Natte boel

Ik zei, terwijl de tranen over mijn wangen biggelden (als VIDO-vrouw) “als je vorig jaar kanker kreeg, ervan herstelde en nu in een drie sterrenkeuken staat te koken dan…”, ik kwam even op adem... “dan is het foute boel”, vulde mijn liefje aan. 

Neeeh! Ik bedoelde iets heel anders: dan pleng je een traantje van geluk! Mijn liefje sprak uit haar ervaring, ik uit de mijne. Zij leeft met een Vrouw-In-De-Overgang, ik met een vrouw die genas van borstkanker.

De chef pakte hem even vast en zei hem dat het wellicht beter was om emotioneel te worden na de lunch. Tja. Ik kon het wel waarderen. Business as usual. Het moge duidelijk zijn: Masterchef Holland 2015 kan mij als amateurkok-voor-de-buis erg bekoren. We belandde in de finaleweek van het programma. Het werd geen foute boel maar natte boel met Gary, mijn favoriete amateurkok in deze jaargang van het boeiende kookprogramma van Australische origine. Vorige week leerden we de naasten van de kandidaten kennen tijdens een BBQ in een Rotterdams park, met chef-kok Erik van Loo van sterrenrestaurant Parkheuvel die een gerecht voorschreef. Niemand viel die ronde af. Zo kort voor de finaleweek konden de kandidaten relaxen: ze mochten koken voor hun dierbaren. Gary's man, zijn zus en beste vriendin waren van de partij. Ik hoop dat hij de finale gaat winnen maar het zou mij niet verbazen als Stan de winnaar wordt. Stans vader en zijn zus waren eveneens aanwezig. Het was ijzig koud, alle juryleden en Van Loo spanden zich in om er een mooi culinair feestje van te maken. Dierbaar, dunkt mij.

De drie finalekandidaten Gary, Stan en Naresh moesten (of moet ik zeggen: mochten?) koken in restaurant De Leest in Vaassen. Gary was inderdaad overweldigd door de ervaring. Hij betreurde echter het gemis van zijn vriendinnetje Inge, de amateurkok die mijn runner-up was en die de finaleweek net niet haalde. 

Zelf wist ik niet van het bestaan van dit sterrenrestaurant aan de oostrand van de Veluwe, provincie Gelderland. Chef-kok Jacob-Jan Boerma werd geboren in Oostenrijk. Na het behalen van zijn derde Michelinster trad hij toe tot het Gilde der Driesterrenkoks. Zijn vriendin Kim Veldman is gastvrouw in het restaurant.

De kandidaten van Masterchef Holland 2015 moesten voor 24 gasten een drie-gangenmenu voorbereiden. Gary deed het voorgerecht, Naresh (vegetariër) was verantwoordelijk voor het hoofdgerecht met Hollands lam en Stan bereidde het dessert. De gasten genoten van hun gerechten, ze waren verbaasd over het hoge niveau. Sommigen noemden de gerechten zelfs 'bijna Jacob-Jan'. 

De creatieve Stan, tweede op mijn favorietenlijstje, was helemaal in zijn element. Ik had zelfs het idee dat hij solliciteerde naar een baan in het restaurant. De chef meldde dat hij nog even moest oefenen. Gary was heel goed met inktvis en krab, Stan werd met zijn toetjes echter de winnaar van de dag. Hij was niet alleen de beste amateurkok, hij stak ook het meest de handen uit de mouwen om te helpen tijdens de gangen van zijn collega‘s. Zelf vind ik Naresh de zwakste schakel in het geheel. 

Ik gun de overwinning aan de 52-jarige Gary maar ik realiseer mij dat Stan (mijn andere favoriet) een natuurtalent is…

Volgende week begint Masterchef Canada op RTL6; ik denk dat ik het programma ga volgen. Eens kijken hoe Canadezen in elkaar zitten. Het land staat immers hoog op ons vakantielijstje!

P.S. FIFA-voorzitter Sepp Blatter trad zojuist af. Joehoe! Er gebeurde kennelijk heel wat tussen zijn herverkiezing op vrijdag jongstleden en vandaag. Ik ga ervan uit dat we hierover nog veel zullen lezen in de komende dagen. Let’s go FBI and FIFA!

Ik wil ook wel, hoor!

Sinds ik niet meer werk probeer ik stressvolle situaties zo veel mogelijk te vermijden. De regelmatige lezer weet dat er momenteel persoonlijke omstandigheden zijn die somber stemmen, zoals mijn hoogbejaarde moeder in Nederland die dementerend is en in een verzorgingstehuis belandde en de artroseheup die de eigen mobiliteit beperkt. Het is niet het einde van de wereld, ik ga er niet dood aan.

Mensen die mij goed kennen, weten dat ik mij veel aantrek. Teveel. Vroeger al en nu nog. Tijdens een zomerkamp op de lagere school sprong ik als jonkie in de bres voor een ouder meisje met een lapje voor een brillenglas dat erg werd gepest. Ik stoor mij tot op de dag van vandaag aan onverschilligheid in mensen, aan personen die zich van niets of niemand iets aantrekken en niets om Moedertje Aarde en de natuur geven. Adviezen van dierbaren om de schouders vaker op te halen en mij minder te storen aan het asociale gedrag van anderen volg ik zo goed mogelijk op maar ik leef ze niet voortdurend na. Ik wil wel maar kan niet altijd. De ene week is echter de andere niet.

Het Vaticaan liet zich deze week uiterst vredelievend uit door te verklaren dat het homohuwelijk 'een nederlaag voor de mensheid' is. Ik ben de eerste om te onderschrijven dat religieuze fanatici de wereld niet verbeteren; of het nu radicale moslims, fundamentele christenen of orthodoxe joden betreft. 

Ik ben er trots op dat Nederland in 2001 het eerste land ter wereld was dat het homohuwelijk mogelijk maakte. Het katholieke Spanje stemde in 2005 daarmee in; in zo’n land kan een mens in liefde leven.

Vandaag werd bekendgemaakt dat de FBI tien FIFA-officials en enkele directeuren van grote bedrijven in Zwitserland arresteerde, op verdenking van corruptie. Er zouden tevens aanwijzingen zijn dat zich bij de toekenning van de  wereldkampioenschappen in 2018 en 2022 onrechtmatigheden hebben voorgedaan. Al jarenlang ben ik van mening dat de bezem door die organisatie moet en dat Sepp Blatter moet opstappen. Onder hem werd corruptie geïnstitutionaliseerd. Blatter wenst aanstaande vrijdag te worden herkozen als FIFA-baas. Ik denk dat het hoog tijd is voor een nieuwe start, met een nieuwe persoon aan het roer.

Het rommelt momenteel erg in de aardkloot. Op het Galapagoseiland Isabela barstte afgelopen maandag de lang inactieve vulkaan Wolf uit. Dat is het hoogste punt van de Galapagoseilanden (1.700 meter). Wij bezochten het eiland en voeren tijdens onze recente cruise langs de vulkaan. Op de noordoostflank leven bijzondere roze leguanen die nergens anders op de wereld voorkomen. In eerste instantie werd vermeld dat ze geen gevaar liepen aangezien de lava zuidwaarts stroomde. Wel zou het leven in zee erdoor worden aangetast. Dat is op zich al erg genoeg. Inmiddels verklaarde de autoriteiten dat deze 'pink iguanas' die pas in 2009 werden ontdekt als nieuwe diersoort, alsnog gevaar lopen.

Maar je hoeft je om mij geen zorgen te maken. Er gebeuren gelukkig ook veel leuke dingen die blij stemmen. Het was afgelopen week een komen en gaan van vrienden. Hugo & Emmy vertrokken, Ger & Monica kwamen aan en vertrekken later deze week, in het weekend zullen Frans & Roland arriveren. Het zijn dan ook weken vol met gezellige etentjes, zowel binnen- als buitenshuis. Vanavond bereidt mijn liefje haar zeer gewaardeerde steak tartare voor zes personen. Niet iedereen in onze vriendenkring is liefhebber van rauw vlees maar dit gezelschap zit nu al met het water in de mond. Net als ik.

Met Masterchef Holland zijn we in week 11 van het programma aanbeland, de een na laatste week van dit seizoen. De kandidaten van mijn persoonlijke Top3 (Gary, Stan en Inge) zijn nog allemaal in de race. Deze week brachten de amateurkoks en de juryleden een bezoek aan restaurant The Jane in Antwerpen. Ik hoop er in de toekomst zelf te gaan eten. Het sterrenrestaurant is gevestigd in een voormalige kerk. De glas-in-loodramen tonen 21ste eeuwse taferelen, de keuken staat in een glazen kooi op de plaats van het altaar. Food is my religion!

Hogepriester Sergio Hermans, een van de eigenaren, was in de uitzending aanwezig als jurylid. Hij spreekt met een dusdanig sterk Zeeuws accent dat zijn teksten werden ondertiteld. Favoriet Gary bereidde die dag het beste gerecht. Daarmee verdiende hij en teamgenoot Jacqueline een gesigneerd kookboek van meesterkok Hermans. Jacqueline vroeg of ze hem mocht zoenen. Zachtjes zei Gary (die van de mannenliefde is) dat hij dat ook wel wilde... Ik moest lachen maar macho Sergio vertrok geen spier. Hij ging niet op het verzoek in.

Twee kilo recepten

Onlangs werkte ik mijn zelfgemaakte receptenboek weer eens bij. Al vele jaren knip ik favoriete recepten uit die ik op een pagina in een multimap plak. Het aantal losse Nederlandse en Spaanse kooktijdschriften liep recentelijk op dus het werd tijd om ze uit te vlooien en op te bergen. De map bevat inmiddels twee kilo recepten! Ik heb ze nog niet allemaal toegepast maar ik vorder gestaag. Er komen echter voortdurend nieuwe kookideeën bij; een recept voor gevulde zeebaars is de laatste aanwinst.

Alhoewel ik tot voor kort blogde dat Masterchef Holland 2015 mij niet kon bekoren, vind ik het nu toch leuk genoeg om dagelijks te kijken. Er zijn nog zeven kandidaten over; de irritantste personen zijn uit de competitie, de overblijvers doen hun uiterste best. De Nederlandse programma-opzet staat dicht bij het concept van het oorspronkelijke Masterchef Australia met smaaktests, keukenapparatenkennis en gastoptredens van masterchefs uit binnen- en buitenland. Geblinddoekte Stan overleefde kokhalzend een proeftest van vis uit blik. Chef Bart van Olphen, schrijver van het kookboek 'Vis uit Blik' gaf vervolgens een masterclass en de kandidaten moesten daarna iets à la Bart maken.

In de afgelopen periode traden chefs Gizzi Erskine en Monica Galetti ook in het programma op. Eerstgenoemde chef kende ik tot dan toe niet, Monica ontdekte ik in een vorige jaargang van Masterchef UK. De Britse Gizzi leidde een masterclass waarin zij het traditionele gerecht sunday roast maakte. Het bestaat uit gebraden vlees (vaak rosbief), aardappelen, groente en verse muntsaus. 

We aten het zondags weleens in een restaurant toen wij in Engeland woonden. Nou ja, ik koos het nooit van de kaart maar mijn liefje kun je voor dit gerecht wakker maken. Gizzi gaf aan dit gerecht een mooie eigen draai: ze koos lamsbout en gratineerde de aardappels.

In een supermarkt die we normaliter niet bezoeken, vond ik een niet al te grote lamsbout. (Het was namelijk 1 mei en alle favoriete supermarkten waren dicht.) De liefde van de vrouw gaat door de maag dus op de daaropvolgende zondag bereidde ik het gerecht. Gizzi versierde de buitenkant van de bout met bosjes rozemarijn-knoflook-ansjovis. Daarna smeerde ze de bout met een ruime hoeveelheid olijfolie in en maakte het af met zout en peper. Het gevaarte kon de oven in; eerst een kwartier op heel hoge stand (240 graden Celsius) en daarna een half uur op 175 graden Celsius totdat de garing in orde was: 65 graden Celsius. Ik volgde haar recept op de voet; ik ben, wat je noemt, receptvast. De eigen oven is van mindere kwaliteit dan die van de professionals en dat was te ruiken en te zien: in de keuken ontwikkelde zich langzaamaan een blauwe walm. Het liep goed af, we smikkelden samen van het gerecht.

Chef Monica (Nieuw-Zeelandse, in Samoa geboren) kwam onder andere naar de Masterchef Holland-keuken om de behendigheid van kandidaten te testen: ze moesten een grote en een baby-artisjok schillen. Zij deed het voor, in afwezigheid van de kandidaten. Elk van hen kreeg vervolgens vijf minuten de tijd om ze op juiste wijze te behandelen en dat bleek moeilijker dan het klinkt. Bij een artisjok gaat het om het hart. Sommige kandidaten hadden geen idee, enkelen begrepen het, niemand schilde als Monica. De Rotterdamse Dirk won de behendigheidstest; hij had het haar zien doen op YouTube!

Monica brak de stengel van de grote artisjok met de hand af, pelde allereerst alle onderste bladeren weg, sneed halverwege de kroon alle blaadjes rondom weg, liet een toefje blaadjes staan om het hart te beschermen en maakte het werk af door de onderkant mooi rond te snijden. De steel van de kleine werd ingekort en rondom geschild, alle blaadjes werden verwijderd, met een ijsschep holde ze het hart uit. Daarna gaan de vruchten in een waterbad met citroen, alvorens te worden gekookt. Zelf kook ik de (grote) artisjok -inderdaad zonder stengel- in zijn geheel en pel daarna het hooigedeelte eraf. Dat gaat prima. Mooie vinagrette met sjalot erbij en smullen maar! 

Ik ken echter nóg een toepassing. In Spanje is het thans artisjokkentijd, de velden in de omgeving staan er vol mee, in de supermarkt liggen ze opgetast. Ik houd van de eetbare vrucht maar ben dol op de blauwe bloem die uitgroeit als de vrucht niet tijdig wordt geplukt. Ik liep deze week in zo’n veld voor een fraaie foto en kon het niet laten een bloeiende stengel te plukken… Een pronkstuk op tafel. 

Kandidaat Gary Loen is mijn favoriet. Deze oudere jongere is bloemarrangeur, flamboyante homo en een uiterst creatieve amateurkok met veel ervaring in de smaken van de azatische keuken. Op zijn persoonlijke pagina van SBS6 staat vermeld dat hij vorig jaar met sukses kanker bestreed. Nummer twee op mijn lijstje is de eigenzinnig Stan en de runner up is voor mij Inge. Zij begon schoorvoetend, zonder al te veel vertrouwen in eigen kunnen maar inmiddels maakt ze prachtige gerechten. Het wordt nog spannend!

Culinaire hoogstandjes

Afgelopen week vond in Hannover de Robotics Fair plaats waar voor de eerste keer een robotchef werd gepresenteerd. De eer was aan Tim Henderson, winnaar van Masterchef UK 2011. De Amerikaan was een geniale kandidaat à la Heston Blumenthal. Ik volgde hem op de voet, zag hem glansrijk de finale winnen en was diep onder de indruk van zijn creativiteit. 
De robot die hij presenteerde bestaat uit twee armen, een 3D-camera die de handelingen van een menselijke chef-kok vastlegt en daarna heel precies nabootst. Wat ik niet begrijp is dat deze robot is bedoeld voor thuisgebruik. Je hebt bij dit concept immers nog steeds een kok nodig die iets voordoet? Kun je in je thuiskeukentje net zo goed zelf blijven koken… Vreemd.

Twee weken geleden stuurde ik een mail naar Poh Ling Yeow die op dat moment volop in de publiciteit stond in Australische media. Ook de creatieve Poh was in 2009 finaliste van Masterchef Australia. Mijn liefje, Bernadette en ik waren en zijn fans van haar. We ontmoetten haar in 2014 in West-Australië waar ze ons toen een geheimpje vertelde (dat ik als blogger bewaarde): ze was gevraagd voor een gastoptreden als jurylid bij Masterchef Holland 2014. Ik zag haar optreden op tv. Sindsdien schrijven we met enige regelmaat. Zeer recent begon ze aan een nieuw tv-programma bij SBS Australië, genaamd Poh & Co, waarin ze kookt en mensen bij haar thuis uitnodigt, een soort open door restaurant. Ik wenste haar onder andere veel succes toe met de nieuwe show.

Poh stuurde een lange, gezellige mail terug. Er ontstond recent ophef over haar privéleven maar voor haar was dat oude koek: haar beste vriendin trouwde met haar echtgenoot en manager. Ze is inmiddels heel gelukkig met een nieuwe echtgenoot en is nog steeds goed bevriend met haar ex en zijn vrouw. Ze meldde voorts dat het goed gaat met haar wekelijkse stal op de Adelaide Farmers Market waar zij met zakenpartners producten onder de naam Jamface by Poh verkoopt en dat aan het einde van het jaar een nieuw kookboek van haar verschijnt. All good! We gaan haar misschien opzoeken als we uit Tasmanië terugkomen (2016).

Masterchef Holland 2015, door SBS6 op werkdagen rond etenstijd uitgezonden, kan mij nog steeds niet verleiden tot het dagelijks volgen van het programma. Het concept is hetzelfde maar de vaderlandse uitvoering verschilt zó van de Australische. De twaalf Nederlandse kandidaten van dit moment vind ik tekort schieten in hun fundamentele kookkennis en basale kookcapaciteiten. Zelfs het perfecte spiegelei bakken was voor de meesten te hoog gegrepen?! Hun taalgebruik is evenmin inspirerend, er wordt te veel gevloekt naar mijn zin. Geen enkele kandidaat zag ik tot nu toe culinaire hoogstandjes vertonen, de jury vind ik mat, stijf en niet bijster inspirerend.

In het vorige seizoen kwam kritiek op de toenmalige jury. Ik wist dat chef-kok Robert Kranenborg een nieuw jurylid zou zijn. Ook Michiel van der Eerde, eigenaar van pop-up restaurant BAUT in Amsterdam, werd jurylid. Toen ik onlangs naar het programma keek, viel ik van mijn stoel. Het derde jurylid bleek niemand minder dan Marcus Polman, culinair recensent en schrijver van kookboeken.

Dat alles was hij nog niet toen ik hem ontmoette. Back to Memory Lane: in 1998 leerde ik de Amerikaan Jamie Howard kennen die was aangesteld als CEO van het nieuw op te richten mediabedrijf @Home Benelux. In de jaren '90 van de vorige eeuw waren telecom en internet booming business. Bedrijven in die sector groeiden tegen de klippen op en hadden veel personeel nodig. 

Bij een bekend Amsterdams headhuntersbedrijf zette ik daarvoor de ICT-praktijk op, afgestemd op grote en kleine bedrijven. Het dienstenpakket groeide mee: HR-diensten volgens een strippenkaartsysteem voor internet start-ups en interim-detachering van recruiters bij bedrijven met vraag naar veel talent. Jamie wilde graag iemand naast zich die het personeelsbestand rap kon laten groeien. Alhoewel ik een groeiende praktijk leidde had ik er zelf wel oor naar. Ik reorganiseerde mijn winkeltje, baas Marjolijn ging akkoord en daar ging ik: van een deftig kantoor aan de Sarphatistraat naar een kamertje op een huuretage in een buitenwijk van Amsterdam. De eerste weken zonder bureau of telefoon, omringd door kartonnen dozen. Er was nog geen website, geen wervend verhaal, er waren geen functieprofielen. Ik zette mijn medewerkers-op-afstand aan het werk en ging zelf ook aan de slag.

@Home groeide, Jamie was happy en ik had het naar mijn zin; ik houd van pionieren, het geeft veel energie. Ik leerde bij over content management en andere creatieve functies in deze bedrijfstak. Een nieuw bedrijfspand werd ingericht, de pioniers van @Home Benelux en ik verlieten het huurpand. Het nieuwe kantoor stroomde gestadig vol. Daar wandelde Marcus Polman op een dag binnen om niet meer weg te gaan. Hij schreef tot dan toe voor bladen als Quote en Elsevier en werd aangesteld als editor-in-chief. Ik herinner mij hem als een trendy jongeman met mooie schoenen. 

Het bedrijf ging uiteindelijk op in het huidige Ziggo, Jamie Howard keerde naar Amerika terug en is nu CEO in San Diego, Marcus werd dus jurylid bij Masterchef Holland 2015. Hij heeft inmiddels zes kookboeken op zijn naam staan; een mooie prestatie. Zijn haar is grijzer, zijn gezicht voller, zijn embonpoint heeft de allure van een meesterkok. Morgen begint week zeven van Masterchef Holland; ik ben benieuwd of ik mijn mening over kandidaten en jury ga bijstellen.