Nu wij door omstandigheden langer in Spanje verblijven, begon ik mijn golftas te missen. Later deze maand zal op mijn eigen 'home course' aan de Costa Blanca de Campoamor Open worden gehouden. Het is een internationale golfwedstrijd die tweemaal per jaar door golfliefhebbers, eigenaren van een huis op diezelfde golfbaan, wordt gespeeld. Bij die gelegenheid wordt gestreden om de hoofdprijs: de Jan Hop-bokaal maar het is ook een sociale aangelegenheid. De naamgever zal er deze keer helaas niet bijzijn want hij overleed eerder deze maand aan de gevolgen van de ziekte van Kahler, een vorm van beenmergkanker. Jan was een leuke vent en een goede golfer. We zullen zijn toespraak en zijn glimmende ogen missen.
Ik had in de afgelopen weken bij enkele golfzaken en -banen gevraagd of men een goede linkshandige damesset in de aanbieding had maar dat was niet het geval. De meeste linkshandige spelers leren het zich namelijk rechtshandig aan waardoor het aantal linkshandige golfsets beperkt is. Naar schatting is 10 à 15% van de wereldpopulatie linkshandig. De enige linkshandige golfer van betekenis die ik ken, is de Amerikaan Phil Mickelson, bijgenaamd 'Lefty'. Hij won met die hand toch maar mooi een aantal wereldtoernooien! Het saillante detail wil dat zijn vrouw Amy èn zijn moeder eerder dit jaar de diagnose borstkanker kregen...
Ik leerde bewust niet rechtshandig golfen daar ik vond dat ik mijn portie aanpassingen aan de dominante rechtshandige wereld wel had gehad. Op de lagere school had ik namelijk een handwerkjuf, een kreng van een mens, die erop stond dat ik rechtshandig leerde breien, borduren en haken. Ik weigerde dat systematisch, daarin gesteund door mijn moeder (coupeuse van formaat). Juf Mercks bleef mij dwarsbomen totdat het hoofd van de school na vele verzoeken besloot mij alsnog over te plaatsen naar handarbeid, de bezigheidstherapie van de jongens. Goed in handwerken werd ik daardoor niet maar ik ben wel bedreven in knopen aanzetten en zeer handig met zaag en schroevendraaier. Waarom zou ik dan als linkshandige rechtshandig leren golfen?!
Onlangs ging ik op zoek naar een Belgische bakker die zich in onze omgeving zou hebben gevestigd. Een van onze aanhoudende zoektochten in Spanje is wel de queeste naar lekker en gezond, donker brood. Zo lang ik hier woon, is het mij nog niet gelukt dat te vinden. Dus als een dergelijk bericht de ronde doet, moet ik er het mijne van weten. De bakker bleek op dat moment door zijn versgebakken brood heen te zijn maar het winkeltje ernaast had een aantal tweedehands golfsets op het trottoir uitgestald. Een van die sets leek voor linkshandige dames. Ik keek in de tas en zag daarin linkshandige clubs, van goede lengte, zichtbaar weinig gebruikt, van het merk Masters Gold. De set is overcompleet, inclusief een knoepert van een driver, de Slammer II (9.5°), waarmee je een klef kadetje met groot gemak tot paneermeelpoeder kunt meppen. Door een transactie van slechts € 75,= werd ik de rechtmatige eigenaar. Een koopje! Toen de golfclubs even later achter in de auto tevreden tegen elkaar lagen te tikken, kon ik het glimlachen niet laten.
Vorige week liep ik dus weer eens een rondje op eigen golfbaan. Negen holes om mee te beginnen, met vriend Hugo, zelf een goede golfer en de rust zelve; kortom: het juiste gezelschap na maanden van onderbreking. Spelen kon nu ook omdat mijn liefje een aantal goede dagen achtereen had en ik haar wel voor een paar uurtjes alleen kon laten. Ik had mijn reserve-golfschoenen uit de schuur gehaald, een nieuwe rechterhandschoen (!) gekocht in de plaatselijke golfshop dus ik was er klaar voor. Mijn liefje was er op die dag psychisch weliswaar ook klaar voor maar zuster Clivia leek het beter dat ze haar energie zou sparen voor de aankomende chemokuur. Bovendien zit het aanprikreservoir onder haar schouder een soepele swing enigszins in de weg. Met de chirurg hebben wij inmiddels afgesproken dat de port-a-cath wordt verwijderd na de laatste chemokuur maar voordat wij naar Bali vliegen. Niets staat mijn liefje dan in de weg weer met mij te golfen in Bali!
Dit Spaanse rondje was vooral bedoeld om de nieuwe clubs uit te proberen en daarbij het goede gevoel (terug) te krijgen. Dat lukte. Alleen de driver bleef in de tas. Met zo'n moorddadige stok moet ik eerst oefenen. Mijn liefje, die mij op enkele holes voor ons huis vergezelde, merkte na afloop fijntjes op: “wel vaak in de bunker gelegen, he?” Dat bleek een retorische vraag. Ik meende bovendien enig leedvermaak in haar stem te horen. Inderdaad, zij durft - vooral op goede dagen! De foto is van haar hand, de bunker is van Campoamor, de Jeep-cap kreeg ik ooit kado van Jan Hop en de golftas..? Die is nu van mij.