Een tranendal

Wat een emotionele rollercoaster was dat gisteren, een spetterend begin van deze week! Masterchef Australië 2020 is doorgaans een genot om te volgen maar er zijn momenten in Huize Barefoot (en elders, weet ik) waarop de Kleenex niet is aan te slepen. Maandagavond was er zo eentje. Het leidt in ieder geval tot een blog met meer uitroeptekens dan normaal! In mijn favoriete kookprogramma aller tijden zijn we dit seizoen inmiddels gevorderd tot de Top5 van kandidaten (van de oorspronkelijke 24). Ik zal het maar toegeven: al mijn favorieten vielen af… Tessa-Jess-Simon: ze haalden het geen van drieën. Ik was ervan overtuigd dat overgebleven kandidaat Tessa die ik op 1 zette, dit jaar zou winnen nadat ze in de vorige jaargang als tweede eindigde.

Ze maakte in de dagen voorafgaand aan haar eliminatie echter ongekende foutjes in de keuken die erop wezen dat ze niet feilloos was. Ze legt de lat erg hoog voor zichzelf en kan, alhoewel ze doorgaans oogt als een koele kikker, nogal gestresst raken. Zelf dacht ik dat het haar kop niet zou kosten maar dat pakte anders uit. Zo maakte ze een fantastisch gerecht met ingrediënten die ze allemaal op het bord kreeg behalve eentje: die bleef nog in de blender achter. Vervolgens maakte ze een waanzinnige fish & chips met zelfgemaakte tartaarsaus. Ze bereidde de saus zonder kappertjes. Dat was niets voor haar?! Tenslotte moest iedere kandidaat een gerecht maken dat verraste. Qua textuur, smaken, opmaak, kleuren... you name it. Tessa koos voor een taco (Mexicaans) maar dan met Indiase smaken. Ze bereidde chapati, flathead tandoori, raita met asafoetida (een Aziatische specerij) en mint, een ananas- en koriandersalsa en een saus van gerookte Kashmir-pepertjes. De jury vond de saus té Mexicaans, dus niet Indiaas genoeg waardoor ze sneuvelde. Ze barstte in snikken uit. Ik hield het niet droog... Mijn ster Tessa Boersma, de 28-jarige stoere meid uit Brisbane met Hollandse roots moest het strijdperk verlaten! Ze kwam vol overtuiging terug om te winnen maar dat lukte helaas niet. 

En wat nu?! Welnu, ik had niet alleen een Top3 maar ook nog een programmalieveling. Laatstgenoemde rol wordt met flair vervuld door Poh Ling Yeow, hét kooktalent dat in de allereerste jaargang van dit programma (2009) op de tweede plaats eindigde. Poh was mijn absolute favoriet en eigenlijk begrijp ik nog steeds niet hoe de toenmalige jury haar kon laten verliezen van Julie Goodwin. Ik denk dat ze destijds op zoek waren naar een kandidaat met een typisch Australische achtergrond en uitstraling, als ik eerlijk ben. Poh was technisch zoveel beter en creatiever, vond ik. De rest is geschiedenis. De carrière van Poh nam overigens een veel grotere vlucht dan die dan Julie. Dit jaar kwam Goodwin naar buiten met haar eerlijke, persoonlijke verhaal: meer dan tien jaar lang leed ze aan hevige paniekaanvallen en depressies. Het begon in haar hoofd maar de ziekte breidde zich uit naar lichaam en geest. (Ze werd tijdelijk opgenomen in een instituut.) Goede dagen zullen voorlopig worden afgewisseld met slechte dagen; haar algehele welzijn blijft een heikele kwestie. Desondanks kan er weer een beetje licht gaan schijnen aan het einde van zo’n tunnel. Ik vond het goed dat ze er publiekelijk over sprak.

Poh’s aanwezigheid in het programma van dit jaar, getiteld Back to Win, hing vorige en deze week aan een zijden draad. Ook zij maakte kleine, onnodige fouten die haar laatste dag in de Masterchef-keuken konden betekenen maar ze overleefde die tot dusver. Een van de opdrachten was dat de kandidaten een kleur moesten kiezen van de Rubik’s kubus. Poh koos voor rood, de kleur van de peper die onlosmakelijk is verbonden met haar afkomst: Maleisië. Ze kookte een voortreffelijke nyonya-kipcurry met extra feestelijke rijst en maakte er roti chanai (brood) bij waarover ze zelf niet was te spreken. In het beste geval had ze enkele minuten meer nodig gehad om de perfect roti te bereiden. Ze maakte echter de fout haar werkbank niet met olie te besprenkelen voordat ze het deeg uitrolde; dat bleef daardoor plakken. Ze besloot opnieuw te beginnen, met tijdgebrek tot gevolg. Dat is overigens het meest voorkomende euvel van Poh: iets tot het aller-, allerlaatste moment uitstellen! Een Poh’tje staat tegenwoordig voor iets opdienen in de laatste twee seconden. Zelf vreesde ik dat dit voor haar de nekslag zou zijn.

Mel (Melissa Leong) ontpopte zich dit seizoen in mijn ogen tot het leukste jurylid van het drietal al is er niets mis met Jock Zonfrillo en Andy Allen. Aanvankelijk vond ik haar geen bijzondere keuze maar ik raakte heel enthousiast over de vrouw in dit team. Net als Poh, heeft ook Mel Zuid-Oost Aziatische roots; die van haar liggen bij Chinese voorouders in Singapore. Toen ze in haar jeugd op zoek ging naar haar afkomst bleek ze tot haar grote verrassing 92% etnisch Chinees, circa 7% ‘broader East Asian’ (Japans en Indonesisch) en 1% native American te zijn.

Toen ze Poh’s typisch Maleisische schotel van nyonya kipcurry, nasi ulam en roti canai proefde, kon ze haar tranen niet bedwingen en ik de mijne evenmin! Mijn liefje en vriendin Bernadette in Nederland hielden het evenmin droog. Een mens huilt nooit alleen maar om wat er op zo’n moment gebeurt. In een naar jaar als dit pleng ik ook tranen om de dingen die we nu vanwege corona niet kunnen. Dit jaar bekijk ik mijn webalbums van prachtige, verre reizen vaker dan normaal. Dan droom ik even weg bij gerechten die memorabel zijn en mij doen herinneren aan de bijzondere plekken waar we ze genoten. Onze rondreis van drie maanden door Maleisië in 2012-2013 neemt in dit geval een bijzondere plaats in. Ik weet nog goed in welk restaurant in Melaka ik de lekkerste nyonya kipcurry van mijn leven at… Tja.

Toen Jock met enige verbazing aan Mel vroeg wat het precies was dat die tranen voortbracht, was haar eerste reactie dat het gerecht haar aan de kookkunsten van haar moeder deed denken en dat ze haar erg miste op dat moment. Ik bedacht mij dat de coronapandemie Down Under tijdens deze opnames van Masterchef Australia volop aan de gang was. Hoe mooi dat je, al kokend, de proevers (deskundigen en fooderati) zo kunt beroeren! Ook Poh was geraakt door Mel's reactie. Het was een spannende, prachtige aflevering. Zo komen we de donkere dagen voor Kronakerst wel door, zowel kijkend als kokend. Een extra doos Kleenex staat op de boodschappenlijst.