Een vorkje prikken

In 2009 behoorde de uitdrukking ‘een vorkje prikken’ bij de genomineerden voor de vaagtaalprijs. Je stelt je daarbij in eerste instantie een nuffig, rondbuikig type Bourgondiër voor die op quasi-nonchalante wijze over dineren in chique etablissementen spreekt maar dat hoeft niet!

Nu we enkele weken op een Nederlandse camping vertoeven, is er volop gelegenheid vrienden en familie te bezoeken. Voor ik er erg in had, liep de agenda echter vol. We bezochten vrienden in het Oosten des Lands, in het Zuiden van Nederland en in de Randstad. Met onze vrienden hebben wij gemeen dat we allen lekkerbekken zijn. Momenteel is het in Nederland aspergetijd dus de delicatesse stond regelmatig op tafel. Zelfs tijdens een etentje voor twee in de caravan.

Wij aten het witte goud -bijna elke dag- op een andere manier in Leuven (op Vlaamse wijze, met krokante kalfszwezerik, met kabeljauwhaas en met grijze garnalen), genoten van de Koningin van de Groente die Ger uit Limburg meebracht en smulden van het 3-gangenaspergemenu van Els. Haar toetje van in room en witte wijn gekookte zoete asperges en aardbeien was heerlijk en verrassend. 

Ik las ooit dat asperges de effecten verminderen van een avondje doorzakken; ze zouden het gifpercentage in de lever (door alcohol) reduceren. Ik vond proefondervindelijk uit dat de uitkomst van dat wetenschappelijke onderzoek niet opgaat als je asperges nuttigt met fruitige witte Elzaswijn, subtiele côte de Provence-rosé of mooie Australische Penfolds rode wijn...

Er was dus letterlijk sprake van een culinaire rondgang. We aten tevens scharrelkip uit Bresse, gestoomde kabeljauw van vishandel Schmidt, gegrillde tonijn met mishimakruiden, wakamé (Japanse zeewiersalade) en witte wafu-dressing en daarna zeebaars (afkomstig van 'Vis', de beste viswinkel van Nederland). Heerlijk! Ik kookte slechts twee keer voor vrienden; in hun eigen keukens, welteverstaan. De caravankeuken was vanwege het tegenvallende weer tot nu toe geen alternatief.

Met andere vrienden bezochten we het restaurant Verboden Toegang in Leiden (hun motto: ‘Crimineel lekker eten’) en restaurant Han Ting in Den Haag (fusion van de Franse en Aziatische keuken). De Sint Jacobsschelpen die op drie manieren werden bereid en de truffeljus bij vis uit het verrassingsmenu blijven mij voor altijd bij. Het werden stuk voor stuk smulpapenervaringen en gezellige avondjes uit.

Later deze week gaan we een vorkje prikken met de kids van neef Dennis en zijn vrouw. Die vorkjes zetten zij, naar verluidt, bij voorkeur in poffertjes en pannekoeken. Voor de kleintjes wordt dat waarschijnlijk een culinaire topervaring, voor ons zal het een leuke familiehereniging zijn.

Als verjaardagskado kreeg ik het boek 'Thuis koken met Ferran Adrià - De beste menu’s voor elke dag'. Een rijk geïllustreerd boek vol tips, trucs, technieken en heel veel recepten van De Beste Chef Ter Wereld. De opgenomen recepten waren ooit maaltijden voor het personeel van elBulli. Het zijn dus niet de moleculair bereide gerechten waarmee Adrià beroemd werd. (Gelukkig maar want wie heeft die keukenapparatuur?!) Enkele jaren eerder kreeg ik een 10-minutenkookboek van hem kado nadat ik grote boodschappen deed bij supermarkt El Corte Inglès. Die recepten maakten hun omschrijving meer dan waar: prachtige gerechten kwamen inderdaad in 10 minuten op tafel. Ik verheug mij dus op prachtige Spaanse recepten zoals ik mij ook verheug op mijn zonovergoten, goed geoutileerde keuken in Spanje. Wie langskomt, weet wat hem of haar te wachten staat!