De jarigen wonen in drie landen, in twee continenten: Zwitserland, Nederland en Bali. Van alledrie houd ik. Hen en hun dierbaren wens ik dan ook veel meer liefdevolle jaren toe in goede gezondheid. Proost!
Dit jaar zullen we geen bezoek brengen aan vrienden en familie in Nederland en andere delen van Europa; de omstandigheden zijn er niet naar. Volgend jaar hopen we dat wèl te kunnen doen. Yudha is de enige wiens verjaardag wij alsnog in persoon zullen vieren. Vóór ons vertrek uit Bali in juli jongstleden zegden wij hem een feestje toe, na onze terugkeer. Onze koffer bevat kleine SpongeBob-kado’s en ballonnen voor hem. Deze grappige, gele huishoudspons die op de bodem van de zee -Bikini Bottom!- in een ananas leeft, is Yudha’s grote tekenfilmheld. Deze succesvolle Disney-creatie werd bedacht door een Amerikaanse zeebioloog die zijn leven in eerste instantie snorkelend en surfend doorbracht. Welnu, dat kan hij voor de rest van zijn leven blijven doen! De SpongeBob-merchandise is wereldwijd namelijk een doorslaand succes. In Spanje en Bali is het overal te koop.
SpongeBob past bij Yudha als water hoort bij een vis. Ook hij is als een spons waar het nieuwe kennis en levenservaringen betreft en tot mijn grote vreugde is ook hij dol op water. Hij kan al een beetje onderwater zwemmen. Ik ken hem sinds zijn eerste levensjaar maar we leerden hem beter kennen in het afgelopen jaar. Vanwege het tijdelijke vertrek van zijn vader Ketut besloten mijn liefje en ik unaniem dat het leuke jochie meer aandacht verdiende. Wij wilden het gemis van zijn vader een beetje compenseren en het eenouderschap van Elsa enigszins verlichten. Dat wilden wij, amateurpsychologen, des te meer nodig toen ook nog bleek dat zijn moeder zwanger was van nummer 2... Als hij nu maar niet jaloers zou worden?!
Dat gebeurde niet en wij klopten onszelf zachtjes op de borst. Met enkele wijze lessen aan Elsa en veel vitamine A (van Aandacht) en L (van Liefde) groeide Yudha uit tot een liefdevolle grote broer.
De vaste lezer weet dat dit mannetje het hart van mijn liefje stormenderhand veroverde; door zijn intelligentie, zijn glimlach en zijn eigenheid. Zij moest het in de afgelopen 5 weken in Spanje zonder hem stellen en dat bleek niet altijd gemakkelijk. Ze miste hem en ik ook. Hij is mijn favoriete leraar Bahasa Indonesia, hij houdt ons spits en jong. Alhoewel wij beiden onze lievelingen in het hart meedragen -waar we ook gaan- besloot ik hier iets tastbaars voor haar te fabriceren. Iets dat het gemis wat zou verzachten: een fraaie foto.
Ik ging op zoek naar een fotozaak en kwam terecht bij een lokaal bedrijfje, in de urbanisatie naast de onze. Ik legde uit wat ik wenste en kreeg een wel heel opmerkelijk advies van de commercieel medewerkster: “koop bij de 'Merca Chino' (de Chinese rommelmarkt) een leeg canvasdoek waarna wij de af te drukken foto zullen spannen op het bestaande frame. Goedkoper voor jou, goedkoper voor ons.” Spanje in crisistijd? Hoe het ook zij, ik vond het muy bien. Twee dagen later zag ik die kleine Balinees uit een grote printer rollen.
Het werd bij nader inzien geen foto van eigen hand maar een die mijn liefje schoot. Ik moet bekennen dat het een heel mooie foto is. Ik had 'm graag zelf gemaakt. De foto werd genomen in de bale bengong in de tropische tuin, na een kussengevecht. Twee personen kijken met liefde en overgave naar de cameravrouw. Hij en ik hangen nu pontificaal in de hal van onze Spaanse casa. Hij haarscherp op de voorgrond (ik kan zijn lange wimpers tellen) en ik vager op de achtergrond. Treffend. Die foto blijft waar die is. Wij zullen volgende week naar Bali terugreizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten