Me and the boys

Het is September dus de Spanjaarden zijn weer terug naar hun huizen in het binnenland en naar hun werk. Het is inmiddels redelijk rustig op het strand maar er is nog steeds veel te zien. Chinezen die massage geven, blijven aanwezig. Tien jaar geleden liet ik mij door een van hen masseren. De volgende dag kon ik niet op of neer. Aan mij is hun massage niet besteed. Ik ben niet de enige die dat overkomt.

De Afrikaanse jongens op het strand verkopen dames- en herenkleding, brillen en horloges. Louis Vuitton, Ray Ban, La Coste, Dolce & Gabana, Rollex, en vele andere topmerken. Hun verkoopwaar is echter namaak dus de lokale politie -op de fiets- loert op hen. En de jongens loeren terug. Ineens knielden twee zwarte jongens voor onze strandstoelen neer... het was vanzelfsprekend geen ode aan ons. We weten dan zeker dat de politie aanwezig is. Ik las onlangs dat er hier sprake is van heuse slavenpraktijken: die verkopers leven met tientallen in één kamer en zitten zwaar onder de knoet van dubieuze bazen. Kasian. Al bieden we hen zonder mopperen onderdak onder onze strandparasol, wij willen niets te maken hebben met hun ‘business’. Mijn liefje en ik houden van echt.

September is misschien wel de mooiste maand zomermaand in dit deel van de Costa Blanca. Het is tevens de geboortemaand van mijn liefje dus dat geeft extra betekenis. De luchttemperatuur daalt, de vochtigheidsgraad ook, de watertemperatuur daalt nauwelijks, een frisse wind blaast uit het oosten. We zitten inmiddels dagelijks op het strand onder onze speciale UV-filterparasol; de goedgevulde koeltas naast ons. Het is heerlijk om eerstelijns aan het strand te zitten. We hebben goed zicht op het kristalheldere zeewater, de koele Middellandse zeewind blaast door mijn haren (die overigens zijn gekortwiekt).

Zoals gezegd, is er nog steeds veel te zien. De stoere Spaanse strandwachters (socorristas) zitten torenhoog op hun stoel. Ik vertelde hen dat ik dat werk vroeger ook deed aan de Haagse kust in mijn vaderland. Ze stonden erop dat ik de hoge stoel betrad en stelden voor met mij te poseren. I couldn’t resist! Ze blijven tot eind September op hun plek, wakend over ons. Gezien hun bi- en triceps hebben we vertrouwen in hen.

Van onder mijn eigen parasol zag ik een noviteit op het strand: er is tegenwoordig een Spanjaard die drankjes te koop aanbiedt op Playa La Glea. We hebben ook al een vrouw die vers fruit verkoopt. Zij is voor mij een icoon van het plaatselijke strand: sinds ik daar kom, loopt zij in schort en met zware manden aan haar stevige armen rond. De nieuweling (niet zo jong) koopt cola, andere frisdrank, bier, water voor een prikkie bij de goedgevulde nieuwe Consum-supermarkt op loopafstand van het strand en biedt ze voor €1 gekoeld aan badgasten aan.

Vandaag stonden mijn liefje en ik met extra veel animo op. De dag stond namelijk in het teken van ‘zwemmen met Justin’. Onze goede vrienden Ger & Monika brachten in hun appartement voor het eerst een vakantie door met hun kleinkind en diens jonge ouders. Moeder Renate kennen we al heel lang, vader Jeroen niet. Ik herinner mij verjaardagen waarop zij met haar nichtjes tussen de schuifdeuren optrad als Spice Girls en Dolly Dots. Playback, inclusief danspasjes. Toen vond ik het best grappig. Intussen is zij moeder van een heel leuk manneke. Oma Monika had ons al vele foto's toegestuurd maar hem in het echt zien was vele malen leuker.

Justin heeft de ogen van zijn vader èn zijn moeder. Ze lijken op die van (Siberische) husky’s: lichtblauwe irissen met donkerblauwe randen. Bovendien heeft hij vingerlange zwarte wimpers. Zijn t-shirt van vandaag met de tekst ‘I am cute’ is dan ook volledig terecht, wat mij betreft. Mijn liefje en ik waren niet de enige badgasten die dat vonden.

Het ventje had veel bekijks in zijn nieuwe zwemband. De golven waren vandaag heuse Barefoot-golven. Joehoe! Justin ging het nieuwe avontuur met ogenschijnlijk plezier aan. Hij dobberde met een glimlach op zijn wangetjes op de hoogste golven. Een golf was ietsje hoger dan hij zelf was. Hij keek verbaasd op, wilde gaan huilen, keek naar ons, zag dat wij hem toelachten en besloot niet te simmen. Er kwam dan ook geen snik over zijn lipje. Ik zag het met goedkeurig aan. De nieuwe Van de Hoogeband? 

Hij is een opmerkzaam en goedgemutst mannetje en dat maakt het een genot om in zijn directe omgeving te zijn. Hij maakte goed oogcontact, lachte mij veelvuldig tandeloos toe en had veel interesse in de boobies van mijn liefje. (Dat begrijp ik.) Monika en Ger zijn terecht trotse grootouders. En grote bofkonten!