de eigen woonplaats. Met een coupon van dat etablissement die onze vroegere buurvrouw Barbara ons kado
deed tijdens het afgelopen kerstdiner bij onze Britse vrienden Pat & Sue. Die
bon zal het hele bedrag dat we vandaag gaan opeten, niet dekken maar dat mag de
pret niet drukken. Niet alleen Lidl geeft kleur aan onze relatie. Dat doen onze vrienden eveneens. Deze bon is meer dan het bedrag dat erop vermeld staat. Het is ons eigen ‘Althuisiusje’...</span> Vanmorgen bracht Sue een zelfbereide chocoladetaart met onze initialen erop, voor bij de koffie. Op mijn vraag hoe we de taart moesten aansnijden, was het antwoord van mijn liefje 'doe maar eerst de B dan is die maar op'. Tja. Liefde gaat door de maag, zal ik maar zeggen. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Hierbij een gedicht om deze dag extra luister bij te
zetten. Voor haar. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="DE">Virgo</span></b></span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Zij is een wezen tussen vrouw en knaap –<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Zij heeft de strakke passen van een jongen.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Soms ligt zij als een poes inééngedrongen:<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: left; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">dan schijnt zij vrouw, en glimlacht in haar slaap.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Haar ogen zijn van amber, en die weten<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">veel wegen, die haar mond aan geen verraadt –<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Zij spiegelt zich in ’t water als zij baadt.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Haar lijf is rank en koel en nooit bezeten.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Zij houdt van lichte bloemen zonder geur,<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">lang kan zij zwemmen in de groene bronnen –<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Zij leest veel en aandachtig, zoals nonnen<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">dat doen, alléén, achter gesloten deur<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span style="background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px;"><span lang="DE"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">terwijl het zonlicht aan de wanden fluistert<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">en ’t glas-in-lood raam donker glanst als wijn.<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Zij heeft de trots van hen, die eenzaam zijn,<o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal" style="-webkit-text-stroke-width: 0px; background-position-x: 0px; background-position-y: 0px; background-position: 0px 0px; font-variant-caps: normal; font-variant-ligatures: normal; orphans: 2; text-align: start; text-decoration-color: initial; text-decoration-style: initial; text-decoration-thickness: initial; widows: 2; word-spacing: 0px;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">een hart dat wacht en aan de stilte luistert. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><i><span lang="DE"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></span></i></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><i><span lang="DE">Van: Anna Blaman (1905-1960)</span></i> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi-sxfuY7swbAq11yep3gxmMhPDv6wIwRXgmtX79Shyphenhyphen8M6qzs5ovZHfa6PR5un-n6NSlWTjA_hsnSkgl88Cloepane-BvRkbzCTOBoAOfui79QIkjX8CJiUDfcECtbhEoG30blpABhFhM3XZ6K8FmZASz30zGLLt9lYRM6Lm2pfSIzXcAyAhF5eFlAkR4/s4000/P2240002.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="4000" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgi-sxfuY7swbAq11yep3gxmMhPDv6wIwRXgmtX79Shyphenhyphen8M6qzs5ovZHfa6PR5un-n6NSlWTjA_hsnSkgl88Cloepane-BvRkbzCTOBoAOfui79QIkjX8CJiUDfcECtbhEoG30blpABhFhM3XZ6K8FmZASz30zGLLt9lYRM6Lm2pfSIzXcAyAhF5eFlAkR4/s320/P2240002.JPG" width="320" /></a></span></span></div><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Anna Blaman is het pseudoniem van de Nederlandse schrijfster Johanna Petronella
Vrugt. Blaman was als kind al ziekelijk. Op haar 31ste wordt ze ernstig ziek en
komt terecht in een Rotterdams ziekenhuis; artsen vrezen dat ze een
ongeneeslijke nierziekte heeft. Daar leert ze Alie Bosch kennen die haar verpleegt.
Met haar zal Blaman tot haar dood samenleven (met enkele onderbrekingen). Blaman
verborg haar lesbische geaardheid geenszins maar was tegelijkertijd geen
voorvechtster van homorechten. In mijn geboortejaar overleed zij aan de gevolgen van een
hersenembolie. Anna Blaman ontving de P.C. Hooftprijs, Nederlands belangrijkste
literaire prijs, in 1956. </span></span><span style="font-family: verdana;">Alie stond model voor een aantal hoofdpersonages in Blamans boeken. Die waren vormend, wat mij betreft.</span><p></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Het is mijn liefje en mij weer gelukt een jaartje vast te knopen aan ons samenzijn; nu op naar de 36! En dat jij</span></span><span style="font-family: verdana;"> er nog maar lang getuige
van mag zijn. ❤️</span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Verdana",sans-serif" lang="DE" style="font-size: 10pt; mso-ansi-language: DE; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-language: EN-US; mso-font-kerning: 14.0pt;"><br /></span></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-54413287307198095032024-02-18T07:50:00.019+01:002024-02-18T14:48:57.609+01:00Je gram halen<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkj5Kbn1uTCBXZX4THvAO4aHTVvgIabrL5C5l1xVKlX70o2t0fzRvjnO5w0t1d3sBOeZebbi33youlI9KqvIZhSWkDjFfdwzP8tbpHqN1gWMjpBZ8JeMJU7eYt0B9cTCpVpjP4o1JdC2mdd7DIXciIyMy5P8eJofcRSSS9h4ADSQqYBSjVWQJyxgsorzY/s856/In%20het%20huis%20van%20de%20dichter%20-%20Jan%20Brokken.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="856" data-original-width="545" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkj5Kbn1uTCBXZX4THvAO4aHTVvgIabrL5C5l1xVKlX70o2t0fzRvjnO5w0t1d3sBOeZebbi33youlI9KqvIZhSWkDjFfdwzP8tbpHqN1gWMjpBZ8JeMJU7eYt0B9cTCpVpjP4o1JdC2mdd7DIXciIyMy5P8eJofcRSSS9h4ADSQqYBSjVWQJyxgsorzY/w255-h400/In%20het%20huis%20van%20de%20dichter%20-%20Jan%20Brokken.jpg" width="255" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Laatst las ik een boeiende autobiografie van een van
mijn favoriete Nederlandse auteurs, Jan Brokken. Het is getiteld ‘In het huis
van de dichter’ en gaat over de vriendschap die ontstond tussen de auteur en de
geniale Russische concertpianist Youri Egorov (1954-1988). Jan Brokken is zeer
belezen qua Russische literatuur en, als zoon van een dominee, van jongs af aan pianospeler
en kenner van klassieke muziek. Dat maakt deze vriendschap hecht. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Het is een aangrijpend levensverhaal. Egorov was een
getalenteerde pianist die in het Westen vijf levens leefde en twee gezichten
had: aardig en boosaardig, gevoelig en hard, innemend en angstaanjagend. Hij vluchtte
als 20-jarige van achter het IJzeren Gordijn. Hij verliet zijn vaderland niet
vanwege anti-communistische ideeën maar omdat hij al op jonge leeftijd wist dat
hij homoseksueel is. Hij wilde zichzelf en zijn familie niet in gevaar brengen
dus hij besloot huis & haard te verlaten.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfZQi2fggJp3j0Fm1IPXcr6fHuvOYBev8_ajjP2cGcqlTMVzYlDp_JApGiZ4Ml2cyy_43fqgm9alQK1p_i4mLdfRTsJ0HyzCb_6kIPXxIu5P0O6kBWq6RPf0seBiYrZwHNTYE0HHsuXAoyaYVcNDThXEOWqzI5IdMxVDnuw6ip0GV49APF6spig0zeF9g/s1223/Navalny%20dood.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="840" data-original-width="1223" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfZQi2fggJp3j0Fm1IPXcr6fHuvOYBev8_ajjP2cGcqlTMVzYlDp_JApGiZ4Ml2cyy_43fqgm9alQK1p_i4mLdfRTsJ0HyzCb_6kIPXxIu5P0O6kBWq6RPf0seBiYrZwHNTYE0HHsuXAoyaYVcNDThXEOWqzI5IdMxVDnuw6ip0GV49APF6spig0zeF9g/s320/Navalny%20dood.jpg" width="320" /></a></span></span></div><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Dit is een goede plek om aan te geven hoezeer ik ben geraakt door
de plotselinge en verdachte dood van Aleksej Navalny (47), Poetins grootste politieke
tegenstander en een indrukwekkend mens. In het verafgelegen Russische strafkamp
FKU IK-3. (Dat kan niet anders dan F*ck You betekenen...) In het huis van de moordenaars. Deze dappere Rus en zijn gedachtengoed zal niet worden vergeten. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Via Italië komt Egorov in Amsterdam terecht. Daar leeft
hij zich uit. Hij wil alles meemaken dat voorheen verboden was, leeft op de
rand van de vulkaan: gay scenes in binnen- en buitenland (o.a. New York),
drugs, zware sigaretten, dranklust, gokken, een Nederlandse lover (Jan Brouwer),
contact met dubieuze Amsterdamse vriendjes, onenightstands, dark rooms, een
schatje in elk stadje waar hij optreedt. Ondertussen krijgt hij impresarios,
optredens in beroemde concertgebouwen over de hele wereld, vliegen met de
Concorde, de jetset, een eigen vleugel als geschenk van Nederlandse mecenassen en
een internationaal platencontract (EMI). Hij verdient veel geld met zijn muziek
en wordt op termijn officieel ingezetene van Monaco.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Youri Egorov ontwikkelde hiv en daarna aids. Door deze
toentertijd nog levensbedreigende ziekte leed hij herhaaldelijk aan
hersenvliesontsteking en het maakte hem zo goed als blind. Hij overleed op
33-jarige leeftijd in Amsterdam, temidden van goede vrienden, op een door
hemzelf gekozen dag en tijdstip (euthanasie). Jan Brouwer verzorgde zijn
geliefde en was aan zijn zijde tot de laatste ademtocht. Jan Brokken kon het als
vriend niet over zijn hart verkrijgen bij dat afscheid aanwezig te zijn. Nog
geen twee maanden later overleed partner Jan aan aids. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">In dit boek schrijft Brokken op enig moment dat een
goede jeugdvriend van hem, Rinus-Jan, homoseksuele zoon van de burgemeester van
Rhoon, zijn geboortedorp verachtte om diens bekrompenheid. Later, als student
in Amsterdam, kwam deze jeugdvriend op een zondag naar de plaatselijke protestantse
kerk met zijn homovriendje (een politicus van de toenmalige CHU) waar hij zijn
gram wilde halen te midden van het vrome volk. Dat vond ik nogal herkenbaar...</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtkBkHlYS-ma2RF6hdQcXkFR7_hxNFWEuwBFHUfgyX2x-Q4u-289lHe8J4bqBsSwnPqLas1ZeY7wOB28Hsw8yIjioDFYe-rGvFHRAEIMg36yyhhEBKIhVUV-lkPqubLrVJ82uOSU0TgXOsNhyphenhyphen0reiATKK-dhiVJDAfjcqnk_cq3LvTOiP4xf5RcbIlFDs/s1877/Westland.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="596" data-original-width="1877" height="127" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtkBkHlYS-ma2RF6hdQcXkFR7_hxNFWEuwBFHUfgyX2x-Q4u-289lHe8J4bqBsSwnPqLas1ZeY7wOB28Hsw8yIjioDFYe-rGvFHRAEIMg36yyhhEBKIhVUV-lkPqubLrVJ82uOSU0TgXOsNhyphenhyphen0reiATKK-dhiVJDAfjcqnk_cq3LvTOiP4xf5RcbIlFDs/w400-h127/Westland.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Het Westland, het glastuin bouwgebied in Zuid-Holland
waar mij wieg stond, komt al jarenlang negatief in de publiciteit vanwege conservatisme
en onwilligheid. Mijn oudere zussen en ik werden daar geboren, we brachten er onze
jonge jaren door. Twee van hen bleven er wonen als volwassenen, nummer drie verhuisde
naar een dorp verderop in het Westland. Twee van hen overleden in hun
geboorteplaats. Kennelijk konden ze niet van het dorp loskomen, voelden zij
zich daar beschermd en geborgen. (Zelf wist ik niet hoe snel ik er moest
wegwezen.) Afgezien van veel vriendjes & vriendinnetjes in de buurt, een doorgaans
leuke lagereschooltijd op een goede school, rolschaatsen, knikkeren,
landje-pikken, zwemmen en slootje springen, koester ik zelf geen warme
herinneringen aan het Westland. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Mijn vader werd daar geboren en woonde er zijn hele (zij
het te korte) leven, mijn moeder niet. Zij kwam uit het oosten des land en emigreerde
naar het Westen voor de liefde. Ze was ‘import’, zoals ze daar destijds werd genoemd.
Als dochter van de directeur van een Twentse textielfabriek en als cheffin van
een naaiatelier liet ze haar familie en een goede baan achter om met mijn vader
te gaan leven. Dat gebeurde nadat mijn vader uit Indonesië terugkeerde. (Terwijl
mijn vader als dienstplichtig militair in Nederlands-Indië was tijdens de
politionele acties, trouwden ze met de handschoen.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Mijn joviale pa was een graag geziene man in de lokale
gemeenschap. Hij kwam uit een groot arbeidersgezin, was relatief ontwikkeld en
had een brede interesse. Hij
nam volop deel aan het maatschappelijke leven, was lid van verenigingen en had
vrienden waarmee hij wekelijks kaartte (bridge). Gelukkig sprak hij niet zo
lelijk als menig andere autochtoon; dat had ik niet kunnen verdragen. Brokken
noemt dat in een ander boek ‘alsof de woorden uit de klei moe[s]ten worden
getrokken’. </span></span><span style="font-family: verdana;">Het grijs van de lucht weerspiegelt in hun eigen grauwheid. </span><span lang="DE" style="font-family: verdana;"> <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiE2HSnQLLcJncm13wP16vEuIxHIix26Jb23NUp1PlL0Ls1coZF2Wug9Cp_ihdYgLlECyStGZw2K_DkQB-q1OMh1XI2XGVt1CFFzf0g6k9ei7OIFvf0RB9uQmNpB0RRnFEAy6GZGwwMTqh4Y5fp_aY98hR9nd9Z7Ed4qlPzMLcQdgRkasfHifsAamQZJU/s1132/Westlands%20dialect.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="367" data-original-width="1132" height="130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiE2HSnQLLcJncm13wP16vEuIxHIix26Jb23NUp1PlL0Ls1coZF2Wug9Cp_ihdYgLlECyStGZw2K_DkQB-q1OMh1XI2XGVt1CFFzf0g6k9ei7OIFvf0RB9uQmNpB0RRnFEAy6GZGwwMTqh4Y5fp_aY98hR9nd9Z7Ed4qlPzMLcQdgRkasfHifsAamQZJU/w400-h130/Westlands%20dialect.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Mijn moeder sprak het Westlandse dialect geheel niet
en was ook geenszins van plan dat ooit te gaan doen. Hierdoor burgerde ze nooit
helemaal in, bleef ze min of meer een buitenstaander. Wie van buiten komt,
stuit op een muur van wantrouwen en achterdocht in dit soort traditionele gemeenschappen.
Zij had weliswaar goede relaties met een aantal buren maar werd door andere autochtonen
als ‘uit de hoogte’ getypeerd. Dat was ze niet maar ze kon met dat predikaat leven,
denk ik. Ze wende nooit volledig aan de Westlanders om haar heen. Ook dat is
herkenbaar. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Zelf vond ik hun manier van denken en leven nogal
bekrompen. Ik kreeg de verhalen mee, als nakomertje in het gezin. Hoe meneer
pastoor bij mijn ouders langskwam. Het was hoog tijd dat er een baby kwam...
Ook de regelmatige afwezigheid van mijn moeder in de kerkbanken was reden voor
een huisbezoek. Een strict besef van religie hangt samen met een strenge
moraal. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Zelf kreeg ik
als kind ook met bekrompenheid te maken. </span></span><span lang="DE" style="font-family: verdana;">Op de typische vraag “van wie ben jij
er een?” noemde ik de naam van mijn vader aanvankelijk maar op enig moment niet
meer. Ze bekeken het maar. Liever ging ik anoniem door het dorp. </span><span style="font-family: verdana;">Ik weet niet van welke ouder ik de ontluikende antipathie voor regels kreeg maar het zat er bij mij al vroeg in. </span><span lang="DE" style="font-family: verdana;">Ik had ook een
bloedhekel aan het geroddel, verachtte het dialect, voelde geen behoefte om te
aarden in een traditionele gemeenschap. Nog steeds kom ik niet graag in het Westland... Progressief
zijn in een oerconservatief en conventioneel Westland was en is geen sinecure.</span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">In een ander boek, zijn debuutroman ‘De provincie’, beschrijft Jan
Brokken het leven op een eiland in de Hoekse Waard pakkend. Bewoond door
beperkte plattelanders, dorpelingen die erg zijn gehecht aan hun eigen mensen
en hun eigen gewoonten. Hoofdpersonage Frank verliet het dorp voorgoed ‘om iets te worden’;
hij koos voor een andere wereld, met minder regels en meer onzekerheden. Zijn twee
beste vrienden (die elkaar al hun leven lang kennen) bleven op hun geboortegrond,
gedoemd om te mislukken. Wie van hen het beste af is, blijft echter als vraag
boven deze roman hangen. Goed boek, het werd in 1991 verfilmd. Thom Hoffman,
Pierre Bokma en Gijs Scholten van Aschat speelden de drie vrienden. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Vrijheid bestaat maar niet in zo’n dorp. Toen ik
naar de middelbare school ging in Den Haag, voelde dat als een ontsnapping uit
het bedompte. Het werd dragelijker, ik kreeg meer lucht. Daar waren mijn
klasgenoten en vrienden heterogener, qua kleur, interesse en achtergrond. Ik
sloot snel vriendschap met een Haagse en bracht daarna de meeste tijd met haar
door, in de stad en aan het strand. Al vroeg wist ik dat mijn seksuele voorkeur
uitging naar meisjes. Daar moest je in het Westland niet mee aankomen. (In Den
Haag was er destijds een COC en had je homocafés.) De gemeente Westland
schrapte vorig jaar het jongerenspreekuur van de GGD over seksualiteit. De LGBTQI-gemeenschap
kan daar anno 2024 nog steeds niet op brede steun rekenen.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Vorige week las ik een interessant artikel in De
Volkskrant over de sectoren die we in de Nederlandse maatschappij kunnen missen
als kiespijn. Ze veroorzaken meer overlast dan ze voordelen opleveren. Het gaat
om de glastuinbouw, de vleesverwerkende bedrijven en de distributiecentra.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">De president van De Nederlandse Bank, Klaas Knot,
zette onlangs de zaken op scherp door in een praatprogramma op tv deze drie
sectoren te benoemen en te stellen dat we een einde moeten maken aan
economische activiteiten waarbij onder de kostprijs wordt gewerkt. Hij is bepaald
niet de enige die dat vindt. Ook de commissie Van Zwol die gaat over de
demografische ontwikkeling in Nederland stelde hetzelfde. Die commissie keek naar
de schaarste die het land inmiddels zoveel parten speelt: gebrek aan hoogwaardige
arbeid, gebrek aan fysieke ruimte, de grote vraag naar arbeidsmigranten (veelal
ongeschoold), de uitstoot van CO2 en stikstof en de druk op het
elektriciteits- en wegennet.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Mijn aandacht ging met name uit naar het Westland. (Dit
lijkt hét moment om mijn gram te halen!) De Westlandse glastuinbouw slurpt
ruimte, energie en menskracht. Ruim 10.000 hectare Nederlands grondgebied is ermee
bebouwd, zo’n 0,2% van de totale oppervlakte. Een groot gedeelte van dit areaal, ruim 4.400 hectare, ligt in het Westland, een zeer gewilde locatie in de
Randstad.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Dit Westland trekt door de glastuinbouw een grote wissel
op omliggende gemeenten. Van de 113.000 mensen die op piekmomenten in de kassen
werken, is meer dan de helft afkomstig uit het buitenland. Deze goedkope
arbeidsmigranten brengen voor een belangrijk deel de nacht door in Haagse wijken
en rondom Rotterdam, waar overbewoning overlast veroorzaakt. In Den Haag zijn
velen klaar met de gemeente Westland, omdat die de huisvesting van
arbeidsmigranten binnen de eigen gemeentegrenzen steeds dwarsboomt. En dan zei een
meerderheid in de gemeenteraad van het Westland onlangs ook nog dat ze de
Spreidingswet niet gaan uitvoeren. Tja. Deze gemeente vangt al jarenlang geen enkele
asielzoeker op. Het Westland is een PVV-bolwerk. Het bracht de meeste stemmen
van het land uit op de extreemrechtse Geert Wilders. Niks om trots op te zijn.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAgJkYSlcDWf1ZNscCy1utWqg3YydEFgBNGZsmYHFLIspORDups7WGwyJsXylPoX11QwrsoUMMAafDo7OE4B0kNfT8qt0K0Yg5qMtBLugHkJ61sySIHqm4qETvPk93kNW-viE51bydssgnKwkyCrlacuMaZF06s4un9bH7K7OLkiPgCzW-WeK8AkoiWUY/s983/Glazen%20stad%20-%20Pieter%20Musterd.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="630" data-original-width="983" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAgJkYSlcDWf1ZNscCy1utWqg3YydEFgBNGZsmYHFLIspORDups7WGwyJsXylPoX11QwrsoUMMAafDo7OE4B0kNfT8qt0K0Yg5qMtBLugHkJ61sySIHqm4qETvPk93kNW-viE51bydssgnKwkyCrlacuMaZF06s4un9bH7K7OLkiPgCzW-WeK8AkoiWUY/w400-h256/Glazen%20stad%20-%20Pieter%20Musterd.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">Foto: Pieter Musterd<br /><br /></span></i></td></tr></tbody></table><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Dat Nederland kon uitgroeien tot een tuinbouwkampioen is grotendeels te danken aan het tot voor kort beschikbare goedkope Groningse
gas. Nog altijd is deze sector goed voor eentiende van de nationale
gasconsumptie. Daarmee zijn ook forse fossiele subsidies gemoeid, waaronder een
verlaagd energietarief en een vrijstelling voor tuinders wanneer zij via hun
eigen energie-installaties elektriciteit aan het net leveren. </span></span><div><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"><br /></span></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">In euro’s uitgedrukt,
heeft de glastuinbouw jaarlijks zo’n 7,9 miljard toegevoegde waarde voor de
economie; dat komt neer op 1% van het bruto binnenlands product. </span></span><span style="font-family: verdana;">Van alles dat daar in de kassen groeit, verdwijnt circa
85% naar het buitenland. De vaak gehoorde verdediging dat het Westland een
groot deel van West-Europa voedt en dat dit toch ook toegevoegde waarde heeft,
is onjuist: 45% van hen teelt bloemen en planten, voornamelijk bestemd voor de
export. Het is dus hoog tijd dat de maatschappelijke kosten en baten van de
Glazen Stad worden afgewogen. Veel van die kosten worden nu niet in rekening
gebracht. Zodra de Nederlandse overheid dat wel gaat doen en dit zogenaamde
beprijzingstekort een rol gaat spelen in de calculaties, zal er vanzelf een
economische selectie plaatsvinden, is de verwachting.</span><p class="MsoNormal"><br /></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-80026711048381924972024-02-13T07:49:00.015+01:002024-02-13T09:16:53.891+01:00Over Mina d’n Urste en companen<p><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpLMHi2LRIZtyH-W9uIMBygMQ96sGcKmrgHOHl3LBEeVEMfnNbTUrGX52UaBtkG7AUdM1qOlHdlCQRvOqzC1n1wL4kAPMyt8sid2NAgm904d3gaDHpZ0DTs_um4zsmpwD3CbMGNxxovb1GK_6pjw0Ew_pkUGaVezxVEpiZFRYOdYhYo82Els5Vb2De5As/s1062/Prinses%20Carnaval%20Lampegat%20-%20Rens%20van%20Mierlo.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="861" data-original-width="1062" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpLMHi2LRIZtyH-W9uIMBygMQ96sGcKmrgHOHl3LBEeVEMfnNbTUrGX52UaBtkG7AUdM1qOlHdlCQRvOqzC1n1wL4kAPMyt8sid2NAgm904d3gaDHpZ0DTs_um4zsmpwD3CbMGNxxovb1GK_6pjw0Ew_pkUGaVezxVEpiZFRYOdYhYo82Els5Vb2De5As/w400-h324/Prinses%20Carnaval%20Lampegat%20-%20Rens%20van%20Mierlo.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Ik
las dat Eindhoven voor de eerste keer in de geschiedenis van de plaatselijke
carnavals-vereniging dit jaar niet een Prins Carnaval maar een prinses heeft
gekozen. Het gaat om Rosa van den Nieuwenhof (29) dus ik denk dat het -qua
achternaam- in de sterren stond: op enig moment zou zij de Nieuwe aan het Hof
worden! En zo geschiedde. In het gewone leven<span lang="NL" style="background: rgb(250, 250, 250); color: #1a1a1a;"> </span><span lang="NL">werkt ze bij de
GGD, waar ze zich richt op het verkleinen van gezondheidsverschillen tussen sociale
klassen. </span>Daarnaast is ze PvdA-raadslid van die stad. Zij noemt
zichzelf gedurende carnaval Mina de
Eerste en werd geïnterviewd door lokale en zelfs landelijke kranten. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Voor
het eerst in 70 jaar werd er een vrouw gekozen. Eindhoven is de eerste
zuidelijke stad die het deed. Carnavalminnende Eindhovenaren -vooral vrouwen- waren
in tranen omdat ze dit nog mochten meemaken, meisjes vergaapten zich daags na haar
uitverkiezing tijdens een receptie aan haar en verder klonk er alleen maar veel
positiviteit. Zelfs op sociale media! Haar vader kreeg een dolenthousiaste
accountant aan de lijn, zelfs uit de Tweede Kamer kwamen felicitaties haar kant
uit. In het standaardcontract dat Van den Nieuwenhof tekende, werd een
toevoeging opgenomen. ‘Waar Zijne Dorstluchtige Hoogheid staat, kan het ook
Hare Dorstluchtige Hoogheid zijn’. Dat heeft ze toch maar mooi voor elkaar.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Maar
Van den Nieuwenhof wil ook vernieuwen. De kleuren van haar pak zijn daar een voorbeeld
van. Een prins carnaval zou die niet gauw kiezen. Ze mocht als Prinses Carnaval
twee elementen toevoegen aan het protocol. Ze koos ervoor naar de school van
haar Syrische bijleskinderen te gaan, in de voormalige Vogelaarwijk van de stad,
en ze bezocht de kinderafdeling van het Máxima Medisch Centrum. Ook als prinses
blijft ze de zorg trouw.</span> In Trouw trof ik overigens de mooiste foto aan van
haar, van fotograaf Rens van Mierlo (hierboven). </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Ook
Eindhoven noemt zich in carnavalstijd anders, die stad wordt tijdelijk omgedoopt
tot Lampegat. Die naam is een verwijzing naar het vroegere lampenbedrijf
Philips, ooit de industriële trots van Eindhoven. Die gewoonte van omnoemen schijnt
typisch Nederlands te zijn, dat doet men in Vlaanderen niet. Veel steden onder
de rivieren doen het deze dagen. De namen hebben hun herkomst vaak in de lokale
nijverheid of verwijzen naar iets in het dialect van de streek. Zo is de
carnavalsnaam van Den Bosch Oeteldonk. ‘Oetel’ was de naam voor het dialect dat
lokale boeren er vroeger spraken. Dat zou ook verklaren waarom mensen daar een
boerenkiel dragen tijdens carnaval.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVEPVxcH_hY0D0OdWFC2vAxIVL5A-ZrudHswpmGZxaUaxAcV5rrp3Ks6TdDl6C7j69cypTKwkAPZYFv6CBvGn83aoZqpIp9X6UV8VUU55wyL7L3huu24w3LF4A2nnNJ-5kLmrF_P9GB1Clpg9Smnz2d-qEHBAWQbnw0la8hWemesP25shNL8DfwC_XfE0/s797/Carnaval%20in%20het%20zuiden.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="538" data-original-width="797" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVEPVxcH_hY0D0OdWFC2vAxIVL5A-ZrudHswpmGZxaUaxAcV5rrp3Ks6TdDl6C7j69cypTKwkAPZYFv6CBvGn83aoZqpIp9X6UV8VUU55wyL7L3huu24w3LF4A2nnNJ-5kLmrF_P9GB1Clpg9Smnz2d-qEHBAWQbnw0la8hWemesP25shNL8DfwC_XfE0/s320/Carnaval%20in%20het%20zuiden.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Carnaval
zit mij als Randstedelinge niet in het bloed, ik ben geen geboren Alaafzegger. In mijn
jeugd ging ik één keertje mee met mijn oudste zus en zwager naar Krabbegat
(Bergen op Zoom) maar daar heb ik niet veel herinneringen aan. Als ik eraan
terugdenk, zie ik muzelluf wel op een barkruk zitten, mijn ogen uitkijkend naar
al die feestende en bierdrinkende omstanders in rare kleding; ze worden Krabben
genoemd. </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Mijn liefje moest ooit uit hoofde van haar functie (plaatsvervangend rayonchef
van West-Brabant en Zeeland) prins Carnaval op het station van Krabbegat welkom
heten. Ze droeg een oude vitrage om haar schouders en moest een toespraak
houden. Ik was erbij en keek ernaar. Er werd een zwart-witfoto van haar gemaakt
die ergens in een album zit maar die ik niet kon vinden. Zelf lust ik nog
steeds geen bier. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Wij
gingen afgelopen weekend naar de eigen dorpskern om daar </span><span lang="DE">‘</span><span lang="NL">El Gran Desfile</span><span lang="DE">’</span><span lang="NL">
mee te maken. Voor het eerst. Tot nu toe lieten we het carnavalsgebeuren in Spanje links liggen. Maar ik had zin om te fotograferen. Carnaval zou zijn herkomst hebben in de
Latijnse uitdrukking ‘carnem levare’, wat zoiets betekent als vlees achterwege laten. Dat doe je als boetevaardig
katholiek namelijk in deze tijd van het jaar. Eerst vier of vijf dagen uitbundig
feesten en daarna vasten; vanaf Aswoensdag (morgen) tot zaterdag vóór Pasen (30
maart). Dat zijn 46 lange dagen al worden de zondagen niet meegerekend. Vandaar
dat vasten ook wel de veertigdagentijd wordt genoemd. Een tijd van inkeer en bezinning.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Dat
alles stond ik niet te bedenken toen ik de grote optocht in de hoofdstraat in mijn richting zag komen. Het was een bonte stoet van kinderen en volwassen mannen en
vrouwen. De eerste gedachte die ik ter plekke had was dat het behoorlijk koud
moest zijn voor al die mensen in dunne pakjes. Het kwik kwam die dag niet boven
14 graden uit, ongeveer tien graden lager dan de dagen ervoor dus dat was pech.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Het
begin van de stoet bestond uit lokalo’s die waarschijnlijk van de creche van
hun kids opdracht hadden gekregen mee te lopen in uitdossing, uit kinderen
verkleed als voeding (fruit en kaas), uit een grote piratenklas met nepzwaarden
en een clubje oudere mannen en vrouwen gekleed in polkadots-kleding die niet
konden shaken. (Die laatstgenoemde groep hee ‘La tercera edad’, de derde
leeftijd.) Daarom deed ik het even voor. Een van de wat jongere vrouwen liep direct
op mij af om samen te dansen. Dat deden we een minuutje of twee waarna hun groep
moest doorlopen. Elke groep werd
voorafgegaan door een auto met geluidsinstallatie en giga-geluidsboxen. Als je
de pech had dat zo’n installatie op jouw hoogte stopte, voelde je het gebonk in
je kiezen. Ik moest wel de vingers in de oren stoppen maar ja, dan kun je
geen foto’s nemen. Oeffff.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Het
spektakel brak pas echt los toen de professionele dansgroepen langskwamen. Ze kwamen uit Cartagena, Torrevieja, Murcia, Los Alcázares, El Algar, Mula en Los Narejos, te
lezen op de borden of vlaggen die ze meedroegen. Zo’n carnavalsgroep heeft een
specifieke naam: ‘comparsa’. Het woord schijnt oorspronkelijk Italiaans te zijn.
Het stond voor een groep mensen die in toneelvoorstellingen verschijnen, niet als
spreker maar als -danser op de- achtergrond. Ze brengen dit soort optochten echt
tot leven. Comparsa Shambala en comparsa Kissamba waren hier van de partij. Verenpracht,
glitterpakken, synchrone danspassen, af en toe met een imposante praalwagen. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Vele
dansers hadden tatoeages en... stevige bilpartijen. Het leek of dat een selectiecriterium
is bij het aannemen van danskandidaten?! Ik begrijp dat je een goed onderstel
moet hebben maar er kwamen derrières (van mannen en vrouwen) langs met een
dusdanige omvang dat ze indruk maakten.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcvkF8NkFiSteGuI1ge-fwRXngBxVXT3rLuMikUJSEEwqFCcC_g41KB9PW7Dt27qAC2Tea3RzPRn-orWCDNjvp1nQaCGvdKwBQQJj1vyJ6JtHuVj041RvKjmymN1XG0pxIc1G3fyX0SINcJhmCqgjgtFDAbnpL7SdTI6zIQyQQmQI55-eDP6u-55dnbUY/s5120/Carnaval%20Pilar%202024.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2880" data-original-width="5120" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcvkF8NkFiSteGuI1ge-fwRXngBxVXT3rLuMikUJSEEwqFCcC_g41KB9PW7Dt27qAC2Tea3RzPRn-orWCDNjvp1nQaCGvdKwBQQJj1vyJ6JtHuVj041RvKjmymN1XG0pxIc1G3fyX0SINcJhmCqgjgtFDAbnpL7SdTI6zIQyQQmQI55-eDP6u-55dnbUY/w400-h225/Carnaval%20Pilar%202024.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Sommige
dansgroepen trekken tijdens carnaval van stad naar stad om prijzen te winnen. (Het
gaat om bescheiden geldprijzen.) Aan hun optredens gaan soms maandenlange
repetities vooraf. Bij ons werden ook ‘premios’ uitgereikt. Een dag eerder won
een van de hier aanwezige groepen een prijs in Torrevieja. Ze worden beoordeeld
op choreografie en kostuums. Er zijn separate prijzen voor kinderen en
volwassenen. De categorieën kunnen per plaats verschillen. Onze jury werd
voorgezeten door de burgemeester. Como siempre. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Af en toe liep ik op een danser of danseres af met mijn telelens. Als de veren langs mijn gezicht of schouder streken, kreeg ik wel een Carnaval in Rio-gevoel! Daar duurt het carnaval tot aanstaande zaterdag. Er waren dansers die werkelijk fantastisch bewogen. Hun plezier en energie werkten
aanstekelijk. Een aantal van hen danste alsof hun leven ervan afhing. Ik genoot
en kon vaak zelf niet stil blijven staan. Bewegen was überhaupt een goed idee
om warm te blijven. De rest van deze kleurrijke fotoreportage vind je in mijn webalbum. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-38790996631009456212024-02-08T08:16:00.011+01:002024-02-08T08:44:52.317+01:00In bed met Corinne en Zwanet <p></p><p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMRVTo1n55tdb-8MuhbUZ2DqmHiAdhyZ8u7UkFv8YyuxxTD7j3RhHjXkroA0-3IKloNkiohKtxzN32djHB0Gvi07D0HyjiGxxO_6-ZmTbbQF50IHOD9AoaIMnyVHUIJOrUP3xarVHw8dZJuhax_wm_sYJmhbU23XphXxhed8WI9c30D12efxFmsvQO_SE/s3779/20240201_155305.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3779" data-original-width="2398" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMRVTo1n55tdb-8MuhbUZ2DqmHiAdhyZ8u7UkFv8YyuxxTD7j3RhHjXkroA0-3IKloNkiohKtxzN32djHB0Gvi07D0HyjiGxxO_6-ZmTbbQF50IHOD9AoaIMnyVHUIJOrUP3xarVHw8dZJuhax_wm_sYJmhbU23XphXxhed8WI9c30D12efxFmsvQO_SE/w254-h400/20240201_155305.jpg" width="254" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Gelukkig
rijmt deze blogkop, anders had ik er niet voor gekozen. Niet uit preutsheid
want daar doe ik niet aan. Dat laat ik aan jongere generaties over. Een maand of
wat geleden werd bekend dat een geliefde Nederandse schrijver een nieuw boek zou
uitbrengen. Het ging om een nieuwe roman van A.F.Th. van der Heijden. Als
iemands boeken zijn vervlochten met mijn leven, dan zijn het die van hem. Dat
is een verhaal op zich, met vreemde wendingen en kronkels in de tijd. Dat zit
zo.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">In
1983 las ik het boek ‘Slag om de Blauwbrug’. Dat was de proloog van de grote
romancyclus die <i>De tandeloze tijd</i> zou gaan heten. Op de achterkant las
ik dat dit de toegangspoort was tot een van de grootste literaire prestaties
van onze tijd. Daar wilde ik het mijne van weten. Destijds woonde ik nog niet in
Amsterdam (wel in Delft). In datzelfde jaar verscheen deel 1 van de reeks, getiteld
‘Vallende Ouders’. Dat was het begin van mijn verknochtheid aan de boeken van de getalenteerde meneer Adri (1951).</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Zijn
romancyclus <i>De tandeloze tijd</i> heeft als hoofdthema ‘leven in de breedte’,
deels geïnspireerd op de romancyclus van de Franse auteur Marcel Proust. Diens
‘A la recherche du temps perdu’ deed iets dergelijks en daar was ik eveneens fan
van. Ook Van der Heijden draait de chronologie van de tijd een loer. Zijn eerste
romans spelen zich af in de roerige jaren ‘80 van de vorige eeuw. Krakers, ME, rellen,
heftige demonstaties (de kroning van koningin Beatrix), hedonistische feesten, drugs
(heroïne), drankverslaving en meer. Een decennium waarin ik aan mijn volwassen leven
begon en die mij mede vormde.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">De
hoofdpersoon van de cyclus is Albert Egberts, een heroïneverslaafde die werd geboren in Geldrop, in Nijmegen ging studeren en
daarna naar Amsterdam verhuisde. Jaren later, en na bizarre avonturen en veel ups
en downs wordt dit hoofdpersonage een beroemde toneelschrijver. Van der Heijden
zelf werd geboren in Geldrop, studeerde psychologie en filosofie in Nijmegen en
verhuisde naar Amsterdam (waar hij een tijdje esthetica studeerde). De rest is literaire
geschiedenis.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">In
december vorig jaar las ik dat er een nieuw boek in de cyclus zou uitkomen, om
het 40-jarige jubileum ervan te vieren. Van der Heijden verraste iedereen met
dat bericht, inclusief zijn uitgever Querido. Na nadere lezing blijkt dat Stichting De
tandeloze tijd de auteur vroeg of hij nog iets op de plank had liggen om dat
jubileum extra luister bij te zetten. Dat bleek de roman ‘Zogkoorts’ (De
tandeloze tijd, boek 13) te zijn. Het boek is niet in de boekenhandel verkrijgbaar
maar moet rechtstreeks bij de stichting worden besteld. Daar kon ook een
essaybundel over 40 jaar De tandeloze tijd worden verkregen.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Daar
liep nog een andere kwestie doorheen. De roman ‘De ijzeren Man’ (De tandeloze
tijd, boek 12) stond als eerste gepland maar dat zal nu later dit jaar
verschijnen. Het is zeker niet de eerste keer dat Van der Heijden rommelt met
de boekenvolgorde in de cyclus. Daarin speelt hij met de tijd, het hoofdthema
van zijn romancyclus.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">De
info over het nieuw te verschijnen boek gaf ik via Whatsapp door aan Han-Dick
die ook permanent resident is in mijn Spaanse woonplaats maar destijds voor de
feestdagen in Nederland vertoefde. Hij bestelde de jubileumuitgave direct bij
de stichting. Hij, leeftijdgenoot en veellezer, is minstens zo’n fan van A.F.Th.
als ik dat ben. Onlangs zagen we elkaar bij een lunch met Britse buren en daar
overhandigde hij mij het gebonden kleinood. Ik kon alvast aan de slag, wat hem
betreft. Hij had het boek nog niet gelezen. Zelf kan ik mij niet voorstellen
dat je een boek van De tandeloze tijd wekenlang op het stapeltje ongelezen
boeken laat liggen. Ik had deze lijvige roman in een paar dagen uit.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">‘Zogkoorts’
(een door de auteur verzonnen woord) is het vervolg op de roman ‘Stemvorken’
(De tandeloze tijd, boek 8). Op de kaft is een werk van een leerling van
Rembrandt te zien, Willem Drost. Dit schilderij uit circa 1655 verbeeldt de tot
hongerdood veroordeelde Cimon die in leven wordt gehouden door zijn dochter
Pero die hem in de gevangenis heimelijk de borst geeft. Het doek is langdurig
in bruikleen bij het Amsterdamse Rijksmuseum.</span> Cimon en Pero is ook een hoofdstuktitel in Zogkoorts. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy2Mt552JQt5evcVQFJj1nFxB_zAyNDPZbCmuhgFwF-oG1Usz6lp-iSTqkJ4EGXdKskxqNbgXi0wWjjyHBNYGlp_x_QWIYLW89TEPrHzot4ZlqjTObPgFs9KvFJBZoKVpJJLqlJVEySzVhxDmm1MrYI8fE8u5-EhyphenhyphenY8C4lnebZpzpuV6FnJjUI3_2-xUw/s902/Sushi%20van%20Milo.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="858" data-original-width="902" height="304" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy2Mt552JQt5evcVQFJj1nFxB_zAyNDPZbCmuhgFwF-oG1Usz6lp-iSTqkJ4EGXdKskxqNbgXi0wWjjyHBNYGlp_x_QWIYLW89TEPrHzot4ZlqjTObPgFs9KvFJBZoKVpJJLqlJVEySzVhxDmm1MrYI8fE8u5-EhyphenhyphenY8C4lnebZpzpuV6FnJjUI3_2-xUw/s320/Sushi%20van%20Milo.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">Sushi van Milo</span></i></td></tr></tbody></table><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Deze roman concentreert zich op de vrouwen rondom hoofdpersonage
Albert Egberts. Het gaat om Corinne Suwijn (Venus van Mierlo en
Egberts vroegere minnares) en Zwanet Vrauwdeunt (huidige echtgenote). Ze worden
door Egberts aan elkaar voorgesteld en vallen als een blok voor
elkaar. Egberts snode plan voor een ménage-à-trois valt daarmee in duigen. Hij
wordt terzijde geschoven, de vrouwen hebben meer dan genoeg aan elkaar. Tot over
hun oren verliefd, gaan ze helemaal op in hun <i>amour fou</i> en de lezer
wordt daarvan deelgenoot gemaakt. Er komen veel bloemrijke seksscenes in dit
boek voor. Dacht ik dat ik alles al wist of had gelezen over de Sapphische
liefde... Niet dus! De passie tussen Zwanet en Corinne vlamt op. De lust klotst
tegen de plinten op, de orgasmes zijn niet meer te tellen, de lichaamssappen
vliegen rond.</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">In
deze roman gaat de auteur nog een stap verder in deze gepassioneerde liefde. Hun gezamenlijke
kinderwens is de nieuwe obsessie. Als midveertigers willen ze nu zwanger worden
als toppunt van hun libidineuze liefdesrelatie zodat hun moedermelk weer gaat
vloeien (beiden kregen eerder kinderen). Dat zog zal dan vooral bestemd zijn voor
elkaar. Fantasieën over sprietsende borsten vullen de bladzijden. Egberts mag alleen
nog de rol van zaaddonor vervullen (zijn nieuwe bijnaam is Dienaar Donor). Hij
wordt daartoe overgehaald met de toezegging dat hij de toekomstige pater familias
wordt van de extrended family. Maar zo gemakkelijk is zwanger worden niet meer.
Elke maandstonde maakt het gedroomde feestje fletser. Hoe dit afloopt, vertel
ik hier niet om toekomstig leesplezier niet te vergallen. Op enig moment
verdwijnt Corinne wederom uit het leven van Zwanet en Albert. Deze verdwijning
zal 20 jaar duren.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Ze
treffen elkaar weer aan boord van cruiseschip Stultifera Navis, Schip van de gekken
ofwel het narrenschip. Dat is ook de titel van boek 10 uit de romancyclus, als
bibliofiele uitgave verschenen in 2021 in zeer beperkte oplage (125 exemplaren). Dat boek werd uitgevoerd in korenblauw brokaat linnen, met de titel verguld op de
voorzijde en rug. Op geschept papier en met een speciale letter - door meesterzetter
Philipp Janssen. Een prachtige uitvoering, eentje om naar te verlangen!</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPxRpvl_cBe_zfL5U7YjNMWkr8zjNg9vWvf5OBbeOVglgaLiY5GoWuvsAg_Z8fhx5ig2ZEN0mEg4NeM86Q4AZ9nYdzWYPgS1zAxL16ASAmUnb7DFanyjmKH3vxoFsmsPt3kc7LQcxClm3F6aUBW3c23b8SveeO139CRK0rlGZy59yHDFlQNCcrnSJNVeQ/s1032/Stultifera%20Navis.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="705" data-original-width="1032" height="219" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPxRpvl_cBe_zfL5U7YjNMWkr8zjNg9vWvf5OBbeOVglgaLiY5GoWuvsAg_Z8fhx5ig2ZEN0mEg4NeM86Q4AZ9nYdzWYPgS1zAxL16ASAmUnb7DFanyjmKH3vxoFsmsPt3kc7LQcxClm3F6aUBW3c23b8SveeO139CRK0rlGZy59yHDFlQNCcrnSJNVeQ/s320/Stultifera%20Navis.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Deze
roman kwam uit ter viering van de 70<sup>ste</sup> verjaardag van de schrijver;
uitgegeven door de Statenhofpers. Deze titel ontbreekt in mijn boekenreeks. Ik
heb het boek niet gelezen maar ons, eenvoudige fans, was beloofd dat we in
latere romans meer te weten zouden komen over het schip en zijn opvarenden. De
illustratie van Joost Veerkamp in het voorwerk van dit boek
vertoont de jonge en oude auteur, met een klok zonder wijzers en een zandloper
zonder zand. Wederom een verwijzing naar tijd in de breedte, het hoofdthema van
Van der Heijdens tandeloze tijd. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Er
verscheen overigens eerder een bibliofiele uitgave in beperkte oplage (125
exemplaren) in de romanreeks. Die is getiteld ‘Kastanjes a/d Zee’ (boek 7) en kwam uit in 2016, ter ere van de 65<sup>ste</sup> verjaardag van de schrijver.
Daarin wordt één dag uit het leven van een van de personages beschreven. Dat is een andere manier om meer uit de tijd te halen. (Dit ontbreekt eveneens in mijn
collectie.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">In
het laatste deel van Zogkoorts komt het narrenschap dan eindelijk binnenvaren. We lezen dat Egberts door de leiding van een cruisemaatschappij
is benaderd om een nieuwe reeks toneelvoorstellingen te schrijven en aan boord van
het schip -dat op weg is naar de Noordkaap- vorm te geven. Daar zien Albert
Egberts en Zwanet Vrauwdeunt hun Corinne terug. Zij blijkt inmiddels echtgenote te zijn van de jonge,
charmante kapitein Lodewijk Smallegange. Maar er lijkt iets mis te zijn aan
boord van het Narrenschip. Iets klopt niet aan die relatie. Misschien zijn
Albert en Zwanet de dwazen aan boord? Misschien is de kapitein </span></span><span style="font-family: verdana;">de grootste dwaas</span><span lang="NL" style="font-family: verdana;">? Hij weet nauwelijks van het belaste verleden van zijn vrouw...</span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPtbQK6AAyqUehLw5QP9e9lOp4ewLzReHY7Sk624jDEmATm0PF25275Or3Cp_zeIGwSWwIziIqoYOEhI2qdBEM9Ns_kCjTRuGRlOIya6j0H_mdVd1qKDHz2wBu698_bs8annYhgSWaEy9yBeEGZSr8yxgroV25lceSRYprzfn6niZqCzHfD55bLkgAtkg/s641/Zogkoorts%20Tandeloze%20Tijd.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="562" data-original-width="641" height="281" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPtbQK6AAyqUehLw5QP9e9lOp4ewLzReHY7Sk624jDEmATm0PF25275Or3Cp_zeIGwSWwIziIqoYOEhI2qdBEM9Ns_kCjTRuGRlOIya6j0H_mdVd1qKDHz2wBu698_bs8annYhgSWaEy9yBeEGZSr8yxgroV25lceSRYprzfn6niZqCzHfD55bLkgAtkg/s320/Zogkoorts%20Tandeloze%20Tijd.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Kortom,
een open einde met een heuse klifhanger. Niets is zeker, niets is logisch. Dat
is dé manier waarop Van der Heijden al jarenlang zijn verhaal naar eigen hand
zet en met ons, lezers, een kat-en-muis-spel speelt. Ik laat mij hierin gewillig
meevoeren. </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Superstilist en creativeling Van der Heijden schrijft fenomenaal, al trof ik nogal wat doublures aan in dit boek. Dat vergeef ik hem, als groot fan. Hij
ontving een nogal lauwe recensie met beperkte sterren van de Nederlandse literaire
kritiek. Mij kon dat niet boeien. Een aanrader, zeker voor de liefhebber van De
tandeloze tijd. Het wachten is nu op 'De ijzeren Man', roman 12. Na boek 13. En waarom niet?!<o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p><p></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-14985685421941326572024-02-04T08:11:00.006+01:002024-02-04T08:16:31.405+01:00Wereldkankerdag <p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGgrl1_DJiUZyEV7Oo-ABqTop7jr0BK85EaOvx1P90iATfTNP4GMyR4bczQ8pCaaPr2YBQHNsX3N4Lqc_JZfsZ2e07kbKZW1ithjTmJa52e80vuVlRoCxzxE1rHZumHDWNCnDtm9vQwO8EXWpIMEbmGPwflO6ALKB46j8PYyatnfC0udg0LpI3um6IXAs/s1153/World%20Cancer%20Day%20header.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="757" data-original-width="1153" height="210" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGgrl1_DJiUZyEV7Oo-ABqTop7jr0BK85EaOvx1P90iATfTNP4GMyR4bczQ8pCaaPr2YBQHNsX3N4Lqc_JZfsZ2e07kbKZW1ithjTmJa52e80vuVlRoCxzxE1rHZumHDWNCnDtm9vQwO8EXWpIMEbmGPwflO6ALKB46j8PYyatnfC0udg0LpI3um6IXAs/s320/World%20Cancer%20Day%20header.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Vandaag is niet de sterfdag van mijn vriendin Nelly
die in 2009 overleed aan de gevolgen van uitgezaaide longkanker. Die valt op 2
januari maar toen was ik te druk met onderweg zijn in Colombia. Ik sta jaarlijks
stil bij haar dood, opdat zij niet wordt vergeten. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Eind vorig jaar zeiden mijn liefje en ik opgelucht tegen
elkaar dat er geen kanker werd gediagnostiseerd in
onze vrienden- en kennissenkring. We hadden die positieve gedachte nog niet aan elkaar uitgesproken of we ontvingen nare berichten over
twee goede vrienden. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Vandaag is wel World Cancer Day waarop wereldwijd
aandacht wordt gevraagd voor deze ziekte. Mensen die daaraan deelnemen, dragen
vandaag een paars lintje. Deze dag heeft als doel het bewustzijn over kanker te
vergroten. Kanker is de tweede doodsoorzaak in de wereld. Dit is het derde jaar
op rij met het thema ‘Close the Gap’. Sowieso dient iedereen toegang te hebben
tot goede kankerzorg maar er bestaat nog steeds veel ongelijkheid tussen behandelde
patiënten. Inkomen, opleiding, geografische locatie en discriminatie op basis
van etniciteit, ras, geslacht, seksuele geaardheid, leeftijd, handicap en
levensstijl zijn factoren die zorg negatief kunnen beïnvloeden. Die kloof moet
verdwijnen.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Dit is het gedicht dat ik dit jaar uitkoos ter herinnering
aan Nelly. Beter laat dan niet. </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="DE"><o:p></o:p></span></b></span></p>
<p class="MsoNormal"><b><span lang="DE"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></span></b></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="DE"></span></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWWEluOlI4Dgrx7QVP0THCrz2rPPNdsG8QnDdYTiZ385d_QMI3tvpRgvDOvCw4eJXGzKskGmu20PwFZBtchNrR-4gAVp21U0EWGLsTj9HDPYUnoayDPKl2JKFGl__bI32LNJz1cPday_eyLZR-cwrE3LQ4tNMqMiAGwNyWoIO5G-1ybgTWSqNw2Y89m_M/s717/Nelly_2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="717" data-original-width="487" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWWEluOlI4Dgrx7QVP0THCrz2rPPNdsG8QnDdYTiZ385d_QMI3tvpRgvDOvCw4eJXGzKskGmu20PwFZBtchNrR-4gAVp21U0EWGLsTj9HDPYUnoayDPKl2JKFGl__bI32LNJz1cPday_eyLZR-cwrE3LQ4tNMqMiAGwNyWoIO5G-1ybgTWSqNw2Y89m_M/s320/Nelly_2.jpg" width="217" /></a></b></span></div><span style="font-family: verdana;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Van de vrouw die een zus vond<br />
</b><span lang="DE"> <br />
Ik ken de kant niet waar de zon <br />
wekt, de wang die je gasten biedt, <br />
de plooi die bij de strik hoort.</span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Ik weet niet hoe hard hoe zacht <br />
woorden, hoe warm de boter of hoe <br />
een kast er hier vanbinnen uitziet. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Als de dag sterft, geeft haar oog <br />
mij licht, huivert haar huid <br />
bij mijn stille kramp. Ver verdriet. <br />
Zij is de hand aan de arm naar mijn buik. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Ooit heb ik haar gekamd, gekleed, <br />
gekoesterd en naakt gezien. <br />
Al ben ik haar zus niet. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Zij kreeg andere melk, zag andere luchten, <br />
maar er liep een draad van mijn huis naar haar <br />
en nu van mijn hart naar het hare.</span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><i><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Van: Christophe Batens (1970, Antwerpen)<o:p></o:p></span></span></i></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><o:p><span style="font-family: verdana;"> </span></o:p></span></p>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-73643564324867079512024-01-30T08:54:00.024+01:002024-01-30T13:15:21.208+01:00Rebellie in de open ruimte<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCRhKoifgMmNjeLQuYsBOjXmvTlmCYtSpNABajHgClAXhNxTjZrPbrbnpKmDgMokK81kEMoxwL1F31DLxPzgBwy5H0vqclJ0ScoYGR3mLktN599b_3NKUoGVluw6t7CbIjYyEqVjA08GilC0mL-b-0-dfEEu1cE5ikmgXHa8zzaCs0sLAbvsQzpUQB2m4/s4000/IMG_2480.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="4000" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCRhKoifgMmNjeLQuYsBOjXmvTlmCYtSpNABajHgClAXhNxTjZrPbrbnpKmDgMokK81kEMoxwL1F31DLxPzgBwy5H0vqclJ0ScoYGR3mLktN599b_3NKUoGVluw6t7CbIjYyEqVjA08GilC0mL-b-0-dfEEu1cE5ikmgXHa8zzaCs0sLAbvsQzpUQB2m4/s320/IMG_2480.JPG" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Onlangs
waren we weer in Los Alcázares, een buurgemeente in de provincie Murcia, waar
een nieuwe spraakmakende muurschildering was te zien. Mijn liefje stuurde mij daarover
een artikel uit La Verdád door toen we door Colombia reisden. Ik denk dat ik
tot dusver alle street art in die Murciaanse plaats heb gezien. Ik noem mijzelf een liefhebber van deze vorm van kunst. Er zijn daar veel
muurschilderingen te bewonderen en ik vraag mij weleens af waarom juist daar, aan de kust
van Mar Menor, met zoveel passie en talent op de muren wordt geschilderd. Spanjaarden zijn sowieso heel goed vertegenwoordigd in deze wereldwijde community van straatkunstenaars. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Voordat
we het werk gingen bewonderen, zegen we neer voor een drankje aan de kust van
Europa’s grootste binnenzee. Uitkijkend over het water vertelde mijn liefje dat
er al twee weken werd gezocht naar een Bulgaarse tiener (15). Hij ging met
twee vriendjes op een avond op pad en kwam niet meer thuis. Hij kon niet zwemmen, had enorme waterangst dus zijn
moeder dacht niet dat hij was verdronken. We zagen die dag aan de kust enkele geparkeerde auto’s van de Protección Civil en twee rubberboten op het water, speurend
bij het verderop gelegen Pedreguer, een vulkanisch eiland in de binnenzee. Die
middag vonden duikers uiteindelijk een lichaam op vijf meter diepte in het
troebele water van Mar Menor. Naar nu blijkt, stal het drietal in de bewuste nacht
een roeiboot en een surfplank, waarschijnlijk uit adolescente balorigheid. Dat
avontuur kwam ze duur te staan. Twee anderen werden gered, zij het met
onderkoelingsverschijnselen; naar de Bulgaarse Ivan bleef men zoeken. Tot dan. Los
Alcázares riep drie dagen van rouw uit.<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP9LS0q1pl0pOjJnfV9jV-TDPrgUR3h8Y53rIBOmZsU61RGaKG2IUA8zK_14SgrQoR2Dcn7ekJBjEfgA1fdOa2a83xngQM2BkzLZHyufsiBQ2dU6hLDAqtTORjBftgkEHcl8uHQTvxVm4xw1NHFZWczg1VldcFrCNNujcL4B04DRMQIvzuARJkdMKKjuI/s1070/De%20droom%20van%20Turing.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="867" data-original-width="1070" height="324" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP9LS0q1pl0pOjJnfV9jV-TDPrgUR3h8Y53rIBOmZsU61RGaKG2IUA8zK_14SgrQoR2Dcn7ekJBjEfgA1fdOa2a83xngQM2BkzLZHyufsiBQ2dU6hLDAqtTORjBftgkEHcl8uHQTvxVm4xw1NHFZWczg1VldcFrCNNujcL4B04DRMQIvzuARJkdMKKjuI/w400-h324/De%20droom%20van%20Turing.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">We
zagen de nieuw beschilderde muur huizenhoog voor ons opdoemen. De titel is ‘El
sueño de Turing’, de droom van Turing. Deze intelligente Brit
(1912-1954) was wiskundige, computer wetenschapper, filosoof en theoretisch
bioloog. Hij bouwde de zogenaamde Turing-machine die het eerste model werd voor
de computer die we hedentendage gebruiken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog
werkte Turing voor een overheidsinstantie die de codes van de Duitsers moest
breken. Hij wordt beschouwd als de vader van de theoretische informatica en van
de kunstmatige intelligentie (AI). In 1952 werd hij vervolgd voor
homoseksualiteit. Hij accepteerde een behandeling die neerkwam op chemische
castratie en voelde zich daarna nooit meer de oude. Alan Turing pleegde zelfmoord in
1954. Ik las jaren geleden een heel meeslepend boek over deze bijzondere man, getiteld ‘The Enigma’. Zijn
dood vind ik een zwarte bladzijde in de Britse geschiedenis. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Het
kunstwerk in Los Alcázares is een hommage aan Turings genialiteit. Het is gemaakt
door een collectief van vijf lokale kunstenaars. Ze noemen zichzelf ‘La
Compáñia de Mario’. Ik stond ervoor en vond het indrukwekkend. Mijn liefje
miste de emotie in het kunstwerk, het raakte haar niet. Daar kan ik mij wel wat
bij voorstellen, kijkend naar het bionische deel van het geportretteerde
vrouwengezicht, maar het gaat nu eenmaal over kunstmatige intelligentie. Haar
sprak de kleurrijke Colombiaanse vrouw met de dikke sigaar in haar mond of de
twee zwarte vrouwen die elkaar kussen, die we zagen op de muren van Bogotá veel
meer aan (zie onderin dit blog). Maar die muurschilderingen zijn dit jaar niet genomineerd als beste ter wereld. De droom van Turing wel.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"><o:p>Op <a href="https://streetartcities.com/" rel="nofollow" target="_blank">Street Art Cities</a> </o:p></span>is
die uitverkiezing momenteel gaande. Je kunt je stem uitbrengen op drie onderscheidingen: de beste
muurschildering van het jaar wereldwijd, het kunstwerk dat de meeste indruk
maakte (Impact Award) en de meest innovatieve mural (Innovation Award). </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiko_PHspNw0vvpnWJTYNcuWxufr4kL-0PvmQronZYDOZdI9OrGoCoXgmrOJOY9il3zQtPqG6m8ytAwK9zA3pBpC6b_pD-76VbXL-1Oey0tTXe4O5enqVOkdqJrkELE-U7eEd1gMSBr4XID17nnZRIIJKe2bw6414JRpb2cpBNFcADWC0Z-sVq-1EdJvlM/s608/Nuestros%20ni%C3%B1os.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="608" data-original-width="603" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiko_PHspNw0vvpnWJTYNcuWxufr4kL-0PvmQronZYDOZdI9OrGoCoXgmrOJOY9il3zQtPqG6m8ytAwK9zA3pBpC6b_pD-76VbXL-1Oey0tTXe4O5enqVOkdqJrkELE-U7eEd1gMSBr4XID17nnZRIIJKe2bw6414JRpb2cpBNFcADWC0Z-sVq-1EdJvlM/w198-h200/Nuestros%20ni%C3%B1os.jpg" width="198" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Even
twijfelde ik of ik moest stemmen op het werk van straatkunstenaar Yuda,
getiteld ‘Nuestros niños’ (onze kids). Je ziet een lief jochie van bovenaf geschilderd, zittend in een kartonnen doos met een even aaibare hond in zijn armen. Het deed mij denken
aan onze eigen Yuda in Bali, een jochie waar we van houden, dat we ontmoetten
toen hij één jaar oud was en wij inmiddels 16 jaar kennen. Deze muurschildering
bevindt zich ergens in Guadalajara (Mexico). </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg36HTsHDsKdIre5ohbsj0vs6YN98-0CtHDePm7uynutSfXZannwX_0W-574aS5tKzTfaiN2Y49yo8umX27YRZigLp2Wbn6E4Qt_Q5JfY118KM_2J4niox5gxY7ss49uXV-nlwoMcAH9BNs9xkru5ctLdEBuPFXgnr-tKfp2Of4Q1EnWAwV8zwGdmwhmB8/s997/De%20lantaarnaansteker.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="837" data-original-width="997" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg36HTsHDsKdIre5ohbsj0vs6YN98-0CtHDePm7uynutSfXZannwX_0W-574aS5tKzTfaiN2Y49yo8umX27YRZigLp2Wbn6E4Qt_Q5JfY118KM_2J4niox5gxY7ss49uXV-nlwoMcAH9BNs9xkru5ctLdEBuPFXgnr-tKfp2Of4Q1EnWAwV8zwGdmwhmB8/w200-h168/De%20lantaarnaansteker.jpg" width="200" /></a></span></span></div><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Ook
vond ik ‘De lantaarnaansteker’ mooi, gemaakt door Roosart. Je ziet
een oude man wiens beroep juist door de technologie werd achterhaald. Kunstenares Rosalie de Graaf bracht hiermee een hommage aan de persoon
die met zijn zwavelstok -voorloper van de lucifer- licht bracht in donkere
tijden. Anno 2024 kunnen we nog steeds licht in de duisternis gebruiken! Op
de achtergrond van de muurschildering zie je het oude gemeentehuis van Doetinchem afgebeeld.</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Nederland is overigens best goed vertegenwoordigd in de wereldwijde straatkunstgemeenschap. Een
andere, bekendere kunstenares is de Amsterdamse Judith de Leeuw die schildert
onder het acroniem JDL. Eerder deze maand zag ik een documentaire over haar,
getiteld ‘Behind the Wall’. Daarin zien we haar werken aan een muurschildering
in een verpauperde Zuid-Italiaanse volkswijk. Het kunstwerk en de documentaire zijn
getiteld ‘Love is stronger than Death’. Het is opgedragen aan haar, aan kanker
overleden Joodse vader met wie ze jarenlang was gebrouilleerd. (Het kwam op tijd goed tussen hen.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWFT9wT9y66DO50unZ11WJ4g5RxGeiLoov1esOe3TSNEUy3dk01PlIrWd7Z81oW7QvB4BAYgJaU7qAzcHZ6HSB66UjGp8GVOs9YLlWEjTw41Ff-hZoCgsZyQV2N_aEnZaD3aMmkfpNnRS998t1bXz007XFCHRP8I0wqwBbpydD4f9iBsDbUJsqhbEGKAA/s688/Love%20is%20Stronger%20than%20Death%20-%20JDL.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="688" data-original-width="512" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWFT9wT9y66DO50unZ11WJ4g5RxGeiLoov1esOe3TSNEUy3dk01PlIrWd7Z81oW7QvB4BAYgJaU7qAzcHZ6HSB66UjGp8GVOs9YLlWEjTw41Ff-hZoCgsZyQV2N_aEnZaD3aMmkfpNnRS998t1bXz007XFCHRP8I0wqwBbpydD4f9iBsDbUJsqhbEGKAA/s320/Love%20is%20Stronger%20than%20Death%20-%20JDL.jpg" width="238" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De Leeuw maakt geëngageerde kunst met een sociale dimensie en een sterke boodschap. Vooral in grijstinten en met minimale kleur. Toen
wij vorig jaar een stadswandeling maakten door Rotterdam onder leiding van onze
vrienden Piet & Agnes, werd ik geraakt door een van haar gigantische
muurschilderingen (negen verdiepingen hoog, 15m x 26m) op een flatgebouw op de Kop
van Zuid. In 2022 schilderde ze een moeder met kind ter ondersteuning van een
actie van KWF Kankerbestrijding. Mensen konden na de onthulling een stukje van
de muurschildering kopen. De meeste personen die dat deden, kregen zelf te
maken met kanker of in familie- en vriendenkring. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Afgelopen
weekend las ik een interview met De Leeuw in het weekblad Revue. Daarin zegt ze
onder andere: </span><span lang="DE">“</span><span lang="NL">Ik blijf guerilla-art maken maar [dit jaar] wil
ik gaan werken met andere tools zoals video, fotografie, sculpturen en AI. Bij
het schilderen van murals ligt de focus vaak op de technische uitvoering,
terwijl ik de boodschap juist belangrijk vind. Ik zou meer stunts in de
openbare ruimte willen creëren, zoals Banksy doet. Dat heeft uiteindelijk nog
meer impact dan een muurschildering en daar gaat het mij om.</span><span lang="DE">” JDL doet overigens niet mee aan de voorkiezing van de beste mural van
2023. </span><span lang="DE"> </span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5BiJhFdpzScAW6ONTQt3dOZSauc_buN4Rxwlcl5h_Rh-UpWRSPG2Bt11wTu8PXXfmQ33Zr5DB3CbRfReWIel6ZaHholNSQh8axiRY5KHs8Jd-_nfm40EsKl8AB_eKOb4kL9dt_dV5VtzMmU0Z5AL5VfyYcn2cJdQelpQNyy5dPjU41kRKBW91bUYlPm4/s682/My%20Top%20Picks%202023.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="682" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5BiJhFdpzScAW6ONTQt3dOZSauc_buN4Rxwlcl5h_Rh-UpWRSPG2Bt11wTu8PXXfmQ33Zr5DB3CbRfReWIel6ZaHholNSQh8axiRY5KHs8Jd-_nfm40EsKl8AB_eKOb4kL9dt_dV5VtzMmU0Z5AL5VfyYcn2cJdQelpQNyy5dPjU41kRKBW91bUYlPm4/w200-h188/My%20Top%20Picks%202023.jpg" width="200" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Uiteindelijk
koos ik voor deze Top3: ‘Turings droom’, muurschildering ‘LIA’ in Melgar
(Colombia) en de knikkers van Leon Keer in Wuppertal, getiteld ‘Zwaartekracht’. </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Als nummer 2 koos ik een muurschildering uit Colombia, omdat we daar zulke
mooie werken aantroffen. Onderweg van Bogotá naar Villavieja reden we door het
plaatsje Melgar waar inderdaad veel straatkunst was te zien. Ik maakte een paar
foto’s vanuit de auto. (Chauffeur Jason was een halve gek waar we die dag zo
snel mogelijk vanaf wilden zijn.) De idee achter het werk voor deze nominatie is de vraag wat
er gebeurt als we onze ogen sluiten en onszelf van binnenuit zien. Mijn nominatie
voor de Innovatieprijs tenslotte, is van de Nederlander Leon Keer. Zijn werk is
meer dan levensecht. Keer is bepaalde geen beginneling; hij schildert al meer
dan 25 jaar, met ateliers in Nederland en Italië. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Als
eerbetoon aan alle Colombiaanse straatkunstenaars vind je hieronder een collage van alles dat indruk maakte tijdens onze recente trip naar Zuid-Amerika. Er kan
tot en met morgen op de website worden gestemd. <o:p></o:p></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUVOoAM2D3L2vA2X-BG-PrZmfGVMX9fHQE_IZeh1zYnI6Cyt4CZ_dindAEM6mbCwIqUeyS7TOW3oL9I-gapRr7k26VHxEunDkzSCj79eOi6Y4PRMX5jt1XnnrMrGimq2tdyg-B7pBKO0V-KCQfQUjEBHHW0XuWRZw4zQFvcmqIgIAUJDOVZ_2_IH1OIt0/s5120/Streetart%20Colombia%202023.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2880" data-original-width="5120" height="360" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUVOoAM2D3L2vA2X-BG-PrZmfGVMX9fHQE_IZeh1zYnI6Cyt4CZ_dindAEM6mbCwIqUeyS7TOW3oL9I-gapRr7k26VHxEunDkzSCj79eOi6Y4PRMX5jt1XnnrMrGimq2tdyg-B7pBKO0V-KCQfQUjEBHHW0XuWRZw4zQFvcmqIgIAUJDOVZ_2_IH1OIt0/w640-h360/Streetart%20Colombia%202023.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p><p class="MsoNormal"><span face="Verdana, sans-serif" style="font-size: 10pt;"> </span></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-22408164633823918092024-01-26T08:20:00.018+01:002024-02-03T09:45:38.593+01:00Jaar van de Huismus<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiek2KI7kDWibHXgKi37vs8SvUIyyHKd8b47QuqfMJm-q1WqR8oaR2wuzUp2X9JTzZRIY3oQhxR25io6EGbxZebbRSmjplSBf0DWNMyYwMmNQvSXGp-CWS7H7ZWyQpyFymMJYzsnFmi273vxL_oBsjtNj3Z1yhDmra1_-7vijuwCxPKlYExsjCahsKQgdc/s1076/kudde%20koeien.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="857" data-original-width="1076" height="319" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiek2KI7kDWibHXgKi37vs8SvUIyyHKd8b47QuqfMJm-q1WqR8oaR2wuzUp2X9JTzZRIY3oQhxR25io6EGbxZebbRSmjplSBf0DWNMyYwMmNQvSXGp-CWS7H7ZWyQpyFymMJYzsnFmi273vxL_oBsjtNj3Z1yhDmra1_-7vijuwCxPKlYExsjCahsKQgdc/w400-h319/kudde%20koeien.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Wat heb ik in
hemelsnaam met koeien? Jaren geleden dacht ik een fossiel bot te hebben
gevonden op een strand in Nederland. Dat bleek van een recente koe te zijn. Mijn
vorige blog (getiteld '<a href="https://vanderwilkie.blogspot.com/2024/01/ontdekkingen.html" rel="nofollow" target="_blank">Ontdekkingen</a>') ging over de laatste vondst die ik deed aan de oever van een grote rivier
in Colombia. Daar trof ik een nogal grote kies aan waarvan ik hoopte dat het van
een inheems interessant dier zou zijn. Nou, niets is minder waar! </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Het
witte gevaarte kwam uit de bek van een koe. (Of moet ik mond zeggen?) Volgens
Alice van Duijn -goede oude Alice van Naturalis die al jarenlang mijn vragen
helpt beantwoorden- zou het gaan om een plooikies van een planteneter. Dat is
een kies met een ribbelige bovenkant, vooral bestemd om te kauwen. Heb ik weer.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Over
het grijze pluizenbolletje dat in december uit de gesnoeide boom waaide, wist
verenexpert Guido van het team (verenexperts bestaan dus) te melden dat het
een prooirest is van een kleine vogel. Guido dacht in eerste instantie aan een
tjiftjaf (hier komt de Iberische tjiftjaf voor) maar het kan een prooi zijn van
tientallen andere kleine vogelsoorten. Onder dat bolletje veren moet nog een
stukje huid zitten want anders waren de veertjes los geraakt. Door uitdroging
is de huid kromgetrokken en vormde zo een bolletje. Dus wederom geen bilaterale
gynandromorfe groene suikervogel</span>. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Ik
heb niets met onwelwillende boeren, al vind ik koeien grappige dieren. Ik heb ook niets met organisaties
of mensen die hen vertegenwoordigen. Tijdens de reis door Colombia dacht ik niet
één seconde aan Caroline van der Plas, Mark van den Oever of Bart Kemp en hun kompanen. Zelfs niet aan Geert
Wilders, het formatieproces of Donald Trump. Kom er eens om! Ik heb ook geen
letter gelezen in een Nederlandse app of krant en het lezen voor het plezier (boeken)
beperkte zich tot slechts drie bladzijden. Dat waren de laatste pagina’s van een
eerdere roman van Tommy Wieringa waaraan ik op de Spaanse sofa was begonnen. Daarna
ging de reader weken niet aan. Ik miste het niet, ook een unicum.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Maar
nu we weer thuis zijn, is die situatie radicaal veranderd. Ik lees dagelijks weer
een paar uurtjes op mijn reader, bekijk de NOS-app een paar keer per dag en
lees de digitale Volkskrant van voor naar achter. Het oude-vertrouwde patroon. Gek
genoeg is de wijde wereld in Spanje kennelijk dichterbij dan in Colombia. Dat
is minder verwonderlijk dan het klinkt want een nieuw land met eigen ogen ontdekken,
neemt veel tijd en energie in beslag. En dan al die foto’s nog...</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Er
is niets mis met een vertrouwd dagritme al heb ik wel een broertje dood aan al
te veel routine. Dat zit in de aard van dit beestje. Ik wil afwisselend leven,
koken, lezen enzovoort. Alleen mijn liefje hoeft niet te worden afgewisseld (nou
ja, meestal dan.) De keuzen die ik maakte tijdens mijn werkzame leven waren daarvan
eveneens een afspiegeling. Als consultant werkte ik jarenlang met telkens nieuwe
klanten die nieuwe problemen aandroegen. Die mocht ik dan samen met hen
oplossen. Soms kon ik mijn tanden ergens op stukbijten maar dat vond ik juist leerzaam
en vermakelijk. Daarna stapte ik over naar een ander project. Daar was
nauwelijks sleur. Alhoewel veranderingsmanagement eveneens eigen regels en modi
kent en elk adviesbureau eigen methoden hanteert, was het werk juist
afwisselend en werd het nooit ‘een baantje’. Never a dull moment! Daaraan kun
je verslaafd raken, weet ik nu.</span> (Wat ik ook weet, is dat sleur bij het leven hoort en nooit helemaal is te vermijden.)</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4_4MnxoCNYNqceeeMNP2OLeq-DW_EK-JQsi1pAXTtWvtvO9rVsf3UK6K1WGEO-salrt1XTFyXIZ1kNBQZh1TcLphzMuM2NQMYQSRdIGsIojOI1n6kMVecTthtbrUXqffQ6IYdHwKsScwCzepZ8gMIAIzM8hRkC_bQihcGBFrBOP9vh2sgN4U_B-BxuUs/s538/Jaar%20van%20de%20Huismus.jpg" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="531" data-original-width="538" height="395" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4_4MnxoCNYNqceeeMNP2OLeq-DW_EK-JQsi1pAXTtWvtvO9rVsf3UK6K1WGEO-salrt1XTFyXIZ1kNBQZh1TcLphzMuM2NQMYQSRdIGsIojOI1n6kMVecTthtbrUXqffQ6IYdHwKsScwCzepZ8gMIAIzM8hRkC_bQihcGBFrBOP9vh2sgN4U_B-BxuUs/w400-h395/Jaar%20van%20de%20Huismus.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Logo van de Vogelbescherming</i></td></tr></tbody></table><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Als
we nu te vaak hetzelfde doen, begin ik te schuiven op mijn stoel. Het leven is te kort voor
al te veel herhaling! Leven als mijn Spaanse buurman Jesús, die nooit
op stap gaat, nooit op vakantie gaat en altijd thuiszit (liefst ook nog binnen),
is voor mij een nachtmerrie. Maar ja, 2024 is wel het Jaar van de Huismus! Ondanks
de onderhoudende boeken die ik wekelijks lees, zouden de muren dan op mij
afkomen. Maar ieder mens vult het leven anders in.</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Op
Netflix is sinds medio december een 10-delige animatieserie te zien die is
getiteld ‘Carol & the End of the World’. Het is een absurdistische maar ook
ontroerende en melancholische ode aan routine en regelmaat. En uiteindelijk aan
vriendschap als Carol langzaam en tegen
de stroom in banden krijgt met mensen in haar leven. En dan zegt de recensent van
de oude-vertrouwde Volkskrant: </span><span lang="DE">“</span><span lang="NL">Natuurlijk kun je naar Nepal vertrekken maar
wellicht vind je de zin van het leven ook bij een happy hour in de buurtkroeg [...].</span><span lang="DE">” Dat galmde na. </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Een
leven als gepensioneerde in Spanje is relatief eenvoudig. Er is hier veel ruimte,
prachtige natuur en een rijkdom aan immaterieel erfgoed binnen de eigen landsgrenzen,
een fantastisch klimaat, eindeloze stranden en een uitnodigende zee, heerlijke
tapas. Je krijgt veel waarde voor je euro. Het is niet voor niets dat steeds
meer Nederlanders hun geboortegrond verwisselen voor España. Nederland wordt
voller, duurder en onverdraagzamer. Mijn liefje en ik emigreerden vroeg in ons
leven maar dat verveelt niet; tenminste niet vaak.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Tijdens
onze recente reis door Colombia constateerden en ervoeren we dat Colombianen uiterst
aimabel zijn. Je zou ze levenskunstenaars kunnen noemen. Daarbij vergeleken lijkt
de gemiddelde Spanjaard (bestaat die?) een zuurpruim en een gedeprimeerd type. Ik
weet niet of de statistieken mijn uitspraak onderschrijven maar sinds onze thuiskomst
let ik erop en meen ik mijn wellicht ongefundeerde gedachte bevestigd te zien
in bijna iedere voorbijganger. Sombere kleding, grauwe koppen. In 2023 stond
Spanje op plek 32 van de World Happiness Index (wel een heel eind boven
Colombia). Spanje is in Europees verband het een na ongelukkigste land van dit
continent. (Alleen Hongarije is ongelukkiger.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">We
wonen ook al meer dan twintig jaar niet meer in een grote stad. In mij zit na al
die jaren nog wel een beetje stadsheid, in mijn liefje totaal niet meer (als
het er al ooit heeft ingezeten). Zij kan niet meer aarden in een drukke stad. Als
je hier grotestadse cultuur wilt opsnuiven, moet je eropuit. Musea, theaters en
sterrenrestaurants hebben we maar wel op tenminste een uurtje rijden van ons
huis. Voorheen hadden we een bioscoop in de eigen woonplaats maar die ging helaas
tenonder ten tijde van de pandemie. Een groot gemis, wat mij -filmfan- <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>betreft.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9HTSTwh_jOudQzE3YzwiL2UyiT_-dPbE-ncMHOCcWQ-TsFObMiIaJ8HAqz0iEfxpv0C3U8spOMYnE3jXjdQ-CiTHjPeT366TSzwRzDDhl-FM5TcYfB-kw8X_t_Mixu1h-xA9kpw5J1yTqcE6DhiUkvG5-5qGrAFm6beFXIBQpafrQS2eprzC8RFgNH4w/s671/Loesje%20-%20Oud.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="671" data-original-width="592" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9HTSTwh_jOudQzE3YzwiL2UyiT_-dPbE-ncMHOCcWQ-TsFObMiIaJ8HAqz0iEfxpv0C3U8spOMYnE3jXjdQ-CiTHjPeT366TSzwRzDDhl-FM5TcYfB-kw8X_t_Mixu1h-xA9kpw5J1yTqcE6DhiUkvG5-5qGrAFm6beFXIBQpafrQS2eprzC8RFgNH4w/s320/Loesje%20-%20Oud.jpg" width="282" /></a><span style="font-family: verdana;"></span></div><span style="font-family: verdana;">Soms
heb ik moeite met de beperkingen die leven in een buitenland met zich meebrengt.
Zo wilde ik mij onlangs abonneren op Pathé Thuis om films te kunnen bekijken
vanaf de eigen bank. Iets dat een aantal van onze vrienden in Nederland met
plezier doet. Mijn liefje had haar zinnen gezet op twee films: ‘Past Lives’,
een romantisch drama van de Koreaanse filmproducente Celine Song en ‘The Old
Oak’, een sociaal-dramatische Europese co-productie over mensen die zich in de
steek gelaten voelen door de maatschappij.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Dus
ik downloadde de app op de smart-TV en wilde mij registreren als kijker. Nee
dus. Dat kan niet vanuit hier. Je kunt dat alleen doen vanuit Nederland,
terwijl je de films wel kunt zien op je mobiele apparaten als je naar een
buitenland -als Spanje- reist. Snap jij dat?! En dan die geoblocking waarop we
hier regelmatig stuiten. Ook ergerlijk. Wanneer
verdwijnt dat eens?! Dat is niet meer houdbaar in dit digitale tijdperk en in het leven van digitale (en grijze) nomaden. Grensoverschrijdend onrecht, dat is het. Ik gruwel van dit soort kwesties, krijg er een snertbui van. En
op haar beurt krijgt mijn liefje daar dan weer last van. Tja. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Verdana",sans-serif" lang="NL" style="font-size: 10pt; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-language: EN-US; mso-font-kerning: 14.0pt;"><br /></span></p>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-56954142049985982722024-01-20T08:53:00.008+01:002024-01-20T12:59:53.212+01:00Ontdekkingen <p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjltKn0IW6RZFBv4uuZfktSRzZT4P7H3CcWuWdXNA_TBADPUn9R1v3c7vw7kA2_01H2fz_K2cQcjhb6crmlcJuKoNwOl-16X4HnqXGJdy9FMqvhhayoWjFUAPBHk91GWwbDMqH80KIn2zhRJUEK4ICDhp44Ew4t7DpAPgKTdIx9RHs8F4Gl2m_RWEdc68E/s1330/Women%20round%20the%20world.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="867" data-original-width="1330" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjltKn0IW6RZFBv4uuZfktSRzZT4P7H3CcWuWdXNA_TBADPUn9R1v3c7vw7kA2_01H2fz_K2cQcjhb6crmlcJuKoNwOl-16X4HnqXGJdy9FMqvhhayoWjFUAPBHk91GWwbDMqH80KIn2zhRJUEK4ICDhp44Ew4t7DpAPgKTdIx9RHs8F4Gl2m_RWEdc68E/w400-h261/Women%20round%20the%20world.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">We
zijn alweer ruim een week terug op het Spaanse honk. Ik voel mij nog zo slap
als een vaatdoek en heb nauwelijks eetlust maar de keel is oké. Nu de snotkop en
de hangerigheid nog. Het herstel duurt langer dan gehoopt. </span><p></p><p><span style="font-family: verdana;">Afgelopen dagen ging ik op zoek naar namen van bekende of
zelfs beroemde vrouwelijke wereld- en ontdekkingsreizigers en stuitte op interessante
personen. Onder andere trof ik de namen aan van de Amerikaanse Calamity Jane
(scherpschutter en verhalenvertelster), Laura Dekker (het jongste zeilmeisje uit Nederland), de Zwitserse Isabelle Eberhardt (apart in alles!) en de
Amerikaanse Amelia Earhart (vliegenier).</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Maar
er was ooit ook ene Aloha Wanderwell (geweldige naam!), een Canadese die begin
20<sup>ste</sup> eeuw werd geboren en overleed net voor die eeuw afliep. Zij
was de eerste vrouw die in een auto de wereld rondreed. Ook de namen van
Isabella Bird en Nellie Bly spraken mij om uiteenlopende redenen aan. Bird
(1831-1906) was Britse en de oudste in dit rijtje van avontuurlijke vrouwen. Ze
staat erin omdat ze in haar eentje door Noord-Amerika en een groot deel van
Azië reisde. Bly (1864-1922) was eveneens Britse en ‘reisblogger avant la lettre’,
fotografe en naturaliste. Ondanks haar slechte gezondheid -en op deze website
stond ‘tot op hoge leeftijd’ maar ze werd slechts 58 jaar- ging ze op pad en
documenteerde alles dat ze aantrof en van waarde achtte tot in de details. Met
een zeer grote bibliotheek als nalatenschap. Zij was degene die in 1898 om de
wereld reisde in slechts 72 dagen; daarmee versloeg ze Jules Vernes. Bly was de
eerste vrouw die fellow werd van de Royal Geographical Society in 1892.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Ik
verbeeld mij niet in dit rijtje thuis te horen maar ik prijs mij gelukkig dat
ik zoveel van de wereld met eigen ogen zag in de afgelopen 25 jaar. In hun tijd
was de wereld bereizen een heel andere bezigheid dan vandaag de dag; in alle
opzichten. (Die vrouwen zullen niet hebben gemopperd over harde
bedden en stoelen en over het gebrek aan goede infrastructuur..) Alleen al daarom verdienen ze een speciale plek in de
geschiedenis.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">De
Fran</span><span lang="NL">çaise</span><em><b><span lang="NL" style="background: white; color: #5f6368;"> </span></b></em><span lang="NL">Jeanne Baret (1740-1807) was botaniste en ontdekkingsreizigster
en de eerste vrouw die zeilend rond de wereld ging. Ze stapte aan boord als Jean,
verkleed als jongen, en als assistent van de naturalist van deze expeditie verzamelde
ze bloemen en planten. De reis duurde van 1766 tot 1769. De naturalist in
kwestie vernoemde een plant op Madagascar naar haar maar dat pakte niet goed uit. In 2018 werd alsnog een bergrug op Pluto naar haar
vernoemd. In 2020 werd een biografie over haar gepubliceerd, vanwege haar 280<sup>ste</sup>
geboortedag. Google stond er die dag bij stil met een doodle. Ik las dat ze een
rol kreeg in het mooie boek van Amitav Ghosh, getiteld ‘A Sea of Poppies’. Ik
las dit boek toen ik in Engeland woonde en werkte maar kende de naam Baret toen
nog niet.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Tijdens
de jaren dat ik zelf op pad ging, trof ik regelmatig vondsten waarvan ik hoopte
dat ze iets bijzonders waren. Iets dat mijn naam voor altijd met de
geschiedenis zou verbinden. Zo trof ik ooit twee witte rubberen balletjes met
een zwart staartje aan langs een afgelegen strand in Noord-Bali. Ik nam ze niet mee maar
fotografeerde ze wel. Het bleek te gaan om doodgewone kogelvislarven (al is deze
vis, de fugu, berucht om zijn vele gif).</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Of
die keer dat ik dacht bij de Zandmotor ter hoogte van Ter Heijde (Zuid-Holland)
een fossiel bot te hebben gevonden. Die zandmotor was net aangebracht als
maatregel tegen zeespiegelstijging. Daarvóór las ik verhalen van mensen die
daar heel bijzondere vondsten deden. In mijn geval was het echter geen bot van miljoenen
jaren oud maar een van een hedendaags rund dat waarschijnlijk in de Noordzee
verdronk. Dat schreven de experts van Naturalis mij nadat ik voor de eerste
keer contact met hen zocht. Ik kan het gevoel van teleurstelling nog
oproepen... (Mijn liefje pest mij er nog weleens mee.)</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Toen
we recent door Colombia reisden, vond een van onze gidsen een grote roodbruine
vogelveer met wit uiteinde. Hij raapte de veer op en gaf die zonder hapering aan
mij; niet wetend dat ik al een hele serie vogelveren in mijn kantoortje heb
staan. In diverse grootte en kleuren, uit diverse landen. Ik denk dat hij zei dat die veer van een hoatzin is maar dat kan ik verkeerd
hebben onthouden. Die grote vogel is nogal een vreemd eend in de bijt maar komt wel in heel
Colombia voor. Hoe het ook zij, de veer staat nu bij de rest te pronken. Als aandenken aan een bijzondere reis.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMWTccxeRyxVSxKcpBgEDgrCk28ugx8njnwR3T49d36A9MNN9_kNl7pg6OCAa2wlJ3Q_fzDrrlKWtm5UNghgSFGOb2JSWaYpi0CEA-K-eQwToKFJMYrn0ZX-mFAnteWBjTz0VMoYFkUgE7ACWF4sXRXipflNEdMEcpDoAGuxwuEEXa_PCgKf8rGt0GlAc/s2000/IMG-20231220-WA0001.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2000" data-original-width="1500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMWTccxeRyxVSxKcpBgEDgrCk28ugx8njnwR3T49d36A9MNN9_kNl7pg6OCAa2wlJ3Q_fzDrrlKWtm5UNghgSFGOb2JSWaYpi0CEA-K-eQwToKFJMYrn0ZX-mFAnteWBjTz0VMoYFkUgE7ACWF4sXRXipflNEdMEcpDoAGuxwuEEXa_PCgKf8rGt0GlAc/s320/IMG-20231220-WA0001.jpg" width="240" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Iets
dergelijks overkomt mij, tamelijk oplettende niet-meer-zo-jonge-onderzoeker,
vaker. Zo trof ik eind vorig jaar een bolletje veren aan, nadat we met buurman
Pat de Stoute Jongens-boom in de tuin hadden gesnoeid. Er vloog iets grijs uit
de takken en rolde over de patio. Dat pakte ik voorzichtig op. Het was
zijdezacht en helemaal rond; overduidelijk van een vogel. Maar er zat niet één
botje in, het was een bolletje ragfijn babyveer... Het kan zijn dat een grote
roofvogel, bijvoorbeeld een sperwer, het slachtoffer in één keer van zijn
of haar verenkleed ontdeed maar dat is speculeren, daarover weet ik te weinig. Dus toch maar weer
een mail naar de experts van Naturalis. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Tegelijkertijd
stuurde ik hen een foto van een kies die ik vond aan de oever van de rio
Magdalena, een van de grote rivieren van Colombia. De kies vond ik nadat we een
avondcruise maakten langs de oevers van het inheemse dorp Villavieja. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">De
oorsprong van deze grote rivier van ruim 1.500km lengte, ligt in het
departement Huila -waar wij toen waren- en deze mondt uit in de Caribische Zee.
(De regelmatige lezer weet dat het hoge noorden ook bestemming in deze rondreis
was maar we braken die eerder af.) <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Deze
rivier, ontspringend in de cordillera van de Andes, wordt beschouwd als de
belangrijkste rivier van het land. De Magdalena heeft speciale betekenis voor
de inheemse bevolking. Die noemt deze rivier Caripuaña, ofwel grote rivier. In
een van de boeken van Colombia’s beroemdste schrijver Gabriel García Márquez,
getiteld ‘De generaal in zijn labyrinth’, wordt beschreven hoe belangrijk die
rivier in een bepaalde tijd was voor de lokale bevolking.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Dat
boek gaat over de laatste reis van de bevrijder van Zuid-Amerika: Simón Bolívar
(1783-1830). Hij zorgde ervoor dat de koloniale Spanjaarden van het continent vertrokken.
In dat boek vaart hij van Bogotá naar de Caribische kust. Die man wordt terecht
vereerd, ook in Colombia. Wij bezochten het huis in Bogotá waar Bolívar als eerste
president van Gran Colombia (1828) woonde en waar in datzelfde jaar een moordaanslag op hem werd
gepleegd. Hij wist door een raam te ontsnappen. Een plaquete aan de gevel herinnert de passant hieraan. De dader -een van zijn
eigen militairen- werd ter dood veroordeeld, Bolívar liet hem leven maar
verbande hem voorgoed. Bolívar overleed aan tuberculose.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglBZtJl0axEmF5WRE2Fr9g9ZJwodcJl0crWOjgllpbNiYfKnSeiH-YQRXd3Z_zpDZSS9AY32qlLDBPLz2RhLdTn2nhrEIsDrO-diF1BdXRBtEVPf8cwjC3o9aV8jXxg3yJm6t4t5z5xQXMObT30RsvOzNRj71dmxjpt907fGmXWAsBBSaTLKQhVn8lpjI/s5120/tand%20rio%20Magdalena.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2880" data-original-width="5120" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglBZtJl0axEmF5WRE2Fr9g9ZJwodcJl0crWOjgllpbNiYfKnSeiH-YQRXd3Z_zpDZSS9AY32qlLDBPLz2RhLdTn2nhrEIsDrO-diF1BdXRBtEVPf8cwjC3o9aV8jXxg3yJm6t4t5z5xQXMObT30RsvOzNRj71dmxjpt907fGmXWAsBBSaTLKQhVn8lpjI/s320/tand%20rio%20Magdalena.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Het
kan niet de kies van Simón Bolívar zelf zijn, zo’n grote mond had hij niet. Zijn
daden waren deste groter. Maar mijn fantasie sloeg wel weer op hol. Wellicht is
het afkomstig uit de bek van een oso anteojos, de bebrilde beer, of van een reuzenmiereneter,
of een puma, of (nog mooier) van een jaguar? Het wachten is nu op het
oordeel van de deskundigen. <o:p></o:p></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-31542040710852791212024-01-15T14:48:00.015+01:002024-01-21T15:12:54.124+01:00Geen Blue Monday<p><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">De
terugvluchten uit Popayán (Colombia) verliepen gesmeerd; meer nog dan de
heenreis. Het vliegveld ligt ongeveer op vijf minuten rijden van ons hotel in het
historische centrum van deze stad die ook wel </span><span lang="DE">‘</span><span lang="NL">La Ciudad Blanca</span><span lang="DE">’</span><span lang="DE"> </span><span lang="NL">(de witte stad) wordt
genoemd, vanwege alle witte koloniale gebouwen. Mijn liefje had de
terugvluchten zodanig georganiseerd dat we op alle tussenstops voldoende tijd hadden
voor de overstap. Zodoende was er tijd voor de lunch in Bogotá. Het restaurant
van de beste vrouwelijke kok ter wereld, Leo, was tot 16 januari gesloten dus
daar grepen we mis. De oversteek over de Atlantische Oceaan verliep goed, met
heel af en toe een beetje turbulentie. Die duurde ruim een uur korter dan op de heenreis, vanwege de Straalstroom. Onze bedden waren prima maar het was langdurig
ijskoud in de cabine. Ik lag onder drie dekentjes te klapperen met mijn tanden!</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxqy_9D9a5bbmVP2tWUXsRrX3azqO0_W9Q5CWmLdNw7gRnjW3PZ_DgIuAW-KH3GE2_ThXaLlZCHz2G9s7ilBiJ4NktH-fk8E5QMetNpo9K9EJTJ24yjvo5KYJQGh61aEr51inkSMc3R8apSvEFjSSgmFyeMqErYXcxF1EzY28S3Zt0_MXxyVoI_VUwTpc/s4000/20240110_193545.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2250" data-original-width="4000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxqy_9D9a5bbmVP2tWUXsRrX3azqO0_W9Q5CWmLdNw7gRnjW3PZ_DgIuAW-KH3GE2_ThXaLlZCHz2G9s7ilBiJ4NktH-fk8E5QMetNpo9K9EJTJ24yjvo5KYJQGh61aEr51inkSMc3R8apSvEFjSSgmFyeMqErYXcxF1EzY28S3Zt0_MXxyVoI_VUwTpc/w400-h225/20240110_193545.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De
avond voor vertrek ontmoetten we de burgemeester van Popayán in ons hotel. Dat
wisten we niet maar we raakten aan de praat met een communicatieve vrouw die
ons van alles en nog wat vroeg over ons en ons bezoek aan Colombia. Waarschijnlijk is ze zijn PR-vrouw. Op enig moment
zei ze dat ze ons wilde voorstellen aan de alcalde. Er stapte een tamelijk
mooie man op ons af die ferm onze handen drukte. Tijdens de recente regionale
verkiezingen was hij tot Burgervader verkozen. Hij vroeg ons hoe we zijn stad
vonden, hoe lang we er waren, welke uitstapjes we hadden gemaakt, enzovoort. Toen dat
kennelijk goed verliep (in het Spaans) vroeg hij ons mee te werken aan een
filmpje dat hij op zijn Instagram-account wilde plaatsen. Braaf als we kunnen zijn, deden we mee. Voordat de camera aanging, haalde
zijn PR-vrouw een knalroze kam uit haar tas die ze hem gaf. Hij modelleerde
zijn haar tot de gewenste coupe en stak van wal. Wij staan er met onze verbrande neuzen (na het uitstapje van die dag op 3.200m hoogte) bij. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Nadat
hij en zijn delegatie waren verdwenen, zochten we op wie deze man precies is. (Zijn
voornaam Juan Carlos wisten we al.) Nu weet ik dat er nog steeds fel politiek wordt gestreden in dit land en dat bijna alles politiek is. Toch
schokte het ons te lezen dat deze meneer Muñoz zeven juridische onderzoeken aan
zijn broek heeft als voormalig advocaat en universitair docent Recht. Corruptie,
afpersing, lichamelijk letsel, valsheid in geschrifte, diefstal. Hebben wij
weer! Zelf zegt hij in dat online artikel zich niet bewust te zijn van enige
foute handeling. Hou het ook zij: hij is gekozen maar dat verhaal ga ik niet
volgen.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Mijn
liefje kreeg in Colombia last van een luchtweginfectie (snotkop en droge hoest).
Haar Bisolvon MAX werd op het vliegveld van Bogotá ingenomen door een strenge
Colombiaanse douanier. Toen mijn liefje haar laatste slokje hoestsiroop ter
plekke nam, werd haar paspoort en het flesje op de foto gezet. Alsof ze dachten
dat het om een drugscrimineel ging. Tja. Ik verwachtte daarom op luchthaven
Alicante wel een doorzoeking van de koffer maar die bleef uit. Wel hielden twee
zeer stevige Spanjaarden een Colombiaanse vrouw aan die met ons naar de uitgang liep. Dat heet etnisch profileren.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Op
de een na laatste dag van ons -sterk ingekorte- verblijf in Colombia begon mijn
keel te zeuren. Dat ontpopte zich tot een keelontsteking. Inmiddels slikte ik
het speldenkussen achter in mijn keel door en nu rochelt het vanuit mijn
longen. Dat noemen we progressie. De eigen citroenboom verschaft voldoende vruchten
om lekkere grogs te maken. De citroendealer, die van het slokje, heeft het er
maar druk mee! Ik ken geen enkele persoon die in de afgelopen weken reisde in
een vliegtuig die zonder klachten uitstapte. Een aantal van hen lag dagen voor
pampus in (het vakantie)huis. Nee, corona is niet weg; sterker: dit virus gaat nooit
meer weg.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">De
vrienden die we hier spraken, zijn stuk voor stuk blij dat we terug zijn. Al
vond iedereen het jammer dat de kleurrijke fotoreportage tot een vroeg einde
kwam. Voor mij als amateurfotografe was het was spekkie voor mijn
bekkie. Maar het blijft een goed besluit dat mijn liefje en ik namen. Colombia
op eigen wijze bleek te zwaar voor ons en dan moet je iets beslissen. </span> </span></p>
<p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCKVNnRcFSht9SXPIYJKK4enshrFv0woYhHUJP8CNOXW4VTn3p2ySUp_55jZiTH_KY6KNXJUniza1qZvmF1TSsd1m4JeLrzjmSyeaVXrVgEtsL_OxEyebdNDDIi5r12HaasFys9CH_079YeFQ7sD6atL54WJbOq87le01VkP7o686hAyuNkJ4RS-mYL4w/s4000/IMG_2405.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="4000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCKVNnRcFSht9SXPIYJKK4enshrFv0woYhHUJP8CNOXW4VTn3p2ySUp_55jZiTH_KY6KNXJUniza1qZvmF1TSsd1m4JeLrzjmSyeaVXrVgEtsL_OxEyebdNDDIi5r12HaasFys9CH_079YeFQ7sD6atL54WJbOq87le01VkP7o686hAyuNkJ4RS-mYL4w/w400-h225/IMG_2405.JPG" width="400" /></a></div><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Op
zaterdag werden we gebeld door Sue, onze grote vogelvriendin. Ze zag een uil
zitten in een boom in hun park voor de deur. Of ik met mijn camera als de
wiedeweerga naar hen toe kwam. </span></span><span style="font-family: verdana;">Deze roofvogel is een uitgesproken nachtdier dus
die wil je wel zien bij daglicht! </span><div><span lang="NL" style="font-family: verdana;">Het duurde even voor ik de ransuil met zijn schutkleuren tussen de takken ontwaarde, maar toen die
oranje ogen zich in de mijne boorden, was ik verkocht. Klik-klik. Een ransuil heeft tevens fluffy opgestoken oorpluimen dus ook die zette ik op de foto. Deze vogel past drie
keer in een condorlichaam maar heeft de ego van een new world vulture! Ik kon het tot op een meter naderen zonder dat het opvloog. Niks te vrezen van mij, in een oranje hoodie. (Dat schiep waarschijnlijk de band...) Inmiddels weet ik dat er twee ransuilen zitten in dat park. Eentje iets groter en donkerder dan de andere. </span></div><div><span lang="NL" style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span lang="NL" style="font-family: verdana;">Toen de plaatselijke torenvalk al die aandacht voor de
concurrent zag vanuit een belendende palmboom, wilde die niet achterblijven. Klak-klak. Die plaatjes zijn het
begin van webalbum 2024, ook te vinden op mijn blog (rechts). Voor Sue brachten
we een gegraveerde afbeelding van een condor mee. Die nam ze inmiddels in ontvangst,
met de groeten van de inheemse Coconucos-persoon die het maakte. Muzelluf deed ik een houten
beeldje van een condor (van dezelfde inheemse bevolking) kado als aandenken aan deze, in meer dan één opzicht, memorabele reis. </span><span style="font-family: verdana;"> </span></div><div><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKsUEfP9k0f1j6Ed6-PMmEWhm1d1wpUmZB_2bw3Tb8hvyQ6lg2wNXZS1NBaHqgSnEP8TFoWt26ODjiAVonOFKLQVIt_IdD5NR58WkGUs1bBiVp-n-gz6_6CdhfSYh9lG49QeRi76FvKwoeN146ZJYtnsEHMX4XGDE5gtCHResoer6ehY4HphYKlE_3F6g/s4000/IMG_2393.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="4000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKsUEfP9k0f1j6Ed6-PMmEWhm1d1wpUmZB_2bw3Tb8hvyQ6lg2wNXZS1NBaHqgSnEP8TFoWt26ODjiAVonOFKLQVIt_IdD5NR58WkGUs1bBiVp-n-gz6_6CdhfSYh9lG49QeRi76FvKwoeN146ZJYtnsEHMX4XGDE5gtCHResoer6ehY4HphYKlE_3F6g/w400-h225/IMG_2393.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Op
zondag kwam ik niet uit de pyjama en bijna niet van de bank. Ik werkte het
webalbum bij met de laatste foto’s van ons bezoek aan het prachtige natuurpark
Puracé. Je ziet de slapende vulkaan met dezelfde naam op de achtergrond. Dit park werd in 1979 door UNESCO uitgeroepen tot biosfeerreservaat. Eerder
zagen we daar twee Andescondors in het wild. Op die locatie bevinden zich ook de
thermen van San Juan. Het is wonderlijk om te aanschouwen hoe vulkanische
activiteit zoveel schoonheid kan genereren. Deze warmwaterbronnen zijn het
resultaat van de werking van de Coconucos vulkanische keten. De vele kleuren
die er zijn te zien -blauw, geel, wit, rood, groen, zwart- geven het landschap een
buitenaards tintje. Je kunt er niet baden vanwege de hoge concentratie van zwavel. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Ook
bekeken we de Netflix-film </span><span lang="DE">‘</span><span lang="NL">La Sociedad de la Nieve</span><span lang="DE">’ van de Spaanse filmdirecteur Juan Antonio Bayona (1975)</span><span lang="NL">. Deze film is de Spaanse
inzending voor de Golden Globe en de Oscar van 2024. Het verhaal gaat over het
gecharterde vliegtuig met jonge Uruguayanen aan boord (een amateur-rugbyclub met
aanhang) die in oktober 1972 aan Chileense zijde tegen de cordillera van de Andes
vloog en crashte op een gletsjer. 29 passagiers en crew members -van de 45- overleefden dit niet.</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiebLDQcT0fmrLJUJxgM_5fuqjfW1WSF02TCd-fw9vJCaiYXj-D4I1EZUGN6VnUjLQoRqEWUt15lZU51rpZsXa6k_8_lU8vpOIHvhwUEXUylNqOupvAxMBAy_TX9I92JEZC9YAxP1I6y0AiE6D2QMY9MnOBRj7WuSJLKiXPXB-zXVhiFhQUV0Emr8s536s/s667/La%20Sociedad%20de%20la%20Nieve.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="561" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiebLDQcT0fmrLJUJxgM_5fuqjfW1WSF02TCd-fw9vJCaiYXj-D4I1EZUGN6VnUjLQoRqEWUt15lZU51rpZsXa6k_8_lU8vpOIHvhwUEXUylNqOupvAxMBAy_TX9I92JEZC9YAxP1I6y0AiE6D2QMY9MnOBRj7WuSJLKiXPXB-zXVhiFhQUV0Emr8s536s/s320/La%20Sociedad%20de%20la%20Nieve.jpg" width="269" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Het
verhaal van deze ramp op 3.600m hoogte was ons al bekend omdat we jaren geleden het
<span lang="DE">‘</span><span lang="NL">Museo de los Andes</span><span lang="DE">’ </span><span lang="NL">bezochten in het
historische centrum van Montevideo. Zeer de moeite waard! Je vindt er foto’s
die een van de overlevenden destijds maakte van zijn makkers-in-nood. Ik herinner mij onder
andere dat in het museum een opgezette condor aan het plafond hing. Daar staat onder
andere ook het radiootje dat de mannen terugvonden in de afgebroken staart van het
vliegtuig. Dat apparaat bracht hen in contact met de buitenwereld en de muziek zorgde voor enige afleiding. </span></span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">De 16 overlevenden van deze vliegramp hadden veel engeltjes op hun schouders. Ze
overleefden de crash, een levensbedreigende lawine en een serie heftige sneeuwstormen. Hun verzoeking in de
bittere kou duurde 72 dagen, ze voedden zich met vlees van hun dode vrienden en
familieleden (met toestemming van de naasten) die werden bewaard in de sneeuw.</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Interessant detail is dat deze film werd opgenomen in de Spaanse Sierra Nevada. Net voor onze eigen reis naar de Colombiaanse Andes las ik in de Volkskrant een interview met een van de helden van dit verhaal: Nando Parrado. Hij is een van de twee jongemannen die destijds te voet op zoek ging naar redding en onderweg een Chileense herder tegen het lijf liep. Tot voor kort vloog hij elk jaar met zijn gezin naar de plek des onheils om zijn zus en moeder te herdenken die bij deze vliegramp omkwamen. Parrado is nog steeds een veelgevraagd spreker op congressen en een geslaagde zakenman. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Ik vond dit wel een toepasselijke afsluiting van onze reis. Dit drama werd mooi en integer gefilmd, zonder opsmuk, </span>met passende muziek op de achtergrond. Deze film verdient wel een paar internationale prijzen, wat mij betreft. </span></p><p class="MsoNormal"><br /></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-34527766032141952552024-01-11T02:54:00.022+01:002024-01-20T09:16:59.953+01:00Kers op de taart<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM54Ft1WZE8CnjllMxpBuvwfOAtELRDv46hjCmz_kKw7AhG7M3d9sK5jjIioTSUjpjCc6i4HNdVpyC_5nFy8fMa3Tz0FS1sRgCujqj1EH3B0xItPXUDSOYo97syNaXaJ4cu4yO5J8qkKyJJOGgg_Ll6PSNxsMpVYTW3zAvXFeiLbPRAWCPLG7bPMiCa5c/s5120/Condors%20in%20natuurpark%20Purace.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2880" data-original-width="5120" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM54Ft1WZE8CnjllMxpBuvwfOAtELRDv46hjCmz_kKw7AhG7M3d9sK5jjIioTSUjpjCc6i4HNdVpyC_5nFy8fMa3Tz0FS1sRgCujqj1EH3B0xItPXUDSOYo97syNaXaJ4cu4yO5J8qkKyJJOGgg_Ll6PSNxsMpVYTW3zAvXFeiLbPRAWCPLG7bPMiCa5c/w400-h225/Condors%20in%20natuurpark%20Purace.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Vandaag
brachten we een hele dag door in het parque natural nacional Puracé. Het ligt
op een uurtje of twee rijden van Popayán. Het park wordt beheerd door een conglomeraat
van vier inheemse bevolkingsgroepen. Bij de ingang van het park kregen we
Fernando toegewezen en daarmee mochten we onze handen dicht knijpen: veel
kennis van de natuur, veel oog voor detail, zeer communicatief, erg aardig en behulpzaam. Hij behoort tot de lokale Coconuco-gemeenschap. </span><p></p><p><span style="font-family: verdana;">Dit was wel weer een dag met
rammelende nieren maar, zelfs na zeven uur rijden op grotendeels onverharde wegen,
op ruim 3.200m hoogte en met veel gekluun over lastige wandelpaden, vonden we
het een perfecte afsluiter van onze tijd in Colombia. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">We
hadden onze zinnen gezet op een rondreis van ongeveer twee maanden door dit
land</span><span lang="DE">. Het werden twee weken...</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Colombia is een erg groot land met in het zuiden heel veel slechte infrastructuur. We begonnen in Bogotá
en reisden met privévervoer zuidwaarts. Die lange dagen over steenslagwegen,
uren hobbelend achterin een doorgaans comfortabele auto met een doorgaans
capabele chauffeur, braken ons op. Net als het gedoe dat we (bijna dagelijks) meemaakten,
de harde bedden en stoelen, de koude douches en het gemis aan andere vormen van comfort, de oordoppen vanwege het lawaai, slecht of beperkt internet, het vele klunen op weliswaar prachtige bestemmingen (dat wel).</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">We kwamen tot de conclusie dat
we dit niet meer kunnen en willen. Beiden kunnen we fysiek niet meer de hele wereld
aan. Na bijna 25 jaar ver en soms afgelegen reizen, vaak met eigen vervoer, zetten we een punt
achter deze manier van de wijde wereld ontdekken. Om deze en alle andere redenen hebben we besloten deze
rondreis af te breken en veel eerder dan gepland en gehoopt naar Spanje terug
te keren. Die beslissing namen we samen. Het was geen gemakkelijke maar die
voelt goed.</span> </span><span style="font-family: verdana;">Het is het einde van een tijdperk in ons leven.</span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Reizen is nog steeds verslavend wat mij betreft maar deze vorm is voor ons te zwaar geworden. We gaan ons voortaan richten op
minder verre, meer comfortabele reizen. Zoals het dames van onze leeftijden en met name onze fysieke gesteldheid betaamt.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Dat neemt niet weg dat we
vandaag </span></span><span style="font-family: verdana;">een prachtige dag beleefden in het natuurpark</span><span style="font-family: verdana;">, al moesten we flink doorzetten op lastig begaanbare paden. We zagen namelijk twee condors in het
wild (een echtpaar) over onze hoofden vliegen! We rekenden er niet op deze
machtige vogels, met een spanwijdte van hun vleugels van 3.5m en een lichaam van 1 meter lengte,
nog eens in levende lijve te zien. Deze vogels werden in de loop van de tijd erg schaars in de Andes. Hier doet de inheemse bevolking er alles aan ze goed te behandelen en te behouden. </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Op enig moment riep Fernando dat ze kwamen aanvliegen. We zagen ze recht op ons afkomen en keken onze ogen uit. Het gaat om het mannetje Whancayo en zijn vrouw Guambía. Bij deze mythische wezen vergeleken zijn Andinese adelaars mussen... (Ik had niet gedacht dit ooit nog te typen!) Deze ervaring was ons kennelijk gegund en we genoten met
volle teugen van de bonus.</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span><span lang="DE" style="font-family: verdana;">Colombia is prachtig en de Colombianen die we ontmoetten, zijn dat ook. We troffen het met de bewoners en de andere
reizigers die we onderweg tegenkwamen.</span><span style="font-family: verdana;"> </span><span style="font-family: verdana;">We zagen waanzinnig mooie natuur en cultuur waar we nog lang op kunnen teren. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">We hebben nu een lange reis
voor de boeg; eerst van Popayán naar Bogotá, gevolgd door een vlucht van Bogotá naar
Madrid en dan nog een korte binnenlandse vlucht van de hoofdstad naar
Alicante. Deense buurvrouw Bente zal ons daar ophalen en thuisbrengen. Over goed begaanbare wegen en in een comfortabele auto. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">De vele foto's van deze dag, zeer kleurrijk al zeg ik het zelluf, zal ik vanaf Spaans grondgebied aan het bestaande webalbum toevoegen. </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-58489199976402179362024-01-10T03:18:00.005+01:002024-01-10T03:36:28.139+01:00Op bezoek bij tante Silvia<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRRxGgZXfc0WBuQ-KbcN9uLpjJx_HSK8bWPl44qOYshICXsNA2R43TDf_Pd4YWPrkpqfY0Wu_FTWnwYg2OcmwWfRm_dlvQRNDd2B4HcFoCCGfXEPLhVBxUPohaf-D7MvK5XoEisCuUz6odmT-g92G2P1aCiBXC6qcMAJURRV9Apz9hZ-EIJVCRY6ZNfyk/s3968/P1098033.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2648" data-original-width="3968" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRRxGgZXfc0WBuQ-KbcN9uLpjJx_HSK8bWPl44qOYshICXsNA2R43TDf_Pd4YWPrkpqfY0Wu_FTWnwYg2OcmwWfRm_dlvQRNDd2B4HcFoCCGfXEPLhVBxUPohaf-D7MvK5XoEisCuUz6odmT-g92G2P1aCiBXC6qcMAJURRV9Apz9hZ-EIJVCRY6ZNfyk/w400-h268/P1098033.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Een
rondreis door een land als Colombia is niet compleet zonder een zekere mate van kennismakking
met de inheemse bevolking. Nu heb je het hier voor het uitkiezen want er zijn meer
dan 100 (wellicht 120) oorspronkelijke bevolkingsgroepen. Wij reden van Popayán (Cauca) naar Silvia om de dinsdagmarkt van de Guambianos -ook wel Misak
genoemd- te bezoeken. We werden vroeg opgehaald in het hotel door Dani die onze chauffeur zou zijn voor die dag. Hij is een leuke jongeman die in Popayán is geboren en getogen en maatje
is van een van de leukste mannen in het hotel. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Silvia
ligt op ongeveer anderhalf uur rijden van onze huidige verblijfplaats. Het duurde even
voordat we de stad uit waren (bijna iedereen is hier weer aan het werk na alle
feestdagen) en daarna stegen we langzaam maar zeker naar 2.600m hoogte. Dat is wel het verhaal van deze rondreis in het zuiden van het land: we stijgen en dalen voortdurend omdat we de hoogvlaktes doorkruisen. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Als
we niet met gids Umberto in het archeologisch park hadden kennisgemaakt, hadden
we Silvia nooit ontmoet. Zo zie je maar... Dat is ook wel een deel van het
verhaal van Colombia, voor ons toeristen die een aardig mondje Spaans spreken. Juan kent Maria die weer iemand kent
die voor ons X, Y of Z kan organiseren of zelf kan uitvoeren. Een soort
ons-kent-ons die we ook in Spanje kennen. Niks mis mee, zolang iemand maar
ergens goed in is of kennis van heeft.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtzSZ_fslA9E_dk1NuEE-svDZcHlqk9K8I6ECIq1pA6wEha9afYQrY-nAcL_qEGXKtTb_4KK3e_Jc7fJFAXH91gTjjXN6a05Kr48tYpn33fAKsYvLjnshlfipkeNe7rWm6rCcsV2fBX4UV9H6EuebvkifMicC5Wb0_2mzdD6e5b89TEH0DT1D5-xJ7Azc/s2702/20240109_083049_001.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1269" data-original-width="2702" height="188" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtzSZ_fslA9E_dk1NuEE-svDZcHlqk9K8I6ECIq1pA6wEha9afYQrY-nAcL_qEGXKtTb_4KK3e_Jc7fJFAXH91gTjjXN6a05Kr48tYpn33fAKsYvLjnshlfipkeNe7rWm6rCcsV2fBX4UV9H6EuebvkifMicC5Wb0_2mzdD6e5b89TEH0DT1D5-xJ7Azc/w400-h188/20240109_083049_001.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Net
voor aankomst in het stadje (met ruim 32.000 inwoners) zie je op een heldere
dag de slapende vulkaan Puracé liggen in de centrale cordillera van de Andes.
Het gelijknamige natuurpark in deze regio is naar deze vulkaan genoemd. De top
ligt op 4.780m en die zagen we duidelijk. Volgens Dani kwam er vorige week nog
een rookpluim uit de krater... Hoezeer die vulkaan dan slaapt is mij een
raadsel! Ik heb hier in de afgelopen weken een aantal keren een Colombiaanse
gids horen verkondigen dat Colombia niet wordt getroffen door aardbevingen en
vulkaanuitbarstingen omdat die allemaal al eens zijn gebeurd, kijkend naar alle
bergen. Maar zo werkt het niet. Wat ik wel weet, is dat er hier geen
breuklijnen lopen en dat scheelt een slok op een borrel.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Je
wordt als bezoeker welkom geheten met een uitgehakte boodschap met gezichten en
andere afbeeldingen in een rots. Je ziet onder andere een schilderspalet met de
naam Otero erop. Is de B bewust weggelaten als verwijzing naar de bekende
schilder en beeldhouwer Fernando Botero? Het kan ook zijn dat het verwijst naar
de gemeenschapsleider Antonio Otero die vorig jaar door gewapende mannen werd neergeschoten
in het noorden van Cauca. Maar daarover ga ik niet speculeren. (Cauca blijft
een regio die regelmatig te maken krijgt met politiek ingegeven geweld.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOA6KkV8a1nlku8yYtft-_XDzlZt_J6cERI6n96vXxwdk00h3xOvPszIDPv9wvXLTxIeoZVraG1cdKxZ3Bh4YyN2VMVltMpS21VyTbvK25bSfmBoQwsC8ymtwmCpfTMxsx841PL0wiBawBmf0zvP6S-UH6oZzbk_UtyqpRTXqa6IsBchOGMvPeDs0MlGM/s3968/P1098017.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2648" data-original-width="3968" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOA6KkV8a1nlku8yYtft-_XDzlZt_J6cERI6n96vXxwdk00h3xOvPszIDPv9wvXLTxIeoZVraG1cdKxZ3Bh4YyN2VMVltMpS21VyTbvK25bSfmBoQwsC8ymtwmCpfTMxsx841PL0wiBawBmf0zvP6S-UH6oZzbk_UtyqpRTXqa6IsBchOGMvPeDs0MlGM/w400-h268/P1098017.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Als
je een zogenaamde <span lang="DE">‘</span><span lang="NL">chiva</span><span lang="DE">’ (geit) op de weg </span><span lang="NL">ziet, weet je dat
er bijzonder personen- of productenvervoer aan de orde is. De bussen verzamelden zich
rondom de rood-witte kerk van Nuestra Señora de Chiquinquirá (waar na de markt
een mis werd gehouden). Daar staan ze wachtend op hun vracht. </span></span><div><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"><br /></span></span></div><div><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Deze rustieke, beschilderde bussen
zie je vooral op het Colombiaanse platteland maar we zagen ze eerder ook in andere
landen van Zuid-Amerika. Als amateurfotograaf ben ik dol op die
vervoersmiddelen. Ik vind ze zo fotogeniek! Wat daar allemaal in en op
past. Het is een feest voor het oog. Ook in Silvia werden ze zwaar beladen met alle producten die op de markt
werden aangeschaft voor de gemeenschap. Honderden kilo’s aardappelen, vele zakken rijst, tientallen
dozijnen eieren (op het dak!). En de summiere plek die overblijft, is voor de passagiers.</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Dani
zette ons af voor de kerk en zocht een parkeerplek waar hij zonder overtreding op ons kon wachten. We namen zijn telefoonnummer mee en zouden hem bellen als we
klaar waren met de bezichtiging van de markt en zijn voornamelijk inheemse bezoekers.
In de hoofdstraat troffen we de eerste vrouwen van de bevolkingsgroep
Los Guambianos aan; zij worden ook wel Wampi genoemd. </span></span><span style="font-family: verdana;">Er zijn daar ook nog andere groepen maar z</span><span style="font-family: verdana;">ij vormen er de meerderheid. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiofLuXPMZ9sJUdjG7LWaNuaod9GW4599sPy4iEPwXNOZ_AuP6WbW5CIV7v8v_G-QToSI_MrgrjzCVnitNG7yqwiTSd4fzLKA6dkR1cHh31HUdSPlxmCtPHptZr9bYYVL7P9VWOFQFh7KT_Oy15U63FlGN41-6OeUoeVLF0BPQc45g9p47IvT2FUMUJo_s/s3288/20240109_085602.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2197" data-original-width="3288" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiofLuXPMZ9sJUdjG7LWaNuaod9GW4599sPy4iEPwXNOZ_AuP6WbW5CIV7v8v_G-QToSI_MrgrjzCVnitNG7yqwiTSd4fzLKA6dkR1cHh31HUdSPlxmCtPHptZr9bYYVL7P9VWOFQFh7KT_Oy15U63FlGN41-6OeUoeVLF0BPQc45g9p47IvT2FUMUJo_s/w400-h268/20240109_085602.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De
Wampi-vrouwen zijn te herkennen aan hun zwarte rok (anaco) met gekleurde biezen op de zoom, hun blauwe omslagdoek, geborduurde witte blouse met kralenkettingen en hun zwarte stoffe
bolhoed met korte rand of een iraca-hoed. De mannen dragen ook rokken maar die
zijn blauw; daarover dragen ze een ruanas (een soort poncho) van schapenwol en op het hoofd eveneens een zwarte bolhoed. Zowel mannen als vrouwen dragen grote schoudertassen. Een
prachtig gezicht. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Mijn
liefje maakte in het Spaans contact met een van de vrouwen die groenten en
kruiden verkocht. De rest van haar collega’s keek met argusogen toe. Waarschijnlijk spreken zij alleen hun moedertaal en geen Spaans maar ik las ook
ergens dat ze nogal verlegen zijn tegenover buitenlanders. We zijn echter zeker niet de eerste die daar rondlopen. Een aantal van hen
wenste niet te worden gefotografeerd en dat respecteer ik (vanzelfsprekend). Meestal
vroeg ik of het mocht maar een stiekeme foto lukte ook weleens.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">In
de grote markthal aan de hoofdstraat was van alles en nog wat te koop: groenten &
fruit, vele soorten en maten aardappelen, inheemse kruiden, bloemen, kleding,
schoeisel en gereedschap. Een slager mocht evenmin ontbreken. De zwerfhonden
liepen er in en uit, als vaste klanten. Mij lijkt het dat men geen lichaamsdelen van een dier onbenut laat. Ik zag daar onder andere (afgehakte) geitenkoppen en -pootjes uitgestald liggen (wel gefotografeerd maar niet in het webalbum gestopt).</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Na
het sluiten van de markt werd alle koopwaar op de chivas geladen. De sjouwers met hun houten karren verdienen daarmee een goede boterham. Wij maakten
nog een stop bij de Capilla de Bélen, de eerste katholieke kapel in het gebied.
Van daaruit heb je een mooi uitzicht over het stadje en de prachtig groene vallei.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY3GBYf_0rYm2l_dAbGanfoBUbOqBEVRR_2B374mDUeYEcSlfNCsoeo-c7iuePD223Lt5maIbHX_BflzYupX1krMNZ-V5GPZP25cvXbv-TwGtiw0CJSnFle4prwTPyiYEOETpd4FJUWLOS1H0EXj0iyn0L9P-K9004reCMog-NC6dJBV-hITeNgKxgwC8/s3968/P1098123.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2648" data-original-width="3968" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY3GBYf_0rYm2l_dAbGanfoBUbOqBEVRR_2B374mDUeYEcSlfNCsoeo-c7iuePD223Lt5maIbHX_BflzYupX1krMNZ-V5GPZP25cvXbv-TwGtiw0CJSnFle4prwTPyiYEOETpd4FJUWLOS1H0EXj0iyn0L9P-K9004reCMog-NC6dJBV-hITeNgKxgwC8/w400-h268/P1098123.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">We
lunchten in een Italiaans restaurant in Popayán met een leuke geschiedenis en een
hectische sfeer. Ik had al dagen trek in een pizza en die maken ze hier (heel
lekker). Het was een aanrader van Dani en het was een schot in de roos. Het pand is klein maar was afgeladen. Best place in town. </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Het restaurant werd opgezet door een Zwitserse vrouw die bijna 35 jaar
geleden in Colombia terechtkwam vanwege de liefde. (Ze liep tegen een Colombiaan
aan en bleef aan hem plakken.) Zoon David ziet nu toe op de zaak en beheert de
kassa. Hij sprak ons na de maaltijd aan in het Frans maar we spraken met elkaar in een mengelmoes
van talen. Net als in het restaurant van ons hotel hangen ook daar oude foto’s
aan de wand van de chef-oprichtster en andere familieleden. Op de kaart staan onder andere ook
raclette en kaas- en vleesfondue. Die gerechten moet je wel van te voren bestellen. (Hun wijnen komen uit Chili.) Het restaurant heeft een vide
waar veel tafels staan dus een van de jongemannen in de bediening moest geregeld de
trap op en af met grote dienbladen vol borden en glazen. Hij hoeft niet naar de
sportschool! </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Het was een gemoedelijk en kleurrijk dagje uit. Er ging nauwelijks iets mis. Morgen
gaan we weer met Dani op pad, naar het natuurpark Puracé. Van de vulkaan. Daar komt binnenkort wel weer
een blog vandaan, vermoed ik. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p></div></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-35090898955837378562024-01-08T23:26:00.026+01:002024-01-09T03:46:59.284+01:00Reiservaringen<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK3xc9nyg-2pOhoYAmtSBFDH2PDmvm5OwanoyBfqw1POf0-hhLjJSL8x1F-BAlkn1abv2UaJDI-QAgZx-oPmPgIMouqzI-uZ7Ixr7VqtOOK8BP1LXPFu3MEt0i3MT8lOCpRW-LMzfKEB0yRMiY2gK3IHBT0W6UNuJehsqCx5bAXf_XTjdoJGJzzJ0lcvA/s3968/P1047632.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2648" data-original-width="3968" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK3xc9nyg-2pOhoYAmtSBFDH2PDmvm5OwanoyBfqw1POf0-hhLjJSL8x1F-BAlkn1abv2UaJDI-QAgZx-oPmPgIMouqzI-uZ7Ixr7VqtOOK8BP1LXPFu3MEt0i3MT8lOCpRW-LMzfKEB0yRMiY2gK3IHBT0W6UNuJehsqCx5bAXf_XTjdoJGJzzJ0lcvA/w400-h268/P1047632.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;"><br />Als
ik onderweg ben, is er nooit sprake van een tekort aan inspiratie. De teksten
vloeien dan uit mijn pen. We wandelden in de rode en grijze Tatacoawoestijn in
het departement Huila. Dat was vooraf een van de hoogtepunten van onze rondreis
en dat bleek ook prachtig te zijn. We stonden vroeg op om de zonsopgang over de
rode pieken met eigen ogen te zien. De avond ervoor bleek het te hebben
geregend waardoor sommige doorgangen erg glibberig waren. Dat was niet per se
makkelijk. Er zaten grote plakaten rode modder onder onze wandelschoenen die
echter snel droogden. Mijn liefje werd op sommige trajecten bijgestaan door de
lieve, lokale gids. Hij had het op zich genomen haar veilig door het gebied te
loodsen. Naarmate de tijd vorderde, zag je de kleuren veranderen. Prachtig! </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">De
grijze woestijn vond ik minder spectaculair omdat het mij erg deed denken aan
het gebied in Tabernas (Andalusië). Dat lijkt er als twee druppels
water op maar dan zonder cactussen. Als er toch geen cactussen zouden staan in
de Tatacoawoestijn! Waar moesten al die vogels zich dan ophouden?! Ik keek mijn
ogen uit, hun gezang was alomvertegenwoordigd. Vooral de felrode Santa Marta waarop
mijn liefje mij attent maakte en de pato negro, een bonte eendensoort, vielen
op door hun felle kleuren. (zie mijn vorige korte blog over vogels.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMd9Dbp9Fw2giXAc2c56eoidRQ6JqQo3qI1ZOHn6jc58hKnrhEhOeeoTf_vZPBb7eKFfTi8ZbllKGOhfdw0LcB2hns7I9K8hVLRoBhca8iOVOQSBq3a027_HDu-ENex4CpIF229lhR2gzmr9ot1fNAcfRq46tLvmhoy3mWdOh2wx0NjeRIh0RW_XH3XJI/s1600/IMG-20240104-WA0004.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMd9Dbp9Fw2giXAc2c56eoidRQ6JqQo3qI1ZOHn6jc58hKnrhEhOeeoTf_vZPBb7eKFfTi8ZbllKGOhfdw0LcB2hns7I9K8hVLRoBhca8iOVOQSBq3a027_HDu-ENex4CpIF229lhR2gzmr9ot1fNAcfRq46tLvmhoy3mWdOh2wx0NjeRIh0RW_XH3XJI/s320/IMG-20240104-WA0004.jpg" width="240" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De
avond ervoor luisterden we in de duisternis naar een Colombiaanse professor van
de universiteit die ons uitleg gaf over de sterren (en de sterrenbeelden). Het
was een wolkenloze avond en miljoenen sterren fonkelden aan het firmament. Astrotoerisme
is hier groot, wij waren onderdeel van een grote groep voornamelijk
Colombianen. Er was totaal geen sprake van lichtvervuiling dus er was veel te
zien: de kleine en de grote beer (die in het Spaans honden worden genoemd), de Pleïaden
(het Zevengesternte), Jupiter en heel veel meer. </span><p></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Hij was een onderhoudende spreker.
Er stonden twee grote telescopen opgesteld waardoor je, rij voor rij, mocht
kijken. Die avond werd ik lekgeprikt, ondanks de lange broek, lange mouwen en
een laag antimugcrème. Mijn benen en armen zitten onder de steken die maar
blijven jeuken!</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Om
het archeologisch park van San Agustín te kunnen bezoeken, legden we een reis
van ongeveer zes uur in een privé-auto met chauffeur af. We bleken de halfgekke
Jason achter het stuur te hebben, wij pechvogels. Hij was een goede chauffeur -al
reed hij te hard en zat regelmatig op sociale media- maar zijn grappen waren
abominabel en seksistisch. Die negeerden we, naar de enigszins verstandige of interessante
dingen die hij zei, luisterden we wel. Dat ergerde hem waarschijnlijk dermate (de
macho) dat hij steeds harder zijn best deed vervelend te zijn. Tot aan
schreeuwen van onzin, vals zingen en gekraai als een kind toe. Dat negeren hielden wij
lekker lang vol. We stapten opgelucht uit.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpw3OM_WPNu-1I2E-pNLidLs6jhHsEuZD_FAHauFFOrF-JTHCvCJZgAK-5MIuU0s8GiZHV_6QZJu6AnAfdphtqaDD_Jf16rACPsnT_QRGD_KC05LhsQqQKiOMeKoRkE2_xdW_zlxEJpThYS0RJVPSVZ3T2Duk-ReBhAhXTlh7lwcqv089QOyB5s8-Pdpw/s3968/P1067847.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2648" data-original-width="3968" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpw3OM_WPNu-1I2E-pNLidLs6jhHsEuZD_FAHauFFOrF-JTHCvCJZgAK-5MIuU0s8GiZHV_6QZJu6AnAfdphtqaDD_Jf16rACPsnT_QRGD_KC05LhsQqQKiOMeKoRkE2_xdW_zlxEJpThYS0RJVPSVZ3T2Duk-ReBhAhXTlh7lwcqv089QOyB5s8-Pdpw/w400-h268/P1067847.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">In dat park, waar tientallen beelden zijn te bezichtigen uit de pré-colombiaanse
tijd, kregen wij een lokale gids toegewezen. Umberto bleek een man van vele
talenten. Niet alleen is hij koffieproducent en gids, hij is ook een begenadigd
musicus. Hij pakte af en toe een muziekinstrument uit zijn rugzak als we met
hem van opgraving A naar B liepen. Dan speelde hij muziek, op een typische Andes-fluit, op de ocarino en de panfluit. Hij legde goed uit, was onderhoudend
en ging uiterst galant om met mijn liefje. Hij gaf haar een ter plekke vervaardigde
wandelstok om beter tegen de helling op te lopen en gaf haar regelmatig een
arm, alsof zij zijn zus was (aldus zijn woorden).</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">De
kleine en grote beelden van vrouwen, mannen, goden, hun bewakers en dieren in dit park zijn
heel goed bewaard. Ze worden als précolombiaanse (inheemse) kunst bestempeld
omdat er geen aandacht of tolerantie meer was voor die culturele uitingen toen de Spanjaarden
Colombia bezetten in 1600. Deze oude kunstvorm verdween daarna geheel uit het
zicht. Er liggen enkele massagraven open in dit gebied. Deskundigen denken dat daar nog honderden andere graven liggen. Er zou daar pas 25 procent van
alle beelden zijn opgegraven; dat weet men door opnames van scanners en
satellieten. Voorlopig laat men het liggen zoals het ligt. De jaguar (macht), de slang (symbool van de onderwereld/dood) en de adelaar (symbool van de hemel/het
leven) spelen een grote rol in de inheemse cultuur. Die dierfiguren komen dan
ook vaak terug op de beelden. Erg mooi en interessant. Sommige van de menselijke
beelden hebben reuzegrote ogen. Dan had de afgebeelde figuur flink gesnoept van
hallucinerende middelen (ayahuasca, een inheemse plant). <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Dat
is een mooie brug naar ons volgende uitstapje. We reden in ruim vijf uur van
San Agustín naar Popayán, in het departement Cauca. Andres was deze keer onze privéchauffeur
maar dat had nogal wat voeten in de aarde. De avond ervoor regelden wij het
transport met de vriendelijke receptionist van hotel Monasterio (dat prachtig uitkijkt over een groene vallei). Toen
wij de volgende ochtend op tijd uitcheckten en klaar waren voor een vroeg vertrek, bleek er niets te zijn
geregeld. Nu is dat op zich geen halszaak maar dit was het speciale weekend van
Driekoningen en van lokale carnavalvieringen (Blancos y Negros) waarbij hard wordt gefeest en veel
alcohol wordt genuttigd. Het transportbedrijf nam niet op.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Het
duurde relatief lang voordat Andres voorreed maar hij maakte veel goed. Op dat
traject zit een stuk door het Nationale Park Purace, in het departement Cauca,
waar de weg deels bestaat uit steenslag. Over ruim 50 kilometers lengte
hobbeldebobbel je voort, de nieren zitten ongeveer achter de oren. De
tegenstanders van asfaltering zijn van mening dat dat niet past in dit
bijzondere nationale natuurpark. Daar is veel voor te zeggen maar oncomfortabel
blijft het. Andres maakte de reis boeiend voor ons door over van alles en nog wat te
vertellen. Zo ook over de FARC, een voormalige Colombiaanse guerrillagroep, die
jarenlang in deze jungle de scepter zwaaide. Als buitenlander liep je in die
tijd groot gevaar als je door dit deel van Cauca reed maar nu is dat niet meer
zo. Onze auto werd aan de Huila-kant gecontroleerd door militaire politie. De
achterklep moest open, onze reistassen werden optisch gecontroleerd. Andres
vond dat qua veiligheid een stap in de goede richting. (Aan Cauca-kant staat nog geen militaire
politie.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">We
stapten uit op de beruchte brug waar de versperring vroeger stond en waar
niemand verder mocht reizen. Daar maakten we een foto van de waterval die
eronder stroomt. Normaliter is de natuur hier groener dan groen maar vanwege
het vele stof hebben alle planten en bomen een soort zilverlaag. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Andres
vertelde ook dat cocaïne (van cocabladeren die in de diepe jungle worden verbouwd
en waarmee de politieke strijd die nu nog bestaat grotendeels wordt gefinancierd)
niet meer de belangrijkste bron van inkomsten is. Het is nu de drug fentanyl,
dat 50 keer sterker is dan heroïne en daardoor veel verslavender, waarom alles
draait. Dat is afkomstig van papaver dat verder chemisch wordt bewerkt. Deze chemische
drug waart als de man met de zeis door de hele wereld. Vooral in de VS is het een megaprobleem. We hobbelden urenlang
over de steenslag en de chauffeur wees mij af en toe op mooie borden waarmee men
wordt gewaarschuwd voorzichtig te zijn met overstekend wild. Het bord met de
jaguar trok de meeste aandacht.</span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizrs_xJGNrdNOYVF1y4959Z2P7aEuS0GwWsyxSVoTy4W17gNnmTQ3OUgmCCK6yCSHVfgtqcgooKVXmU8UWAaZndbzH4r6Yqr-UyeiOqgWT_qlLfUUm5vFKnJnj3Es2ZmV3jeWCcZHN76uR42J5nCdJ7moxHxN3Iqki04-Z6Lke8cnj8at-GuqAhXtorCQ/s5120/Natuurpark%20Purace.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2880" data-original-width="5120" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizrs_xJGNrdNOYVF1y4959Z2P7aEuS0GwWsyxSVoTy4W17gNnmTQ3OUgmCCK6yCSHVfgtqcgooKVXmU8UWAaZndbzH4r6Yqr-UyeiOqgWT_qlLfUUm5vFKnJnj3Es2ZmV3jeWCcZHN76uR42J5nCdJ7moxHxN3Iqki04-Z6Lke8cnj8at-GuqAhXtorCQ/w400-h225/Natuurpark%20Purace.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Op
ongeveer 3.200 meter hoogte kwamen we een Duitssprekend echtpaar (50-plus) op twee motoren tegen die
eveneens een stop maakte. Toen ik op haar vraag waar ik vandaankom, antwoordde dat ik Nederlandse ben, zei ze 'zoet' in haar moedertaal. (Ik vermoed dan ook dat ze Oostenrijkse is.) Ze had al lange tijd niet met zo'n leuke vrouw gesproken (😉). </span><span style="font-family: verdana;">Zij rijden al maanden door Zuid-Amerika, zijn nu op weg naar Venezuela. Ze
kwamen uit Ecuador en vertelden dat ze aan de grens met Colombia de oso anteojos zagen, de zeldzame bebrilde beer die ook in de Colombiaanse jungle
voorkomt. Andres heeft het dier nog nooit in levende lijve gezien, zijn vader die ook chauffeur is, wel. Voor ons beperkte het zich tot een muurschildering en een waarschuwingsbord ten faveure van het dier. </span><div><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Het
grappige is dat we hen de dag erna weer tegenkwamen in een restaurant in Popayán.
Ze sprong op en wilde mij omhelzen maar gezien de luchtweginfectie van mijn liefje (die inmiddels
aan de beterende hand is), sloeg ik de knuffel af. Zo’n spontane ontmoeting gold
ook voor het franssprekende echtpaar uit Canada dat bij ons in hotel Colonial
verbleef in Villavieja. De wereld is soms kleiner dan je denkt!</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Eenmaal
weer op de geasfalteerde weg (nog steeds boven 3.000 meter
hoogte) </span></span><span style="font-family: verdana;">met de Andes</span><span lang="NL" style="font-family: verdana;"> als achtergrond, reden we langs een gebied met een plant die men hier frailejón noemt.
Het is een Colombiaans icoon, een soort lichtgekleurde palm op stam, die ongeveer
1cm per jaar groeit en met de wortels in het water staat. Het drassige veld stond er vol
mee. Het was er nogal fris, de koele wind blies over de vlakte.</span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">We
zijn nu in de plaats Popayán, een stadje op 1.700m hoogte met een historisch centrum (UNESCO-werelderfgoed) dat voornamelijk bestaat uit witte koloniale
gebouwen. Er staan hier minstens acht kerken en een
kathedraal die een bezoek waard zijn. Ook ligt er een groene heuvel, als een
soort pyramide, die een bijzondere betekenis heeft voor de inheemse bevolking, de Amapola.
Het centrum is erg mooi en de kerstversiering hangt nog overal. We vonden hier het
lekkerste kopje Colombiaanse koffie tot nu toe. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_hqBJh3RQG69HYEfUUjRyeVHODOwYxBlm71iptyofv0vEvBLJFa_6ORM47D6LOr3W2Dd_71F43m9HxLNMZBJS9vbKUXDYwD1KPWuGNE3FHdSp7V08ZtsvzYmQS415x0ER7Dhv9kBbMC4t3v4sxRjdDOpE4-QUMKKT1iQ9HzWeL6KtBwamUInkbLDrzms/s1271/20230107_144928.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="713" data-original-width="1271" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_hqBJh3RQG69HYEfUUjRyeVHODOwYxBlm71iptyofv0vEvBLJFa_6ORM47D6LOr3W2Dd_71F43m9HxLNMZBJS9vbKUXDYwD1KPWuGNE3FHdSp7V08ZtsvzYmQS415x0ER7Dhv9kBbMC4t3v4sxRjdDOpE4-QUMKKT1iQ9HzWeL6KtBwamUInkbLDrzms/w400-h225/20230107_144928.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Ons huidige hotel heeft een restaurant
dat ooit door UNESCO werd geroemd als gastronomisch werelderfgoed. Het werd
opgezet door een Franse vrouw die werd opgeleid met Paul Bocuse, haar
echtgenoot is Spanjaard. Inmiddels runt hun zoon de keuken. </span></div><div><span style="font-family: verdana;">Ik kwam foto’s aan de
wand tegen van Spaanse culinaire grootheden van voorheen en nu, vrienden van het gezin. De porties zijn
in Colombia erg groot; we delen met gemak een schotel met twee. De Colombiaanse keuken is niet
erg verfijnd maar doorgaans wel lekker. Wij proberen maïs als ingrediënt zoveel
als mogelijk te vermijden maar dat valt niet mee. Ik vatte de stier bij de horens (rijstgerecht met grote en kleine zeevruchten en een saus van borojo die als een afrodisiacum werkt; ik probeer veel uit) maar het bord bleef maar vol...</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="NL">Morgen
gaan we het nabijgelegen stadje Silvia bezoeken, in de heuvels. Dat ligt op ruim een uur rijden van hier. Elke dinsdag wordt daar een inheemse markt georganiseerd. De bevolking (bestaande uit vier stammen) in traditionele kleding, komt dan vroeg naar de markt om inkopen te doen en te onderhandelen.
We verheugen ons op een kleurrijke
ochtend.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="NL"><span style="font-family: verdana;">Die
foto’s zal ik morgen na terugkeer aan het reeds volle webalbum toevoegen.</span></span></p><p class="MsoNormal"><br /></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-62768610768066596322024-01-08T00:04:00.007+01:002024-01-14T12:36:36.831+01:00Because it has a song<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJgv1__xAghlCAOqCYSyakqg3APKzP5tm3IYkQNSNaV9e0DGLr8s1sib0G_eTSY5os7AUlDv9ZyoekEthuBBLCHbukhD5hOzV3PkvAqkedaDp6QV3Ym1aK2UkoUMcgJHzkUNgfUmKunT1z38kZsYXqh3M4T683mXOWHuX5YybwUANDhZSroytzuYzLcKw/s887/Natuurboeken%20met%20Alex%20&%20Barefoot.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="887" data-original-width="652" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJgv1__xAghlCAOqCYSyakqg3APKzP5tm3IYkQNSNaV9e0DGLr8s1sib0G_eTSY5os7AUlDv9ZyoekEthuBBLCHbukhD5hOzV3PkvAqkedaDp6QV3Ym1aK2UkoUMcgJHzkUNgfUmKunT1z38kZsYXqh3M4T683mXOWHuX5YybwUANDhZSroytzuYzLcKw/w235-h320/Natuurboeken%20met%20Alex%20&%20Barefoot.jpg" width="235" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Een aantal vrienden luisterde op Oudejaarsdag naar
de speciale uitzending van het radioprogramma Vroege Vogels waarin ook mijn
bijdrage was te horen. Het was een uitzending met uitsluitend bijdragen van
Nederlanders in het buitenland. Er was een leuke mix uit de hele wereld. Jammer dat presentator Menno zei dat mijn verslag uit de Costa Brava kwam.
(Dat moet de Costa Blanca zijn.) Maar een kniesoor die daarop let. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Een persoon vond dat ik een goede radiostem heb, een
ander vond mijn verhaal over de sneue staat van Europa’s grootste (vervuilde) binnenzee
interessant. Zelf vond ik mijn bijdrage aan het programma oké, zij het kort. Ik
stuurde vele opnames in, over uiteenlopende onderwerpen en met diverse achtergrondgeluiden; slechts een fractie werd gebruikt. Maar zo gaat dat kennelijk in medialand... </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Er waren twee deskundigen in de studio aanwezig. Een van hen, een hoogleraar-ecologe van Wageningen Universiteit was twee maanden eerder aanwezig in Spanje bij een conferentie
over (onder andere) de Mar Menor als rechtspersoon. Iedereen die zich zorgen
maakt kan voortaan, namens de gemaltraiteerde lagune in Murcia, een rechtzaak
aanspannen tegen vervuilers en andere boosdoeners. Het is een unicum in de
wereld. Hopelijk gaat dit bijzondere gebied niet verloren. </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Voor mijn vertrek naar Colombia vroeg ik mijn nieuwe
Vroege Vogels-vriend Gert of hij een foto wenste te ontvangen van de bilaterale
gynandromorfe groene suikervogel, een zeer zeldzame vogel die daar in december
vorig jaar werd gespot. Dat wilde hij wel! </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Ik heb hem niets te sturen, al ben
ik blij met de vogels die ik tot dusver heb gespot. De Amerikaanse torenvalk, twee geelkopcaracara's en de kuifcaracara, de de zwartbuikfluiteend, zwarte gieren, kapelenia, de geoorde treurduif, de rosse ovenvogel, de diksnavelkoningstiran, de Puertoricaanse Amazonepapegaai, de tropische spotlijster, de grote kiskadie, de Andinese adelaar, de Amazonemuggenvanger, de (wilde) parkiet, de saffraangors en de scharlaken tiran (lokaal Santa Marta genoemd). Wat een namen, he?! Een bonte stoet gevleugelde vriendjes! </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">De gewaardeerde Amerikaanse
schrijfster Maya Angelou zei ooit: “A bird doesn’t sing because it has an answer,
it sings because it has a song”. Op sommige ochtenden was hun gezang
oorverdovend mooi.</span> Toen we door de Tatacoawoestijn liepen net na zonsopgang, werd de natuur wakker. Dat is een ervaring die ik niet snel zal vergetetn. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Als er één ding is dat als een paal boven water staat,
is dat Colombia een wonderschoon land is, qua natuur (en qua mensen). Deze
blog met zelfgeschoten foto’s van vogels en vlinders is daaraan een kleine
hulde. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"><br /></span></span></p>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLtOLpfjXuSC2FZndvOAwuhugIZIggQUwkOnc710Ox8Nkhb4S2QdygRENRiHtpelQ_VB78nm7QnDVIrAKv8E5yZcHnpL5_V7B1vgbv4AhBtJuBMem8fw3U0abpUFvT0CNTBvEZq67PK9EZbE9rs3bM7ZxztsUgl62AdAVg99_iTfAhDNh88sToP2GaxHM/s5120/Aves%20de%20Colombia.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2880" data-original-width="5120" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLtOLpfjXuSC2FZndvOAwuhugIZIggQUwkOnc710Ox8Nkhb4S2QdygRENRiHtpelQ_VB78nm7QnDVIrAKv8E5yZcHnpL5_V7B1vgbv4AhBtJuBMem8fw3U0abpUFvT0CNTBvEZq67PK9EZbE9rs3bM7ZxztsUgl62AdAVg99_iTfAhDNh88sToP2GaxHM/w400-h225/Aves%20de%20Colombia.jpg" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_BwxbELv1e1eJy6MQHYBMsXpIa8UMl-ZYvcP49mB0PnYVgHdkfioGCesvCTVAZQ9AwV_Y2yy6TlvIWUTtmbqLDomJv5_0ozwboIRZNFgjHgCaKCvvK4SgABm6mfTdseWA1uVMKpkVYM4XFVXOtaKcAtYBStBteMj7M3mvOuZ5zTQYML6UYHI1PSXyGJE/s5120/Mariposas%20en%20Colombia.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2880" data-original-width="5120" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_BwxbELv1e1eJy6MQHYBMsXpIa8UMl-ZYvcP49mB0PnYVgHdkfioGCesvCTVAZQ9AwV_Y2yy6TlvIWUTtmbqLDomJv5_0ozwboIRZNFgjHgCaKCvvK4SgABm6mfTdseWA1uVMKpkVYM4XFVXOtaKcAtYBStBteMj7M3mvOuZ5zTQYML6UYHI1PSXyGJE/w400-h225/Mariposas%20en%20Colombia.jpg" width="400" /></a></div><br /><p class="MsoNormal"><br /></p>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-21581188446240034972024-01-04T21:30:00.018+01:002024-01-08T23:30:23.902+01:00Reizen is verslavend<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggcQJj2C4LAmShEzy1pGhp3GdmlHkIt1OdyDPE1Yzavc2fZcibMlXv3f7dMs3mVAGRZQhxynEfLO47CeGNa0qROD2tKgh4psodUK0vont_SiFWgXQbfCJjAFOwqZwPGYUPP6ImA4awzQWEDb7iPb-aymVLO0t_6Pz7QYH67dKTO679dBY6RdREKaRpZ5c/s3968/P1047713.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3968" data-original-width="2648" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggcQJj2C4LAmShEzy1pGhp3GdmlHkIt1OdyDPE1Yzavc2fZcibMlXv3f7dMs3mVAGRZQhxynEfLO47CeGNa0qROD2tKgh4psodUK0vont_SiFWgXQbfCJjAFOwqZwPGYUPP6ImA4awzQWEDb7iPb-aymVLO0t_6Pz7QYH67dKTO679dBY6RdREKaRpZ5c/w268-h400/P1047713.JPG" width="268" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Het contrast kón niet groter: van een boetiekhotel
in een miljoenenstad, naar een koloniaal hotel in een oord waar de hoofdstraat niet eens
is bestraat. Van 2.600m hoogte naar ongeveer 500m boven zeespiegel. Van
relatieve frisheid naar tropische hitte. Maar leuk zijn ze allebei! We
verblijven momenteel in het dorp Villavieja (circa 7.000 inwoners).</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Ik denk dat het een plek is waar inheemse mensen
wonen want toen we binnenreden over een modderig pad zag ik een groot bord
langs de weg met daar de aanwijzing dat Colombia Humanitaria hier actief is. Ik
ken die club niet maar ik kan mij voorstellen dat deze organisatie zich
bekommert om het lot van de inheemse bevolking. Bovendien staat er aan het
einde van de hoofdstraat een beeld van een inheemse, in traditionele
kleding. Ze mist een hand, dat wel. Later las ik op een bord in het
dorpscentrum dat hier drie inheemse gemeenschappen leven. Ook las ik dat deze
regio (de Yararaca-vallei) al in 1538 door Spanjaarden werd doorkruist. Zij
waren op zoek naar de legende van El Dorado. Al in 1613 kreeg dit dorp zijn
huidige naam.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Toen wij hier arriveerden na een lange tocht van
acht uur in de auto van de geweldige chauffeur Hernan, stapten we terug in de
tijd. Zo voelde het in ieder geval. De route van Bogotá naar hier deed mij vaak,
heel vaak denken aan Bali. Lintbebouwing langs de wegen, ongelofelijk veel
ambulante verkoop van van alles en nog wat en de prachtig groene omgeving.
Hernan was aardig en zeer capabel. Nooit betrapten we hem op iets dan
onverantwoord of onwettig was op de weg. We verloren ongeveer anderhalf uur tijd op
de snelweg omdat we choc-a-bloc stonden op een bepaald traject. Er wordt zoveel
onderhoud gepleegd en uitgebreid aan het Colombiaanse wegennet. Dat duurt soms al
jaren en gaat op de meeste trajecten nog wel even duren. Ik zou er gek van
worden maar Hernan ondergaat het gelaten, wel met een brede glimlach of meefluitend bij opzwepende Latijns-Amerikaanse klanken.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbDj3RvbPU7K1wFawdmgy6txQVP31vRB1EO0t7LNI8DNHIeH1zR9i3ZTpOFuSy9qKvr5L7tLQB_o1ivd3Fv0aHDTnAEmxUQ83vxcv2TZEUyW1J07OvNyQo_EBTW7JitC214U6yWkr2LhAfCnSon-P7VoMbthCgaUW4hZ4tUrs60k-lyTBfHLDgNPVHzos/s932/Road%20sign%20Ruta%2045.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="646" data-original-width="932" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbDj3RvbPU7K1wFawdmgy6txQVP31vRB1EO0t7LNI8DNHIeH1zR9i3ZTpOFuSy9qKvr5L7tLQB_o1ivd3Fv0aHDTnAEmxUQ83vxcv2TZEUyW1J07OvNyQo_EBTW7JitC214U6yWkr2LhAfCnSon-P7VoMbthCgaUW4hZ4tUrs60k-lyTBfHLDgNPVHzos/w400-h278/Road%20sign%20Ruta%2045.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Een van de leukste dingen die ik langs de route zag,
waren gele, informatieve waarschuwingsborden. Er steekt namelijk op de Ruta 45
van alles over vanuit de groene zomen: slangen, opossums (een type buidelrat),
vossen, miereneters, leguanen, kaaimannen en koeien. Ik hoop het apenbord nog te gaan zien. Gelukkig zag ik nauwelijks dierenlijken op de weg. We passeerden vele grote en kleine rivieren die dit land en deze regio rijk is. Dat is belangrijk want er wordt veel rijst en maïs verbouwd langs
deze route. De rivieren zijn ook een bron van plezier voor de Colombianen. Vanwege
de eindejaarsvakantie zagen we onderweg veel kinderen en volwassenen zwemmen en ravotten
in het, doorgaans bruine, water. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Op het laatste deel
van het traject moesten we flink omrijden. Eerst verder zuidelijk en dan om de rivier
Magdalena heen, weer een stuk zuidwaarts. De rio Magdalena ontspringt in de Andes van dit gebied en mondt uit in de Caribische Zee. Ik vroeg Hernan waarom er geen brug
was om dat lange omrijden te vermijden. Hij wist het niet. Het gemis van een brug is een gegeven voor hem. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">We
reden het dorpje Villavieja binnen over een deels geasfalteerde weg maar het
stuk waaraan ons hotel ligt, is zoals gezegd onbestraat. Het hotel is een gebouw dat
we in Spanje een patio andaluz zouden noemen: een rechthoekig pand met alleen bebouwing op de begane grond en met een grote binnenplaats. Op Tripadvisor krijgt het hotel een
score van 4.4 (van 5) dus dat is erg goed. Het is er eenvoudig maar schoon en
aangenaam. Ramen? Who needs them?! Er zit geen glas in het raam, wel een gordijn
en stalen luiken om duisternis in de nacht te creeëren. (Er is wel airco.) De voordeur is ook van
staal dus als er '</span><span lang="DE">s avonds laat medehotelgasten thuiskomen, gaat dat niet zonder lawaai.
Oordoppen, door mijn liefje oorbellen genoemd, zijn dan ook geen overbodige
luxe. Ik heb echter goede die ik inschroef als ik ga liggen en op tijd uitdoe
om naar het uitbundige vogelgezang in de vroege ochtend te luisteren. Dit hotel heeft een klein zwembad en uiterst
vriendelijk en behulpzaam personeel. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbEFRHrcn_GPXczbraJB1VFypCEoHz4m30AXAsSAKF-3E04bbm5ZFlQsmO5meTuUZtark9IByol1ayoq1SlUlLSld0qyTIFUxbv19c2h6Zd9hHJcH0ioSKCLY972jErPYCMfueUinpXAZjosG5LH5Q7KBOes8lmm8sQ6oXtLKMLbLUL93xvsTLypF25tk/s4000/IMG_2055.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2248" data-original-width="4000" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbEFRHrcn_GPXczbraJB1VFypCEoHz4m30AXAsSAKF-3E04bbm5ZFlQsmO5meTuUZtark9IByol1ayoq1SlUlLSld0qyTIFUxbv19c2h6Zd9hHJcH0ioSKCLY972jErPYCMfueUinpXAZjosG5LH5Q7KBOes8lmm8sQ6oXtLKMLbLUL93xvsTLypF25tk/s320/IMG_2055.JPG" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Colombia is nog in kerstsfeer tot 6 januari als in het hele land Driekoningen wordt gevierd. Net als in Spanje. Het hotel doet enthousiast mee met kerstversieringen. </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">In het midden van de patio staan grote bomen waarin kleine zangvogels nestelen. Ik zie ze heen en weer fladderen
tussen de bladeren, soms strijkn ze neer op een cactus of fontein en op de rand
van het dak. Ze lijken een nest te bouwen. Het zijn niet de meest exotische
exemplaren maar ik vind ze aandoenlijk. Ik zag eenmaal een donkergroene kolibrie de snavel in een bloem steken. Ook qua bloemenpracht lijkt Colombia op Bali. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Rond een uur of vijf wandelden we naar de Magdalena-rivier,
gelegen aan het einde van de hoofdstraat-zandweg. Eerder hadden we
kennisgemaakt met een Colombiaans gezin (oma/vader & moeder/dochter) dat ook op
vakantie is. De meerderheid van de Colombianen heeft nog vakantie tot na
Driekoningen. Moeders dankte ons met de hand op haar hart
dat we rondreizen in haar patria. Het gebaar ontroerde mij (watje)... Ze
complimenteerde ons met onze Spaanse taalbeheersing. Dat begreep ze beter toen
wij haar vertelden dat we weliswaar Hollandse vrouwen zijn maar wel in Spanje
wonen. Dat is het leuke van alleen reizen of in klein gezelschap; er
ontstaat eerder contact met andere reizigers, al is het doorgaans vluchtig.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Langs het talud lag een oude vissersboot met een nog
ouder mannetje aan het roer. Donkerbruine huid, mooie sombrero op het
hoofd, hij miste een paar tanden. (Wij zijn ook op zoek naar een lokale
tandarts, mijn liefje verloor een stuk van haar inlay; over goudzoeken gesproken... Zij laat een tijdelijke vulling plaatsen op de volgende bestemming.) De
Colombiaanse familie zei dat we met hen mee moesten gaan, het water op. Dat was niet tegen dovemansoren, we hadden er zin an! Het duurde ongeveer een uurtje en kostte -omgerekend- </span><span lang="DE">€2,50 per persoon.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhADl7WnST8-yX_JmwYHTGuoF-1u5Vt1E6BzJnWJ4Vj-V_P00OOhr87fO-dGQmP_4TO_HOh9SH7gddtaoo87uEyqyC6OLrbh4mQaPHHDQV6ErzQy6sLXfev6o-7cuJFFdzM3yg_TARp9KHZvNDFeNBgheTfPq2tIydaonsFm4ABhzyKrkBvOipBLfpRc-s/s3968/P1027577.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2648" data-original-width="3968" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhADl7WnST8-yX_JmwYHTGuoF-1u5Vt1E6BzJnWJ4Vj-V_P00OOhr87fO-dGQmP_4TO_HOh9SH7gddtaoo87uEyqyC6OLrbh4mQaPHHDQV6ErzQy6sLXfev6o-7cuJFFdzM3yg_TARp9KHZvNDFeNBgheTfPq2tIydaonsFm4ABhzyKrkBvOipBLfpRc-s/w400-h268/P1027577.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Voor dat bedrag zaten we
eersterangs! Het was spontaan dus ik had mijn telelens niet bij me (wel mijn
snapshot c.q. onderwatercamera). Vanwege het tijdstip was er van alles te zien
langs, boven en op de rivier: roofvogels (vooral gieren), aalscholvers, kleurrijke
leguanen die op een boomstam rustten na een dag hard werken. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">En er zat een
mannetje langs het water met een grote schaal met water in zijn handen. De
schotel draaide hij rond en rond. Dus nee, hij was niet aan het vissen. Hij
zocht goudklompjes, El Dorado; net als de Spaanse kolonisten vroeger deden. Op deze snel stromende rivier zag ik ook pontjes de rivier oversteken. Waarom Hernan dat niet deed om het verre
omrijden te voorkomen, is mij een raadsel. Misschien durfde hij het niet met
zijn splinternieuwe Kia? We zullen het nooit weten, hij keerde nog dezelfde dag
naar Bogotá terug. Kasian. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Toen we ons die eerste avond op
een hard (maar groot) bed uitstrekten (hoe dat voelt? Als liggen op een
strijkplank...) en bij de achterburen van ons hotel de karaoke uitbrak,
fluisterde mijn liefje mij een veelgebezigd adagium in mijn oor: </span><span lang="DE">“r</span><span lang="DE">eizen is verslavend</span><span lang="DE">”</span><span lang="DE">. De pestkop. Maar zo is het
wel. Het lawaai stopte rond 10 uur. Hier staat men vroeg op en gaat vroeg naar
bed. Ons past dat schema ook.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Op vier lokaties spotte ik kolibries, op de foto kreeg ik deze watervlugge, kleine vogels nog niet. Van de
de </span>bilaterale gynandromorfe groene suikervogel nog
geen enkel spoor. Ontzettend aardige Colombianen vind je hier echter op elke
straathoek. In het hotel leerden we Cristina, haar dochter Mariana en studerende zoon
Juan Manuel kennen. Ze komen uit Medellin en staan erop dat we langskomen als
wij in de buurt zijn. Dan laat ze ons haar geboortestad graag zien. Whatsapp-gegevens
zijn uitgewisseld. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Een bezoek aan het
observatorium in de Tatacoawoestijn om sterren te kijken en een bezoek aan de
rode en grijze woestijn stonden eveneens op het programma. Die liggen inmiddels
achter ons. De foto’s staan al wel in mijn webalbum. Een blog erover houd je te
goed. We trekken binnenkort verder naar het zuiden, richting de grens met Ecuador (rood reisgebied). Maar niet helemaal, don't worry! <o:p></o:p></span></span></p>
<p><br /></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-69316858588131764562023-12-31T13:47:00.007+01:002023-12-31T23:43:50.045+01:00Con gusto <p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYd7S5HL5mIpTMVjWLoeTygmvuzT-V3ntqiNLbUUPUI54iT7XEZW-A1PiYGWJowZLgQ2fC5wSstA68ZIzfclu8GoJiVS88ekf1vxF_66dmn5dd3A6ouh4m1UsXX1XpnlUiPt_bjkdztnZrb2HaJq-ytVnV0BrppcdZ3dpy25ZtIejVkIbIPDg5OV11jPA/s3968/PC307301.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2648" data-original-width="3968" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYd7S5HL5mIpTMVjWLoeTygmvuzT-V3ntqiNLbUUPUI54iT7XEZW-A1PiYGWJowZLgQ2fC5wSstA68ZIzfclu8GoJiVS88ekf1vxF_66dmn5dd3A6ouh4m1UsXX1XpnlUiPt_bjkdztnZrb2HaJq-ytVnV0BrppcdZ3dpy25ZtIejVkIbIPDg5OV11jPA/w400-h268/PC307301.JPG" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De vluchten naar Bogotá, Colombia’s hoofdstad, verliepen
goed: eerst met een regionale lijndienst van Alicante naar Madrid en vervolgens,
na een korte wachttijd, van Madrid naar Zuid-Amerika. Luchthaven Barajas is wel
een vervelend vliegveld, vind ik. Immens groot, met haperende bewegwijzering. Je moet er uit via de douane en er even verderop weer in. Met alle controles die daarbij horen. We moesten van
terminal 1 naar terminal 4; deels met de ondergrondse trein. Het was goed dat
wij een ruime overstaptijd hadden. Mijn liefje vertelde dat Madrid de nieuwe
hub van West-Europa wenst te worden, met name voor Aziatische
vliegmaatschappijen. De Spaanse overheid wil daar in de komende jaren twee
nieuwe start- en landingsbanen aanleggen. Dan wordt dit vliegveld nóg onoverzichtelijker,
vrees ik. Middenop de Atlantische oceaan hadden we het eerste beetje turbulentie,
boven het begin van de Andes de tweede reeks. Dat viel dus erg mee. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Vóór vertrek hadden we ons online gemeld bij de
Colombiaanse immigratiedienst. Dat scheelde een slok op een borrel. In een mum
van tijd waren we door de controle in Bogotá. De man die onze paspoorten en
visaverzoeken kritisch bezag en afstempelde was erg aardig. Zijn glimlach week
niet van zijn gezicht. Hij wenste ons een heel fijn verblijf toe en vertelde
ons waar de uitgang was. (Zo sneu is het nou ook weer niet gesteld met ons,
pensionistas!) Hij was de eerste van een -nu al- lange reeks ontmoetingen met
uiterst vriendelijke lokalo’s. Op het vliegveld, in het hotel, in een
restaurant voor de lunch, op straat. We hebben de uitdrukking ‘con gusto’ al
ettelijke malen gehoord. (Dat betekent zoiets als ‘graag gedaan’.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">We hebben er overigens beide wel moeite mee de
Colombianen goed te verstaan. Alleen de jongedame aan het ontbijt spreekt
Spaans zoals wij dat kennen. Toen wij later op de dag met een aardige vrouw van
een lokaal toeristenbureau spraken en het taalonderwerp aansneden, meldde zij
dat Colombianen mooier en beter Spaans spreken dan de Spanjaarden. Tja. Het
vocabulair is anders en men slikt veel woorden in. Helaas moeten we regelmatig
vragen wat er precies wordt gezegd.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">¡Madre mia... wat is Bogotá een grote, uitgestrekte
stad! Er wonen ruim acht miljoen mensen maar die hebben we nog niet allemaal
ontmoet. Deze hoofdstad is groter dan de gehele Randstad van Nederland. We
zaten na aankomst ruim een half uur in de taxi naar ons hotel. Dat kost weinig maar
een goede taxi kiezen, is een uitdaging. Voor vertrek hadden we via Booking.com
een taxi besteld op vliegveld El Dorado. De taxichauffeur zou onze vlucht in de
gaten houden en ons in de aankomsthal opwachten met een naambord. Wat en wie we
ook zagen, geen bekende naam op een bordje. Ook niet na drie keer heen en weer
lopen. Hij was er eenvoudigweg niet.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Als er één ding is dat men een toerist in Bogotá
afraadt, is een willekeurige taxi op straat aanhouden en erin springen. Dat is
vragen om moeilijkheden. Veel chauffeurs zijn betrouwbaar maar een aantal ook helemaal
niet. Je wilt niet worden afgevoerd naar een duistere wijk en daar van al je
waardevolle spullen worden beroofd. (Of erger.) Nu staan er op de luchthaven ongetwijfeld
boeven te wachten tussen al het gepeupel maar ook veel geautoriseerde taxis.
Temidden van die laatste categorie vonden we een chauffeur die ons naar het
hotel reed. Hij bleek aardig en zeer behulpzaam, ontpopte zich zelfs min of
meer tot gids. We reden in het donker langs allerlei bezienswaardigheden die
volledig verlicht waren. Ik heb op een traject van deze lengte nog nooit zóveel
kerstverlichting gezien. Kennelijk weerhouden de energieprijzen niemand hier! <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">We maken momenteel veel rodebloedlichamen aan, we zijn
aan een hoogtestage bezig. Wel is het jammer dat de kreukelzones in onze
gezichten drastisch toenamen in de afgelopen dagen. Mijn nieuwe naam is Shar
Pei en mijn liefje vreest dat ze zichzelf binnenkort niet meer herkent in de
spiegel. Close up-foto’s zijn voorlopig dan ook uit den boze.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Als ik uit het raam van de hotelkamer kijk, zie ik
de toppen van de Andes op de achtergrond. Die zie je op menige plek in deze stad.
We bevinden ons in de oostelijke cordillera, in het noordelijke gedeelte van de
Andes (hier ongeveer 2.650m hoog). Erg mooi. Toen we op de eerste ochtend na aankomst
opstonden, voelde ik een zeurende hoofdpijn. Dat is dus het verschijnsel van de
mij bekende hoogteziekte. Maar dat pilletje doet wonderen en dat blijf ik
slikken zolang we in de hoofdstad zijn. Ondanks de hoogte is de temperatuur
heel aangenaam. Het werd geen moment koud, de lichtgewicht winterjassen zaten
al vrij snel om onze heupen geknoopt.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">De eerste dag regelden we een aantal belangrijke zaken:
Colombiaanse pesos uit de ATM (op het vliegveld stond een veel te lange rij
voor het wisselkantoor), een SIM-kaart voor lokaal gebruik (Google Maps en
specifieke apps) en excursies waarop we onze zinnen hebben gezet. Dat lukte
allemaal.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqnXLLs0DvVJFXrO3OQDaR4V_g84jOGVHiR0NGxMNL4vJNhsquDMy_da05SrAOhA5HvDy4Hfy_Bg0cIjbjWH-R2To9PuwyaaJOYdjAcIHK_zgw7kzUWRMUiJWMnaBox_zWDWh__qTf_-O1j0dpDpmNG-NaMKggv4sTxHSh-KEKQwbyPpTDlqYC7t9iITU/s3262/20231230_122443.jpg" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3262" data-original-width="2217" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqnXLLs0DvVJFXrO3OQDaR4V_g84jOGVHiR0NGxMNL4vJNhsquDMy_da05SrAOhA5HvDy4Hfy_Bg0cIjbjWH-R2To9PuwyaaJOYdjAcIHK_zgw7kzUWRMUiJWMnaBox_zWDWh__qTf_-O1j0dpDpmNG-NaMKggv4sTxHSh-KEKQwbyPpTDlqYC7t9iITU/w271-h400/20231230_122443.jpg" width="271" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><i>Wij en Miriam, in de hand van Botero</i></span></td></tr></tbody></table><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">We liepen die dag naar het museum van kunstenaar Botero
maar dat bleek helaas gesloten; de website van dit museum vermeldt dit niet. We
liepen door een deel van de wijk Candelaria (onder andere beroemd vanwege de
muurschilderingen) en door het autovrije c.q. autoluwe centro historico. Op de
Plaza de Bolivar, het centrale plein van de stad, waar onder andere de imposante
kathedraal, het ministerie van Justitie, het regeringsgebouw en het huis van de
president staan, werd alles in gereedheid gebracht voor een Oudejaarsviering
met veel vuurwerk, vermoed ik. (Grote stellages rondom.) We bezochten twee
kerken, in een vond een dienst plaats. Het was boeiend om te zien en horen hoe Colombiaanse
parochianen reageren op hun priester. In dit populaire deel van het centrum is trouwens
erg veel politie op de been.</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Al wandelend, belandden we in een wijk die niet in
de toeristenbrochures wordt aangeprezen. Veel zwervers, verwarde mensen, overal
afval op straat, pies- en marihuanalucht alom. Toen we genoeg hadden gezien, wilden we
met een taxi terug naar het hotel. Maar ja, welke dan? Er rijden veel taxis
rond (met ieder hun eigen app) maar de ene tronie vond ik naarder dan de
andere. Maar hoe kwamen we dan ‘thuis’? We besteedden er veel woorden aan
onderling. De ene wilde dit, de ander wilde niet(s). Totdat mijn liefje een
vrij nieuwe taxi met een frisogende chauffeur ontdekte in de stroom auto’s. De
chauffeur wachtte even verderop op ons en bij hem sprongen we wel aan boord. We
kunnen het navertellen, al had hij op- en aanmerkingen over onze spiksplinternieuwe
pesosbiljetten uit de ATM. Die zouden vals zijn. We lieten daarna een stapeltje biljetten controleren bij de vriendelijke receptionist van ons hotel. Die zei ons dat de
klacht onterecht was.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgilHjZXIIlLCSUL143YePuuk7voOHzrTpQLPsrxwsZN4h3jrFfL3iYdf9VGwIBAOv8EeF1_uC4QFXnitUmqo-Yj3YKB9iHsFCXYRAldtxJzIZxOVc5L9-SWoRPGVh3tOm_nrOIzp2D2w_Knnt6UZGlncoddDpTCxUe1RIAFpoqhgFyhCqLgjCPtA3MsZQ/s1030/P1017367.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="687" data-original-width="1030" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgilHjZXIIlLCSUL143YePuuk7voOHzrTpQLPsrxwsZN4h3jrFfL3iYdf9VGwIBAOv8EeF1_uC4QFXnitUmqo-Yj3YKB9iHsFCXYRAldtxJzIZxOVc5L9-SWoRPGVh3tOm_nrOIzp2D2w_Knnt6UZGlncoddDpTCxUe1RIAFpoqhgFyhCqLgjCPtA3MsZQ/s320/P1017367.JPG" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Desalniettemin was er wel degelijk iets aan de hand. Niet alleen liet de Über-app ons in de steek, tijdens een thuisreis in een taxi blijken we wel degelijk vals geld uit de ATM van een lokale bank te hebben
getrokken. Die beide ervaringen schokten ons... </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Dat gaf wel een
knauw in ons reisplezier en ons vertrouwen in dit nieuw te bereizen land. Twee 50.000 pesos-biljetten met een
zelfde nummer? </span><span style="font-family: verdana;">De receptionist van ons hotel was net zo geschokt als wij.</span><span style="font-family: verdana;"> </span><span style="font-family: verdana;">Gabriel García Márquez, de beroemdste schrijver van het land die
figureert op deze biljetten, zou zich in zijn graf omdraaien. Ook een paar biljetten van 20.000 pesos bleek vals. We hebben
gemengde gevoelens en vannacht dacht ik een tijdje aan weer naar huis gaan.
Mijn liefje wist mij te overtuigen voorlopig door te gaan. Dat is de stand nu.</span></div><div><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBQWTd46yRPfxsN3Y6J8DiVBQPcAl6ah_32duz-FyjdnpqAjALV9ihmb1YrKbFj4IA5f2f0UK6fEczCJqIp2x8eRLxlkUkLZNYEQIVzw8H4pfPEFa9Nl-DTrvS1IFK4rK2A8g8BVaXyMNjL7doWAnBPXEghznJ4e1G80_8FyOLEOD4zqwFxVJU7Fgfl6Y/s3636/PC307305.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3636" data-original-width="2369" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBQWTd46yRPfxsN3Y6J8DiVBQPcAl6ah_32duz-FyjdnpqAjALV9ihmb1YrKbFj4IA5f2f0UK6fEczCJqIp2x8eRLxlkUkLZNYEQIVzw8H4pfPEFa9Nl-DTrvS1IFK4rK2A8g8BVaXyMNjL7doWAnBPXEghznJ4e1G80_8FyOLEOD4zqwFxVJU7Fgfl6Y/s320/PC307305.JPG" width="208" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Gisteren gingen we op een lange City Tour (grotendeels
wandelend) onder leiding van stadsgids Maurizio. (De hop on-hop off-bus rijdt
pas weer in februari; staat ook niet op de website.) Wij werden vergezeld door Miriam uit Ecuador. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Mauro weet heel veel van
zijn stad en van Colombia. Het was interessant om naar zijn uiteenlopende verhalen
te luisteren. Over politiek, de inheemse bevolking (85 groepen met hun eigen
taal, cultuur en gebruiken), de Spaanse conquistadores (veroveraars), het levensverhaal
van de huidige president, het begin van het geweld in het land, de betekenis
van goud, oude mythen en sagen, volksopstanden, de betekenis van de omringende bergen voor de stadsbewoners,
typisch Colombiaans eten en meer. </span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">De bonus van die dag was alsnog een bezoek aan het
museum van Fernando Botero, dat dit jaar 100 jaar bestaat. Ik wist niet dat deze kunstenaar zelf
zo’n enorme, belangrijke kunstcollectie bezat. Hij schonk 120 kunstwerken van
zichzelf en bijna 100 werken van vroege kunstenaars uit Europa en de VS, van
zeer uiteenlopende kunststijlen (Salvador Dalí, Pablo Picasso, Francis Bacon,
Willem de Kooning, Marc Chagall en vele andere grootheden).</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">We sloten de tour af met een lunch bij Perseverancia.
Dat was een hele ervaring. In een enorme markthal met lange tafels wordt
gekookt uit alle streken van Colombia. Mijn liefje en ik kozen de beroemdste kippensoep (Ajiaco) met aardappel en maiskolf, patacones
(platgeslagen, gefrituurde banaan), avocado en witte rijst met sesamzaadjes.
Best lekker, al was de portie te groot voor ons.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Nu zijn we bezig om het transport te regelen voor
onze volgende stop. Die bestemming ligt 280km ten zuiden van de hoofdstad, dicht
bij de volgende bezienswaardigheid van Colombia: de Tatacoawoestijn, op de
lijst van UNESCO-Werelderfgoed. De route gaat deels door de Andes en de wegen
zijn niet overal even goed. Daarom is het een rit van circa 7 uur. Vandaag
bepalen we hoe en met wie we daarheen reizen.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0sixC7qnM1irOJ4LVRCrG4vQluvdAb_8zJQfZteM0uYUYqKO8Ey6d21tKm67FnIMAZSm7ulLPAnclIDRlReC13VNb9kCL4Ck_-DlaXmCke8H2Aw0iiMRrqlv1l1DS38bHa2FyAOxO3Db8Kh0WWSongmW_F9ApbVMNl8ntzb7NCtKXugsYthnpzeqelC4/s945/Oudjaar%202023.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="702" data-original-width="945" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0sixC7qnM1irOJ4LVRCrG4vQluvdAb_8zJQfZteM0uYUYqKO8Ey6d21tKm67FnIMAZSm7ulLPAnclIDRlReC13VNb9kCL4Ck_-DlaXmCke8H2Aw0iiMRrqlv1l1DS38bHa2FyAOxO3Db8Kh0WWSongmW_F9ApbVMNl8ntzb7NCtKXugsYthnpzeqelC4/s320/Oudjaar%202023.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Mijn liefje en ik wensen je een gezellige
Oudejaarsavond toe en de allerbeste wensen voor 2024. Wij weten nog niet
precies waar en hoe we de avond gaan doorbrengen maar gezien mijn huidige staat van dienst (chronisch slaaptekort) gaan we het vuurwerk in de stad niet afwachten. </span><p></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">In de rechterkolom van
mijn blog vind je het nieuwe webalbum dat ik regelmatig zal bijwerken. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-4219551019050918832023-12-27T08:00:00.013+01:002023-12-27T15:17:16.092+01:00Wij zijn trekvogels (Winterklaar – deel 2)<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYjbcIhoghkpYS7RoEBAIpbhnLIph96U_TA9AccuqtdpJQNUStUlOA4Z-I-1WXQ8-70yKuCqMuTKCa_-KLsxov8h-0S5Ywd34MxdviWvpNy9IjOo1GHEXp99b3FIRigmnYJ_rTpB7YvrTioZY0udj0KNyqiz6M9yFlFctp9ioJ11MRwIUtlaaa8yTavmE/s985/Lonely%20Planet%20Colombia.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="985" data-original-width="636" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYjbcIhoghkpYS7RoEBAIpbhnLIph96U_TA9AccuqtdpJQNUStUlOA4Z-I-1WXQ8-70yKuCqMuTKCa_-KLsxov8h-0S5Ywd34MxdviWvpNy9IjOo1GHEXp99b3FIRigmnYJ_rTpB7YvrTioZY0udj0KNyqiz6M9yFlFctp9ioJ11MRwIUtlaaa8yTavmE/w259-h400/Lonely%20Planet%20Colombia.jpg" width="259" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">In een eerder blog (Winterklaar - deel 1) schreef ik
over gevederde vriendjes uit het hoge noorden die over Spanje vliegen om in het
diepere zuiden te gaan overwinteren. Mijn liefje en ik gaan dat binnenkort ook
doen. We verruilen Spanje tijdelijk voor een Zuid-Amerikaans land om daar van
de zomer te gaan genieten. De laatste keer dat we zoiets deden, was net voordat
de coronapandemie uitbrak. (Toen reisden we naar Bali.) In de jaren daarna maakten
we wel korte reizen in Spanje en naar Nederland maar van een verre reis naar
onbekende oorden die bovendien lekker lang duurt, was geen sprake. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Daarvoor is het dus weer de hoogste tijd. Mijn
reislust stak weer de kop op. Er was een tijd dat ik dacht dat die weg was. Er
leek geen Wanderlust meer in mij te huizen maar ik vergiste mij. Er smeult weer
een vuurtje van binnen. Voorpret is dubbele pret. Niet alleen is het een plezier om
weer (samen) op pad te gaan naar het onbekende. Nieuwe dingen met eigen ogen
zien, is de grootste drijfveer. Daar kan geen webcam tegenop! Reizen is verslavend. Nog wel...</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">We gaan overwinteren in Colombia. We maakten jaren eerder
een tussenstop in hoofdstad Bogotá toen we vanuit Ecuador naar Spanje
terugvlogen. Destijds beviel mij dat niet erg. Ik lag ziek in mijn
hotelkamerbed. We vlogen vanuit de hoog gelegen Ecuadoriaanse hoofdstad Quito naar
Bogotá (dat lager, op ruim 2.600m hoogte ligt). Ik stapte met hoogteziekte uit
het vliegtuig en stapte er op het tweede traject weer mee in. We nemen nu pillen mee om ernstige hoofdpijn en misselijkheid te bestrijden. Maar misschien
heb ik deze keer geen last? We gaan het zien.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Na ruim tien uur vliegen zullen we landen op vliegveld ‘El Dorado’ -de Vergulde-, de mythische Zuid-Amerikaanse tegenhanger van Utopia. Hoe leuk is
dat?! We verblijven enkele dagen in de hoofdstad dus daar gaan we Oud &
Nieuw en Nieuwjaar vieren. Ons hotel staat in een kek deel van het centrum en we bevinden
ons op loopafstand van de Hop On-Hop Off-bus van Bogotá. Die brengt je in een
ronde van vier uur langs de belangrijkste hoogtepunten. Zitten en genieten. Dit is een
uitstekende manier om de stad te verkennen, zeker voor iemand met een beetje jetlag. Pas in het nieuwe jaar gaan we beginnen aan een lange rondreis door lager
gelegen gebieden. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Colombia stond al geruime tijd op onze
reiswensenlijst. Het is een geografisch zeer afwisselend land dat hoge bergen
(Andes), twee oceanen, een tropisch regenwoud en een woestijn binnen de
landsgrenzen heeft. Kom er eens om! Het land ligt rond de evenaar met een
tropisch klimaat tot gevolg maar door de grootte en de hoogteverschillen heeft
het land verschillende klimaatzones. In Bogotá is het winters, daarna is het
bijna overal zomers en tropisch. Wat ook interessant is, is dat 18% van alle
vogels wereldwijd daar voorkomt. Ik verheug mij met name op het zien van de
vele soorten kolobries en roofvogels.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI45c3J-a3QLduZzSQEkgm3Sh060usL1u4W8usjVGRD3XEmB-NVt8ls3sRceXRQMK5Fmbu_ic5qFz4kObctCNzOe5P5VjfZIKiaa55k0O2vdY3Twvsy9_WukIIuEIXobmb4iiGRwWCuEIP60XacnlKUB5z-3xrA9xtDQKsHqyjD_msq7pYLjt-2MHfkd8/s877/Colombia%20rondreis_1.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="877" data-original-width="617" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiI45c3J-a3QLduZzSQEkgm3Sh060usL1u4W8usjVGRD3XEmB-NVt8ls3sRceXRQMK5Fmbu_ic5qFz4kObctCNzOe5P5VjfZIKiaa55k0O2vdY3Twvsy9_WukIIuEIXobmb4iiGRwWCuEIP60XacnlKUB5z-3xrA9xtDQKsHqyjD_msq7pYLjt-2MHfkd8/w281-h400/Colombia%20rondreis_1.jpg" width="281" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Bovendien is het cultureel een boeiend land, denk
maar eens aan de precolombiaanse tijd in de archeologie. In het land leven nog
miljoenen nazaten van inheemse volkeren met hun oude cultuur en gebruiken. Ook de
Colombiaanse schrijver Gabriel García Márquez en kunstenaar Fernando Botero zijn
daar geboren en worden er vereerd. Laatstgenoemde overleed in september van dit
jaar op 91-jarige leeftijd. We gaan zijn museum in Bogotá zeker bezoeken. Maar
van hedendaagse cultuur, zoals zich dat uit in street art, ben ik eveneens
groot fan. Muurschilderingen vind je dan ook in de wijk Candelabria in de
hoofdstad en op vele andere plekken in het land.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Laatst werden we gebeld door de klantenservice van
supermarktketen Carrefour. Er was iets dat men wilde ophelderen. Ik hoorde een
bekende tongval en na afronding van het gesprek vroeg ik de jongedame waar ze
vandaankomt. Uit Colombia! Daarop zei ik dat wij binnenkort zouden gaan
overwinteren in haar Vaderland. Ze adviseerde ons daarop haar geboortestad Medellín
niet over te slaan. Haar enthousiasme was aanstekelijk. Het vroegere centrum
van narcostaat Colombia staat inderdaad op ons reisprogramma. Zeker nu we weten
dat Provenza een van de 33 uitgeroepen leukste straten ter wereld is (en zich
daar bevindt). Maar we kijken ook uit naar snorkelen in het Caribisch gebied en
een tijdje luieren in een hutje op het strand met hangmat voor de deur. We
mogen maximaal drie maanden blijven maar zien wel hoe lang we willen blijven. </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Sinds medio vorig jaar staat in Colombia, voor de
eerste keer in de geschiedenis van het land, een linkse regering aan het roer. President
Gustavo Petro en zijn regering ondervindt tot dusver nogal wat tegenslag. Dat
weet ik omdat ik wekelijks de Colombia-nieuwsbrief van de Spaanse krant El País
in mijn postbus ontvang. Daarop abonneerde ik mij ruim een jaar geleden, toen
de contouren van een overwinteringsreis zich begonnen af te tekenen. We waren vorige
jaar al van plan naar dit land af te reizen maar door fysieke klachten van een
van ons ging dat niet door.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">De nieuwe regering is tot nu toe geen al te groot
sukses. De communicatiestijl van Petro zelf was en is nogal onhandig op social
media, zijn zoon blijkt zich schuldig te hebben gemaakt aan corruptie om zijn
vader te bevoordelen in de presidentsverkiezingen (die zou er niets van weten),
de president verving zeven van zijn (19) ministers, een van zijn vrouwelijke
ministers zette een nepotistische foute stap en moest publiekelijk diep door
het stof, hij verloor de politieke meerderheid in beide Kamers door onderling
gedoe, de ‘Totale Vrede’-agenda verloopt niet zoals gepland, de beloofde
hervormingen haperen (gezondheidszorg, pensioen en arbeid), de recente
regionale verkiezingen pakten beter uit voor de oppositie dan voor de regerende
partij, burgers worden ongeduldig, er is nog te weinig verbetering te zien in
hun levens sinds zijn aantreden. <span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPdv-yGF8JeJIoE68VtUuHvQ0YztvLbXVKvJwEbyzxim-nYF3DAoJkHJv7XdOahWk08pbM25fhkmwbA5DiRb8F4YUnIBn2oFjUVBQtwr-oPPMIeI4bj0HJjb2x6YLYAn1_XlFVJDxa4qxJ9m4I-QlIO6pPoH3_mbN2AnKobReti0pIGTLHYWUv3_YN5Tw/s877/Colombia%20rondreis_2.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="877" data-original-width="660" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPdv-yGF8JeJIoE68VtUuHvQ0YztvLbXVKvJwEbyzxim-nYF3DAoJkHJv7XdOahWk08pbM25fhkmwbA5DiRb8F4YUnIBn2oFjUVBQtwr-oPPMIeI4bj0HJjb2x6YLYAn1_XlFVJDxa4qxJ9m4I-QlIO6pPoH3_mbN2AnKobReti0pIGTLHYWUv3_YN5Tw/w301-h400/Colombia%20rondreis_2.jpg" width="301" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Als we tegen kennissen of vrienden zeggen dat we een
enkeltje Bogotá hebben, trekt menigeen een wenkbrauw op. Het lijkt te suggeren
dat we geen plannen hebben om naar Spanje terug te keren; maar dat is niet zo.
We hebben echter tijd en zin om de terugreis te laten afhangen van hoezeer we
het daar naar ons zin hebben. Die wenkbrauw wordt in sommige gevallen hoog opgetrokken
omdat men zich afvraagt of we wel naar zo’n gevaarlijk land moeten afreizen. De
landkaart die bij het reisadvies van de Nederlandse overheid staat afgebeeld,
vertoont rode, oranje en gele gebieden. Geen groene. Dus ik begrijp hun zorg
maar het weerhoudt ons er niet van te gaan. Wel zullen we de rode gebieden
mijden en de oranje en gele zones oplettend betreden. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Onlangs las ik in de NOS-app dat het extreem-linkse
Columbiaanse bevrijdingsleger ELN, een van de laatste groepen in zijn soort, het
(lucratieve) verdienmodel van ontvoeringen en losgeld gaat stoppen als het
huidige wapenbestand met deze regering wordt verlengd. Met dat geld financierden ze hun strijd tegen de vorige
rechtse regering. </span></span><span style="font-family: verdana;">Dat bestand loopt op 29 januari 2024 af.</span><span style="font-family: verdana;"> Een verlenging zou </span><span style="font-family: verdana;">dus goed nieuws, voor alle Colombianen en voor menig buitenlandse
toerist.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Er gaan namelijk busladingen vol buitenlandse toeristen door het land trekken als wij daar zijn. Nederlandse
reisorganisaties als Sawadee, Koning Aap, Djoser, Shoestring en TUI organiseren
er rondreizen in deze tijd van het jaar. Het is de droge periode, met de meeste
zonneschijn. Wij volgen de route van die reisgroepen grotendeels maar doen het met
ons tweeën, op eigen wijze en op ons gemak. <o:p></o:p></span></span><span style="font-family: verdana;">We zijn immers grey nomads...</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">De volgende blog komt dus vanuit Colombia (Leo Dovente). Misschien hebben we dan al onze eerste kolibrie gezien in dit vogelwalhalla. Of de </span></span><span style="font-family: verdana;">bilaterale gynandromorfe groene suikervogel. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Fingers crossed. Tot laterrrrrr</span><span style="font-family: verdana;">!</span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-17350308511718326212023-12-25T08:09:00.008+01:002023-12-25T11:20:30.626+01:00¡Feliz Navidad!<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKLAC9u80BHz7ZzQ-YvKJ4_XvyTEDwKz3hDXb5Kzu04bkVOxAh0vhxP6HcOSWz9udvsQQ52rDq7SZX8Evftvuuvu9yMqnTQpgpC7IBr9K5rAfOhqlPVQxfb0sdNsXPqfvUvCKsOtq0ef79XBIQibTsIlmbyVpC80ikaaKDjY6W2BMpilZJzowNzWdOUxg/s920/Bali%20family_0.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="880" data-original-width="920" height="383" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKLAC9u80BHz7ZzQ-YvKJ4_XvyTEDwKz3hDXb5Kzu04bkVOxAh0vhxP6HcOSWz9udvsQQ52rDq7SZX8Evftvuuvu9yMqnTQpgpC7IBr9K5rAfOhqlPVQxfb0sdNsXPqfvUvCKsOtq0ef79XBIQibTsIlmbyVpC80ikaaKDjY6W2BMpilZJzowNzWdOUxg/w400-h383/Bali%20family_0.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Vrede op aarde is dit jaar verder weg dan ooit dus
daarover ga ik het hier niet hebben. Deze Kerstblog gaat over (kleine) mensen
die de wereld mooier maken: de kids in Bali. Wij vertelden de oudste jongens een
tijdje geleden dat we elkaar dit jaar niet in levende lijve gaan zien. Lang
hoopten ze dat we na corona weer naar hen zouden afreizen aan het einde van het
jaar maar we zijn in de afgelopen jaren elf keer naar Bali gereisd en kiezen anders dit jaar. Dat
hebben ze verdrongen. Ze weten dat we niet komen maar we spreken er niet meer over.</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Onlangs stuurden de beide jongens ons hun
eindejaarsrapporten. Daar hoeven we inmiddels niet meer naar te
informeren; dat sturen ze ons uit eigener beweging toe. Zij waren, naar
verluidt, best tevreden met hun cijferlijsten. Dat vonden wij heel terecht. Ook
wij zijn blij met de behaalde resultaten. Vooral hun hoge cijfers voor de Engelse taal vinden we top. Beter dan bahasa Indonesia en
bahasa Bali! Mijn liefje en ik keken elkaar met glimmende ogen aan. Dat hebben
we toch maar mooi voor elkaar gekregen. Het maakt dat we wekelijks heel
gemakkelijk met elkaar kunnen communiceren via Whatsapp. Een groot goed.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Beide zitten op dezelfde (goede) middelbare school. Hun rapportgemiddelde ligt rond 7.5. En hun leesvaardigheid ligt flink boven dat van een gemiddelde
Nederlandse puber. Met vriendin Bernadette deden we een duit in het zakje voor
een gezellig Kerstdiner<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>met de hele
familie. Met lekker eten maak je eenieder daar blij. Dat is eveneens iets dat we ze leerden. </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Mijn liefje en ik prijzen ons gelukkig met zulke
leuke kids. De oudste twee zijn pubers van ruim 16 en bijna 13 jaar oud. Zij mopperen bijna nooit, hoe lastig of eentonig hun leventje in Noord-Bali soms ook is. Ze talen
niet naar drugs, tatoeages of sigaretten, hebben geen gedoe op school. Yuda, de
oudste, begint wel te mijmeren over grote, snelle motoren maar de
verwachting dat wij hem die volgend jaar -wanneer hij daarvoor de wettelijke
leeftijd bereikt- gaan schenken, hebben we de bodem ingeslagen. Dat kan hij op zijn buik schrijven! We gaan niet
bijdragen aan een mogelijk ernstig of zelfs fataal verkeersongeval. </span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Ze zijn fanatiek op TikTok maar weten op tijd
te stoppen en zich te richten op dingen die ze moeten doen voor school en
familie. Kom er eens om?! We zijn vooral blij dat Yuda zich goed herstelde van
de schok van de veel te vroege dood van zijn vriendinnetje eerder dit
jaar. Dat baarde ons zorgen maar hij gaat weer lekker zijn gangetje en trekt vaak
op met zijn leuke vriend Made. Ze hebben nu eindejaarsvakantie. Ze gaan onder andere lekker varen op de Balizee met de roeiboot die we Damai eerder dit jaar schonken
op zijn verjaardag.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">De jongste van het gezin, Santya, vierde haar
verjaardag eerder deze maand. We zongen haar op afstand toe en kregen een
bericht van een lief stemmetje terug. “Thank you” en “ I love you” in goed
Engels. Er kwamen die dag filmpjes binnen van een bezoek aan een speelcentrum
met ballenbak, klimrekken, glijbanen, kruip-door-sluip-door-toestellen. Ze was
overal te vinden en nergens bang voor. Ze is een heuse tomboy. Die kleine komt er wel! We verwachten niet anders met drie oudere broers.</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGH9Uvc1zLut0pQk3psE7_mSQdA_3FJ-2ruhdB4ONDmyN3g_u3yoGY6ejBwDwz1k0jI_VVnxagANy6WjfjFXMqQDFbCwSzN2j32gL7d2NWDzVW-kna7dELPetEUTWyb7rkz-FxaYWKj1c39HURLO7R3Eo8eFZ8vQFn8HdCiSeipatQoXJwMb7vRfX4yY8/s938/M&B%20kerstgroet%202023.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="937" data-original-width="938" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGH9Uvc1zLut0pQk3psE7_mSQdA_3FJ-2ruhdB4ONDmyN3g_u3yoGY6ejBwDwz1k0jI_VVnxagANy6WjfjFXMqQDFbCwSzN2j32gL7d2NWDzVW-kna7dELPetEUTWyb7rkz-FxaYWKj1c39HURLO7R3Eo8eFZ8vQFn8HdCiSeipatQoXJwMb7vRfX4yY8/w400-h400/M&B%20kerstgroet%202023.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Pa Ketut geniet van zijn laatste weken thuis. En ook
hij gaat nog deze maand zijn verjaardag vieren met zijn gezin. Dat zal wel tot
een bezoek aan een warung (eethuis) leiden. Voor hen is december daarom sowieso een
feestmaand. Zij vieren geen Kerst of Nieuwjaar. De Balinese kalender en jaartelling werken heel anders dan die van ons. </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Begin volgend jaar stapt pa weer aan boord van het cruiseschip van
zijn Amerikaanse werkgever. De twee jongsten in het gezin zullen hem zeker gaan
missen maar iedereen weet waarom bapak een tijdje weggaat; voor een beter leven
voor het gezin. </span><span style="font-family: verdana;">Dat wensen we hen toe onder ons kerstverlichte raam. Een boom
leek ons dit jaar niet opportuun vanwege het aanstaande vertrek.</span><div><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Bij hen hoef ik mij geen zorgen te maken of
polarisatie tussen genodigden het kerstdiner zal vergallen. Dat zijn vooral
Westerse zorgen. Zij hebben andere dingen aan hun hoofd. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Ik wens jou
fijne Kerstdagen en een smakelijk maar vooral conflictloos diner toe. </span><span face="Verdana, sans-serif" style="font-size: 10pt;"><o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><span face=""Verdana",sans-serif" lang="DE" style="font-size: 10pt; mso-ansi-language: DE; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-language: EN-US; mso-font-kerning: 14.0pt;"><br /></span></p>
<p class="MsoNormal"><span face=""Verdana",sans-serif" lang="DE" style="font-size: 10pt; mso-ansi-language: DE; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-language: EN-US; mso-font-kerning: 14.0pt;"><o:p> </o:p></span></p></div></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-33018972825711606292023-12-23T08:33:00.029+01:002023-12-27T15:31:41.912+01:00Woorden doen ertoe<p><span style="font-family: verdana;">Dit zijn de donkere dagen voor Kerst. Aan de Costa
Blanca niet qua zonlicht. We vestigden afgelopen week wederom een weerrecord.
De temperatuur lag hier tot voor kort rond 25 graden Celsius. Die is nu wel gedaald
maar de zon schijnt elke dag. Maar aan het einde van een zeer bewogen jaar kan ik enige somberheid vanwege de toestand in de wereld niet ontkennen...</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Enkele politici van de nieuwe lichting die thans in
Den Haag rondwaart, zijn van mening dat het tijd is voor meer grappen en
grollen in de politiek. Weg met al de zuurpruimen! Ik veerde op toen ik het hen hoorde zeggen. Wat valt er momenteel te lachen?! Ik beschouw muzelluf
als iemand met een goed gevoel voor humor en maak zelf regelmatig een grap. Maar dit? De Amerikaanse filosoof Harry
Frankfurt stelde in een essay, getiteld ‘On Bullshit’ (2005), dat flauwekul in
de politiek gevaarlijker is dan leugens omdat het de waarheid volledig negeert.
Het doel van bullshitters is niet om de waarheid te verdraaien. Ze gebruiken
het om een bepaald narratief te versterken dat past bij hun politieke agenda.</span> Klinkt dat bekend?</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtaTDIiwU1sAT_bzQh63eckjhN-zp-6IkvaoFzKJy0uhoIwBrMTyVlz1s-ByySo4ub8kfkiDVDhe1giodBphSnVC53RIw9Qi-fszVi1idEE56lwzezG74zJo2vly6dKoBPaZ_oNorEk0bg9fV67ZWAVTJ6hvb8Si6anJ2WCbAcRxoEZIBx4PLPdXb-z6A/s1077/Altijd%20lachen%20met%20Bosma.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="733" data-original-width="1077" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtaTDIiwU1sAT_bzQh63eckjhN-zp-6IkvaoFzKJy0uhoIwBrMTyVlz1s-ByySo4ub8kfkiDVDhe1giodBphSnVC53RIw9Qi-fszVi1idEE56lwzezG74zJo2vly6dKoBPaZ_oNorEk0bg9fV67ZWAVTJ6hvb8Si6anJ2WCbAcRxoEZIBx4PLPdXb-z6A/w400-h272/Altijd%20lachen%20met%20Bosma.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De roep om meer ‘lol’ en minder zure gezichten kwam
van Geert Wilders (PVV), van de nieuwe kamervoorzitter Martin Bosma (ook PVV) en van de nieuwe partijleider van de VVD (Dilan Yesilgöz). Een roep om een frisse wind uit niet zulke frisse kelen. </span><div><span style="font-family: verdana;">Hun oproep tot optimisme
deel ik dan ook niet. Enkele dagen later trof ik deze cartoon aan in de Volkskrant, van Bas van der Schot. Een tekenaar wiens tekeningen nu heel vaak een schot in de roos zijn. Kennelijk stoort het meer weldenkende mensen. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Wat ik vooral erg vind, is dat de uitspraak werd
gebezigd door Bosma, de ideoloog van de PVV. De man met wie je altijd kunt lachen. Totdat het lachen je helemaal vergaat. Hij is de man die de term ‘kopvoddentaks’
bedacht (een belasting op het dragen van hoofddoeken door moslima’s). De man die de omstreden
omvolkingstheorie aanhangt en verspreidt, een extreemrechtse complottheorie die stelt dat de Westerse inheemse bevolking zal worden vervangen door migranten van niet-Westerse culturen (met name moslims). Hij is ook degene die verantwoordelijk was voor
de campagne ‘Minder-minder Marokkanen’. Voor die laatste uitspraak werd Geert Wilders
door de rechter veroordeeld vanwege haatzaaien. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Diezelfde Bosma is vanaf nu eerste vertegenwoordiger
van het Nederlandse parlement, dat hij en zijn partijcollega’s eerder een ‘nepparlement’
noemden. </span></span><span style="font-family: verdana;">Laat dat eens op je inwerken... </span><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Ik zie de lol er niet van in. </span></span><span lang="DE" style="font-family: verdana;">De jofele Bosma is net als zijn politieke baas een
wolf in schaapskleren. Ik vind het ontstellend dat hij ook door democraten in
de Tweede Kamer moet zijn gekozen anders had hij geen meerderheid van de stemmen
gekregen. Ik blog er al jaren over dat we alert moeten zijn op ondemocratische
tendensen. Het lijkt tegen dovemansoren gezegd in Nederland. Woorden doen ertoe.
Een partij als de PVV zoekt altijd een zondebok. Die ander heeft het altijd gedaan. Het
uithollen van de democratie en het ondermijnen van de rechtstaat gaat heel geleidelijk.
We zijn gewaarschuwd...</span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Vaak kies ik tijdens verkiezingen op een vrouw.
Telkens is er dan de hoop dat er eindelijk een vrouwelijke premier aan het roer
komt te staan. Hoop doet leven. Nederland loopt op dit punt ver achter op
Noord-Europese landen. Overigens werd de eerste vrouwelijke president al in
1960 verkozen in Sri Lanka (het vroegere Ceylon), Indira Ghandi kwam aan de
macht in 1966 in India, Golda Meir deed dat in Israël in 1969, gevolgd door Eva
Perón in Argentinië (1974). Dus waar blijft Nederland?! Anno 2023 zat er, wat
mij betreft, geen premierskandidate bij.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Dilan Yesilgöz, de nieuwe partijleider van de VVD
sinds dit jaar, hoopte zelf wel de eerste vrouwelijke premier van het land te (kunnen)
worden. De hele verkiezingscampagne leek daarop gericht. We zagen haar in een campagnefilmpje in een
lange rij van mannelijke premiers als laatste opduiken. Het was wensdenken van haar kant, een droomscenario. Zelf zag ik het niet in haar. Te oppervlakkig, te opportunistisch, te lichtgewicht. </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Haar modus operandi tijdens de campagne vond ik dubieus: onwaarheden vertellen,
politieke tegenstanders persoonlijk aanvallen (terwijl er onderling was afgesproken
op de bal en niet op de speler te spelen), haar teksten die bol stonden van drogredeneringen. </span><span lang="DE">Hoe
graag ik Nederland ook een vrouwelijke premier toewens, tijdens en direct na
de verkiezingscampagne maate zij foute keuzen met verstrekkende gevolgen. Zo zette zij de deur open voor de PVV en gaf een Judaskus aan collega en
partijgenoot Van de Burg (Spreidingswet). Door een motie die zij indiende, werd een
genomen politiek besluit op losse schroeven gezet en het werk van de Eerste
Kamer belemmerd. Wat bovendien niet moet worden vergeten, is dat de VVD onder haar politieke leiding tien
zetels verloor in de Tweede Kamer.</span> (In de peilingen van nu verliest deze partij er nog eens zes.)</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Geen droomscenario maar een nachtmerrie, voor deze partij en haar nieuwe leider. Een ogenschijnlijk intiem onderonsje met de aanstaande premier van Nederland (wensdenken van Wilders) verbijsterde mij en ook daarin bleek ik niet de
enige. '</span><span lang="DE">s
Lands prominentste cabaretier en columnist, Youp <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">van '</span>t Hek, wijdde er vorige week zijn column aan. Dit schreef
hij onder andere:</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZTH_QFL9RW0vbvS-gpMqLDv7CYXcI0O02h03LwDltqWZKf4LKPXmZEwNDrzc1xld4AiQ1monti24_nmZZ2f5lX8yIqDQfxZY8O8siweY7HD9P3lkX6AbQoplRwK2e87dDclU-h1QGD0HJnRV1Z0bvMxhKR52dHXs3Z1leIG0AEi5OEdTRJriSyRLEo38/s985/hurkende%20Dilan%20bij%20Geert.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="553" data-original-width="985" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZTH_QFL9RW0vbvS-gpMqLDv7CYXcI0O02h03LwDltqWZKf4LKPXmZEwNDrzc1xld4AiQ1monti24_nmZZ2f5lX8yIqDQfxZY8O8siweY7HD9P3lkX6AbQoplRwK2e87dDclU-h1QGD0HJnRV1Z0bvMxhKR52dHXs3Z1leIG0AEi5OEdTRJriSyRLEo38/w400-h225/hurkende%20Dilan%20bij%20Geert.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">‘De mooiste foto van de week is die van een hurkende
Dilan Yesilgöz bij Geert. Of knielt ze? De foto is gemaakt in het Nederlandse
nepparlement en je ziet een dromerig starende Dilan. Ze kijkt een beetje weg
van een diep nadenkende Geert aan wie ze waarschijnlijk net een intrigerende
vraag heeft gesteld. Of ze heeft hem iets spannends voorgeleg<span lang="DE">d. Welke vraag? Die kan
over veel kwesties gaan.</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">[..]
Of het echt een oliekoekendomme motie was om de Spreidingswet in de ijskast van
de Eerste Kamer te leggen? Of er zo langzamerhand niet te veel ijskasten in Den
Haag staan?</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">[..] Dan vraagt ze fluisterzacht en besmuikt of
Geert haar eigenlijk ook een politiek onbenul vindt. “Eerlijk zeggen”,
stamelt ze. Of hij in de roddelgangen ook gehoord heeft dat Klaas Dijkhoff
gepolst is om binnenkort de partij te redden? Domweg omdat de VVD anders een
splinter wordt. En wat ze met haar Turkse paspoort moet doen? In welke ijskast?
Oh ja, of de grote Geert haar de omvolkingstheorie nog eens wil uitleggen? Of
kan ze dat beter aan Martin vragen?</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">[..] </span><span lang="DE">Nu zijn ze lekker met de informatie bezig en
schijnen ze openlijk te steggelen over de grondwet. In een democratie steggelen
over de grondwet. Een aan niemand uit te leggen situatie. Maar zelfs Omtzigt
heeft er ogenschijnlijk geen moeite mee. Ondertussen gaat Wilders heerlijke
kerstdagen tegemoet. Hij overweegt om de foto van Dilan en hemzelf als
nieuwjaarskaart te gebruiken.’ </span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS4eBLIwjvkIFboMuYRr22dFSoEZoKCYw_Fn_oO1Esr-soCi1OYHdTl7-8Xhqc4NncVqIYoNlhEqC7YgKeOlB1VrIhL0s0g0qSlBqSkSU3OQNKUseG5vs3ppHepYz6JjL_ghusD6fZe8Y_Gs2ze1f20HgHp5atztNAvc9p1m8wQh9rSMBT0FlsrmsOGBY/s5120/Dilan%20Judaskus.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2880" data-original-width="5120" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgS4eBLIwjvkIFboMuYRr22dFSoEZoKCYw_Fn_oO1Esr-soCi1OYHdTl7-8Xhqc4NncVqIYoNlhEqC7YgKeOlB1VrIhL0s0g0qSlBqSkSU3OQNKUseG5vs3ppHepYz6JjL_ghusD6fZe8Y_Gs2ze1f20HgHp5atztNAvc9p1m8wQh9rSMBT0FlsrmsOGBY/w400-h225/Dilan%20Judaskus.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De
avond van diezelfde dag was <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Yesilgöz
wederom onderwerp van gesprek </span>in het satirische tv-programma <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">‘</span>Even tot hier<span style="mso-bidi-font-weight: bold;">’. Dat zegt mij genoeg. </span></span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Zij is mede verantwoordelijk voor <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">de verkeerde afslag die mijn Vaderland op politiek vlak dreigt te gaan
nemen. Nederland is het eerste land in West-Europa waar een extreemrechtse
regering aan de macht komt (als de PVV een regering weet te vormen). De gedachte
dat er weldra </span>mogelijk sprake is van een gloednieuwe VVD-partijleider vind ik wel toepasselijk voor Kerst. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE" style="font-family: verdana;">Hierdoor en vanwege veel ander gedoe besloot ik als blogger dit
jaar geen Jaaroverzicht te schrijven, zoals te doen gebruikelijk. Ik heb er geen
zin in, al was het niet bepaald een saai jaar. Hierbij alsnog een kleine greep uit die
gebeurtenissen.</span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJaPXvbV0COmIt4XeNhC56BgXkOz6tGsxeN3pKnb2r7HITrxmYtGayhqw86fKhVgMXj9JAQOckdJuv1v51efLGfgnqErnjvFQuB4dgzZMqM9x7ZRbNqTYK5ohTSevFthMcDcYNpjpHr5Z_v3Ra-EIntvZWU7OaeQ5RG4LaGTHgPgefQWYoHr81CxqoDQ4/s990/Bad%20news%20.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="653" data-original-width="990" height="264" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJaPXvbV0COmIt4XeNhC56BgXkOz6tGsxeN3pKnb2r7HITrxmYtGayhqw86fKhVgMXj9JAQOckdJuv1v51efLGfgnqErnjvFQuB4dgzZMqM9x7ZRbNqTYK5ohTSevFthMcDcYNpjpHr5Z_v3Ra-EIntvZWU7OaeQ5RG4LaGTHgPgefQWYoHr81CxqoDQ4/w400-h264/Bad%20news%20.jpg" width="400" /></a></span></span></div><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">De bloedige oorlog op Oekraïens grondgebied die
voortduurt. Marokko, Turkije en Syrië werden getroffen door aardbevingen.
Cycloon Freddy en storm Daniel brachten grote vernielingen aan in de wereld. Er
begon weer een burgeroorlog in Soedan. Oxfam Novib berekende dat er dit jaar wereldwijd
elke 2.5 dag een humanitaire ramp plaatsvond. Nederland kreeg te maken met
enkele stuitende extreemrechtse gevallen van laserracisme. Hamas en Israël
raakten in oorlog. Een recordaantal migranten verdronk op de Middellandse Zee bij
de oversteek naar een beter leven. Een recordaantal van 110 miljoen personen zijn deze Kerst wereldwijd ontheemd. Het aantal legercoups in Afrika nam drastisch toe. Door een giga-vloedstroom in Libië verdwenen en verdrinken hele dorpen en honderden mensen. Er
waren zeer dodelijke branden in Europa en op Hawaii. Er kwam een exodus op gang
in de Kaukasus. De temperaturen in de wereld braken wederom records. Er vonden relatief
meer groepsverkrachtingen en gevallen van femicide plaats in Spanje. De vooruitzichten voor de vogels van het boerenland in Nederland werden weer slechter. De situatie van nationale vogel de grutto holde verder achteruit. Het fenomeen
graaiflatie deed zijn intrede in de supermarkten. Nieuwe politieke partij BBB
werd de grootste partij in alle Nederlandse provincies (volgens hen is er is
geen stikstofcrisis). Kabinet Rutte IV viel over de asielcrisis. Wilders‘
partij werd de grootste bij de Tweede Kamerverkiezingen. De crompouce werd een
hit. Joost Klein gaat in 2024 naar het Eurovisie Songfestival namens Nederland.
<o:p></o:p></span></span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Zeg nou zelf...</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Een groot aantal zeer gewaardeerde en bekende/beroemde
personen overleed dit jaar: Erwin Olaf, Wim de Bie, Sinéad O’Connor, Clairy
Polak, Christine McVie, Burt Bacharach, Astrud Gilberto, Tony Bennett, Jack
Zonfrillo, Martin Amis, Tina Turner, Milan Kundera, Marga Minco, Cormac
McCarthy, A.S. Byatt, Huub Oosterhuis, Wim Kayzer, Ryuichi Sakamoto, Ellen
Jens, Harry de Winter, Fay Weldon, Beatrijs Ritsema, Cilly Dartel, Dame Edna, Burney
Bos, Glenda Jackson, Linda van Dyck, Willem Nijholt, Meir Shalev, Paul van
Vliet, Bokito (gorilla) en Salinero (Olympisch paard). En niet te vergeten: ons
buurhondje Chilli wier natte snuit nog wekelijks wordt gemist.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5fiUON2m7kfOcqd5fqfC5wXWhKMQDFU6t5lbyxRPxqrQVx7mOR9vfOYq6_sNVqNeDnvgmDnOeWs5iuNHHrwNUj1lCzW56UTOjsh-IRFq-QU9jyeG8Z8VyQJmJUqls-UIr0DzR_SBBwPEkJWogRYtjuhbjYFluSKYQJErFJt41Ee5_wZXnTknKwk9tCOA/s751/Nieuwjaarsduik.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="751" data-original-width="606" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5fiUON2m7kfOcqd5fqfC5wXWhKMQDFU6t5lbyxRPxqrQVx7mOR9vfOYq6_sNVqNeDnvgmDnOeWs5iuNHHrwNUj1lCzW56UTOjsh-IRFq-QU9jyeG8Z8VyQJmJUqls-UIr0DzR_SBBwPEkJWogRYtjuhbjYFluSKYQJErFJt41Ee5_wZXnTknKwk9tCOA/w323-h400/Nieuwjaarsduik.jpg" width="323" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Dat alles neemt niet weg dat er ook goed nieuws was te melden. Er rijden dit jaar wereldwijd veel meer electrische auto’s rond
dan in 2022 en ook de zonnepanelenmarkt groeide exponentieel dit jaar. De uitstoot
van broeikasgassen daalde in Spanje naar een historisch laag niveau dankzij de
opmars van hernieuwbare energie. In Nederland broedden er dit jaar meer kraanvogels dan ooit maar de vogelgriep greep daar tevens massaal om zich heen.</span></div><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Donald Trump werd aangeklaagd. Finland en Zweden traden toe tot de NAVO. Mijn
liefje en ik bleken behoorlijk hittefit te zijn deze zomer. Koning
Willem-Alexander maakte excuses voor het slavernijverleden. De Surinaamse decembermoordenaar Desi Bouterse kreeg definitief 20 jaar celstraf opgelegd. Nederlanders konden een
aantal avonden achtereen van schitterend Noorderlicht genieten. Jenni Hermoso rekende af
met het Spaanse machismo in de voetbalwereld. Het botbreukje in de voet van mijn
liefje genas. Pedro Sánchez mocht in Spanje opnieuw een regering vormen. De
klimaattop in Dubai (COP28) kwam tot een slotakkoord dat enige hoop voor de
toekomst biedt. In Colombia werd voor het eerst een bilaterale gynandromorfe
groene suikervogel gespot. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">De belangrijkste reden om niet uitgebreid op 2023
terug te blikken is vooral van praktische aard. Tegen die tijd ben ik juuist bezig met nieuwe dingen ontdekken en met vooruitkijken. Mijn liefje en ik zitten dan al hoog
en droog in Bogotá, de hoofdstad van Colombia. Het zomert daar. <o:p></o:p></span></span></p>
<p class="MsoNormal"><br /></p></div></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-56470898265598493522023-12-18T07:13:00.012+01:002023-12-18T16:29:01.855+01:00Geert moest een weten!<p><span style="font-family: verdana;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1tHpVikR2YMVg7jC-Ikhpt-Z6MdZTEarzwUIMHZORLSsWHvEv6Qe049jvpVh-BDDF7i3q1eE0Xut3hsDq56MFuU9XHEHaHmcZhkg2FvuRe3146ISzKSKGfbaSIXLHCijoWXME1WCXY0IiwuX4HzOZ3wIXT-HsV7VPAaKFwJMkkjcwEpuKQCLbW8nc2cM/s587/Internationale%20Dag%20van%20de%20Migrant.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="587" data-original-width="567" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1tHpVikR2YMVg7jC-Ikhpt-Z6MdZTEarzwUIMHZORLSsWHvEv6Qe049jvpVh-BDDF7i3q1eE0Xut3hsDq56MFuU9XHEHaHmcZhkg2FvuRe3146ISzKSKGfbaSIXLHCijoWXME1WCXY0IiwuX4HzOZ3wIXT-HsV7VPAaKFwJMkkjcwEpuKQCLbW8nc2cM/s320/Internationale%20Dag%20van%20de%20Migrant.jpg" width="309" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Gisteren werd op een plein in mijn woonplaats ‘El
Dia Internacional del Migrante’ gevierd, de internationale dag van de migrant. Terwijl
Geert Wilders zich opmaakt om de grenzen te sluiten voor migranten van
binnen maar vooral buiten Europa, vieren we hier dat zij er zijn en dat ze welkom
zijn. Niet alleen uit solidariteit maar ook omdat de Spaanse maatschappij hen hard nodig heeft. Ik weet dat een minderheid van de Spanjaarden tegen deze vorm van migratie is. Dat betreft
met name de stemmers op de extreemrechtse partij Vox; collega’s van Geert
Wilders en zijn PVV-aanhang in mjn Vaderland. Gelukkig is Vox een splinterpartij die veel stemmen verloor tijdens de laatste verkiezingen maar wat klein is kan groot worden. Dat wijst de verkiezingsuitslag in Nederland uit. Dit soort partijen maakt zich niet alleen schuldig
aan vreemdelingenhaat, men sluit de ogen voor deze economische realiteit. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Op datzelfde plein werd ook de Kerstmarkt </span></span><span style="font-family: verdana;">ingericht maar daar
waren we na vijf minuten mee klaar; </span><span style="font-family: verdana;">zo oninteressant als wat.
Terwijl menigeen in Nederland deze tijd van het jaar gebruikt om kerstmarkten te bezoeken, heb
ik werkelijk nooit begrepen wat je daar zoekt. Maar kerstmarkten zijn een
wereldwijd fenomeen.</span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">We liepen in de richting van het feestterrein waar
op dat moment een optreden was van een klein gezelschap Oekraïense vrouwen. </span></span><span style="font-family: verdana;">De officiële pers was aanwezig, er was publiek van alle leeftijden en er werd geklapt en gefilmd.</span><span style="font-family: verdana;"> </span><span lang="DE" style="font-family: verdana;">Een vrouw zong en twee anderen bewogen theatraal mee op de muziek. Met de typische
bloemenkransen op het hoofd, in geborduurde kleding. De lead zangeres
had een goede stem, ze bewoog vakkundig. Geen idee of hier een bekende zangeres stond, het
klonk in ieder geval zuiver. Haar liederen waren verhalend en meeslepend. De vrouwen eindigden hun
optreden met de uitroep “</span><span lang="DE" style="font-family: verdana;">Slava Ukraini!<span style="mso-bidi-font-weight: bold;">”. Naar goed Europees gebruik riep ik “Slava” terug. Dat zal ze leren, die verdomde Russen!</span></span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Het is een gotspe dat er bijna twee jaar na het
uitbreken van de imperialistische oorlog van Rusland op Oekraïens grondgebied
nu in conservatieve kringen stemmen opgaan die de steun aan het gemaltraiteerde land
wensen te beperken of zelfs te stoppen. Poetin laat zich niet stoppen. Geef hem
een vinger en op termijn neemt hij de hele hand; daarvan ben ik overtuigd. Geert
Wilders, een Poetin-aanbidder bij uitstek, is een exponent van dit soort ultraconservatieven.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZpGaBKOgbyLQJpxvSQHQ470tr_AwMdSNJo1LMhohnLQIbasw_SPlNreNoCeiadScXEvU1TzAI8l_IzSOE5qpSEKJKkwm0vQ9Hj6JPX42sDDwL2X27FslzvABsSQi6QBqogp3S2VoTU9uwgMQIonaNNuhY65MHJHHf_pFlZlTv4VTB8HgC1mPvHD7TPb0/s3968/PC177124.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2648" data-original-width="3968" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZpGaBKOgbyLQJpxvSQHQ470tr_AwMdSNJo1LMhohnLQIbasw_SPlNreNoCeiadScXEvU1TzAI8l_IzSOE5qpSEKJKkwm0vQ9Hj6JPX42sDDwL2X27FslzvABsSQi6QBqogp3S2VoTU9uwgMQIonaNNuhY65MHJHHf_pFlZlTv4VTB8HgC1mPvHD7TPb0/s320/PC177124.JPG" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Mijn kleine woonplaats nam honderden Oekraïense vluchtelingen op in hun midden en daar ben ik blij mee. Ze verblijven onder andere in een jeugdherberg aan de rand van onze woonwijk. Ik kom ze soms tegen als medewerkers in winkels of in de horeca. Ik ben
trots op de solidariteit die hiermee wordt getoond, trots op de bereidheid om onderdak
te verlenen aan mensen die een veilig onderkomen zoeken in barre tijden. Wij hebben een politiek
rechts stadsbestuur maar dat staat deze steunactie niet in de weg. Zo kan het dus
ook. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Na het Oekraïense optreden waren dansers uit
Zuid-Amerika aan de beurt. Ik zag ze al van verre staan, in hun kleurrijke
kleding. Met gezichten -het ene meer inheems dan het andere- die we kennen van
eerdere bezoeken aan het Zuid-Amerikaanse continent. Mijn woonplaats heeft een
tamelijk grote populatie mensen afkomstig uit die regio. De meerderheid van hen
werkt op het land of in de bouw. Vrouwen werken als schoonmaaksters of
verzorgers. Het grote voordeel is dat ze de meteen de taal spreken als ze hier aankomen.
Het gaat om Colombianen, Ecuadorianen, Bolivianen, Paraguayanen, Peruanen,
Uruguayanen en enkele Argentijnen en Chilenen. Er was ook veel publiek aanwezig
uit deze landen.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Ik kan niet helemaal de vinger leggen op de reden
waarom zowel mijn liefje als ik zo ingenomen zijn met deze mensen. Het zal te
maken hebben met het feit dat we zulke mooie intermenselijke contacten hadden tijdens
onze rondreizen over dat continent. Mensen zijn daar zo vriendelijk en hun
levenslust is aanstekelijk. Nooit maakten we daar iets mee dat negatief was. Dit
soort ervaringen schept een band. Daarbij komt dat we blij worden van hun muziek
en van de trots die ze tentoonspreiden als ze een deel van hun cultuur
uitdragen.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAcFN6Psk0q2rEpuMsDIIrkP8pwtFSmRV4dcIJucbWko3hCR3iWF-Qleg-cNo7lf0gQ_Df3Z2O4FSLrmSI0G-nhfcEyYsYzxjSUfqUgqXvBUXQhrf-6MPifRPO3FpS5mL2cspZAbDHaOvibYHEono9uo8cHtJ68DjK7OZNU5rfl5gQsKlh3h4JoV7ZrqM/s3504/PC177137.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="3504" data-original-width="2627" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAcFN6Psk0q2rEpuMsDIIrkP8pwtFSmRV4dcIJucbWko3hCR3iWF-Qleg-cNo7lf0gQ_Df3Z2O4FSLrmSI0G-nhfcEyYsYzxjSUfqUgqXvBUXQhrf-6MPifRPO3FpS5mL2cspZAbDHaOvibYHEono9uo8cHtJ68DjK7OZNU5rfl5gQsKlh3h4JoV7ZrqM/s320/PC177137.JPG" width="240" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De eerste dansgroep was afkomstig uit Ecuador, dat vertelden
ze ons zelf. Piepjonge, jonge en oudere vrouwen dansten op wat ik noem Andesmuziek;
de panfluit was alomtegenwoordig. Er liep een drie turven hoge dreumes in
klederdracht dwars doorheen. Aandoenlijk. Natuurlijk hoor ik dat er veel
herhaling zit in deze muziek maar dat stoort mij niet. Bij de eerste klanken
hadden wij beiden al zin om in het vliegtuig te stappen en weg te vliegen naar daar
waar onze harten sneller kloppen. Een goede vriend in Nederland die van mijn liefje een opname ontving, meldde
dat we dus helemaal niet weg hoeven want Zuid-Amerika is hier al! Leuk bedacht maar
die vlieger gaat niet op. Maar we hebben nog even geduld. Eerst gaan we twee
Kerstdagen in goed Europees gezelschap doorbrengen (Deens en Nederlands). ¡Con
gusto! </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">In het tweede deel van het Ecuadoriaanse optreden
kwamen de mannen erbij. Elk van hen was een danser met veel gevoel voor ritme.
Ze bewogen minstens zo soepel en elegant als hun vrouwelijke danspartners. De
mannen waren gekleed in leren cowboy-broeken met daarop een laag lama- of
alpacawol. Een van hen droeg een gilet met op de achterzijde een tekst die erop
duidt dat men Latijns-Amerika weer tot leven wenst te brengen. Dat lukte die
dag!</span></span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Daarna was het tijd voor een andere groep, uit een
ander deel van Zuid-Amerika. Er was geen onderling contact tussen beide
groepen. Ook deze vrouwen droegen kleurrijke kleding en linten aan hun polsen.
Ze vormden figuren in de lucht met hun hoepels, op even opzwepende muziek. Ook
dat was aanstekelijk. Ik kon moeilijk stil blijven staan. Het publiek klapte
enthousiast mee.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhPyR6E_9KnWP4L2lHL1pp-4aVux2crawuJx6RILRpn41tWw2e-Vy5_Re0Qxog9kqHLYQunJ7xunMrYARv03wQojGqp2J7NbUpSfzHf8j1i56J_szVchuqD6ChUXC7mn1OJ8dhgut4Y76PDECzdaS7U-Mw4hvVli9LOn0O2-A-mq3wzqdTLnH0xMu_xnE/s3968/PC177175.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3968" data-original-width="2648" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhPyR6E_9KnWP4L2lHL1pp-4aVux2crawuJx6RILRpn41tWw2e-Vy5_Re0Qxog9kqHLYQunJ7xunMrYARv03wQojGqp2J7NbUpSfzHf8j1i56J_szVchuqD6ChUXC7mn1OJ8dhgut4Y76PDECzdaS7U-Mw4hvVli9LOn0O2-A-mq3wzqdTLnH0xMu_xnE/s320/PC177175.JPG" width="214" /></a></span></span></div><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Een klein gezelschap oudere Spaanse flamenco-danseressen in
vol ornaat (bata de cola) mocht op deze dag niet ontbreken. Ze hadden er zin
an! Vrouwen draaien bij flamenco vooral
met hun handen, armen en schouders. De dames draaiden sensueel om elkaar heen,
met prachtige handgebaren en een klein beetje geklak van de hoge hakken. In
vergelijking met de muziek uit de Andes, klinkt deze muziek nogal rauw in de oren maar ook
dat kan ik inmiddels waarderen.</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Vervolgens traden er nog drie lagereschoolklassen Spaanse
kids op, allemaal meisjes die hetzelfde waren gekleed, ieder van hen met een vrolijke kerstmuts op. Ze
sprongen enthousiast in de rondte. Het was nogal ongecoördineerd (who cares?!) maar
de juf-dirigente leek dik tevreden met hun optreden. Tientallen mobieltjes van
trotse ouders kwamen tevoorschijn. Daarna waren ze in een mum
van tijd weer verdwenen in de grote schoudertassen. Toen was het uit met de pret. Alhoewel er in mijn woonplaats ook een aanzienlijke
populatie mensen uit Noord-Afrika woont, schitterde die door afwezigheid. De
vlaggen wapperden wel voor hen.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT2Ew6FQhZu-LKDGljx1-PwpcefM6ozAvySMoHp3EgJW6SkwGBlVIO9E17Ha8p4it50kBOJ40uGgYFQchNTSJB3XnVLkZJNDKUHXfpYu1v5gcZG4TFCDZhgmydvrRrMFJ6ZbnBKYnDhVCTufG4I6nFrwJQOZYHIvpOuJrAWEvj3NYz4qNuP1rLy65z_UY/s3649/PC177181.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2644" data-original-width="3649" height="232" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhT2Ew6FQhZu-LKDGljx1-PwpcefM6ozAvySMoHp3EgJW6SkwGBlVIO9E17Ha8p4it50kBOJ40uGgYFQchNTSJB3XnVLkZJNDKUHXfpYu1v5gcZG4TFCDZhgmydvrRrMFJ6ZbnBKYnDhVCTufG4I6nFrwJQOZYHIvpOuJrAWEvj3NYz4qNuP1rLy65z_UY/s320/PC177181.JPG" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Er gaat op zo’n dag van alles door mij heen. Migreren
is niet eenvoudig, zelf deed ik het een paar keer dus ik spreek uit ervaring. Ergens
in den vreemde opnieuw beginnen, weer een plek voor jezelf zien te vinden,
een nieuwe cultuur proberen te doorgronden en een nieuwe taal leren. Dat vormt je
en het beïnvloedt je kijk op het leven. </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">Sommige migrantenverhalen zijn
suksesstories. Inmiddels kent iedereen die het wil zien de verhalen van de
keerzijde van deze medaille. Dit jaar verdronken er meer migranten op de
Middellandse Zee dan ooit tevoren. Die mensen gingen op zoek naar een beter
leven en kwamen er niet eens aan toe. Ik voel juist compassie met migranten en
zo bekeek ik mijn omstanders van deze dag dan ook. Daar komt ook mijn diepe weerzin tegen
types als Geert Wilders, Donald Trump en Victor Orbán vandaan, met hun ‘eigen volk eerst’. Tja. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Kerst met blote benen, in korte mouwen en onder een strakblauwe
lucht. Niet uitzonderlijk aan de Costa Blanca maar wel memorabel. Ik zag migranten die blij
zijn onderdeel te zijn van een nieuwe wereld maar die tegelijkertijd trots zijn
op hun afkomst, hun gebruiken en hun cultuur. Die dragen ze uit met heel hun
hart. Deze dag van de migrant was aan ons, migranten uit West-Europa, heel
goed besteed. We sloten de middag samen af met een lekkere lunch in een nieuwe
gastrobar in de woonplaats. Met jonge Spaanse vrouwen van gemengd bloed die het restaurant runnen. <o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal"><br /></p></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6317300205942900889.post-9096151023977626492023-12-15T08:23:00.020+01:002023-12-16T09:27:02.160+01:00Dessert Masters <p><span style="font-family: verdana;">Vriendin Bernadette zat laatst te zappen op de bank
toen ze op een nieuw Australisch kookprogramma stuitte op de Nederlandse tv. Die
vondst appte ze direct door. Zo ontdekte ik dat mijn alltime favoriete
kookprogramma, Masterchef Australia, een spin-off heeft die aan mijn aandacht ontsnapte. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">De 2023-editie van Masterchef Australia was een
grote deceptie, wat mij betreft. Een aantal keren blogde ik erover maar het
wilde mij maar niet bekoren, in tegenstelling tot (bijna) alle voorgaande
jaargangen. Mijn analyse van dat falen ligt volgens mij in het feit dat het
eenvoudigweg niet bijzonder genoeg was dit jaar. Dat gold zowel voor de
kandidaten als voor de gerechten die ze bereidden. Het lag net boven mijn eigen
kookkunsten en daar zit je toch niet op te wachten?!</span> </span></p><p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicaFpX4b-vJflHCWxs4jqa1fPrIuOZrLOqTt2xQbjqGUqqpV48axd5h_B7Zr8qBf9T_Y_ZMB6be5cDkYoq-iNMSEFiJaTcWWG9dexr3roqLGLWsqF_Ak7u9qSey-_3cg6XUAJtV1GS7aFBwivWKDH54-JRdm7n619vLc9hDLKx7MVrg5SAJ8HaLSCH-XQ/s857/Masterchef%20Australia%202024%20jury.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="566" data-original-width="857" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicaFpX4b-vJflHCWxs4jqa1fPrIuOZrLOqTt2xQbjqGUqqpV48axd5h_B7Zr8qBf9T_Y_ZMB6be5cDkYoq-iNMSEFiJaTcWWG9dexr3roqLGLWsqF_Ak7u9qSey-_3cg6XUAJtV1GS7aFBwivWKDH54-JRdm7n619vLc9hDLKx7MVrg5SAJ8HaLSCH-XQ/s320/Masterchef%20Australia%202024%20jury.jpg" width="320" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">De bedenkers van het programma onderkenden het en gaan
het roer in 2024 omgooien. Volgend jaar komt er een nieuwe jury. Jock Zonfrillo
overleed dit jaar, Melissa Leong komt niet meer terug. Alleen Andy Allen blijft.
Hij zal in het nieuwe seizoen worden vergezeld door Poh Ling Yeow (kandidate in
de allereerste jaargang; ze werd tweede), culinair journaliste Sofia Levin (oprichtster van het
tijdschrift Seasoned Traveller) en de Franse Michelinsterrenchef Jean-Christophe
Novelli (nooit van gehoord maar dat ligt aan mij). We gaan zien of deze ingreep goed uitpakt. Maar de deelnemers aan de nieuwe jaargang moeten ook wel inspireren, hoor!</span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE" style="font-family: verdana;">Zo slap als Masterchef Australia 2023 was, zo veel
beter is seizoen 1 van dit nieuwe concept: Dessert Masters. Ik vind deze serie dé
uitsmijter van 2023! Zelf ben ik niet van het bereiden van desserts (wel van
het nuttigen) maar ik ben gefascineerd door de combinatie van techniek en
creativiteit die er bij het maken van dit soort gerechten aan te pas komt. En
het simpele feit dat ze het season 1 noemen, duidt erop dat er meer volgt. Seizoen
2 is al vooraangekondigd.</span><span style="font-family: verdana;"> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Melissa Leong en Amaury Guichon vormen samen de jury
in dit nieuwe programma. Mel is zo zoet in dit programma, ze lijkt een zachtere
versie van zichzelf... Amaury vind ik een Frans-Zwitserse engerd maar daarmee
zijn 13.4 miljoen anderen het oneens. Zoveel volgers heeft deze patissier op
Instagram! </span></span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Dat medium leent zich uitermate goed voor zijn fabuleuze creaties.
Eetbare telefoons, klokken en ander uurwerk, levensgrote draken, dinosaurussen,
robots, designer-tassen, een diamanten ring in een doosje, een tafelvoetbalspel
(!), een giraf, een haai, het Amerikaanse Vrijheidsbeeld, een hobbelpaard, een transistorradio, planeet
Saturnus (nee, niet op ware grootte), een telescoop, een schaakspel, een
olifant, een theeset. Je
kunt het zo gek niet bedenken of hij maakt het, voornamelijk van chocolade.</span> </span></p><p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;">Wat ik wel erg goed aan hem vind als jurylid, is dat hij uiterst kritisch is en vaak de vinger op de zere plek legt van een ontwerp of een smakencombi. Hij houdt zijn mond niet, ook als het sterren van de patisserie betreft. Dat moet ik de engerd nageven. </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCB7KfVbs4Q7LJEcMo-zfBSnzsxdOCwDoY468wZe908d3wT9Xed_9wgs-24wbYRJ8vDgP8smXauG0LKZfmYdSjMwkjX4oEwky80q7tDm3visD0YDmOisNqxoP3B84GA0qeqJVIA9W4_zOTHYLT9NGV-E9AdOWMkbf8Zn_aKHHhfvfOAW3H0cc0y3zZ3kY/s777/Dessert%20Masters%20deelnemers.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="386" data-original-width="777" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCB7KfVbs4Q7LJEcMo-zfBSnzsxdOCwDoY468wZe908d3wT9Xed_9wgs-24wbYRJ8vDgP8smXauG0LKZfmYdSjMwkjX4oEwky80q7tDm3visD0YDmOisNqxoP3B84GA0qeqJVIA9W4_zOTHYLT9NGV-E9AdOWMkbf8Zn_aKHHhfvfOAW3H0cc0y3zZ3kY/w400-h199/Dessert%20Masters%20deelnemers.jpg" width="400" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Bij de kandidaten van dit programma zitten ware
toppers. Het draait om mensen die al een grote naam en reputatie opbouwden als gesettelde
pattisiers en restaurantbezitters of het zijn rijzende sterren van de patisserie. Zo zijn daar Kirstin Tibbals - Queen of Chocolate, Reynold Poernomo -
The Masterchef Alchemist, Anna Polyviou - Punkprinses van de Patisserie, Adriano
Zumbo – Australië’s Willy Wonka, Jess Liemantara - The Prodigy (Het wonderkind), Morgan Hipworth
- The Donut King (winnaar van Junior Masterchef 2020) en Gareth Whitton - The
King of Tarts (werd bekend met zijn taarten in coronatijd). <span lang="DE">Kay-Lene Tan (voormalig leerlinge van de beroemde
Franse patissier Joël Robuchon), Andy Bowdy (voormalige Head Pastry Chef in een
van de restaurants van de beroemde Heston Blumenthal) en Rhiann Mead zijn
eveneens suskesvol als patissiers maar zij hebben nog geen illustere bijnamen.</span> </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Het sneue lot van de eerste afvaller viel toe aan
Rhiann Mead (in rood schort). Ze was nooit een Masterchef-kandidate maar werkte
wel als Hoofd Patisserie voor grootheid Peter Gilmore. Deze chef leverde vaak
het dessert voor de stresstest in de finale; vaak zo goed als onmogelijk na te
maken kunstwerken. (Denk aan de Snow Egg en Chocolate Ethereal...)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Mead was Pastry Chef in zijn restaurants Quay en
Bennelong, beide gevestigd in de haven van Sydney. Zij rolde de
patisseriewereld in tijdens een tussenjaar in Londen. Daarna zou ze terugkeren
naar Australië om daar fysiotherapie te gaan studeren. Ze kreeg een
vrijwilligersbaan op de chocolade-afdeling van het Londense warenhuis Harrods
en was verkocht. Vervolgens liep ze stage bij een vermaarde Britse patissier en
vervolgde daar een studie aan de Royal Academy of Culinary Arts. De rest is
geschiedenis. Het kan raar lopen in een mensenleven. Daar zijn bijna alle
kandidaten een voorbeeld van. “Je wordt niet als banketbakker geboren, je wordt
tot banketbakker gemaakt”.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">Ra-ra, welke Franse beroemdheid maakte deze uitspraak
beroemd, zij het met een andere inhoud? (Antwoord: Simone de Beauvoir. Zij zei
ooit: je wordt niet als vrouw geboren, je wordt tot vrouw gemaakt.)</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">De tweede afvaller was de grote Adriano Zumbo (1981),
bedenker en maker van de Croquembouche, een torenhoge taart gemaakt van
honderden gevulde soesjes, van de Fairy Tale House – een peperkoekhuis (gingerbread)
en de V8 Cake van vanille in alle verschijningsvormen. Een grootheid in zijn
vakgebied. Zijn eliminatie was dan ook de schok van de week. Tijdens een opdracht
rondom films als inspiratiebron maakte hij een milkshake uit de film 'Grease'.
Hij vervaardigde een beker van chocola met rietje, gevuld met aardbeiencake en
bubbels van aardbei. De beker had echter een barstje -al waren de smaken heel
goed- en dat kostte ‘The Sweet Assasin’ de kop. Ik zag het ongeloof in zijn
ogen toen hij werd weggestuurd... Daarna
vielen Anna Polyviou (van de roze hanekam) en Andy Bowdy af. Anna serveerde veel te weinig, Andy veel
te veel. Dat maakte goed proeven een probleem.</span> </span></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE"></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: verdana;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAfSZulluK3MB_HcU-7hKL9mZc5Obeabp1fzOyRdAW0qNFcpSvYe74ZKKsQihKgIBVVext3AIqxaIaEN4-3wS-7GD-HH4I4zGYG9vfwMWRTa6rLCGVKF_gugZsqq79VP71X8snbyzaLgnE39KXVch_sAGFDAovKWnj66dbzgyL_6KArLrt5KBDPx9ETrQ/s686/Dessert%20Masters%20Season%201.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="686" data-original-width="478" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAfSZulluK3MB_HcU-7hKL9mZc5Obeabp1fzOyRdAW0qNFcpSvYe74ZKKsQihKgIBVVext3AIqxaIaEN4-3wS-7GD-HH4I4zGYG9vfwMWRTa6rLCGVKF_gugZsqq79VP71X8snbyzaLgnE39KXVch_sAGFDAovKWnj66dbzgyL_6KArLrt5KBDPx9ETrQ/w279-h400/Dessert%20Masters%20Season%201.jpg" width="279" /></a></span></div><span style="font-family: verdana;">Zelf ben ik vooral fan van Reynold (links van de taart). Hij leverde gisteren
zijn speld in die hij eerder bijeenbakte en hem immuniteit moest geven tot de halve finale; dat was de enige manier waarop hij zich staande wist te houden
in deze moordende competitie. Zijn beide kerstballen van suiker braken voordat hij ze kon opdienen. </span><div><span style="font-family: verdana;"><br /></span></div><div><span style="font-family: verdana;">In
1999 emigreerde het gezin met drie kinderen van Indonesië naar Australië.
Reynold was destijds vier jaar oud. Met $300 spaargeld begonnen zijn ouders een
restaurant in de garage. Het waren moeilijke tijden. De ouders werden tijdelijk
weggevoerd, er dreigde zelfs deportatie. Het kwam goed door de inzet van een
migratiemedewerker. </span><p></p>
<p class="MsoNormal"><span style="font-family: verdana;"><span lang="DE">In 2015 deed Poernomo mee aan Masterchef Australia en
eindigde als vierde. In 2016 zette hij met zijn beide broers KOI Dessert Bar op
in Sydney. Inmiddels hebben ze er twee zaken bij: KOI Dessert Kitchen
(experimenteerplek) en Monkey’s Corner. In 2017 stond hij in de Forbes
Asia-lijst van succesvolste Aziatische jongeren onder de 30 jaar. In 2020 keerde hij terug naar Masterchef Australia; die serie heette ‘Back to Win’. Hij eindigde
als derde. Hij won dus nooit maar is desalniettein een kandidaat met een
staat-van-dienst waar je U tegen zegt. Hij is ongeëvenaard als patissier en
doet zijn bijnaam als tovernaar eer aan. Hij is technisch zeer begaafd, heeft veel oog voor detail. Momenteel worden voorbereidingen getroffen voor een KOI
Dessert Bar in Melbourne.</span> Hij bouwt langzaam aan een zakenimperium...</span></p>
<p class="MsoNormal"><span lang="DE"><span style="font-family: verdana;">Dit heerlijke programma is dagelijks te zien op NET5
om 19:30 uur. Als je het wilt volgen, moet je snel instappen. We zitten inmiddels in
de halve finale. Ik denk dat seizoen 1 van Dessert Masters voor de Kerst is
afgerond. Dan hebben we alle tijd om het geleerde in de praktijk te brengen. En een kerstrode hanekam staat (bijna) iedereen! Hallelujah, vrede op aarde. </span></span></p>
<span face=""Verdana",sans-serif" lang="DE" style="font-size: 10pt; mso-ansi-language: DE; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-bidi-language: AR-SA; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EN-US; mso-font-kerning: 14.0pt;"><br clear="all" style="break-before: page; mso-special-character: line-break; page-break-before: always;" /></span></div>Barefoot on the Beachhttp://www.blogger.com/profile/15607708951981983052noreply@blogger.com0