Shark attack!

Ik heb diep respect voor haaien. Het zijn pre-historische dieren die zich al miljoenen jaren weten te handhaven in onze wereldzeeën en oceanen. Dat is hún territorium; wij stervelingen zijn gast. Doorgaans worden we gedoogd, soms heeft onze visite nare gevolgen. Mijn fascinatie voor deze grote vissen komt voort uit een mengeling van respect en oerangst.

De Australische surfer en regerend wereldkampioen Mick Fanning kent dat gevoel als geen ander. Hij nam afgelopen weekend deel aan een wedstrijd aan de Zuid-Afrikaanse kaap. Als man van Down Under is hij wel wat gewend want de wateren rondom zijn vaderland zitten vol haaien. Hij wachtte op zijn plank op een geschikte golf toen achter hem een grote, donkere rugvin opdook. Hij gaf een trap achteruit. In een interview met de BBC zei hij “I just saw fins. I was waiting for the teeth.” De wedstrijd werd stilgelegd, niemand raakte gewond; Fanning liep naar verluidt een trauma op. Aan de vorm van de rugvin te zien, denk ik niet dat het een grote witte haai betrof.

Langs de westkust van Sussex (Verenigd Koninkrijk), in een natuurpark genaamd Medmerry, zag iemand in kniediep water plotseling 50 vinnen boven water uitsteken. Ze sneden als messen door het water. Hij filmde het op zijn telefoon en ik bekeek het gefascineerd. Dat kwam daar niet eerder voor. De haaien waren hoogstwaarschijnlijk op zoek naar krabben en andere schaaldieren op de ondiepe bodem. Het zou gaan om een ongevaarlijke haaiensoort die 'smooth dogfish' wordt genoemd. Die verwijzing naar dogfish is omdat ze, net als honden, in roedels jagen.

Vorige week vertelde de weervrouw -aka Mijn Liefje- dat we deze week een nieuw record zouden ervaren, met temperaturen van 40 graden Celsius en hoger. De gevoelstemperatuur zou rond 50 graden Celsius liggen; ook niet eerder meegemaakt. Die hoge temperatuur zou worden vervoerd door wind uit het zuidwesten: de Noord-Afrikaanse Sahara. Mijn liefje maakte een foto van de weersverwachting en appte die aan enkele vrienden. Daarop opperde een van hen dat we subiet naar Nederland moesten vluchten, de logeerkamer was gereed. Even beviel dat idee ons maar we besloten toch niet weg te vliegen. 

We gingen het “uitzitten”, binnenshuis of aan zee. Qua warmte kunnen we het een en ander aan en in huis hebben we airco’s, een fan en zonneschermen rondom. Meteorologen op de Nederlandse televisie voorspelden dat 2015 zeer waarschijnlijk het heetste jaar ooit wordt, dat wil zeggen: sinds men temperaturen registreert.

Wij gingen afgelopen weekend voor het eerst met strandstoelen, UV-parasol en goedgevulde koelbox naar het lokale strand. Een vriend appte ons waarom nu pas?! Tja, het kwam er tot dan toe gewoonweg niet van. Wel zwommen we regelmatig in zee. We gingen vroeg op pad, er was voor ons nog een plekje met vrij uitzicht, op de tweede lijn. We installeerden ons, staken even de grote teen in de zee en zegen daarna tevreden neer onder de parasol. Hapje, drankje, boek, prettig gezelschap: het was goed toeven. (Je lichaam heeft overigens moeite met al de koude drankjes; de cellen kunnen de voedingsstoffen minder goed opnemen. Zelf maak ik ijsblokjes van gepureerde watermeloen die ik aan het drinkwater toevoeg).

In een lokale krant las ik dat de strandwachten van Benidorm dit jaar werden uitgerust met dubbel gevoerde parasols tegen felle zonnestraling; dat was nadat drie van hen naar huis werden gestuurd met een zonnesteek. Zij krijgen extra water toegediend (onder het motto: 'zij zijn ook mensen'..?!) en mogen van de baas tevens regelmatig afkoelen in zee. De Socorristas van La Glea daarentegen, zitten nog steeds urenlang onder een flutparasol. Zij hebben inmiddels wel een reddingswaterscooter tot hun beschikking. Progressie!

Na enkele uurtjes met de voeten in het hete zand en de neus in mijn boek te hebben gezeten, was het was tijd om verkoeling te zoeken in het water. Ik borg mijn reader in een zipzak op, hing mijn zonnebril aan de parasol en stapte de Middellandse Zee in. De watertemperatuur voelt als 26 graden, er waren kleine golven. Heerlijk. Er wordt thans goed gebruik gemaakt van de nieuwe drijvende klimtoestellen, je kunt tevens een- en tweepersoonskano’s en stand up paddle boards huren die gretig worden gebruikt door vooral jong. Oud beperkt zich over het algemeen tot de ouderwetse waterfiets. Het nieuwste lokale speeltje heet parasailing: met een koepelparachute hang je getweeën heel hoog boven zee achter een speedboot.

Mijn liefje en ik zwommen weg van de mensenmassa en dobberden in het diepe. Op enig moment voelde ik iets rond mijn voeten en aan mijn onderbeen. Ik kon niets zien. Even later werd ik gebeten aan de achterzijde van een bovenbeen. Het was hard genoeg om spontaan 'Au' te roepen. We zwommen terug naar de branding, ik stapte op het droge en controleerde mijn been: het bloedde. Nog nooit meegemaakt… aangevallen door een vis met scherpe tanden! Mijn T_gevoel in °Celsius piekte kortstondig.