De bijwerkingen van de derde kuur op mijn liefje waren anders dan tijdens de vorige kuren: vermoeidheid, nachtelijke transpiratie, aanhoudende slapeloosheid en een laag energieniveau. “Chemo sloopt”, was haar oordeel na een zware nacht. De conditie loopt weliswaar achteruit maar als het even kan, wordt er gezwommen. Of liever gezegd: gedobberd met de Spaghetti Float. Dat doen wij niet meer in het (onverwarmde) zwembad maar nog wel in de Middellandse Zee die een temperatuur van rond de 24° Celsius heeft. Vandaag was een goede dag dus we gingen voor een uitje naar 'la playa'. Zelfs vissen waren blij haar weer te zien, enkelen sprongen voor onze neus wel een meter hoog uit het water! Hopelijk is dit het omslagpunt, gaat het hierna bergopwaarts tot de volgende (vierde) chemokuur op 13 oktober. Zwemmen mag weer want de wond die onststond door het onderhuids plaatsen van de port-a-cath was voldoende genezen. Tijdens de operatie was gebruik gemaakt van oplosbare hechtingen. Het reservoir kan ongeveer 2000 keer worden aangeprikt zonder dat het membraan gaat lekken maar gelukkig blijft dat hoge aantal prikken haar bespaard.
Voor diegenen die zich in de afgelopen periode via de mail afvroegen of die catheter voor- of nadelen heeft voor een zwemgrage patiënte: “Nee, ze loopt niet vol tijdens het zwemmen. En ja, een snorkel kan rechtstreeks op het reservoir worden aangesloten. Ze heeft zo geen mondstuk nodig. Kan ze inderdaad nóg langer onder water blijven. Maar die foto's houden wij voor eigen gebruik! En zeker: ze kan straks zonder problemen door de veiligheidspoortjes van elke luchthaven gaan. Er zullen geen toeters en bellen gaan rinkelen”. Hoogstens zal haar hartje sneller slaan. Van opwinding, welteverstaan. Ik neem aan dat jullie vragen hiermee naar tevredenheid zijn beantwoord.
.