Cero paloma blanca...♫

George Baker had ongelijk met zijn ‘no one can take my freedom away’ want wij hebben Carlos!

In onze woonwijk begonnen we recent aan het duivenproject. Eigenlijk moet ik zeggen: anti-duivenproject. Deze vogels zijn mijn gevederde vriendjes niet: ze werden in de afgelopen maanden tot overlast. Ik ken mensen die zo’n actie zielig voor de dieren vinden maar als je weet welke ziekten duiven kunnen overbrengen, zou elk weldenkend mens beter moeten weten. Als duivenpoep verpulvert en wordt ingeademd, kunnen longproblemen ontstaan. Duiven worden niet voor niets ‘vliegende ratten’ genoemd.

Eigenaren die appartementen voor eigen gebruik hebben, hebben hun bloembakken aan het terras meestal zodanig gevuld dat er geen duiven kunnen nestelen. Menig appartement heeft lege bloembakken en dan zijn er ook nog appartementen die in het geheel niet worden bewoond. Duiven vinden een partner, zoeken een plaats om te nestelen, de vrouw legt eieren in lege of halflege bloembakken en broedt ze uit. Zie daar het probleem. Ons eigen appartementsblok wordt door eigenaren en huurders tamelijk goed bezocht en bewoond waardoor wij nauwelijks last hebben van duiven (al rukken ze ook hier op). Molentjes in bloembakken, draaiend in de wind, bleken hier tot nu toe een effectief middel tegen duivenoverlast. Bovendien ziet het er feestelijk uit. Dat kan echter niet worden gezegd van de terrassen die favoriet zijn bij de duiven.

Er moest actie worden ondernomen dus als VP van de vereniging van huiseigenaren nam ik contact op met de duivenjager. Het is bij Spaanse wet verboden op duiven te schieten in een woonomgeving (!). Jaren eerder schakelden we Carlos met zijn roofvogels succesvol in dus zijn inzet was voor herhaling vatbaar. Ik nam telefonisch contact met hem op. Het was een tamelijk eenzijdig gesprek: ik lichtte toe en stelde vragen, hij antwoordde alles met “si”. Qua stem dacht ik met een oude man van doen te hebben.

Hij stuurde vervolgens een offerte die deze keer twee methoden beschrijft: er wordt gewerkt met kooitjes en hij zet zijn roofvogels in, indien nodig. Aangezien de groep duiven pendelt tussen onze woonvereniging en een naburige, nam ik contact op met de betreffende president om te vragen of hij aan ons project wilde meedoen. We zouden dan ook de kosten kunnen delen. Hij had er zeker oor naar en zo gebeurde het.

Carlos bleek een leuke jonge vent met een groot gevoel voor humor. Dat heb je ook wel nodig met dergelijk werk. Hij vertelde dat hij een week of twee nodig had om nieuwe kooien te maken. De vorige waren ingepikt door opdrachtgevers die last van zwerfkatten hebben; dat werkt kennelijk ook goed! De kooien hebben het formaat van een grote schoenendoos en zijn van ijzer. Ze hebben een deur die dichtvalt nadat de duif de kooi binnengaat om te knabbelen aan maïskorrels die met siliconen op een plaatje dieper in de kooi zijn gelijmd. Om de duiven de kooi in te lokken, wordt hun favoriete snack ook vóór de kooi uitgestrooid.

Duiven hebben kennelijk ook vreetbuien, ze snoepen alles voor de kooi weg. Vervolgens lopen ze blindelings de kooi in, proberen de vastgelijmde korrels weg te pikken en drukken zo met hun snavel op een soort pedaal waardoor het deurtje achter hun duivenbillen dichtvalt. De eerste twee kooien werden geplaatst op het terras van goede vrienden. De dag erna zag ik niets, een dag later deed ik de schuifpui open en zag ik veertjes op het terras liggen. Bingo... twee gevangen duiven! 

Inmiddels zijn ze opgehaald door Carlos. Hij vouwt hun vleugels op een bepaalde manier zodat ze niet kunnen wegvliegen en vervolgens gaan ze in een grote tas. In de eerste twee weken worden ze gevoederd met medicijnen die ziektekiemen en eventuele infecties in hun lichaam verwijderen. Alleen schone duiven dienen als favoriete hapje voor zijn roofvogels.

Mensen die van het project op de hoogte zijn, lieten mij weten dat ze graag eens het optreden van een roofvogel in levende lijve willen zien. Mijn liefje en ik delen die wens. Dat meldde ik Carlos dan ook onlangs. Binnenkort komt hij met zijn gevederde vriendjes (twee Harris-valken en een havik). De duiven worden zodanig opgejaagd dat ze een andere slaap- of verblijfplaats gaan zoeken. Nog een paar weken en dan zijn we van de duivenpoep verlost.