Leeg

Mart Smeets is aan de Costa Blanca. Ik zag hem niet maar hoorde hem wel. En hoe! De 'Vuelta' startte hier onlangs, de Ronde van Spanje. De tweede etappe vond zondag jongstleden plaats en raad eens waar de finish lag? In Orihuela Costa. Preciezer gezegd: op de weg naar ons eigen strandje!
De dag ervoor was ik door een briefje onder mijn ruitenwisser door de lokale politie op de hoogte gesteld van het feit dat ik de volgende dag niet zou kunnen parkeren waar ik op dat moment stond. Het Spaanse fietsevenement kwam namelijk langs en veel wegen, waaronder de toegangswegen van en naar dat strand zouden worden afgezet. Voor de volgende dag moest dus iets anders worden verzonnen. Het strand is bij temperaturen van boven 30 graden Celsius immers nog steeds ‘the best place to be’.

We hadden bedacht dat we via een omweg naar een zuidelijker gelegen strand zouden rijden, genaamd El Mójon. Daar reden we in de loop van de ochtend zonder haperen naartoe. We troffen er veel parkeerplaatsen, een poederwit strand, fraaie golven en een verfrissende wind aan. En er bleek een heel leuk restaurant op het strand te staan waar mijn liefje al haar charmes in de strijd wierp om voor de lunch alsnog een tafeltje voor drie te reserveren. Natuurlijk slaagde zij daarin. De sardientjes en de tinto de verano smaakten ons goed.

In de loop van de middag werd het leger en leger op het strand. Dat ben ik gewend: veel Spanjaarden keren naar hun zomerhuis terug voor de lunch en de siësta. Maar dit was anders. Het werd dermate leeg dat we op een bepaald moment de enige badgasten op dat deel van het strand waren. Ik schreef die leegte deels toe aan de Vuelta. Als er zo’n evenement langs je deur komt, wil je het wel met eigen ogen zien, zal een groot aantal van hen hebben gedacht. Zelf ontloop ik files en grote mensenmassa’s liever, vooral in deze hitte.

Net voor de finish zou plaatsvinden, waren we terug in huis. Ik zette de televisie aan om te zien of het evenement rechtstreeks werd uitgezonden. De NOS toonde beelden van bekende steden en dorpen aan de Costa Blanca, zag de renners tegen hellingen oprijden waar mijn auto moeite mee heeft en Mart Smeets en een collega becommentarieerden dat alles.
Smeets heeft veel verstand van fietsen maar naar het zich liet aanhoren niet zoveel van Spanje, van Spanjaarden en van de Costa Blanca. Orihuela werd door hem verbasterd tot iets als Orimehoela.
Wat hij onder andere niet kon bevatten was dat een complete hoofdader voor de Vuelta werd afgesloten (de N-332). (Top)sport in Spanje? Daar moet veel voor wijken! De andere commentator verklaarde de grote interesse voor de Vuelta aan de Costa Blanca door te stellen dat “het leven er saai is… de zon komt elke dag op om 7 uur en gaat elke dag onder om 7 uur”.
Dat is één manier om tegen een Spaanse zomer aan te kijken… Ik ben geen zekerheidzoeker maar te weten dat de dag begint met een zonnetje, ervaar ik als een groot geschenk.

Smeets vertelde met verbazing in zijn stem dat hij voorafgaand aan de finish op het terras van een Thais restaurant een Chinese ober ontmoette die hem met een zwaar Rotterdams accent toesprak. Welnu, de Costa Blanca is een smeltkroes, van permanente en tijdelijke gelukszoekers. De gemiddelde ober in Spanje heeft overigens twee à drie banen.
Er werd nog een schepje bovenop gedaan: “je moet het hier zien: aaa-lles staat leeg, aaa-lles is te koop.” Hij doelde op huizen en appartementen. Zwaar overdreven al kan niet worden ontkend dat Spanje jarenlang teveel huizen bouwde en dat die vaak met geleend geld werden gekocht. Sommige van die 'eigenaren' -veelal Britten- leverden de sleutels bij de bank in en vertrokken naar het land van herkomst. Hoe het ook zij, Smeets zal in de toekomst hoogstwaarschijnlijk niet in het snabbelcircuit van Orihuela Costa opduiken... (Wat hij overigens niet zal betreuren.)

Wij dronken de Spaanse zomerwijn tot op de bodem leeg... Zomer in Europa zit er voor ons op. Deze week reizen we weer af naar Bali. We vliegen deze keer met een andere maatschappij dan we doorgaans doen maar wel in de A380. Dat komt omdat we ditmaal een anders-dan-anders schema zullen volgen: we gaan naar Australië maar maken een tussenstop van circa twee maanden in Bali. Tot later deze week - Leo Dovente!