¡Hola, Carmen!

De zomer is hier begonnen. Sinds een week is het hier warm, op sommige dagen zelfs heel warm. Er waait momenteel een wind vanuit het oosten; die komt over de Middellandse Zee en is daarmee verkoelend. Sinds enkele dagen ontbijten en dineren wij eveneens op het terras. Lunchen deden wij daar al maandenlang. Ik heb nog niet in de zee gezwommen maar dat is een kwestie van uren...

De gordijnen op het terras hangen, de Eerste Kamer is weer ingericht. De zomer in de Costa Blanca brengen wij buiten door. In de komende maanden zal dat dé plek zijn waar we leven; ’s ochtends, ’s middags en ’s avonds. Terwijl wij daar in de afgelopen avonden zaten, zag ik steenuiltjes bij ondergaande zon van tak naar tak hoppen. Zo'n mooi gezicht, het maakt mij blij. We deelden het terras opnieuw in: in één hoek staan nu bloeiende hibiscussen, in een andere staat een zitje met bank en twee lounge-stoelen.  

In de afgelopen weken waren we druk met sociale contacten. Ik schreef het eerder: veel mensen die hier huiseigenaar zijn, komen inmiddels vaker en langer. Zeker als het weer in West-Europa te wensen overlaat! Zij zijn op vakantie, wij niet. Desalniettemin doen we regelmatig mee met hun uitjes: wandelen, golfen, tapas eten en samen dineren; thuis en buiten de deur. We zijn gewilde reisgenoten. Het betreft niet alleen Nederlanders, we hebben ook leuke contacten met Britten, Schotten en Ieren. Bovendien had ik volop dingen te doen als bestuurslid.

Een van die sociale contacten betreft een Nederlands echtpaar (Yvon en Ger) dat wij al jarenlang kennen. Ze zijn eigenaren van succesvolle kapperszaken in het zuiden van Nederland. Hij is een goede kok, beide houden ze van lekker eten en mooie wijnen. Ger houdt van muziek en heeft een plaatselijk radioprogramma, Yvon schildert in haar vrijetijd. Een aantal van haar schilderijen, allemaal met Spaanse thema’s, werd hier inmiddels verkocht. Yvon heeft Spaans bloed door d’aderen stromen. Zij komt hier helemaal tot rust en schildert naar hartelust op haar terras.

In hun appartement hangen overal schilderijen van haar hand. Het werden er zóveel dat ze onlangs, tijdens een uitje naar een Spaanse tapasbar, verzuchtte: ‘kom maar een schilderij weghalen, dan kan ik weer even vooruit.’ Zo gezegd, zo gedaan. We kozen een schilderij. Misschien moet ik zeggen: ik koos een schilderij. Yvon schildert vooral stieren en stierenvechters. Al is het een eeuwenoude Spaanse traditie en al ken ik het protocol (uit boeken), mijn liefje en ik zijn geen voorstanders van la corrida; wij vinden het barbaars... Doden van een dier als volksvermaak vind ik verwerpelijk. Het stierenvechten betreft in de meeste gevallen een lange, bloedige en pijnlijke doodsstrijd voor de stier en daarom ben ik tegen. Soms wint de stier maar dat zijn uitzonderlijke situaties.

Ik koos daarom voor een ander thema: mijn oog viel op een jonge Spaanse flamenco-danseres, een gitana -zigeunerin- met gitzwarte haren en castagnetten in haar handen. De jongste zus van mijn moeder die Rita heet, reisde in de jaren ‘60 en ‘70 van de vorige eeuw met haar man Richard, die professioneel fotograaf was, elk jaar naar Spanje. Ze hadden er naar verluidt een huis. Als kind klonk dat mij dat uiterst exotisch in de oren. Ik ging nooit met hen mee op verre vakantie, wel ging ik bij hen logeren in het oosten des lands. Ik had echter last van heimwee...

Tante Rita bracht ooit mooie zwarte castagnetten voor mij mee met een soort ‘pom-poms’ eraan. Zij had rode lippen, rode nagels en sprak vloeiend Spaans. Als kind probeerde ik geluid uit de houten schelpen (castañuelas in het Spaans, voor het woord kastanje) te krijgen, al had ik niet bepaald lange nagels. Het is een mooie herinnering.

Het thema van het gekozen schilderij is net zo traditioneel Andalusisch als stierenvechten maar bij deze tak van sport vallen geen doden. Bovendien vond ik het leuk om een meisje te kiezen voor ons meisjeshuis. Ik hing het schilderij op een wand van het terras. Ze past er. Ik noem haar ‘Carmen’ en ze straalt. ’s Ochtends, ’s middags en ’s avonds. Mijn liefje koos liever iets anders  al vindt ze Carmen goed hangen. Ze heeft niets met (huilende) zigeunermeisjes. Tja, smaken en ervaringen verschillen.