Morgen vliegen mijn liefje en ik -net als de trekvogels- verder naar het Zuiden.
Volgende week komen wij dan op Bali aan, 'het eiland van de goden'. Het wordt weleens het laatste paradijs op aarde genoemd. “Hoe de liefde voor dit eiland ontstond?” Wel, sowieso ben ik een overtuigde 'eilandbewoner': geboren aan de Nederlandse westkust (schiereiland), uit vrije wil verhuisd naar Engeland (eiland) en nu woonachtig in Spanje (schiereiland). Bovendien: het eerste uitstapje met mijn huidige liefde was naar Schiermonnikoog... Als dat geen voortekenen waren!
In november 2005 maakten we voor het eerst een reis rond de wereld. Wij hadden tot dat moment regelmatig verre reizen gemaakt waarvan we beiden met volle teugen genoten. Die eerste 'echte' wereldreis zou zes maanden in beslag nemen en begon op het Indonesische eiland Bali. Het is het westelijkst gelegen eiland dat behoort tot de Kleine Soenda. Het eiland meet 5.561 km² en telt ruim drie miljoen inwoners. Denpasar is de hoofdstad, de godsdienst van Bali is hindoeïsme dat intensief wordt beleefd door 93% van de bevolking.
Drie jaar geleden verbleven wij in een hotel in het Zuiden van het eiland. Van daaruit maakten wij met een Balinese gids twee weken lang uitstapjes over het gehele eiland. In twee weken kun je namelijk Bali rondrijden. Het moge duidelijk zijn dat je het eiland daarmee niet kent. Zo reden wij door het groene hart van het eiland en reisden we langs de kustlijn. We zagen tempels, vulkanen, rijstvelden, hardwerkende Balinezen op het land, vissersboten, dolfijnen. We verbaasden ons over de lavastranden, de lieflijke visserdorpjes en de kleurrijke, traditionele prauwen. Het Noorden van Bali is veel minder toeristisch dan het Zuiden. Na twee weken verlieten wij het eiland, een diep gekoesterde ervaring rijker. We wisten toen al zeker dat wij er zouden terugkeren.
In oktober 2007 keken wij op een zaterdagnamiddag naar een TV-documentaire over Bali. Het ging over een gepensioneerde tandarts die als vrijwilliger kunstgebitten vervaardigde voor Balinezen die door een slecht of zelfs ontbrekend gebit niet meer konden eten en daardoor ook niet meer konden werken en in hun levensonderhoud voorzien. Die beelden van het eiland met zijn fantastische bewoners raakten ons wederom en van het een kwam het ander. We legden uiteindelijk contact met een Balinees-Nederlandse onderneming die huizen bouwt aan de Noordkust van Bali.
Toen wij in november 2007 aan onze vier maanden durende reis naar Zuidoost-Azië
begonnen (Thailand, Laos, Vietnam, Cambodja), hadden wij de vlucht naar Bali nog niet geregeld. Die stond in ons hoofd al wel min of meer vast. In maart 2008 lieten wij het geplande verblijf in Hong-Kong vervallen en keerden wij enigszins opgewonden terug naar Denpasar, de hoofstad van Bali.
Er zijn plaatsen op aarde die je hart direct raken. Je landt er en je wilt eigenlijk nooit meer vertrekken. Ken je dat gevoel?
Australië (ook al een eiland?!) hoort wat mij betreft tot die categorie. Voor mijn liefje geldt dit ook voor Australië en voor Mauritius en voor ons beiden geldt dat sterk voor Bali. Het is ook Bali van de VN-klimaatconferentie (december 2007) met Yvo de Boer, hoofd van het klimaatbureau van de Verenigde Naties dat ons aanspreekt. Hij leidde de onderhandelingen voor een vervolg op het klimaatverdrag van Kyoto en hield er een emotionele speech ter afsluiting van het wereldwijde congres. Ik herinner het mij goed, het maakte indruk.
Het verbaast mij overigens dat het eiland tot op heden niet op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat maar wat niet is, kan nog komen. De Balinese cultuur en de weelderige natuur van het eiland zijn het beschermen meer dan waard. En als het even kan, willen wij ons daarvoor in de komende jaren inzetten.
Nu, november 2008 zijn wij de trotste eigenaren van een binnenkort te bouwen villa op een grondstuk aan de Balinese Zee.
De plaats waar het allemaal gebeurt heet Banjar en ligt in het Noorden van Bali. In Bahasa Indonesia, (letterlijk: de taal van Indonesië) betekent het woord banjar 'rij', 'keten' of 'gemeenschap'. De plaatsnaam komt ook voor op de andere eilanden van de Indonesische archipel.
Banjar is van historische betekenis want er woedde een felle oorlog ('Banjar War', 1871) tussen de toentertijd heersende brahmaanse koninklijke familie en de Hollanders die zich het eiland wilden toeëigenen. Het liep helaas niet goed af met de Balinezen... Gelukkig komen de meeste van ons hedentendage met vreedzame bedoelingen!
De Brahmanen van Banjar (leden van een hoge kaste) staan bekend om hun literaire gaven en dat spreekt mij persoonlijk zeer aan. Daarmee ga ik in de toekomst zeker iets doen. Er liggen veel andere bezienswaardigheden in de directe omgeving: de heetwaterbronnen, het enige boeddhistische klooster van Bali, de koraalriffen, de dolfijnen.
Het achterland vind ik Bali op zijn mooist: groene rijstvelden, heuvels in vele kleuren, gevulde wijngaarden en vulkanen. Ons tropische strandhuis wordt medio 2009 opgeleverd en we kunnen ons nu al zeer verheugen op de vredige atmosfeer, de kalme Balinese zee voor de deur en de zwarte zandstranden rondom het huis. We plannen momenteel een wat langer verblijf dus er zullen veel Bali-ervaringen in weblog volgen.
