Geland

We zijn weer veilig aan de andere kant van de wereld. De reis was goed en boeiend, bomvol nieuwe ervaringen. We vertrokken op tijd uit Alicante en kwamen tijdig aan in Londen. Voor de douane stokte de doorstroom echter: teveel passagiers en te weinig beambten. Op enig moment riep een vliegveldmedewerker mensen met een specifieke code op de voorkant van hun paspoort naar voren. Die konden zich naar een korte rij begeven. Onze paspoorten bleken zo’n biometrische chip te bezitten! Ik legde het mijne in een scanner, werd gefotografeerd en de poortjes gingen open. In 5 minuten tijd konden we als eersten de koffers van de band halen.

In de avond vertrokken we in een A380 van Qantas naar Singapore. De bediening aan boord van Singapore Airlines is klantvriendelijker dan de Australische aanpak maar de stoelen van Qantas zitten beter. We hadden mazzel: we zaten met ons tweeën op een rij van drie stoelen. Een van ons kon dus min of meer gaan liggen, als daaraan behoefte was. Zelf kan ik niet slapen in een vliegtuig. Mijn tijdverdrijf aan boord bestaat uit lezen en films kijken. De science fiction-film ‘Source Code’ boeide mij het meest. Ook zag ik de indrukwekkende Australische film ‘Oranges and sunshine’ die verbeeldt hoe 130.000 Engelse kinderen na de tweede wereldoorlog van hun familie werden gescheiden en gedwongen ‘migreerden’ naar andere landen van het Britse Gemenebest. Een sociaal schandaal van ongekende omvang. Films werden afgewisseld met beelden van de skycam. Op de staart van het vliegtuig zat namelijk een webcam die mij als passagier real-time van bovenaf zicht biedt op het vliegtuig en de aarde eronder!

We kwamen met vertraging in Singapore aan maar het leidde (deze keer) niet tot problemen. Er was zelfs tijd om te winkelen. Ik kocht een nieuwe onderwatercamera (Sony Cyber-shot, 16 megapixels) die ook in High Definition kan filmen. Ik zal nog hard moeten studeren op alle functies van het apparaatje.
Het laatste traject van de reis gingen we doen met AirAsia, de Maleise low cost airline die al 3 jaren op rij is verkozen tot ‘s werelds bestpresterende prijsvechter. Voor vertrek checkten we online in waarna we een zogenoemde QR-barcode op de mobiele telefoon ontvingen. QR staat voor ‘quick response’. Ook nu werd die code gescand waarna de koffers zonder dralen konden worden afgegeven. Top!

Momenteel verblijven we in Canggu waar we logeren bij Theo, Marja en Zoë. Hun gezin is onlangs uitgebreid met Rizky, een golden retrieverpup die vanwege een allergie bij een van de drie als riziko kan worden gezien... Een leuk dier dat Snolliebollie wellicht ooit naar de kroon steekt?!

Ik waan mij hier in een bioscoop met een scherm van 180 graden: het ruime, open woonhuis met gastenverblijf ligt in een kom, omringd door terrasvormige sawa’s in verschillende stadia van de rijstbouw die trapsgewijs boven het huis uit torenen. Het uitzicht vanuit de woonkamer is werkelijk wonderschoon. Op de velden is het een drukte van jewelste en erboven zweven tientallen grote en kleine vliegers.

Theo wijdde mij in in de wereld van AR-toepassingen hetgeen staat voor ‘Augmented Reality’. Het is een terrein waarop beelden uit de werkelijkheid worden gecombineerd met virtuele maaksels; dat alles in 3D. Zo zag ik een virtueel meisje dansen op een stukje papier in de handpalm van Zoë… In de afgelopen dagen kreeg ik een fikse dosis nieuwe technologie voorgeschoteld. Mindboggling.