Magkiezen

Ten tijde van de eerste verjaardagen samen met mijn liefje, werden we vaak voor moeder en dochter aangezien. Tegenwoordig overkomt het ons regelmatig dat ons wordt gevraagd of we zussen zijn. Ook afgelopen week weer enkele malen. Als ik mag kiezen, ben ik liever liefje... Doorgaans ben ik elders op mijn verjaardag maar dit jaar nu eens niet. Volgende week krijgen we een logee met wie wij er lekker op uit trekken. Bernadette is eveneens een reislustige Hollandse en zij was niet eerder in Granada. Wij wel dus de akela's tonen het haar binnenkort.

Gisteren vergaderde ik met de president van onze vereniging van huiseigaren, de VP-A (mijn lieftallige assistente) en Piet, een materiedeskundige die eerder president was. Een van hen stelde voor vandaag weer bijeen te komen -we moeten binnenkort de stukken voor de jaarlijkse ledenvergadering naar alle huiseigenaren versturen- maar mijn assistente zei dat ik vandaag niet kon en wat de reden daarvan was. Daarop vroeg de president mij hoe oud ik werd. Ik heb geen enkele moeite om mijn leeftijd te noemen. Hij zei mij vervolgens dat “[my] skin looks nice”... Na de vergadering wandelde ik naar huis en besloot even langs de postbus te gaan. Daar vond ik een aantal verjaardagskaarten. Onder andere die van hiernaast. Tja, van je (schoon)familie moet je het hebben!

Deze week was in een aantal opzichten interessant. Eerder verscheen een enorme, vreemd gekleurde wolk op enige afstand van ons terras. Mijn liefje maakte mij erop attent. Ik keek en pakte mijn camera. De wolk vulde het gehele beeld. Alles verdween erin. Wat was het? We dachten in eerste instantie dat het een grote brand was maar gezien de kleur twijfelde ik. Wat was het dan wel? Mijn zus Lidy mailde niet veel later dat ze op Facebook, waarop ik zelf niet actief ben, las over een opmerkelijke wolk die mogelijk werd veroorzaakt ‘door de zeebries die cementstof de lucht inblies’, aldus de Britse krant The Mirror. Volgens de Daily Mail was het fenomeen echter te wijten aan de botsing tussen koude zeelucht en warme lucht in het binnenland. Maar waarom had het dan zo'n oranje kleur? Uit eigen ervaring weet ik dat genoemde Engelse kranten geen toonbeeld zijn van waarheidsvinding maar hoe het ook zij, ik legde het vast. Het duurde uren voordat de wolk weg was.

Mijn liefje en ik moesten tevens ons Spaanse rijbewijs verlengen in Torrevieja. We bezochten die plek maanden niet. De stad lijkt aan een enorme opmars bezig. Er zijn nieuwe restaurants, straten zijn opgeknapt, de boulevard heeft inmiddels  permanente stalletjes, gebouwen worden gerenoveerd, nieuwe verlichting werd op vele plekken aangebracht en het is op een leuke manier busy.

We maakten de rijbewijstest vijf jaar eerder mee en zagen er een beetje tegenop. Je moet namelijk onder begeleiding van een verpleegster een behendigheidstest doen. Je zit achter een computerscherm met daaronder twee beweegbare hengsels, een voor de linkerhand en een voor de rechterhand. Die hengsel zijn los van elkaar te bewegen. Op het scherm verschijnen twee witte rijbanen met een zwart vlak erin. De wegen buigen afzonderlijk van elkaar naar links en rechts en je moet met beide handen proberen het zwarte vlak in het midden van de linker en rechter rijbaan te houden. Als je erbuiten komt, klinkt een zware biep. Betrapt! Alsof je onder invloed rijdt.

Het is een rare test want achter het stuur beweeg je beide handen nooit afzonderlijk van elkaar in tegenovergestelde richting. Als het stuur rechts gaat, gaan beide handen rechts. In deze test onstaan situaties waarin de linkerhand naar rechts moet sturen terwijl de rechterhand drastisch naar links moet. Desalniettemin slaagden we allebei. Mijn linkerhand was secuurder dan mijn rechter, mijn score was iets beter dan die van mijn liefje. Ha!

Bovendien besloten we tot zonneschermen ter uitbreiding van ons Spaanse appartement. We kwamen tot de conclusie dat we ’s ochtends niet lang op het terras zitten omdat het eenvoudigweg te warm is. We kozen een ouderwetse markies boven het zijraam en een breed uitrolscherm aan de terrasrand. We houden ons vanzelfsprekend aan de kleurstelling van de vereniging van eigenaren: geel en groen. Ik wil geen onmin met de president (die overigens advocaat is)! De schermen konden binnen twee dagen worden geleverd. Gisteren kwamen de installateurs; zij balanceerden met gevaar voor eigen leven op de terrasranden – als ik naar hen keek, voelde ik mijn eierstokken rammelen. "Voor je verjaardag", verklaarde mijn liefje triomfantelijk toen alles hing. Op dit moment van bloggen hangt de markies uit. Het werpt een aangenaam licht door de kamer. Het wordt zeker en vast een mooie dag.