... and carry you away

Vandaag vieren mijn liefje en ik dat we 36 jaar samen zijn. We delen al zesendertig jaren lief en leed. Of, in overeenstemming met het hiernavolgende gedicht, we zitten al vele jaren in hetzelfde schuitje. Twee kapiteins op één schip? Dat leidt soms tot een bloedneus of -lip. Maar we zetten onze reis enthousiast voort. 

Op naar de 37!

On your slender body

Your jade and coral girdle ornaments chime

Like those of a celestial companion
Come from the Green Jade City of Heaven.
One smile from you when we meet,
And I become speechless and forget every word.
For too long you have gathered flowers,
And leaned against the bamboos,
Your green sleeves growing cold,
In your deserted valley
I can visualize you all alone,
A girl harboring her cryptic thoughts.

You glow like a perfumed lamp
In the gathering shadows.
We play wine games
And recite each other's poems.
Then you sing, "Remembering South of the River"
With its heartbreaking verses. Then
We paint each other's beautiful eyebrows.
I want to possess you completely–
Your jade body
And your promised heart.
It is Spring.
Vast mists cover the Five Lakes.
My dear, let me buy a red painted boat
And carry you away.

 

Titel: For the Courtesan Ch'ing Lin

Van: Wu Zao (1799–1862)

Ik vond het wel aardig om voor deze gelegenheid een niet-Westerse dichteres te kiezen als favoriet. Wu Zao (ook wel geschreven als Wu Tsao) wordt beschouwd als een van de grootste dichteressen van China en dé grootste dichteres van lesbisch getinte poëzie van het land. Ze zou een van de eerste lesbische dichteressen van kleur ter wereld zijn geweest. 

Er is maar weinig van haar werk vertaald in het Engels, maar de mooiste vertalingen zijn die van Kenneth Rexroth en Ling Chung. (Zoals deze.) Wu liet 85 gedichten, vele liedteksten, een opera en ander geschreven werk na. Vooral haar liederen waren populair. Die werden door heel China gezongen.

Ze trouwde (gearrangeerd) met een koopman genaamd ‘Huang’ waarover men destijds zei dat hij nog nooit een boek ter hand had genomen. Er waren geen literati in beide families en niemand weet hoe zij leerde lezen, schrijven, muziek spelen en schilderen. Vrouwen uit de koopmansklasse leerden deze vaardigheden zelden. Een veelgehoorde uitspraak in die tijd was: "Een vrouw zonder talent is een deugdzame." Het zou een ongelukkig huwelijk zijn geweest, zij schijnt veel minnaressen te hebben gehad.

Wu gebruikte haar geschriften om haar verlangen uit te drukken om te breken met de traditionele visie op vrouwenrollen in die tijd. De opera die ze schreef, ging over een vrouw die zich verkleedt en haar eigen zelfportret schildert, terwijl ze klaagt over haar onvermogen om haar talenten te gebruiken omdat ze een vrouw is en de genderrollen van die tijd achterlijk waren. Op middelbare leeftijd werd ze een taoïstische priesteres en leefde in afzondering in een een klooster. Het kan raar lopen in een mensenleven.

Toen ik naar een geschikte illustratie bij dit gedicht zocht, stuitte ik op een CD van ene Aumile, een experimentele muzikant uit Chili, die vorige maand werd uitgebracht in eigen beheer. Hij zette de regels van dit gedicht op muziek. Gezeten in mijn kantoortje beluisterde ik een van de tracks. Klassieke Chinese klanken, de fluit, het geluid van water; nogal eentonig. Mijn liefje, met de sudoku van de dag op de bank, vroeg een beetje plagerig of ik probeerde Zen te worden? In trans te raken? (Je ziet het tafereel voor je, neem ik aan?!) Dan heb je zin om weg te varen... in je eentje. In een rood bootje.